Moja kobieta straciła ciążę z mojej winy. - Netkobiety.pl

To nie tak. Mam doświadczenie. Również na torze wyścigowym. Jechałem tyle co zawsze, tak ja zawsze. Wyświetlił mi się komunikat,,ślisko" ale stwierdziłem,że coś zepsuło się, bo przecież jest ładnie. Ona zawsze czuła się bezpiecznie ze mną. Chciała jechać,ale nie wpuściłem ją za kółko właśnie dlatego, że była w ciąży. Do jej rodziców mamy ponad 70 km. To był mój pierwszy wypadek.

Szkoda, że w mózgu ci się komunikat nie wyświetlił "jestem idiotą". Wszystkim lżej by się żyło. Tak to jest jak Sebixy dorobią się 20 Bemki i myślą, że są królami szos. Jesteś nieodpowiedzialnym gnojkiem. Kochaj sobie swój samochodzik, bo do posiadania dziecka i rodziny chyba nie dorosłeś.

Ja bym na miejscu twojej dziewczyny nie chciałabym cie znać.

Nie zrobiłem tego celowo ani specjalnie.

Na autostradzie raczej nie potrąciłbym kogoś śmiertelnie. Nie potrzebuje dobijania mnie. Czuje się winny. Muszę pomóc mojej kobiecie,a nie mam pojecia jak.

Byłem u niej,ale spała. Teraz nie mogę być u niej. Wiem, że alkohol nie jestem dobrym rozwiązaniem,ale nie mam siły. Nie oczekuje usprawiedliwienia. Szukam rady co zrobić. Ona nie jest sobą. Zastanawiam się czy pogodziła się czy to wpływ leków. W tym temacie chodzi tylko o nią.

Jak jej pomóc? Co mogę zrobić?

Po pierwsze przestań pić, bo to tylko pogarsza sprawę. Idź do niej jak wytrzeźwiejesz i po prostu bądź. Na poczatku może nie chcieć Cię widzieć, ale udowodnij, że ją kochasz. Strata dziecka dla kobiety jest czymś niewyobrażalnym, teraz to ty możesz być wrogiem nr 1 i przygotuj się na to. Wspieraj ją psychicznie, opłać psychologa i terapeutę, kupuj jedzenie, poprawiaj jej poduszkę i po prostu bądź żeby czuła, że może na Ciebie liczyć. Jeśli nie jesteś w stanie tego dla niej robić to zastanów się czy aby na pewno ją kochasz  i gdy wróci do zdrowia zdecydujcie o przyszłości tego związku.

No chyba nie tylko Ty o tym decydujesz. Pytanie, czy dziewczyna będzie chciała dalej być z Tobą, skoro okazałeś się takim nieodpowiedzialnym typem.

Mogłeś.

Nie bądź taki pewny tego, że będziecie razem. Wiesz może być tak, że ona wcale nie będzie uważała Cię za winnego wypadku, wtedy jest szansa.
Ogólnie są dwie opcje, jak ona zareaguje, to zależy w czym znajdzie siłę.
Po pierwsze może czuć, ze nie da sobie rady bez Ciebie i ty będziesz dla niej opoką, bo jesteście w tej samej sytuacji- straciliście dziecko
Po drugie ona może znajdować siłę w obwinianiu Cię, wtedy na pewno nie będzie razem, a ona Cię znienawidzi. Łatwiej sobie poradzić zrzucając winę na druga osobę.
Wszystko zależy od tego jaki ma charakter i czy  ma inne bliskie osoby poza Tobą

Moją mamę zapytała o mnie. Być może nie była świadoma, bo była rozbudzono tyle co przywieziona z badań. Mojej mamy spytała o mnie i powiedziała ,,Nie ma małego i nigdy nie będzie". Dzień wcześniej po seksie wybraliśmy imię dla syna.

Nie bawiłem się w rajdowca. Ale tak wyciągnę z tego lekcje.

Czy "twoja" kobieta jest formalnie przedmiotem przynależnym do ciebie? tak jak samochód?

opisujesz tą historię jakby spotkało cię coś niemiłego, może nawet z twojej winy (komunikat, ale przecież ty masz doświadczenie), ale bardziej przez złośliwość losu (zła pogoda), z konsekwencjami twojej głupoty przeniesionymi na innych tzw. "twoją kobietę" i płód w 16 tyg ważący tyle co serek homogenizowany, tyle co nic, ale z nazwą, wymyśloną po seksie.
Jest coś nieludzkiego w tym jak to opowiadasz, tak jakbyś obawiał się stracić "twoją kobietę" - taką zabawkę używaną do seksu.

To przestań przeżywać jak mrówka okres i zajmij się nią. Bądź przy niej, pomagaj, wspieraj. Użalaniem się nad sobą jej nie pomożesz.

Byłem u niej. Nawet nie zapłakała, odmówiła rozmowy z psychologiem.

O ile km przekroczyłeś prędkość?

Ona jest spokojna, trzymała mnie tylko za rękę. Chyba jeszcze dają jej tabletki uspokajające. Po komunikacie zwolniłem do 190/200.
Bawiłem się życiem do momentu, w którym dowiedziałam się, że będę miał dziecko. Poznaliśmy się kika lat temu. Od razu wiedziałem, że to jest kobieta przy której mogę ustatkować się i doczekać starości. Nie chciała umówić się ze mną. Nasz związek zaczął się od wspólnie spędzonej nocy. Kilka tygodni później okazało się,że jest w ciąży. Uspokoiłem się, dbałem o nią. To jest mój pierwszy stały związek. Z każdą inną znajomość zaczynałem wieczorem, a kończyłem rano. Wszystko w życiu przychodziło do mnie samo - pieniądze, praca u ojca. Kiedy zawalczyłem o nią i zaczęliśmy wszystko układać,straciliśmy dziecko. Psychologa będzie potrzebować ona nie ja. Powiedziała, że chciałaby wrócić do domu. Chyba miała na myśli moje mieszkanie,bo mieszkamy razem od ponad miesiąca.

Nie było ślisko cały czas. Był jakiś taki felerny monet szklanki na drodze. Dlatego komunikat wcześniej nie przemówił do mnie.

Ale po co jeszcze z nim dyskutujecie? jezeli to prawda to  ryzykował życiem nie tylko swoim, i dziewczyny, dziecka, ale także obcych osób. Szczerze? n ie żąłuje go wcale, tacy ludzie, po prostu głupi, prędzej czy później sami sie unicestwią, chociażby poprzez taką jazdę, szkoda tylko, ze dodatkowymi niewinnymi ofiarami są inne osoby. Powinieneś mieć normalny proces i zostać skazany.

Ja na miejscu tej kobiety poszłabym normalnie do sądu. Niech zapłaci za to, co zrobił. Z premedytacją złamał przepisy drogowe, naraził życie wielu osób, zmarło nienarodzone dziecko.

Ty to piszesz na poważnie, człowieku???;-)  TY masz myśleć, a nie komputer. Za siebie masz myśleć, za kobietę, którą wsadziłeś do swej super bryki i za DZIECKO, które ona nosi w sobie. A poza tym , do cholery, nie wiem na jakiej drodze się wtedy poruszałeś, ale nawet na autostradzie w Polsce max predkosc dozwolona przepisami, to 140km/h, jełopie (sorry za określenie). Ale po tym tekście, że "komunikat go nie ostrzegł", nie umiem tego inaczej nazwac. Przestań tu się wywnętrzniać, idź do niej i nie pogrążaj się jeszcze bardziej takimi tekstami;-)

Nie ma znaczenia, po czym jechałeś. Dozwolona prędkość to 140, a nie 200km/h.

Twoja kobieta na razie Cię nie obwinia, ale może być różnie jak wyjdzie z szoku.

Ma ubezpieczenie. Obszar zabudowany to są zupełnie inne realia.

wklejanie linków na forum jest niezgodne z regulaminem

Grozi mi mandat, odebranie prawa jazdy na kilka miesięcy. Według badających wypadek nie muszę ,,posiedzieć". Ale według większości tutaj tak. Założyłem temat bo nie mam pojęcia jak pomóc mojej kobiecie. Nie potrzebuje słuchać jaki ze mnie gnój, bo tego jestem świadomy.

Nie będę po Tobie jeździć, bo straciłeś dziecko, a to największa kara, z którą będziesz musiał żyć.
Natomiast co do picia zamiast siedzenia cały dzień przy łóżku dziewczyny, to chłopie - jak dla mnie oblewasz test na mężczyznę  (jeśli jeszcze go nie oblałeś w oczach swojej dziewczyny, jadąc z nią 200km/h. Dla mnie narażanie życia każdego człowieka, ale już wybitnie własnego dziecka to coś, czego nigdy bym nie wybaczyła).

Pytasz o rady, ale co chcesz usłyszeć? Kup jej kwiaty? Ładną bluzkę? Przynieś pizze do szpitala? Nie i niech do Ciebie dotrze, że nie możesz NIC zrobić, oprócz siedzenia przy łóżku. Nie wytrzymujesz bezsilności przez te kilka pierwszych dni? Spodziewaj się, że opłakiwanie utraconego dziecka to w dużej mierze właśnie bezsilność. Jeśli myślisz, że dziewczyna za tydzień będzie się uśmiechać, a za miesiąc zapomni o wszystkim, to jesteś w dużym błędzie.

Zawsze czuła się bezpiecznie jeżdżąc ze mną, również jest kierowcą. Właśnie wracam ze szpitala. Byłem 3 raz dzisiaj. Pewnie będę jeszcze raz. Teraz faktycznie rozpłakała się jak przytuliłem ją. Wtuliła się we mnie. Sprzywdziłem ją, ale to był również mój syn. Wczoraj piłem po odwiedzinach u niej. Dzisiaj nie sięgnąłem po alkohol. Chociaż przez chwilę czytając Was miałem ochotę upić się i zapomnieć. Jutro może wróci do domu. Wiem,że czeka nas długa droga do normalności, ale próbuje zrozumieć jej. Pierwszy raz płakała i to przy mnie. A o dziecku mówi mało.

Skończony, popełniłeś straszny błąd, który kosztował życie Wasze dziecko. Ja Tobie współczuję, na pewno jest Ci z tym ciężko i żałujesz.
Co możesz zrobić w takiej sytuacji -  wyciągnąć wnioski:
1. Nigdy więcej takiej jazdy. Bądź konsekwentny.
2. Być przy swojej dziewczynie, na tyle na ile czas i warunki szpitalne pozwolą. Przytulać, pomagać, rozmawiać lub milczeć, wyczuwając jej potrzeby.
Moim zdaniem we dwoje przejdziecie przez to cierpienie łatwiej niż każde z osobna. Jeśli będziecie razem budujcie związek na solidnych fundamentach: szczerość, szacunek, pomoc.
3. Przemyśleć swoje dotychczasowe życie, odrzucić to co niszczy, poszukiwać trwałych wartości, dojrzewać jako człowiek.
4. Rozpocznij pracę nad sobą przestając myśleć o sobie skończony. Zrób to dla siebie, dla Twojej ukochanej.
5. Poszukaj w Internecie praktycznych wskazówek jak pomóc kobiecie po stracie dziecka, być może jakieś organizacje się zajmują tym tematem.

nie każda kobieta ktora traci ciążę wpada w czarną rozpacz i potrzebuje zaraz Bog wie jakiego wsparcia psychologicznego, więc już tak nie dołujcie czlowieka, zwlaszcza tym tekstem zabileś dziecko, zabileś dziecko. Żadnego dziecka jeszcze nie było bo się nie urodziło. 
To czy ona będzie i jak bardzo stratę ciąży przeżywać zależy od tego jak mocno tego dziecka pragnęła i jak bardzo emocjonalnie przywiązała się do świadomości, że ono będzie w ich życiu. Jedni mają taką konstrukcję psychiczną, że nie rozpaczają za wyobrażeniem, tylko za realnym człowiekiem, z którym łączy ich realna więź. Z tego powodu jedne odczuwają już ból na samą myśl o aborcji, inne mogą ją zrobić bez poczucia, że zabiły dziecko. Dlatego, że nie są w żaden sposób związane z tym dzieckiem, którego jeszcze nie ma bo dopiero się rozwija.
Autor ma nauczkę, być może to była lekcja od losu, która go zmusi do refleksji i czegoś nauczy, dzieki czemu w przyszlości nie zginie on ani jego dziewczyna czy ktokolwiek, kto by z nim jeździł.  Z taką stratą ich rodziny i przyjaciele mogliby się długo nie pogodzić.
Skończony, czasu nie cofniesz. Jak będziesz tak sobie wmawiał, że jestes skonczony to będziesz. Po prostu musicie pogodzić się z tym, co się stało. Nie zrobileś tego specjalnie choć było to beznadziejnie nieodpowiedzialne. Mam wrażenie, że Twoja dziewczyna też lubi taką ostrą jazdę. Gdyby było inaczej, nie pozwolilaby Ci tak szarżować. Zamiast siedzieć na forum, rozmawiaj z nią.

Też lubi ostrą jazdę i nie tylko jazde. Kochała to dziecko. Była szczęśliwa. Chociaż na samym początku miała wątpliwości czy damy sobie radę. Cieszyła się, miała ochotę kupować wszystko dla dziecka. Co oznacza puszczanie emocji tylko przy mnie ? Nawet przy rodzicach nie płacze.