Czy romans zmienia rzeczywistość? - Netkobiety.pl

W tym wieku kilka romansów jednocześnie to chyba nie?? Żonę ma cholernie zazdrosną

Pamiętaj, ze wiesz tyle ile on Ci powie ....

codziennie ?

Kaśka odpłynęłaś mam wrażenie i idealizujesz faceta .Znasz jego żonę tak osobiście,bardzo blisko ?
Szukasz sposobu na równowagę w romansie i  i bezpieczny układ,bez konsekwencji ,strat,nie znajdziesz tam równowagi dla własnego małżeństwa na dłuższą metę.Znajdziesz huśtawkę wahadło a nie równowagę Już widać że jesteś tą "słabszą" robisz z siebie trochę jego ofiarę już od niego wiele zależy dla Ciebie to już chyba nie tylko ucieczka i zabawa za chwilę będziesz uzupełniać wszystkie deficyty nie tylko z małżeństwa - bardzo niebezpieczna sprawa.Głównie dla Ciebie
Słyszysz co chcesz słyszeć widzisz co chcesz widzieć i wierzysz w to w co chcesz wierzyć jeszcze dojdą prawdopodobnie nadzieje,kompromisy zgoda i niezgoda .
Czas zweryfikuje to wszystko co było złudzeniem a co nie.Czy faktycznie oboje jesteście wyjątkowi czy nie uczciwi z samymi sobą i wobec siebie .Najciekawsze przed Tobą a przed utratą zdolności kierowania własnym życiem nie ma super skutecznych recept zwłaszcza w emocjach związanych ze zdradą, niewiernością, romansem, sumieniem,samooszukiwaniem się, wypieraniem,i ciągłym niemal obsesyjnych uzasadnianiem tłumaczeniem się przed sobą raz zepchniętym do podświadomości a raz wydobywającym się na światło.
Znieczulanie się po pewnym czasie jest coraz mniej skuteczne.

Ps Netaniu fajnie Ciebie znowu spotkać na forum mocna babka z Ciebie choć niekoniecznie masz może taki ogląd samej siebie.

autorka poniższego też wiedziała, ba była pewna, a jednak się zdziwiła
https://www.netkobiety.pl/t121657.html

Dobrze napisałeś, szukam równowagi, bezpieczeństwa,odskoczni, przede wszystkim on dał mi to czego brakuje mi w małżeństwie , czułość,seks, spowodował że na nowo poczułam się kobietą.
A skąd te wnioski że jestem tą słabą?Wg Ciebie to on rozdaje karty?Ja nie oczekuję od niego nic więcej niż dotychczas, żadnych deklaracji, to co jest wystarczy mi.Na początku zakładałam że po ,, pierwszym razie"zwinie się, ale chyba mu się spodobało bo od tego momentu nasze kontakty nabrały tempa.

Pewnie to ,że zakazany owoc lepiej smakuje, nie wiem, całkiem inny seks, inne emocje, kiedyś gdy czytałam o tym, nie rozumiałam o co tym ludziom chodzi, teraz wiem, niesamowite wrażenia myślałam tylko że romans to kilka spotkań,u nas to już kilka miesięcy,co gorsze mam wrażenie że emocje nie opadają, wprost przeciwnie

Ach, pewnie się powtarzam, ale ten romans zaczął się zupełnie niewinnie, przede wszystkim on jest starszy ode mnie 20 lat,co
uśpiło moją czujność,znaa mnie chyba od przedszkola,ja jego odkąd pamiętam, przed romansem byliśmy jak dobre koleżeństwo,no i powoli poniosło nas, zaiskrzyło

Jak to romans z szefem, to jesteś prawdziwą gąską.

To nie jest mój szef, nie pracujemy razem, choć często widujemy się w mojej pracy

Czytam , czytam i rozum mówi co innego niż serce,ja nie jestem w stanie zrezygnować,mimo że to tyle miesięcy ,mam wrażenie że to się dopiero rozkręca,on wie o mnie więcej niż najlepsza przyjaciółka,to tak powoli postępowało ,nim się oglądnęłam , wpadłam po uszy
Najgorsze jest to że go znam bardzo długo, oczywiście nie jako kochanka tylko kolegę,on jest osobą bardzo znaną w naszym mieście, kiedyś pełnił ważną funkcję , udzielał się społecznie ,jest osobą poważaną, to wszystko sprawiło że uśpił moją uwagę, nie podejrzewałam go o coś takiego, teraz nie mogę sobie z tym poradzić

Właśnie tak to traktuje,jako szansę, przeżywam z nim naprawdę wspaniałe chwile,i nie jest to tylko seks,on w ogóle jest człowiekiem bardzo pozytywnie nastawionym do życia, ludzi,u niego nie ma problemu, nigdy nie narzeka, zawsze uśmiechnięty,optymista, to mnie też do niego przyciaglo,on ma więcej chęci do życia niż niektóry 40 latek.Moze jak mam rozpaczać to później, nie teraz, jest tak dobrze,,,,,
Mogę zapytać dlaczego Twój romans się skończył?

Zakończył się bo już nie mogłam żyć na tej huśtawce emocjonalnej. Rzygałam tą relacją a jednocześnie rozpaczliwie za nim tęskniłam i miałam świadomość, że to co mam nigdy nie będzie niczym więcej. Niestety ona i tak po krótkim czasie wygrzebała mu z telefonu jakieś wiadomości i się zaczęły jazdy figurowe na lodzie. To tak pokrótce.
Także jeśli mogłabym Ci coś zasugerować, to natychmiastową ewakuację. Im szybciej to zrobisz, tym wybuch będzie łagodniejszy. Ja jakiś czas czekałam aż on to skończy. Niestety faceci rzadko kończą romanse na boku z wlasnej woli. Jest im zbyt wygodnie. Jak myślisz - kto po odkryciu romansu zebrał większe cięgi on owej żony? Podpowiem, że nie mąż 
Nie radzę także byś poszła drogą Hrefiego tj pozostala w małżeństwie i w nim wegetowała. Spróbuj odnaleźć drogę do swojego męża, porozmawiać. Jeśli się nie uda, odejdź, ale najpierw zakończ romans. Radzę ze szczerego serca, skończ to. Im później to zrobisz, tym bardziej będzie bolało. Facet nie chce z Tobą być. Tracisz swój cenny czas na iluzję.

Ale konkretnie bez czego obejść?

Ano wiadomo - w 40 roku życia człowiek powinien zakupić trumnę i się do niej położyć, oczekując zejścia z tego świata
Tam seks jakiś, czułości... fanaberie a potem ludzkie dramaty...

tu byl chyba moj pierwszy post jakis czas temu... i.. wciaz jestem w tym samym punkcie :]
Bagiennik.. ciezko bylo nam sie dogadac z partnerem - zglaszalam problemy, dla niego nie bylo sprawy - zle dobranie charakterami i klopot z rozwiazywaniem problemow, ot normalne niedopasowanie... co bardzo uwidocznilo sie po 1 dziecku. Znajomosc z kolega dodala mi.. odwagi (nazwij to ego czy cos tam) ale... oddalilam sie... po jakims czasie  partner zaczal zauwazac, inaczej mnie traktowac.. paradoksalnie poprawilo sie u mnie w domu - wiem iluzja.. niemniej ciezko to przerwac...

Znowu to się pojawia "wpadłaś w ramiona kochanka","zawrócił w głowie mężatce "itp itd.Trele morele romans i przygotowanie  pod niego gruntu zaczyna się dużo wcześniej nie koniecznie to wyrachowane i zaplanowane jest ,jest za to desperacja,gotowość przyzwolenie i różne głody,braki pustki te urojone i realne rozczarowania zawody bezsilność i bezradność prawdziwie odczuwane .
A co z Tobą też go wykorzystujesz używasz sobie ( za jego zgodą oczywiście )Romans "platoniczny" bezinteresowny i bezwarunkowy taki ponad wszystko i nieszkodliwy to bzdura to raczej oczywiste chyba.
Logistyka też kręci jak diabli czasem robienie w balona żony/męża sprawia nie mniejszą satysfakcje jak spotkania, seks, rozmowy,marzenia sentymenty i fantazje.Rosną za to oczekiwanie ukryte przeradzają się w niewypowiedziane żądania w zgodzie i niezgodzie na nie straszny wewnętrzny konflikt jak się pojawi to zaczyna swoje życie .
Tak człowiek sam siebie nie raz zaskakuje do czego jest zdolny żeby osiągnąć cel.Powszednieje to jednak jak wszystko tolerancja wzrasta potrzeba coraz to nowych bodźców impulsów pomysłów od groma energii idzie w takie działania
On Ciebie zna Ty z tego co piszesz jego znasz długo ale raczej słabiutko .Czasem długo niczego się nie żałuje.
Natomiast jak się kończy romans nagle nie wypalony nie dograny i emocje niewybrzmiałe to ból jest wprost proporcjonalny do tego braku żalu nic wtedy nie pomaga, wspomnienia ranią .
Nieprzewidywalne i przewidywalne to wszystko widocznie należysz do osób jak ja takich co muszą sprawdzić bo inaczej nie zaznają spokoju mimo wiedzy i jakiejś tam szczątkowej świadomości.W dodatku fizjologia, hormony, enzymy, endorfiny adrenaliny dopaminy i inne cuda na kiju czorty iwany rozpoczęły swoje procesy razem z psychiką bo to nierozdzielne rzeczy są i muszą się przemielić przereagować bez Twojego udziału tak jakby no bo stawiasz się w roli ofiary najpierw męża, teraz kochanka, samej siebie.
Końcówki bywają straszliwie nieprzewidywalne.
Nie napisałem że jesteś słaba narracja Twojej historii dawkowanej metodą kropelkową pozwala wysnuć wniosek że wygodnie Ci być tą stroną słabszą Tą co zainwestuje więcej zaangażuje się bardziej zakocha się bo już się zabujałaś w "wyzwalaczu".
Wcześniej Netania Ci napisała jak może być z Tobą to nie będę się powtarzał - mnie nie sprawia żadnej frajdy dołowanie czy straszenie, osądzanie kogokolwiek .Marna to pociecha że najwyżej będziesz płakać a co przeżyłaś to Twoje jak nadchodzi koniec to takie coś nie działa nie ma zastosowania będzie inaczej niż Ci się wydaje nawet jak będziesz się starać na to przygotować i stworzyć sobie jakąś iluzje ochrony przed rozpaczą zawodem rozgoryczeniem .

PS Netaniu dzięki za pozdrowienia i dobre słowo życzę coraz większego spokoju i radości z życia mam nadzieje że coraz lepiej z Tobą
Trzymaj się i też pozdrawiam.

Hrefi widzisz a ja do tej pory sądziłem coś zupełnie odwrotnego: "Skoro jesteś porządnym człowiekiem, to nie wyciągaj nikogo ze związku" - i tej wersji będę się trzymał

Może każdy ma inną definicję wystarczającej czy może bardziej odpowiedniej dawki czułości, bliskości czy seksu, ale nie wiem co partner/mąż może zrobić ( lub raczej nie robić), żeby nawet po wielokrotnych próbach negocjacji i rozwiązania problemu, sytuacja nie uległa zmianie...Czy Wasi mężowie przesiadywali cały dzień na kanapie z piwem, nie robiąc nic w domu, nie pracując i nie rozmawiając z Wami o niczym więcej, ni z o polityce i pogodzie?

Ja tam nie wiem jak u innych, ale u mnie polityka. A no i kościół katolicki - tematy przewodnie.
Odpowiednia ilość wg mojego ex, to zero. Nic.

Próśb i prób z mojej strony było wiele. Wg niego - fanaberia, bo dziecko jest i po co te mizie, fizie i fikoły.
Co do romansów z zajętymi - nie , nie są fajne. To emocjonalne rozedrganie następujące po okresie haju, ten żal - że przecież, kurczę, czemu nie mogę iść z nim na imprezę sylwestrową albo na wakacje jechać - przykre doświadczenie. Kiedy dociera do Ciebie, że jesteś nikim tak naprawdę. Dla ex - tą co dziecko urodziła, dla kochanka co najwyżej koleżanką z korzyściami.
Lepszy wolny. W przedziale wiekowym 39 - 47 ( akurat mój target) równie powszechny co yeti lub jednorożce.
Po przykrym doświadczeniu, jakim z czasem okazał się romans, wolę jednak samotność niż zaangażowanie uczuciowe wobec kogoś, kto ma mnie gdzieś.

Oglądałam wczoraj jeden z odcinków tefałpeowskiego programu - " Sanatorium miłości" - jest nadzieja na radość w późniejszym wieku.    Pozostaje dbać o zdrowie, ćwiczyć, ładować kasę w kosmetyczkę i czekać aż te moje targety owdowieją. Bardziej to możliwe niż rozwód.
Ratuje mnie już chyba tylko poczucie humoru i nachodząca mnie co jakiś czas głupawa

Obyś nie usłyszała w odwecie o pannie dwa razy młodszej

W sensie z 39-47 na ile? 60-80? 18-25? Ten target tj od mojego wieku te max 7-8 lat więcej to moje optimum. BTW 30-39 to także egzemplarze zajęte, także dziękuję-postoję

Co do ewentualnej panny u męża od Kasi - wątpię że takowa istnieje. A jeśli by się okazało że istnieje - to jak najbardziej można panu dać w zęby. No bo - jak to tak, Kasia ma wbić zęby w futrynę, bo "za starzy jesteśmy", ale dla 20 lat młodszej to już pan by się nie czuł za stary na seks? Kasia jak coś to - prawy, a potem lewy sierpowy

A jak mąż znajdzie kochankę to niby ona będzie winna? Żartujecie sobie?
Nie można być psem ogrodnika.
Seks to nie wszystko, ale  jak on położył na to kreskę, nie może mieć pretensji do żony.A o a do niego tak, bo bynajmniej psem ogrodnika nie jest.
I jeśli autorko nie ściemniasz, to wg mnie wobec męża wyrzutów nie powinnaś mieć.
Natomiast czy nie trafisz czasu, dyskusyjna sprawa.

Wracając do pytania Hrefiego - "Czy romans zmienia rzeczywistość?" - moim zdaniem zmienia. Wnosi do życia nieco radości, zapomnianych lub nigdy nie poznanych odczuć. Po takim przeżyciu nic nie będzie już takie samo. Romans - mnie, Kasi czy innym będącym w takiej sytuacji kobietom przyniósł pewność, że garba nie mamy a i zęby jeszcze całkiem, całkiem. 60-letni gość potrafiący wykrzesać ogień w sypialni to także dowód na to, że czterdziestokilkuletni mąż opowiada kocopały twierdząc, że na seks to on "za stary". Związek małżeński czy też relacja jaką jest romans to oczywiście nie tylko seks, ale jest on istotnym elementem każdej relacji romantycznej. No czymś się związek musi różnić od kontaktów sąsiedzkich? Wraz z seksem umierają kolejne elementy związku aż nie zostaje już NIC prócz zobowiązań rodzicielsko - prawnych.

Mnie to zdarzenie pomogło uporządkować pewne sprawy w życiu. To plus. Zmagam się jeszcze z emocjonalną rozpierduchą, ale to - mam nadzieję też minie.

Romans jest jak butelka wina. Najpierw wesoło pijesz sobie lampeczkę za lampeczką. Ale potem przestaje być miło, w głowie się kręci, zaczyna mdlić a jednak myśl że to dobre wino się zaraz skończy jest niemiłosiernie przykra. 

Tak - romans zmienia rzeczywistość. Nie zawsze na lepiej, ale jednak. Zawsze to jakaś zmiana.

Bagiennik - jedyni kawalerowie w wieku 30-39 w mojej okolicy to zagubieni życiowo alkoholicy, weekendy spędzający w rowie. W większych miastach pewnie jest lepiej. Ba - nawet na portalach randkowych paru znajdziesz. Każdy z nich chce mieć jednak swoje dzieci. A mnie na porodówkę nawet wołami nikt już nie zaciągnie.

Z tymi wyrzutami to jest niezły chaos przeważnie jak dochodzi to takich sytuacji co u Kaśki.
W pewnym sensie to notoryczne odmawianie w związku do tego małżeńskim monogamicznym czułości,bliskości,seksu jest jakby "wykroczeniem" ( o ile nie spowodowane np chorobą ) może świadczyć o wygaśnięciu więzi uczuciowych i jak widać w tej konkretnej sprawie mieć negatywny wpływ na drugą osobę.Odmowa seksu jest też więc złamaniem danego słowa i przysięgi ,a pozostawanie w związku z osobą której odmawia się zaspokojenia podstawowych naturalnych potrzeb jest albo z wygody przyzwyczajenia i jest pewnym okrucieństwem takim z lenistwa, tkwienie w marazmie i obawach przed zmianami towarzyszy temu na ogół ucieczka w coś tam hobby czy wytworzenie swojego zamkniętego świata - więzi zamierają a miłość powoli umiera a to ma też swoje konsekwencje i spotyka się z reakcją no wpływamy na siebie nie ma co .
Tylko czy zdrada w takim układzie z urazy, poczucia odrzucenia, frustracji itp jest "rekompensatą" rodzajem odwetu nawet zemsty jest usprawiedliwiona i jest dobrym wyjściem - na krótką metę takim czymś może się wydawać bo przynosi emocje euforię coś jak zaspokojenie i spełnienie rodzaj ulgi od frustracji rozczarowania itp.
Wiem po sobie że z tym sumieniem,poczuciem winy,skrupułami,dylematami robi się różne najprzeróżniejsze łamańce,"akrobacje" przechodzą te rzeczy różne zmiany na początku nic niby niema żadnych skrupułów,potem przychodzi refleksja dlaczego nie czuje żalu,wyrzutów i to staje się wyrzutem robi się mętnie momentami.Później nachodzą wątpliwości poczucie bycia złym,na racjonalizowanie,tłumienie,wypieranie i usprawiedliwianie się też idzie mnóstwo energii na użytek romansu tworzy się cały "system" filozoficzny i niby mądrość relatywizowanie idzie pełną parą.
To nie dzieje się u wszystkich jednakowo .
Dla mnie dotarcie do najgłębszych warstw sumienia ( jest grubo te wielkie słowa ) tego tylko mojego zajęło trochę czasu i kiedyś tam wreszcie doszło że zdradzając złamałam też swoje zasady te nie narzucone nie wyuczone nie pod presją i nie pod przymusem reszta to zamieszanie popadanie od emocji do emocji w związku z moimi działaniami wobec innych osób.
Romans i to co z nim związane znieczula ,zaciemnia własny stosunek do siebie swoich przekonań jak przejdzie w nałogowe regulowanie emocjami i różne manipulacje na samym sobie może zmienić ale czy trwale osobę chodzi mi o poglądy i przekonania te własne najważniejsze egoizm można wykrzywić formować używać jak się chce tylko że ma to konsekwencje jedną z nich jest krzywdzenie siebie samego czego świadomość przychodzi kiedyś tam i na ogół za późno.

W szerszej perspektywie - tracisz czas. Czas przeznaczony na miłe spotkania z człowiekiem, ktory nie przewiduje dla Ciebie poważnej roli w swoim życiu, mogłabyś przeznaczyć na - naprawę swojego malżeństwa bądź jego zakończenie i znalezienie szczęścia najpierw - samej ze sobą. Później z kimś - WOLNYM. Tkwiąc w takim układzie, obudzisz się za jakiś czas 5 lat starsza ze zdezelowaną psychiką, u boku tego samego męża, który za 5 lat będzie miał ten sam pogląd na pożycie małżeńskie. Można i tak - tylko po co? Szanuj swój czas, swoje emocje, i to co dobrego możesz dać komuś kto na to zasługuje (i kto to mówi - ech...   )

Nikt nie planuje romansu. Aby zaistniał,  musi wystąpić długotrwały i bolesny brak istotnych czynników w związku. Seks, jest tylko jednym,aczkolwiek bardzo istotnym z nich.

Kasia - nie męczy Cię ta konspiracja? To kombinowanie? Bo mnie to wręcz dręczyło. Relacja ma być fajna i radosna - co przyjemnego jest w organizowaniu akcji, jakby się szmuglowało kokainę przez kolumbijską granicę? Dla mnie -.nic.
Umęczysz się i stracisz czas.

Wydaje mi się, że jeśli już ktoś się zaangażuje mocno w romans, niezależnie od dokładnych powodów, to automatycznie przyjmuje, że nie jest w stanie już niczego uratować ze swojego związku. Skoro kochanek/nka daje nam to, czego nie dawał nam partner, to już nie przyjmujemy do wiadomości, że możemy jednak otrzymać to od męża/żony. Zwyczajnie kontakt z naszym wybrankiem uznajemy za doskonałość, bo chyba nie przyjmujemy do wiadomości, że można to otrzymać od kogokolwiek innego. Dziwi mnie zacięcie do takich konspiracyjnych związków, bo jeśli rozmowy z partnerem nic nie dają i nie możemy nic od niego oczekiwać, to po co dalej usilnie trwamy w tym układzie, jeśli dostajemy wszystko, co potrzebne od kochanka? Niesamowite jest to, że jeśli wie się, że to i tak się rozsypie, to dlaczego tracimy czas na tak złudne przyjemności..?

Zaufaj mi. To minie wkrótce. Zawsze wygląda to tak samo.

...szkoda, że zdradzani mężowie i żony nie mają wiedzy, że omija ich taki festiwal szczęścia i produktywności

Ciekawe jaka część PKB jest wynikiem zdrad ...

Nie wiem jaką masz sytuację w domu, w jakim wieku dzieci, na ile mocne nerwy,
Czy potrafisz w głowie działać dwutorowo, czyli być w romansie niczego od kochanka nie oczekując i niezależnie od tego układać sprawy z mężem, jakby kochanka nie było.
Trudność w rezygnacji z romansu nie polega na rezygnacji z motylków, ale na uświadomieniu sobie swoich potrzeb i zobaczeniu że mogą być zaspokojone.
Zaraz podniosą się głosy o motylkach i opowiadanych przez kochanków bzdurach, ale to nie ma nic wspólnego z istnieniem ukrytego związku, tylko zależy od ludzi, którzy ten związek budują. Tak samo zrobią w legalnym związku.
Więc może ich łączyć przyjaźń albo kłamstwa.
Jeżeli wciąż swojego męża kochasz i pozadasz, dobrze byłoby nim wstrząsnąć, zobaczysz, czy coś tam jeszcze w ogóle jest, albo uświadomisz sobie że niewiele, współlokator, ojciec dzieci.
Trudno oceniać szanse na ułożenie sobie życia na nowo, spotkanie wolnego człowieka, który będzie do Ciebie pasował. Jesteśmy w podobnym wieku i wiem, że wymagania co do charakteru człowieka i wzajemnego dopasowania rosną, a nie maleją. Nie wiem jak odnajdujesz się w samotności.
Jak silny masz charakter.
Wydaje mi się, że jednak istnieje coś takiego jak zdolność do miłości i dzielenia się czymś z drugim człowiekiem, więc z pewnością Twój kochanek nie jest jedynym z którym mogłabyś być spełnioną kobietą.
Wyobraź sobie teraz dla rozjaśnienia sprawy, że On nie ma żony, dzieci, jest wolny.
Czy byłabyś z nim?
Zwiazalabys się do końca życia? - jego słowa..
Jeśli masz taką pewność, działaj, niech o tym wie.
Jeśli nie, nie mieszaj w jego życiu.
Romans się wypali. Pewnie On też na to liczy. Jeśli tak się nie stanie, ktoś się przełamie  lub dowie i  staniecie w prawdzie.

Ps Netabia smutny obraz Panów w rowie:)
O porodówkę się nie martw, babkoy w ciąży tam wołami ciągnąć nie trzeba, w podskokach biegnie

Ależ wiedzą. Mało tego - świadomie z niego rezygnują, odtrącając od siebie współmałżonka. Widać nie jest to dla nich żaden festiwal, tylko upierdliwy obowiązek, jak cotygodniowe ścieranie kurzy w domu.

Memo a Ty uważasz że to takie śmieszne i takie nic, że czyjeś potrzeby były w związku ignorowane, ostentacyjnie olewane? Mimo rozmów, starań i próśb? Bo dla mnie to raczej przykre niż śmieszne.

Lady lipton pomyliło Ci się ale to tak bywa jak się nie chce doczytać i poznać szczegółòw