Dziewczyna mnie zdradziła. Co zrobić? - Netkobiety.pl

Mysle ze dzis jestes w stanie jej wybaczyc z blachego dla Ciebie powodu ale za jakis czas to do Ciebie wroci. Czy jest sens dawac szanse w tym przypadku? Dla mnie osobiscie nie.

Możesz dać jej szansę, ale pod warunkiem, że naprawdę jesteś w stanie jej wybaczyć i do tego nie wracać, oraz pod warunkiem, że ona zacznie te swoje kompleksy leczyć.
Rozumiem, że nie dawałeś jej do tej pory powodów do takiego myślenia? Czy korzystałeś z powodzenia, rozmawiałeś, zagadywałeś, flirtowałeś, a ją zjadała zazdrość? Czy dajesz jej do zrozumienia, że ona jest dla Ciebie najważniejsza? Czasami nawet małe gesty dużo dają. Złapanie jej za rękę kiedy rozmawiasz z innymi dziewczynami itd.
Ona musi się w związku poczuć pewniej, może nie ma możliwości na coś takiego obecnie skoro tak strasznie się boi?

Nie wiem czy będę potrafił, ale wiem jak bardzo mnie boli jej zdrada i jednocześnie jak bardzo tęsknię...
Wciąż widzę jej smutne oczy,  jej łzy, wciąż słyszę prośby o przebaczenie - choć nie widzieliśmy się już trzy  tygodnie.
Widzę też że dotrzymuje słowa - powiedziałem jej że nie chcę żadnego kontaktu i tak jest,  choć wiem od znajomych że jest kompletnie załamana,  rzuciła pracę i nigdzie nie wychodzi.
Padło pytanie czy dawałem jej powody do takiego myślenia - cóż,  przyznaję że korzystałem z powodzenia,  często zmieniałem dziewczyny, żaden mój związek nie przetrwał dłużej niż kilka miesięcy.
I właśnie dlatego długo musiałem się starać by zdobyć zaufanie mojej dziewczyny, bo na początku myślała że po prostu chcę ją tylko zaliczyć,  w końcu zostaliśmy parą ale i tak zdarzało jej się zapytać czy jestem z nią z miłości czy też z litości...
Wiem że bardzo mnie kochała,  i że czasem słyszała od innych że nie jest mnie warta, bo biedna,  bo kujonka,  bo nie ubiera się seksownie,  bo faceci za nią nie latają,  i że wcześniej czy później ją zostawię dla bardziej atrakcyjnej i przebojowej itp.
Przypuszczam że dlatego tak bardzo zależało jej na tej nowej pracy,  bo chciała pokazać że też jest coś warta.
Wprawdzie odkąd z nią jestem zawsze starałem się jej okazywać że jest dla mnie najważniejsza,  ale cóż - trudno mi było uciec od przeszłości,  tym bardziej że jej najlepsza przyjaciółka uważa mnie za drania który nie potrafi kochać i być wierny.
Dlatego wiem jak się poczuła po tym telefonie od niej, gdy usłyszała - a nie mówiłam że to świnia,  że cię zdradza? Teraz masz dowód - widziałam!
Fakt - reakcja bardzo niedojrzała,  ale...
Wiem teraz jak się czuje osoba zdradzona,  i potrafię sobie wyobrazić jak ona się poczuła,  gdy przyjaciółka zadzwoniła i potwierdziła jej najgorsze obawy.
Nie rozumiem tylko dlaczego nie zadzwoniła i nie zapytała mnie wprost?
Jakie to wszystko jest porąbane...

Bo była w pracy? a może już w klubie?
Zresztą nie ważne i tak nie wierzę w tę opowieść.

Gdybym ja był na jej miejscu...
Ale nie jestem, i nie wiem jakbym zareagował.
Ale kumpel który by mi odwalił taki numer jak ta jej przyjaciółka dostał by w mordę.
Ona od początku była nastawiona wrogo w stosunku do mnie,  i kilka razy z jej powodu posprzeczałem się z dziewczyną.
Problem w tym że one znają się od piaskownicy,  zawsze trzymały się razem,  a ja nie byłem dość stanowczy by postawić dziewczynie wybór - albo ta idiotka albo ja.
Zresztą,  tak się zastanawiam, czy w ogóle miałoby to sens.
Bo przecież ona nie żądała bym ja zrezygnował ze swoich przyjaciół...

Mysle ze dziewczyna nie zapytala czy to prawda wlasnie ze względu na swoje obawy i kompleksy. Po prostu uznala to za pewnik. Podejrzewam również ze pojscie do lozka z obcym facetem mialo w glupi sposób podniesc jej zdeptana samoocena. Tym czasem pewnie poszybowala jeszcze nizej.
Ja bym wybaczyla, natomiast na pewno pod warunkiem zrobienia pozadku z koleżanka. Jesli dziewczyna postanowilaby ze nie moze zerwać z nia kontaktu to raczej na pewno oczekiwalabym oficjalnych przeprosin również od niej.

Cokolwiek myśli o sobie - bez zastanowienia stwierdziła, że jest zdolny do zdrady, nieuczciwy. Co więc myśli o nim?

Ja w ogóle nie wiem po co nas pytasz o zdanie. Chcesz nas przekonać,  że to dobra kobieta była, tylko zglupiala bo chciała się zemścić.  To Twoje życie i  Twoja decyzja. Nikt nie ma prawa Cie oceniać ani krytykować. Jeśli czujesz, że powinieneś jej wybaczyć,  to tak zrób.
Jeśli chodzi o jej zachowanie, to rzeczywiście niedojrzałe. Nie wyobrazam sobie, zeby od razu leciec i przespac sie z innym. To podwójna kara dla niej, bo pewnie teraz straciła do siebie szacunek.  No ale jej wybór.  Widać myślała,  że w ten sposób Cie ukarze najbardziej. A dlaczego nie zapytała Ciebie? Bo 1/ mogłeś nie odebrać. Po co miała się jeszcze bardziej dołować, że masz ją gdzieś.
2/ Zarządzający rzadko się przyznaje, że zdradził.
3/ Bała się, że usłyszy od Ciebie że to prawda.
Powodów mogło być wiele. Popełniła błąd. Decyzja należy do Ciebie.

Teraz już wiesz dlaczego z Tobą była. Tam wielkiej miłości nie ma. Jest szansa na awans społeczny i niewiele więcej. Gdyby Cie kochała, przecież tak łatwo nie przyszło by jej puszczenie się.

A Ty ją kochasz? Zależy Ci na niej? Czy tylko szkoda 3 lat?

Czas przeszły. Już nie jesteś szczęśliwy i ta zadra już zawsze z tobą pozostanie. Nie wierzę, że to piszę, ale wybacz jej, tylko zrób to dla siebie a nie dla niej. Takie wybaczenie będzie ci potrzebne do odzyskania równowagi i spokoju, i nie jest jednoznaczne przyjęciem zdradzającej z powrotem.

Ostatecznie jednak, to rób jak chcesz. Doceń tylko, że ludzie poświęcili swój czas i nie wracaj skomląc, jak podfruwajka znów pójdzie w tany. Innymi słowy, zacznij na poważnie hodować jaja. Może w końcu urosną.

Nie rozumiesz co do Ciebie się mówi boś zakochany. Przecież tu nie chodzi o jakieś pieniądze. Tłumaczę Ci schematy, którą nią żądzą. Na czym polega Twoja atrakcyjność u niej. Sex to ona może mieć z każdym i to Ci pokazała.

Ja myślę, że ten przypadkowy seks po pijaku to nie jest najważniejszy problem.. I czuję, że dałbyś radę to przeboleć, a oboje zapomnieć. Gorzej wyglada całokształt związku i jej podejscie. Jak masz siłę i ochotę, to idźcie razem do tego psychologa i naświetli Ci się sytuacja.

To nie tak...
Po prostu nie wiem czy warto bo psycholog powie swoje,  a jej przyjaciółeczka swoje.
I myślę że w tym jest największy problem.

Nie tyle mi,  co sama sobie.
Już pisałem wcześniej że miałem spore problemy by zdobyć jej zaufanie właśnie przez różnice o których piszesz. Dla niej pochodziliśmy z dwóch różnych bajek - myślałem że to jej z czasem minie, ale - jak widać - byłem w błędzie.

Problemem jest nie tylko zdrada sama w sobie. Problemem jest to, że dziewczyna Ci nie ufa, skoro uwierzyła koleżance, że obściskiwałeś się z jakąś dziewuchą i nie zapytała Cię nawet o to.

Zdradziła to zdradziła ...ktoś kiedyś mi dawał tutaj rady i to dobre rady.Zdrada to koniec związku i zaufania jak raz zdradziła z takiego błahego powodu to i zdradzi drugi raz jak będzie coś nie tak...U mnie to tak wyglądało osoba która raz zdradzi i jej się wybaczy zdradzi i drugi raz bo już jej będzie bez różnicy .Daj sobie spokój wiem że nie łatwo bo potrzebowałem na to czasu i sam to przechodziłem z bólem ale nic się nie zrobi takie życie

Edziu, nadzieja to też dz*wka. Cóż, moja opinia - nie. Nie ma. Ta zadra będzie w tobie zawsze, ale jak chcesz to torturuj się dalej, tylko zastanów się dwa razy zanim wrócisz tu skomląc o radę, gdy znowu będziesz miał poroże. Nie będzie litości Decyduj mądrze, to twoje cenne życie i zdrowie.

Tak było - weszła do domu ze słowami - Przyjechałam po moje rzeczy,  już ci nie jestem potrzebna,  wiem że masz inną.
I nie było w tym żadnej złości czy wyrzutów - tylko smutek.
W pierwszym momencie zgłupiałem, bo nie miałem pojęcia o co chodzi.

Bardzo mnie Twój problem poruszył, dlatego się zarejestrowałem, żeby Ci odpisać. Robię to po to, żeby. cokolwiek zrobisz, było to postępowanie świadome a nie pod wpływem manipulacji. Nie znam przecież tej dziewczyny, nie wiem co zrobi w przyszłości albo co TY zrobisz.

Tutaj mamy 3 takie "problemy". Po pierwsze jest to coś co się nazywa kłamstwem i manipulacją, ponieważ TY nie ponosisz żadnej winy za zaistniałą sytuację. Dosadniej, Ty ponosisz 0% winy (nawet promila nie ponosisz), ta dziewczyna 100%. Piszę to po to, bo żadne tłumaczenia i okoliczności nie są żadnym usprawiedliwieniem, tym bardziej manipulowanie poprzez  sugerowanie Twojego udziału w tym, przez różne rzeczy. Mógłbym się tu rozpisać ale nie o to chodzi. I tak sprawa wygląda. Jeśli ktokolwiek wmawia, że jest inaczej, że są jakieś okoliczności, że to dlatego, że coś zrobiłeś, mogłeś zrobić, zrobiłeś coś w przeszłości, ktoś coś zrobił, itd. to jest to właśnie kłamstwo i manipulacja. Ty nic nie zrobiłeś, dziewczyna zrobiła, bo chciała, taki był jej wybór i nie musisz tego rozumieć, ale dajesz sobą manipulować. Nie masz z tym nic wspólnego. Z jej czynem. To ważne, żeby to zrozumieć bo inaczej będziesz żył w "bagnie" kłamstwa. Sprawa jest jasna i dopiero z tego mogą wynikać dalsze kroki (np. terapeutyczne dla takiej osoby o ile chce coś w swoim życiu zmienić, w co trochę wątpię - ale to tylko tak na marginesie).

2 to udział psedoprzyjaciółki tej osoby.  Podejrzewam, że to jest osoba, która niszczy. Również nie chcę się tu rozpisywać, ale nie było jej przecież z Nią, zostałeś przez Nią pomówiony. Możliwe, że to osoba toksyczna i że jej obecność negatywnie wpływa na to co się dzieje  w życiu "twojej" dziewczyny. Dobrze, żeby przejrzeć na oczy, uzmysłowić sobie jej rolę, dziewczynie uzmysłowić, i wyciągnąć z tego wnioski.

3 to problem alkoholowy, który tu jest jasno widoczny. Kto bowiem nie panuje nad piciem alkoholu, ma z tym problem, nie panuje nad tym, i jest to okoliczność dodatkowo obciążająca i dodatkowy problem, rzutujący na życie takiej osoby i jej otoczenie.

Co ważne, to żebyś zdał sobie sprawę, że nie ponosisz żadnej winy, za powyższe 3 problemy opisane przeze mnie wyżej, nie musisz tego akceptować, nie musisz rozumieć, nie jesteś terapeutą i nie masz żadnego obowiązku nianczyć takiej osoby, szczególnie jeśli ktoś, albo ty sam wmawiasz sobie jakąś winę, której tutaj nie ma, to nie rokuje to dobrze w kwestii prawdy i zrozumienia, bo na kłamstwie nie da się niczego trwałego zbudować. Odrzucenie prawdy o powyższych problemach, ich bagatelizowanie, tylko pogłębi problem, zaostrzy, odpowiednie zachowania powtórzą się.

Teraz pójdźmy do zrozumienia waszych relacji i tej dziewczyny. Otóż to co jest widoczne na 1 rzut oka to obecność jej byłego w waszym związku, o tym, że ona jest skupiona na jego zdradzie, że ta kwestia nigdy nie została przez Nią przepracowana, Ty niestety jesteś mniej ważny. Szczerze, takie rozmowy i dylematy ma mieć prawo każdy i się wygadać na początku znajomości ale potem obecność innej osoby w związku, ten obecny niszczy. Osoba obecna jest w pewnym sensie tematem zastępczym. Np. można zrozumieć, że ktoś został skrzywdzony,  ale inna osoba jest już inna i nie ma prawda obrywać za kogoś innego. Tu ten brak rozliczenia z przeszłością dziewczyny, pchnął ją (w taki czy inny sposób) do zrobienia tego co jej były kiedyś, w celu rozprawienia się z tamtą przeszłością. Ona zrobiła to podświadomie, dążyła do tego, bo taka jest psychologia postępowania człowieka, jeśli żyje nieświadomie. To tamten był podmiotem, przez cały czas jej dylematów.

I ostatnia kwestia to jej skupienie na sobie, tylko na sobie, a uprzedmiotowienie i siebie i również Ciebie. Pojęcia takie jak karanie kogoś za coś (tutaj mamy "karanie" byłego) nie istnieją ale są zmanipulowaniem swojej własnej zawiści, niechęci (do siebie i innych), złości i agresji. Tak na marginesie ta tłumiona wewnętrzna agresja cały czas się tutaj objawiała. Ty autorze zostałeś potraktowany przedmiotowo a nie osobowo, byłeś postrzegany jako element jej wewnętrznego problemu, a nie jako osoba, do której się ma zaufanie i którą się kocha.

I dopiero wiedząc powyższe można myśleć co dalej, a nie liczyć, że jakoś tam będzie, żyjąć pod presją, w strachu, uzależnieniu emocjonalnym, licząc na zmianę, która nie nastąpi jeśli dana osoba nie zmieni swojego życia o 180 stopni, nie wstrząśnie sobą, itp. Ironicznie, Twoja postawa akceptacji, bardzo negatywnych zachowań wyłącznie tej dziewczyny, może je tylko utrwalić.

Dobrze robisz, pamiętaj, że masz prawo czuć się pokrzywdzony. Po prostu ustalcie zasady waszych relacji, ale przede wszystkim ustal sam ze sobą, jakie jej zachowania jestes w stanie zaakceptować, a jakich definitywnie nie zniesiesz. Powodzenia

Edek, loda pewnie też mu specyficznie zrobiła bo po pijaku. Dasz radę z tym żyć ? Ja się jest mlodym to ciężko takie coś zaakceptować.

Jako że trochę się wydarzyło,  a moje pytanie w innym dziale i tak spowodowało powrót do tego tematu - opiszę co i jak.
A więc - błędem jest myślenie iż do zdrady doszło z zemsty.
Używając języka prawniczego - zbrodnia w afekcie,  sprawca częściowo niepoczytalny,  z ograniczoną możliwością kierowania swoim postępowaniem.
Tu nie chodziło o zemstę,  a o podbudowanie ego,  własnej samooceny - rozbitej z powodu mojej - rzekomej - zdrady.
Najwięcej winy ponosi przyjaciółeczka mojej dziewczyny - moje powitanie z siostrą opisała jako namiętne spotkanie kochanków z telenoweli.
To że moja dziewczyna w to uwierzyła - cóż,  znają się od dziecka,  zawsze trzymały się razem,  nie miała powodu myśleć że to kłamstwa - fakt,  powinna mi ufać,  ale faktem też jest że opinię mam taką a nie inną,  sam sobie na to zasłużyłem.
Poczuła się zdradzona,  niepotrzebna,  nic nie warta,  a że nie było nikogo bliskiego w pobliżu - poszła utopić żal w alkoholu.  Przysiadł się jakiś typ, zaczął ją podrywać - i trafił na podatny grunt - chciała poczuć że jest komuś potrzebna,  kochana,  adorowana,  alkohol dołożył swoje ( bardzo rzadko pije,  ma słabą głowę).
Pewnie osoba o normalnej psychice zachowała by się inaczej,  ale w jej przypadku - wyszło jak wyszło.
Gdy przyjechała do mnie nie zamierzała mi o niczym mówić - wszak myślała że to koniec,  chciała się tylko pożegnać i zabrać swoje rzeczy.
Dopiero widok mojej siostry uświadomił jej jak naprawdę sprawy stoją.

Gdy spotkaliśmy się ponownie, wszystko mi wyjaśniła - chociaż odniosłem wrażenie że nie liczy na nic więcej niż ostateczne pożegnanie.
Moje pytanie czy chce dostać szansę naprawienia swojego błędu kompletnie ją zaskoczyło - tym bardziej że jej przyjaciółka zrobiła wszystko by mnie jej obrzydzić.
Pokazała mi korespondencję z nią - dowiedziałem się że jestem dziwkarzem,  zboczeńcem, sadystą,  rasistą, antysemitą, ksenofobem,  lewakiem,  pederastą, satanistą,  alkoholikiem i ćpunem - nie wiem skąd ona wzięła te rewelacje,  ale dzięki temu i kłamstwom na temat zdrady moja - obecnie była - dziewczyna przejrzała na oczy i zerwała z nią kontakt.
Czym - nieświadomie - spełniła jeden z moich warunków które jej zamierzałem postawić.
Na wszystkie inne warunki zgodziła się bez dyskusji,  więc na chwilę obecną postanowiłem dać jej szansę odbudowania naszego związku.
Oczywiście na razie nie ma mowy o ponownym wspólnym mieszkaniu czy seksie - zaczynamy tak jakby od nowa,  i to będzie długi proces,  w którym niemal wszystko zależy od niej.

A przypadkowa ciąża nic nie zmienia - to jej problem,  z którym sama chce sobie poradzić.

Hmmm... To od tej zdrady w ciążę zaszła?!

Test ciążowy robiła przy Tobie?

Grunt to znaleźć winnego
Teraz juz pójdzie tylko z górki. Pozdrawiam.

to nie jest specyficzna sytuacja, a zwyczajna i sztampowa zdrada i to jeszcze po pijaku w klubie z przypadkowym facetem.
A to jak się tłumaczy dziewczyna to wiadomo, jakoś musi. Chcesz z kims takim planować zycie? Powodzenia, przyda się.

Ja mogę powiedzieć, dlaczego dla mnie to jest średnio sensowne.

Bo ja nie lubię warunków.
Dla mnie opcja: "wrócę do Ciebie, ale Ty zrobisz to i to i to" jest chora. Jedyne na co faktycznie mogłabym się zgodzić to "wrócę do Ciebie, ale idziesz na terapię". Każde inne twierdzenie jest całkowicie bezsensowne, bo osoba, która chce tego powrotu zgodzi się na wszystko, a osoba, która stawia warunki i tak nie będzie do końca zadowolona. Doświadczenie.
Druga sprawa jest taka, że to nie "ONA" odbudowuje związek tylko Wy razem. Więc to nie jest szansa dla niej na odbudowanie tylko dla Was. Jeżeli Autor się nie zaangażuje, to i tak nic z tego nie będzie. Ona tylko będzie bardziej cierpieć.
Trzecia sprawa - o ile rozumiem początkową niechęć do seksu i konieczność naprawy zaufania, to "zaczynamy tak jakby od nowa,  i to będzie długi proces,  w którym niemal wszystko zależy od niej." jest już średnio sensowne, bo zakładanie z góry długości jest mylne.
Mam wrażenie, że Autor bardzo teraz chce swoją dziewczynę wychować, a to w ten sposób nie działa.
I jeżeli wszystko będzie zależeć od niej to ona za chwilę będzie skakać dookoła niego, obiadki, nie obiadki, kawki, restauracje, cokolwiek, byle on łaskawym okiem na nią spojrzał, a on będzie patrzył z góry i mówił "tu jeszcze nie domyłaś, jest brudno." A skończy się to tak, że obydwoje będą mieć poczucie, że ona po prostu stara się za bardzo, daje z siebie ciągle dużo więcej niż on. A tak w związku być nie powinno.

Chodzi mi o to, że związek odbudowują obie strony. Ona powinna pracować nad swoim poczuciem własnej wartości, a on nad poczuciem krzywdy, które z całej sytuacji wynika.

Powiem tak - moimi warunkami były - zerwanie kontaktu z przyjaciółką - debilką (co i tak się stało bez mojego udziału),  rozpoczęcie terapii z psychologiem,  powrót do pracy (niezbyt mi się ta praca podobała,  ale wiem że dla niej była ważna),  powrót do nauki (przerwała po tamtych wydarzeniach) normalne kontakty ze znajomymi (zerwała większość kontaktów).
Czy to tak wiele?
Moim zdaniem nie.
I nie jest tak że ja nie będę się starał - chodzi o to że największe problemy ona ma sama ze sobą,  i z tym poradzić musi sobie w pierwszej kolejności.
Dlatego napisałem że niemal wszytko zależy od niej.
Ja jestem w stanie zrozumieć i wybaczyć - ale nie wiem czy ona wybaczy sama sobie.
Dlatego uważam że to będzie długi proces.

Nie znali się - typ wykorzystał fakt że była pijana i po wszystkim zniknął.
Wbrew pozorom wiele nas łączy - mimo że pochodzimy z dwóch różnych światów. Długo by o tym można opowiadać.
W skrócie - ja od zawsze miałem z górki,  niczego mi nie brakowało,  wszystko przyszło łatwo.
Ona wręcz odwrotnie - zawsze pod górę,  wszystko co osiągnęła - wykształcenie,  praca, niezależność finansowa - zawdzięcza tylko i wyłącznie ciężkiej pracy.
Podobno przeciwności się przyciągają - coś w tym jest.
Ten wspólny czas kiedy byliśmy razem dał nam naprawdę wiele - i dlatego chcemy o siebie walczyć.

Statystycznie to ja i mój pies mamy po trzy nogi.
Akurat na statystyki mało kiedy patrzę.

.
A to że ona kwalifikuje się na leczenie - wiem.
Ona też
I będzie się leczyć.
Co do ciąży - raczej nie miała nadziei na powrót,  i żałować też raczej nie będzie - akurat na te sprawy ma poglądy podobne do moich.

Prosiłem o PORADY od KOBIET na KOBIECYM forum - nie o oceny i głupie docinki od FACETA.
Tak ciężko to pojąć?

Trochę osób się tu udziela,  płci obojga,   starając się pomóc i doradzić.
Co Ty wniosłeś do dyskusji oprócz sarkastycznych przytyków?
Nie potrafisz czy nie chcesz pomóc - nie odzywaj się wcale.
Proste.