Zdrada męża, dziecko z kochanka - Netkobiety.pl

Dla mnie ten wątek śmierdzi trollowaniem, prostą prowokacją, na którą łatwo się nabrać.

Przecież to zakrawa na naiwność graniczącą z głupotą, że świeżo poślubiona mężatka jest zdradzana zaraz po ślubie, mąż waha się którą z nich wybrać, ta czeka aż on się wykokosi z decyzją, a ten podejmuje ją na rzecz żony, gdy kochanka zachodzi w ciążę. Żadnego opisu uczuć i emocji. Żadnych racjonalnych argumentów, oprócz suchego „kocham go”, żadnego punktu zaczepienia, czegoś co by tych dwoje łączyło. No widać, że dziewczę naiwne i głupie. Kto by takiemu nie chciał pomóc na forum dla zdradzonych? Troll jak nic

ok, rozumiem. Ja niestety nie mam, aż tak rozbudowanej intuicji co do tgo czy to małżeństwo, ma nadal sens. Natomiast moja intuicja zdecydowanie mi mówi, że ów mąż jest jak chorągiewka na wietrze i tam gdzie mu wygodniej tam będzie sie kierował.

No i spoko, rozumiem. Możliwe, że masz rację.
Tak czy inaczej, to Autorki życie i ona musi postąpić w zgodzie ze swoimi uczuciami, sumieniem, czy rozsądkiem, w zależności, czym się w życiu kieruje.

Miałam taki przypadek całkiem niedawno, w dalszej rodzinie. Ona złożyła pozew o rozwód z orzeczeniem o winie. Cała rodzina była za nią, niby jej mąż pił i był agresywny.
Okazało się zgoła inaczej na rozprawie, żadnego alkoholizmu ani przemocy nigdy nie było. Teraz rodzinie głupio, że tak łatwo faceta oceniła. Czasem warto się wstrzymać z osądem. Nie wiem, czy tak jest i w tym przypadku, może mąż Autorki jest dupkiem i świnią, i tak naprawdę Autorki nie kocha. A może kocha i żałuje. Nie wiem, czy kiedykolwiek się dowiemy.

napisałam: 2 przypadki...
Wiem, że wiele historii z forum wyglada nieprawdopodobnie- ale  życie jest bardziej skomplikowane niż się wydaje I ludzie nie tak oczywiści jak myslisz..

Dla mnie trolling jest wtedy gdy nie zgadzają się fakty, bo reakcje emocjonalne mogę sobie wyobrazić najbardziej karkołomne konstrukcje i nic mnie nie zdziwi.

Ja przyjmuję do wiadomości wszystko.. również i to że każdy może być trollem w tym ja i ty.. ale nie można wpadać w trollofobię..
dla mnie koniec off trollo topu..( tropu )

A i propo opinii o mojej samoocenie. Raczej spada każdemu po czymś takim. I nie. Nie jestem zdesperowana żeby wracać do kogoś kto mnie skrzywdził tylko od tak. Żeby nie zostać samej. Kilka miesięcy już tak żyje.
Po prostu rozważam taka opcję. Są jeszcze te uczucia. A nóż widelec. Może się udać. Nie wiem.
Jestem rozdarta. Ż jednej strony chciałabym żeby się udało a ż drugiej najchetniej kazała bym mu spieprzac.

Historia jest jak najbardziej prawdziwa.
I owszem trudno w to uwierzyć.
Ale na jakiej podstawie miała bym o tym tutaj pisać.
Dla żartu?
Owszem. Uważam że stać mnie na kogoś lepszego. Spotykałam się nawet jakiś czas z kimś . Na początku owszem . Zauroczylam się .  Ale zrozumiałam że to nie to. Bo kocham cały czas tego dupka. I tłumaczę sobie samej tak samo jak i Wy mi. Że nic mnie przecież nie trzyma żeby tkwić w takiej relacji. Tak. Fakt. Powinnam zakończyć to i nie dac sobą manipulować. Ale jak można zapomnieć o kimś kto stale nie daje o sobie zapomnieć. I przez wzgląd na to po prostu jakim był kiedyś człowiekiem ludze się jak totalną idiotka że coś się zmieni.

Narazie była między nami rozmowa , w której wywlekl sie chyba ze wszystkich emocji. Przynajmniej takie wrażenie sprawiał. Zrobił mi mętlik w głowie. Stąd ten mój post tutaj. Przyszedł do mnie w momencie końca relacji z tą kobietą. Czy definitywnie? Tak powiedział. Narazie nie jestem w stanie powiedzieć nic na ten temat. Bo to świeża sprawa.

Ja nie uważam, że on jest totalnie złym człowiekiem, czy że manipuluje. Dopuszczam myśl, że popełnił ogromny błąd (błędy). Ale to, że on to rozumie, nie oznacza, że musisz go mieć w swoim życiu. Są błędy, których nie da się (nie można, nie chce ) się wybaczać, a on będzie musiał z tym żyć. Ja nie rozumiem Ciebie, że w ogóle widzisz dla Was szanse. Pisałaś, że byłaś nerwowa przed ślubem, nie układało się. Zdarza się. A jego reakcja na takie, wybacz błahe problemy to zdrada. Co by było, gdybyście mieli o wiele większe problemy, np chore dziecko. Nie uważam, że to człowiek, na którego można liczyć w trudnych chwilach.

Summerka - Ale tak naprawdę skąd mogę wiedzieć co miało by skłonić go do zmiany skoro mam tylko jego słowa w których twierdzi że bardzo żałuję swojego czynu. I że chciał by odbudować relacje że mną bo po prostu nie może beze mnie żyć i że to co się wydarzyło uważa za błąd.
Nie wiem. Może uświadomił sobie że jest idiota. Że coś stracił więc docenił.
Ja osobiście nie ingerowalam w jego decyzje jakoby to moja osoba miała go do tego skłonić.

Jeśli chodzi o moje mniemanie. Nie uważam się za nic nie wartego człowieka.  To fakt że zdeptal moje poczucie własnej wartości.
Ale nie uważam się za kogoś kto nie jest w stanie iść do przodu i nie umieć bez niego żyć. Bo wiem że umiem.

Jesteś zapewne, dobrą, rozumiejącą kobietą, potrafisz wczuć się w potrzeby innych..skąd ja to znam..
Ale masz obowiązek dbać o siebie, nie mniej niż o innych.. O swoje uczucia. Bo prawdopodobnie mąż tego nie doceni..On dbał o siebie.
I Ty o siebie zadbaj..Dobrze, że zadajesz sobie teraz te pytania, a nie przy powtórce z rozrywki, po latach małżeństwa..
Żal Ci męża, zwracasz uwagę na jego cierpienia- zaopiekuj się sobą.

przecież już podjęłaś decyzję.  napisałaś też, że  kazdy zasługuje na szanse jeżli udowodni coś czynem. Twój mąż udowodnił czynem, że ma Cię gdzieś, i nie walczył o ciebie tylko płodził dzieciaka na boku. Zapłodnienie innej babki to nie jest czyn, dzięki któremu zdradzacz zasługuje na druga szanse.

To prawda  co piszecie. Brutalna. Ale prawda..

Kiedy czytam takie rzeczy, to kawa z rana nie jest mi potrzebna. "zakochał się", Autorko czy Ty czytasz samą siebie? Nie widzisz, że facet ma Cię głęboko w d**ie? Gdyby Ciebie kochał, nigdy nie spojrzałby na inną. Jeśli zawsze byłaś taka naiwna, to nie dziwię się, że chętnie brał z Tobą ślub. Dziewczyno, otwórz oczy.
Kopnij go w tyłek, niech wraca do matki swojego dziecka, a Ty popracuj nad swoją samooceną, bo wydaje mi się, że jest bardzo niska.

Załóżmy, że wybaczysz. czy wyobrażasz sobie sytuację, w której to dziecko będzie u Was bywać, że będziesz z Wami jeździć na wakacje, że w końcu matka może stwierdzić, że nie da rady wychowywać, bo coś tam i spadnie  to na Ciebie? To wszystko może się wydarzyć. Zapewniam Cię, że czasami trudno akceptować  dzieci partnera, z poprzedniego związku, a w takiej sytuacji? Może tak być , że będziesz widziała w nim tylko matkę i tylko tę zdradę.  Może nie będzie Cię stać na wiele rzeczy, bo dziecko.  O ciągłych kontaktach z matką nie wspominam, bo to oczywiste. Może to być kobieta, która przyczai się czekając na gorszy moment w związku i " pocieszy". Masz do niej zaufanie, uważasz, że teraz będzie fair? To już się raz stało, a teraz będzie chciała  dbać o dobro dziecka, o jak największy udział ojca w wychowaniu.
To jest jeden z możliwych scenariuszy, bierzesz to pod uwagę ?
Wybaczenie to jedno, ale potem jest  codzienność. Teraz mąż będzie czekał na dziecko, pewnie w jakimś stopniu się cieszył, zdjęcia usg itd. dasz radę to przetrwać? Patrzeć jak inna kobieta rodzi mu potomka?
Jeśli tak to jesteś o niebo lepszym człowiekiem niż ja, bo pomimo wielkich uczuć- nie poszłabym na to,

Mała, skoro chcesz dać szansę wiarołomnemu mężowi, to szykuj się na poród. Zapewne Twój małżonek będzie w nim uczestniczył.
A wiesz jak poród wspólnego potomka jednoczy ludzi?
Jeśli nie, to poczytaj o tym.
A to dopiero początek.........

Czy on Ciebie kocha? Dwa miesiące po ślubie zdradza w najgorszy sposób? Miota się między Tobą a nią... i robi jej dziecko? I on taki dobry, uczciwy, taki Naj..? Czy Ty go znasz naprawdę? Czy zaufasz? Czy wybrał Ciebie? Obudź się...
Jego dziecko zawsze będzie jego dzieckiem. Nic tego nie zmieni...

zrobisz jak zechcesz, tylko,że jesli zostaniesz- to po 20 latach obudzisz się z poczuciem,że zmarnowalas sobie zycie dla czegos, dla czego nie warto bylo... Mozna zakłamywac rzeczywistośc, do czasu. Ale facet zdradza przed ślubem, czy krotko po- i ggdyby to nie wyszlo i dziecka w drodze  z kochanka nie bylo- pan dalej by klamał i oszukiwał. Klamstwo i wielomiesięczne oszukiwanie to nie jest milość. nie wierzę w te bzdury,że trzeba ''sie poswięcać " dla milości. Owszem, jak sie jest x lat w udanym związku i nagle ktos ma cięzki okres to się go wspiera... ale tu? usprawiedliwiasz pana, że bylas nierwowa przed ślubem... no tak, i dlatego on mial prawo miesiącami Cie zdradzać. A jak będziesz w cieży i zgrubniesz, to on będzie w prawie latac na pa nienki, bo mu sie nie spodobasz itp. Tak, można oszukiwac nawet sama siebie, co usilujesz robić - i jak chcesz to robic, twoja wola. Ja w  takim wypadku nie dalabym szansy , bo mam ponad 40 na karku i mialam  zdradzacza u boku....
Jak z nim zostaniesz( o jakim zostaniu mowa, skoro on ma już rodzinę z kochanką, co?) to ta kochanka i jej dziecko będzie caly czas w twoim zyciu. Ja rozumiem,ż e niektore kobiety lubią byc masochistkami, ale to by mnie przeroslo, no nie jestem az tak szlachetna....

jakról - o właśnie, bardzo celnie to ujałeś....''ON NIE WRÓCIŁ DO CIEBIE, A UCIEKŁ OD NIEJ (I DZIECKA)''

Chodzi o to, żebyś miała możliwość podjęcia decyzji z pełną świadomością całego spektrum problemów, na jakie się zdecydujesz.
A więc - jak słusznie napisało wielu forumowiczów - obecność tego dziecka i jego matki przez całe Wasze życie.
To dziecko będzie ich łączyć już na zawsze, najpierw ono, a później wspólne wnuki ...
Czy jesteś naprawdę gotowa na pierwszy ząbek, roczek, pierwsze kroki, przedszkole, szkołę, egzaminy, matury, studia, bierzmowania, komunie - mnóstwo okazji wymagających obecności ojca, i takich, przy których ojciec chce być.
Czy zdajesz sobie sprawę, że będziesz musiała uwzględniać potrzeby tego dziecka nie tylko jeśli chodzi o czas Twojego męża, ale również jeśli chodzi o Wasz wspólny budżet ?
Będziesz potrafiła być szczęśliwa z tym wszystkim ?

Jasne, że się nad tym wszystkim zastanawiałam. Jeśli chodzi o samo dziecko , czy sprawy z nim związane, wiem ze nie miałabym problemu.
Nie pozwoliłabym mu nawet inaczej. Skoro on popełniał błędy a dziecko jest tego konsekwencja które samo na świat się nie pchalo , nie pozwolilabym mu sie od niego odwrocic.
Jedyne czego mogłabym się obawiać to jest to że skoro on tak silnie działa pod wpływem emocji , czyli robi żeby których za chwilę żałuję To, to że jeśli zdecyduje się na wybaczenie to on zmarnuje mój czas z powodu własnego egoizmu. I że jego relacje z tamtą kobietą nie ogranicza się tylko i wyłącznie do spraw związanymi z dzieckiem.
Szczerze ? Ja poważnie się zastanawiam już nad jego psychika ? Bo kto tak świadomie może sam komplikować sobie własne życie.. przy okazji komplikujac je innym.

jeżeli chodzi o dziecko, to teraz Ci sie tak wydaje, że będziesz go wspierać w tym ojcostwie. Ale uwierz, jak pojawią się Wasze dzieci inaczej będziesz na to patrzeć. w innym wątku już o tym pisałam, ale powtórzę. Czytałam  i słyszałam na zywo sporo historii dzieci, które tak musiały dzielić ojca. Najbardziej mnie uderzyła historia, już dorosłej dziewczyny, kórej ojciec zdradził matkę, Z tej zdrady było dziecko. Gdy dziewczynka miała 8 lat szła do komunii, a tego samego dnia, kochanka rodziła. Ojciec zerwał się z komunii "ślubnej córki", żeby jechać do rodzącej kochanki. Owa dziewczynka do tej pory nie jest w stanie mu wybaczyć. Chcesz żeby Twoje dziecko miało takie odczucia wobec swojego ojca? To się wiąże z Twoim drugim poruszonym problemem- jego psychiką. On po prostu jest wygodnicki, on sobie niczego nie utrudnił, wręcz przeciwnie ma dwie kobiety, które tylko czekają na jego decyzję, nigdzie nie ma zamknietych drzwi. Z dziećmi obawiam się, że będzie tak samo (szczególnie, że już teraz olał tamto nienarodzone dziecko). Będzie przy tym dziecku, przy tych uroczystościach, przy tych zdarzeniach, które będa dla niego wygodne. Jak Twoje będzie ząbkować i wyć całe noce, to pod pretekstem urodzin, czy problemów w przedszkolu będzie leciał do dziecka kochanki, bo przynajmniej sie wyśpi, a i może pociupcia, bo wiadomo, ze ty przy małym dziecku będziesz  padnięta i nie będziesz miała zwyczajnie siły na seks.

Mala1207, nie próbuj nawet usprawiedliwiać swojego, pożal się boże, męża. Jego zachowanie było i nadal jest obrzydliwe, wręcz ohydne.
Począwszy od jego przysięgi ślubnej, w momencie, gdy jego romans trwał w najlepsze, poprzez jego zachowanie gdy zdrada ujrzała światło dzienne, a on rzekomo starał się o Ciebie wyznając miłość, gdy nadal beztrosko bzykał kochankę, a skończywszy na sytuacji obecnej, gdy kuląc ogon pod siebie usiłuje uniknąć konsekwencji i bezczelnie zapewnia o swojej "miłości" do Ciebie.
Nie ma tu żadnej miłości z jego strony, tylko próba miękkiego lądowania i wygramolenia się z bagna, które sam stworzył - oczywiście Twoim kosztem.
Nie wierz w ani jedno jego słowo, on nie żałuje krzywdy jaką Ci wyrządził, żałuje tego, że się wydało, że kochanka zaszła w nieplanowaną ciążę (być może świadomie go wrobiła, chcąc postawić kropkę na "i"), ciąży mu także opinia środowiska, dlatego sądzi, że wracając do żony poprawi swoje notowania.
Jego działanie było i jest egoistyczne.
Ktoś tu napisał, że "widzi szanse na uratowanie tego małżeństwa", owszem, małżeństwa, bo jesteś skłonna popełnić ten życiowy błąd, ale nie uratujesz swojego szczęścia i spokoju, tego możesz być pewna.
Dlaczego chcesz zmarnować swoje życie, dla takiego ..................(ze względu na regulamin forum, nie będę się brzydko wyrażać)?
Jemu nawet nie chodzi o bezpieczną przystań i ciepłe gniazdko, bo nie zdążył tego z Tobą zasmakować, skoro 2 m-ce po ślubie wyprowadziłaś się, nieprawdą jest też, że nie chciał z nią związku, jak Cię zapewniał, jeśli teraz piszesz, że obiecywał jej rodzinę., tak z pewnością było.
Nawija Ci makaron na uszy, tak samo jak jej, z tym, że jej mi nie żal i Tobie też nie powinno być. Wiedziała w co wchodzi, mało tego okazała się wyjątkowo perfidną osobą wypisując do Ciebie złośliwe wiadomości. Wiem, że to banał, ale są siebie warci.
Nie matrw się o jego psychikę, zadbaj o swoją.
Na konsekwencje, jakie będziesz ponosić przez całe życie z nim, zwrócili już uwagę inni. Ta kobieta nie odpuści, będzie wymagała, żądała, wzywała go przy każdej nadarzającej się okazji, chociażby po to, żeby zatruć Ci życie,  będziesz żyła w trójkącie. Alimenty, o których już tutaj także wspominano, będziesz płaciła także Ty. Sąd decydując o ich wysokości, nie bierze pod uwagę tylko dochodów ojca, ale całej sytuacji finansowej rodziny, a więc także Twoje dochody, więc Ty także będziesz łożyć na to dziecko, a pośrednio na jego matkę, odmawiając swoim dzieciom. Nigdy nie będzisz miała gwarancji, że on jeżdżąc do dziecka nie sypia z kochanką.
Obyś nie obudziła się z ręką w nocniku, gdy okaże się, że kolejne dziecko jest w drodze.
Znajdziesz się w fatalnej sytuacji, gdy zostaniesz matką.  Twój mąż jest człowiekiem pozbawionym skrupułów i kręgosłupa moralnego, nie wierz w jego cudowną przemianę.
On myśli tylko o sobie, oczekując, że weźmiesz na swoje barki ciężar jego ohydnych czynów.
Nie rób sobie tego, uwolnij się od nieodwzajemninego uczucie do niego, naiwnej nadziei na szczęśliwe małżeństwo, miej w nosie satysfakcję tej baby, a przede wszystkim jego samego. W tych okolicznościach, bez problemu uzyskasz rozwód z orzeczeniem jego winy i unieważnienie ślubu kościelnego, jeśli taki braliście.
Życzę Ci dobrych i mądrych wyborów.

Aż narzuca się złośliwe pytania: czy jakby kochanka nie zaciążyła, to on nadal byłby z nią? Dopiero ciąża i widmo złamanego życia sprawiły, że potrafił odróżnić zakochanie od zauroczenia? Czyżby w samym fakcie ciąży było coś szczególnego i niezwykłego?

Póki wszystko układało się dobrze, on też był OK...
Słusznie zastanawiasz się nad jego psychiką. Moim zdaniem kiedy zaczęliście się kłócić, on zaczął "pękać".
Trudno wyrokować z jakich konkretnie powodów, możliwe że po prostu jest ogólnie rzecz ujmując- słaby psychicznie. A może naiwnie wyobrażał sobie miłość jako relację, w której ludzie nigdy ze sobą się nie kłócą? I kiedy pojawiły się one w związku z planowanym weselem, on zaczął wątpić czy rzeczywiście jesteś jego miłością życia.
A że poznał kobietę, z którą powodów do kłótni najwidoczniej nie było i wszystko układało im się rozkosznie łatwo i bezproblemowo, to ciągnął tamto aż do ciąży.
Wtedy zaczęły się zapewne kłótnie z kochanką, rozgoryczoną faktem że mimo ciąży, on nie potrafi jednoznacznie opowiedzieć się za nią, i porzucić kobietę na którą sarkał pewnie miesiącami.
W efekcie rozczarowany, że to "coś" co poczuł do tamtej kobiety, nie okazało się miłością a tylko zauroczeniem "skażonym" kłótniami- wrócił do Ciebie. Było to o tyle łatwe, bo w międzyczasie przestał się z Tobą kłócić.

Co właściwie powiedział Ci w ostatniej rozmowie (w której "wywlekł" wszystkie emocje), ponad te jego tłumaczenia które tu przytoczyłaś do tej pory (czyli w gruncie rzeczy nic, ogólniki itp.)

Przy okazji- jak można planować życie z kimś kto tłumaczy ważną decyzję życiową słowami: "to było silniejsze ode mnie"?

Beznadziejny jest ten Twój mąż, niestety. Nie wiem, nad czym Ty jeszcze się zastanawiasz... on nadaje się jedynie do odstawki, i to natychmiastowej. Odcięłabym się od niego raz na zawsze. Zero kontaktu, błagań i wyjaśnień bo tu nie ma czego tłumaczyć.
Jesteś młoda, masz szansę jeszcze poznać kogoś, kto będzie naprawdę Cię kochał i szanował. A on niech terez pije piwo, które nawarzył.

Dziewczyno, uciekaj od niego jak najdalej. Takich rzeczy nie robi się osobie, którą się KOCHA. I to ledwo co po ślubie... Jeżeli się kocha, to nie zwraca uwagi na inne osoby, nie szuka się flirtu, poklasku i aprobaty, głaskania i miziania ego u innej kobiety. Więc jakie to uczucie on względem Ciebie ma? Miłość, serio? Spójrz dziewczyno w lustro, nie daj się manipulować i nabierać na jego skruchę i łzy!!! Jest niedojrzały, niepoważny. To, że wrócil do Ciebie po tym jak zrobił tamtej dziecko i zaczął płaszczyć się u Twych stóp nie świadczy o niczym innym jak tylko o tym, że sam próbuje ratować siebie u Twojego boku. Ratuje swój wizerunek. Robi to bo jest egoistą i myśli o sobie. Nie chce skończyć napiętnowany przez bliskich w mentalnym dupiu, chociaż właściwie już się tak stało. Teraz od Ciebie wszystko zależy i tak jak wszyscy powyżej, radzę Ci uciekać od niego. Będzie bolało, ale z biegiem lat to minie, zatrze się, a Ty odzyskasz spokój miejmy nadzieję z kimś zrównowaznym emocjonalnie i dojrzalszym niż tenże aparat. Szanuj się, bo jeśli Ty się nie będziesz szanować, to ten Twój Niby Mąż też Cię szanować nie będzie. A Twoja łaskawość tutaj o szacunku do własnej osoby nie będzie świadczyć.

Autorko, trzymaj się dzielnie! Życzę Ci stalowych nerwów i wytrwałości.

Skoro dopuścił się zdrady tak krótko po ślubie, to tak naprawdę nigdy Cię nie kochał. Stwarzał wrażenie, że tak jest a Ty zakochałaś się w tej wizji faceta. Zostawił kochankę, bo ma dziecko i się boi odpowiedzialności. Miej trochę honoru kobieto i szacunku do samej siebie, bo miał Cię w nosie, kiedy pieprzył się z inną. I tak- robił to wiele razy. Skończ patrzeć na niego przez różowe okulary, nie można zagubić się tak krótko po ślubie. Jak Ty sobie wyobrażasz to Wasze życie razem teraz? Buziaki, całuski, przytulanki? Seks tym samym "sprzętem" który dawał innej kobiecie w czasie, kiedy powinien być przykładnym mężem? Ogarnij się kobieto, życie masz tylko jedno a chcesz marnować je na łajzę, która nie stosuje się do żadnych norm moralnych. Wolałabym być sama niż żyć z kimś kto tak by mnie oszukał. Ogarnij się.

Mala,  odniosę się do Twojego pierwszego postu. Czegoś tu nie rozumiem.
Kiedy dowiedziałaś się, że mąż Cię zdradził, od razu się wyprowadziłaś. Jednak kiedy dowiedziałaś się, że mąż będzie miał dziecko z inną, Ty zastanawiasz się czy do niego nie wrócić.
On też, kiedy wiedział, że cierpisz po jego zdradzie , wcale się tym nie przejął. Dalej Cię zdradzał i ranił a  kiedy dowiedział się, że będzie miał dziecko z inną, nagle chce wrócić do Ciebie.
Jakoś to wszystko się kupy nie trzyma.
Czy aby ta historia jest na pewno prawdziwa?

Bardzo mi przykro, że tak się stało, ale równocześnie cieszę się, że zrozumiałaś jakim człowiekiem jest Twój mąż. Zaakceptowanie prawdy o kimś, kogo się kocha jest niezwykle trudne. Pamiętaj, że nie jesteś sama w tym wszystkim. Zobaczysz, że otocza Cię wielu życzliwych ludzi, którym na Tobie zależy. Nie bój się prosić o pomoc. Pisz jak sobie radzisz. Trzymam kciuki, myślami jestem przy Tobie.

Wiem że nie dała bym rady. Przez ten tydzień kiedy miałam z nim kontakt czułam psychiczny dyskomfort. I wewnętrzne przeświadczenie że zmarnuje sobie życie. Że człowiek który tyle czasu mnie oszukiwał, zrobił dziecko świadomie kochance. Bo jak to sam wcześniej określił myślał że to pomoże mu się zdecydować . Potraktował tak naprawdę i ja i mnie przedmiotowo . Ż tym że jej to nie przeszkadza. Ona po prostu jak to stwierdziła "kocha go całym sercem" . I naprawdę szczerze nie rozumiem jej postępowania. Chyba bardziej niż swojego . Jak ja bym zaczęła opisywać Wam całą historię od początku że szczegółami z tym co ona wyprawiala co on odpieprzyl to nie wierzylibyscie w to że wgl tak można świadomie krzywdzic drugiego człowieka. Do mnie to dotarło. Lepiej późno niż wcale.

Oj Nirvanka.  Uwierz mi że jest.
On ja zostawial a ona przyjeżdżała i blagala żeby dał im szansę i tak w kółko. Bo tak naprawdę. Po pierwsze która normalna kobieta pozwala zrobić sobie dziecko facetowi który po pierwsze mówi że nie pozwoli odejść żonie i nie chce się zgodzić na rozwód. Po drugie miota się między jedną a druga.
On idiota myślał że nagle ciąża pozwoli mu się zdecydować a ona że ta ciąża złapie to do końca życia. Fakt . Złapała. Bo nie ma tak naprawdę już wyboru.
Szczęścia im nie życzę. Ale powodzenia. W utrzymaniu tej relacji.

Sądzę że ona po prostu to lubi.
Wcześniej była z facetem ktoremu też rozwalila rodzinę. Facet zostawił dla niej żonę i dziecko.
Z którym też próbowała zajść w ciąże. No ale się nie udało. Ta dziewczyna ma 25lat . To jest tragedia życiowa.jej nawet nie można nazwać kobietą.
Mój mąż dobrze sytuowany też nie jest.
To już chyba taki typ. Lubi mieć za wszelką cenę chyba czyjeś życie.
W każdym razie. Oboje bez kręgosłupa moralnego. Więc dobrali się idealnie.
Poniekąd swoją decyzję zawdzięczam też Wam. Otworzylyscie mi oczy.
Albo już po prostu sama się w tym wszystkim wypalilam. W końcu ile można

A Mała ja mam takie pytanie. A mężuś  Ci  tak odpuści, czy znowu niezdecydowany i nie wie czego chce?