Czy spowiedź jest ważna-pytanie do osób wierzących. - Netkobiety.pl

adiaphora napisał/a:

Katolicy muszą się spowiadać księdzu. A szkoda, wedlug mnie spowiedź powszechna spokojnie by wystarczyła. Przecież tak naprawdę wszystko odbywa się w naszym sumieniu, czy żalujemy za grzechy, chcemy zadośćuczynić i się poprawić. Co za rożnica czy spowiadamy się księdzu czy do ściany? Ksiądz przecież nie jest Bogiem i nie zna naszych intencji. Jeśli szczerze żalujesz, to zostanie Ci odpuszczone, bo jaki bylby wtedy sens spowiedzi? Chodzi o to, aby czlowiek zdał sobie sprawę ze swoich zlych uczynków a do tego ksiądz mu niepotrzebny, tylko sumienie. Skoro Bog jest wszędzie to spowiadać można się wszędzie. Tak wlasnie uważam.
Ale skoro wierzysz mocno w rytuały to bez konfesjonału ani rusz. Rytuały dają poczucie bezpieczeństwa i porządkują wokół świat, dlatego ludzie je lubią. Dlatego spowiadają sie księdzu a nie do ściany bo tak należy, bo tak jest to urządzone, bo tylko tak mają poczucie, że są w porządku wobec Boga. Mnie to po prostu nie przekonuje. To dla mnie sztuczne i autentycznie czuję tu przerost formy nad treścią. Jestem zwykłym czlowiekiem ale gdybym była Bogiem, wolalabym stokroć, aby ludzie zamiast mnie adorować i budować oltarze, uwagę swoją skierowali na to, aby ten świat uczynić lepszym. A od klepania pacierzy i modłów w kościele świat lepszy nie będzie.

Można tylko dopowiedzieć i żyli długo i szczęśliwie, Koniec bajki.
Zostawmy kanony i zasady religijne. Gdyby było tak pieknie jak mówisz, to po co takie fora jak to? Przecież wystarczy sobie usiąść, przemyśleć, na ścianę popatrzeć i wszystko jasne. Przedstawiasz podejście bajkowe, nie majace kompletnie nic wspólnego z rzeczywistością.

Lady Loka napisał/a:

karolajn1 napisał/a:

Tylko wiara katolicka definiuje co grzech a co nie, a jeśli będę nie katolikiem i będę spowiadałam się do ściany albo w lesie to z jakich grzechów? Tych co katolicki kościół uznaje za grzech czy sama mam sobie wybrać ci jest grzechem a co nie? Samemu wybierać to chyba trochę bez sensu?

Tak czy inaczej sama musisz zdecydować, czy idziesz w stronę wiary katolickiej i bierzesz to takie jakie jest, z konfesjonałami, spowiedzią księdzu i grzechem masturbacji, czy idziesz w inną stronę i katolicyzm odrzucasz a zachowujesz wiarę w to, że Bóg istnieje.
Twój własny wybór.

Tak jak mówiłam, ksiądz nie może Ci nakazać wyznania grzechu rodzicom, to by było złamanie tajemnicy spowiedzi.

Pytam z ciekawości. Jakbym poszła w inną stronę, odeszła od wiary katolickiej, i nadal wierzyła w Boga, to co z grzechami? Które uznać za grzech a które nie i jak się z nich spowiadać? Czy zostawić je na zawsze? Czy negujecie ze w konfesjonale są odpuszczane grzechy?

balin napisał/a:

Cyngli napisał/a:

Ja powiem tak.. albo ktoś jest katolikiem praktykującym i akceptuje zasady swojego kościoła - WSZYSTKIE i ich przestrzega... albo jest dupa,  nie katolik. Trzeba się zdecydować. Wóz albo przewóz.

No nie ma koleżanka racji. Wszyscy tak mamy. Nie ma ideałów. Nie ma idealnych katolików, nie ma idealnych ateistów. Każdy czegoś szuka, każdy ma rozterki. No może fanatycy nie.
Sam Jezus powiedział: nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. Bo nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników.

Można mieć rozterki i wątpliwości. Ale dla mnie prawdziwy katolik to taki, który przestrzega zasad swojego kościoła.

karolajn1 napisał/a:

Lady Loka napisał/a:

Tak czy inaczej sama musisz zdecydować, czy idziesz w stronę wiary katolickiej i bierzesz to takie jakie jest, z konfesjonałami, spowiedzią księdzu i grzechem masturbacji, czy idziesz w inną stronę i katolicyzm odrzucasz a zachowujesz wiarę w to, że Bóg istnieje.
Twój własny wybór.

Tak jak mówiłam, ksiądz nie może Ci nakazać wyznania grzechu rodzicom, to by było złamanie tajemnicy spowiedzi.

Pytam z ciekawości. Jakbym poszła w inną stronę, odeszła od wiary katolickiej, i nadal wierzyła w Boga, to co z grzechami? Które uznać za grzech a które nie i jak się z nich spowiadać? Czy zostawić je na zawsze? Czy negujecie ze w konfesjonale są odpuszczane grzechy?

Ja nie neguję odpuszczania grzechów w konfesjonale, ale to część doktryny katolickiej. W innych wyznaniach jest inaczej. Jak odchodzisz od wiary katolickiej to po co myśleć o grzechach? Skoro po odejściu nie musisz się z niczego spowiadać. Wtedy wywalasz z głowy koncepcję grzechu. Wywalasz koncepcję Kościoła, Mszy, nabożeństwa, księży itd. Jesteś Ty i Bóg. O to mi chodziło.
Przecież jak odejdziesz od wiary katolickiej to nie będziesz chodzić się spowiadać, bo po co Ci to będzie?
I skąd wzięłaś pomysł, że ktoś tutaj cokolwiek neguje? Ludzie po prostu dojrzewają i część zostaje w tej wierze, a część po drodze stwierdza, że to nie to i szuka własnej drogi.

Skoro tak intensywnie potrzebujesz kierowania sobą i uznawania co jest grzechem, a co nie to lepiej zostań ale zmień spowiednika.

wilczysko napisał/a:

Cyngli napisał/a:

Można mieć rozterki i wątpliwości. Ale dla mnie prawdziwy katolik to taki, który przestrzega zasad swojego kościoła.

Wg tej hierachi to prawdziwych katolików w tym kraju jest może 1%

Czyli ten 1% nie musi chodzić do spowiedzi, bo są bezgrzeszni? Nie ma takich. Cyngli mówi o czymś czego nie ma. Ale ładnie to wygląda w jej mniemaniu. Święci to są w niebie, po naszym łez padole nie stąpają.

Ale temat jest o Kościele i o seksualności wiec pasuje na forum o wierze jak i o seksualności

(...) I kolejne pytanie, czy jeśli nie wypełnię pokuty, to spowiedź będzie ważna?

karolajn1 napisał/a:

Ale temat jest o Kościele i o seksualności wiec pasuje na forum o wierze jak i o seksualności

Taaak. Jasne.
Potwierdzeniem Twego twierdzenia jest post 79. A pytanie kończące pierwszy Twój post jest najlepszym dowodem na Twe kłopoty z masturbacją:

(...) I kolejne pytanie, czy jeśli nie wypełnię pokuty, to spowiedź będzie ważna?

Oj co Ci chodzi? (...)

(...) Zawiodlas  się ze temat nie jest o tym jak mieć pięć orgazmów pod rząd z wibrator em?

w Boga wierzyć. Że istnieje. O to mi chodziło. Odrzucając Kościół odrzucasz jego obrzędowość.
Ty się zaczęłaś zastanawiać nad spowiedzią tylko Bogu, pociągnęłam temat

Nie wszystkich interesuje zbawienie. Nawet nie wiadomo czy faktycznie coś takiego istnieje.

Lady Loka napisał/a:

w Boga wierzyć. Że istnieje. O to mi chodziło. Odrzucając Kościół odrzucasz jego obrzędowość.
Ty się zaczęłaś zastanawiać nad spowiedzią tylko Bogu, pociągnęłam temat

Nie wszystkich interesuje zbawienie. Nawet nie wiadomo czy faktycznie coś takiego istnieje.

Sama przed chwila pisałaś ze ci co odrzucają kościół nie martwią się o grzechy zbawienie odkupienie czyli nie wierzą w piekło niebo czyli de facto i w Boga i życie poza ziemskie, nie wierzą w dusze. Wiec to ateizm

karolajn1 napisał/a:

Lady Loka napisał/a:

w Boga wierzyć. Że istnieje. O to mi chodziło. Odrzucając Kościół odrzucasz jego obrzędowość.
Ty się zaczęłaś zastanawiać nad spowiedzią tylko Bogu, pociągnęłam temat

Nie wszystkich interesuje zbawienie. Nawet nie wiadomo czy faktycznie coś takiego istnieje.

Sama przed chwila pisałaś ze ci co odrzucają kościół nie martwią się o grzechy zbawienie odkupienie czyli nie wierzą w piekło niebo czyli de facto i w Boga i życie poza ziemskie, nie wierzą w dusze. Wiec to ateizm

O matko. Skup się. Na 5min proszę.
Grzech i spowiedź i odkupienie są wymysłami Kościoła. (z dużej jak piszesz to określasz wspólnotę, z małej to budynek)
Można wierzyć w Boga, niebo, piekło i być niekatolikiem. Można wierzyć w duszę i nie być katolikiem.
Można wierzyć, że niebo jest za dobre uczynki, a spowiedź nie jest potrzebna (albo nie istnieje). A piekło jest za złe uczynki. Albo, że jest jakiś balans pomiędzy nimi.
Można wierzyć w to wszystko, a nie uznawać spowiedzi. Można. Bez mówienia o zbawieniu, odkupieniu i grzechach. Jest masa duchowości mówiących o tym, że dusza jest, a nie uznających KK, więc też i spowiedzi, odkupienia, zbawienia.

Masz strasznie płytkie myślenie.

Lady Loka napisał/a:

karolajn - grzech jest koncepcją wymyśloną przez Kościół. Więc odrzucając Kościół odrzuca się koncepcję grzechu. Nie ma i już. Nie masz się z czego spowiadać, bo nie ma czegoś takiego jak grzech.

A druga sprawa - to nie chodzi o to, że 1% katolików jest super wierzący. Chodzi o to, że jak przyjmujesz jakąś wiarę to z całym dobrodziejstwem. Ze spowiedzią uszną do kapłana, z pokutami, celibatem księży, zakazem masturbacji i czystością przedmałżeńską (tak w temacie). Możesz z tym walczyć, ale masz świadomość, że to coś, co tak już funkcjonuje w konkretnej religii.
Czyli jeżeli (tak jak np. ja) odrzucasz całkowicie koncepcję czekania z seksem do ślubu i nie masz zamiaru się z tego spowiadać, to odrzucasz konkretne nauczanie Kościoła.
Czyli odrzucasz jakąś jego część. Co innego walczyć z czymś i uznawać, że to grzech, ale nie udaje się, ale robię wszystko co się da, żeby tego grzechu nie popełnić, a co innego odrzucić całkowicie nauczanie Kościoła na jakiś konkretny temat. Dla mnie odrzucanie nauczania równa się odrzucaniu w jakiejś części całości instytucji Kościoła. Bo po co trwać w czymś, z czym się nie zgadzam?

Druga część rozumiem i się zgadzam, ale przyjmujemy wszystko albo nic. I możemy popełniać grzech ale najważniejsze walczyć z nim- zgadzam się z tym.

Z tym pierwszym ze grzechu nie ma to nie.  A krzywdzenie innych to nie grzech? Czy każdy kto odrzucił wiarę nigdy nie skrzywdzić innego. A co jak ktoś coś ukradnie albo po alkoholu kogoś uderzy czy pobije to nie grzech nawet jak ten ktoś sam uważa że zrobił źle?  I co wtedy? Jeśli nie ma spowiedzi to żyje z grzechem kradzieży do śmierci i na na szansy na jego odpuszczenie? O to mi chodziło.  No chyba że kradzież to nie grzech.

karolajn - grzech jest koncepcją wymyśloną przez Kościół. Więc odrzucając Kościół odrzuca się koncepcję grzechu. Nie ma i już. Nie masz się z czego spowiadać, bo nie ma czegoś takiego jak grzech.

A druga sprawa - to nie chodzi o to, że 1% katolików jest super wierzący. Chodzi o to, że jak przyjmujesz jakąś wiarę to z całym dobrodziejstwem. Ze spowiedzią uszną do kapłana, z pokutami, celibatem księży, zakazem masturbacji i czystością przedmałżeńską (tak w temacie). Możesz z tym walczyć, ale masz świadomość, że to coś, co tak już funkcjonuje w konkretnej religii.
Czyli jeżeli (tak jak np. ja) odrzucasz całkowicie koncepcję czekania z seksem do ślubu i nie masz zamiaru się z tego spowiadać, to odrzucasz konkretne nauczanie Kościoła.
Czyli odrzucasz jakąś jego część. Co innego walczyć z czymś i uznawać, że to grzech, ale nie udaje się, ale robię wszystko co się da, żeby tego grzechu nie popełnić, a co innego odrzucić całkowicie nauczanie Kościoła na jakiś konkretny temat. Dla mnie odrzucanie nauczania równa się odrzucaniu w jakiejś części całości instytucji Kościoła. Bo po co trwać w czymś, z czym się nie zgadzam?

Skoro wymyślił to niestety wierni KK muszą sobie z tym radzić i już. Albo przyjmujesz KK ze wszystkimi naukami i starasz się w tym żyć albo odrzucasz całość i bierzesz sobie to co Ci się podoba. Ale wtedy masz praktycznie własny Kośció£ z elementami KK.

Nie wiem gdzie znalazłeś koncepcję, że po zmartwychwstaniu Chrystusa grzechy się już nie liczą, ale ciekawy to odłam KK. Brzmi trochę jak protestantyzm. Ale cokolwiek. Ja się zniechęciłam do jakiejkolwiek formy religijności.

Tylko chyba nigdy w katolickim kościele nie byłeś.  Przecież są grzechy SMIERTELNE takie jak morderstwo być może i gwalcic iel rozgrzeszenia nigdy NIE DOSTANIE

Wilczysko, żeby dostać rozgrzeszenie trzeba spełnić kilka warunków m.inn. zadośćuczynienie .
W niektórych przypadkach nie jest to możliwe .

Są takie grzechy od których nie dostaje się rozgrzeszenia.

Inna sprawa, że spowiedź ma dać szansę na poprawę .
Jeżeli ktoś np notorycznie kradnie i po każdej kradzieży przychodzi do spowiedzi żeby z czystym sumieniem kraść dalej, wtedy też nie otrzyma rozgrzeszenia bo jego postanowienie poprawy było fałszywe .

Karolajn, jestem pod wrażeniem Twojej dojrzałości .
Masz bystre i odważne spostrzeżenia , potrafisz bronić swojego stanowiska.
Nie potrafię Ci odpowiedzieć na pytanie o pokutę , bo nie jestem specjalistką w tej dziedzinie. Może jakaś broszurę lub książkę do przeczytania, o tej tematyce, wpływie na osobowość albo doświadczeń świętych jak sobie radzili z tym problemem.

Karolajn tak na marginesie to odejście od kościoła nie musi oznaczać braku wiary a więc ateizmu.
Można zmienić doktrynę, być agnostykiem itd
Odrzucenie kosciola a więc "otoczki" w która zapakowana jest wiara niekoniecznie oznacza, że nie wierzę w nic - mogę wierzyć w jakiegoś boga, siłę wyższa, karmę, życie pozagrobowe, reinkarnacje itd.

A co do tych grzechów jest analogicznie. To że nie wierzę w koncepcje grzechu jako czegoś co musi mi zostać odpuszczone żebym poszła do nieba nie oznacza, że nie odróżniam  dobra od zła i nie staram się kierować w życiu dobrem.

Bardzo zero jedynkowo traktujesz temat wydaje mi się.

Cyngli napisał/a:

Odejście od kościoła nie oznacza odejścia od wiary.

Rozumiem A co dzieje się ze złymi uczynkami(grzechami) po odejściu od kościoła a bycie dalej wierzącym? Chyba że spowiedz nie odpuszcza grzechów?

karolajn1 napisał/a:

Cyngli napisał/a:

Odejście od kościoła nie oznacza odejścia od wiary.

Rozumiem A co dzieje się ze złymi uczynkami(grzechami) po odejściu od kościoła a bycie dalej wierzącym? Chyba że spowiedz nie odpuszcza grzechów?

Protestanci nie mają spowiedzi, a wierzą w Boga.
Jak sobie radzą? Polecam wujka Google..

Nie mają krzyżyków, relikwi, kościołów jako budynków. Wystarczy im zwykła sala/pokój, grupa wyznawców i działanie Ducha Św.

Cyngli napisał/a:

karolajn1 napisał/a:

Rozumiem A co dzieje się ze złymi uczynkami(grzechami) po odejściu od kościoła a bycie dalej wierzącym? Chyba że spowiedz nie odpuszcza grzechów?

Protestanci nie mają spowiedzi, a wierzą w Boga.
Jak sobie radzą? Polecam wujka Google..

Nie mają krzyżyków, relikwi, kościołów jako budynków. Wystarczy im zwykła sala/pokój, grupa wyznawców i działanie Ducha Św.

Tak apropos krzyżyków. Ktoś kiedyś zadał ciekawe pytanie: A co by było, gdyby Jezusa powiesili ? Co wtedy byłoby symbolem Chrześcijaństwa ?

wilczysko napisał/a:

Cyngli napisał/a:

Protestanci nie mają spowiedzi, a wierzą w Boga.
Jak sobie radzą? Polecam wujka Google..

Nie mają krzyżyków, relikwi, kościołów jako budynków. Wystarczy im zwykła sala/pokój, grupa wyznawców i działanie Ducha Św.

Tak apropos krzyżyków. Ktoś kiedyś zadał ciekawe pytanie: A co by było, gdyby Jezusa powiesili ? Co wtedy byłoby symbolem Chrześcijaństwa ?

Ja gdzieś kiedyś czytałam, że Jezusa podobno ukrzyżowano na palu, nie na krzyżu. Na palu i z rękami nad głową.
Podobno w czasach, w których żył Jezus nie przybijano skazańców do krzyży.

Protestanci się nie spowiadają. Nie ma u nich sakramentu spowiedzi. Prowadzą regularną rozmowę z Bogiem.

wilczysko napisał/a:

Cyngli napisał/a:

Protestanci nie mają spowiedzi, a wierzą w Boga.
Jak sobie radzą? Polecam wujka Google..

Nie mają krzyżyków, relikwi, kościołów jako budynków. Wystarczy im zwykła sala/pokój, grupa wyznawców i działanie Ducha Św.

Tak apropos krzyżyków. Ktoś kiedyś zadał ciekawe pytanie: A co by było, gdyby Jezusa powiesili ? Co wtedy byłoby symbolem Chrześcijaństwa ?

Ja gdzieś kiedyś czytałam, że Jezusa podobno ukrzyżowano na palu, nie na krzyżu. Na palu i z rękami nad głową.
Podobno w czasach, w których żył Jezus nie przybijano skazańców do krzyży.

Protestanci się nie spowiadają. Nie ma u nich sakramentu spowiedzi. Prowadzą regularną rozmowę z Bogiem.

Cyngli napisał/a:

wilczysko napisał/a:

Tak apropos krzyżyków. Ktoś kiedyś zadał ciekawe pytanie: A co by było, gdyby Jezusa powiesili ? Co wtedy byłoby symbolem Chrześcijaństwa ?

Ja gdzieś kiedyś czytałam, że Jezusa podobno ukrzyżowano na palu, nie na krzyżu. Na palu i z rękami nad głową.
Podobno w czasach, w których żył Jezus nie przybijano skazańców do krzyży.

Protestanci się nie spowiadają. Nie ma u nich sakramentu spowiedzi. Prowadzą regularną rozmowę z Bogiem.

Jeśli mogę spytać, jesteś protestantką?

Cyngli napisał/a:

karolajn1 napisał/a:

Jeśli mogę spytać, jesteś protestantką?

Nie, nie jestem protestantką. Ale obracam się dużo w tych kręgach.

A może wiesz jakie jest podejście protestantów do seksualności? Co wolno a co nie w tym temacie? Mam na myśli seks przedmałżeński, antykoncepcję, masturbację, nieczyste myśli/pornografię

Z tego co wiem to protestanci spowiadają się sami do siebie-do ściany w domu, na łące etc. i w ten sposób są odpuszczane grzechy, a w wiekszych kościołach protestanckich gdzie śa budynki to spowiadają się powszechnie na "spotkaniu" "mszy" nie wie jak odpowiednio to ich zebranie się nazywa. Czyli spowiedz do sciany jest tak samo ważna jak spowiedz w konfesjonale?

Dla tych co wierzą w oczyszczenie.To tak......Osobiście dawno odeszłam od tej formy....Czynienie dobra ludziom, niesienie im pomocy, wybaczanie, to czynniki tworzące schody do nieba A nie facet zbok ksiądz, który ma mieć moc sprawczą czarodzieja.

Ja gdzieś kiedyś czytałam, że Jezusa podobno ukrzyżowano na palu, nie na krzyżu. Na palu i z rękami nad głową.
Podobno w czasach, w których żył Jezus nie przybijano skazańców do krzyży.

Summertime napisał/a:

Dla tych co wierzą w oczyszczenie.To tak......Osobiście dawno odeszłam od tej formy....Czynienie dobra ludziom, niesienie im pomocy, wybaczanie, to czynniki tworzące schody do nieba A nie facet zbok ksiądz, który ma mieć moc sprawczą czarodzieja.

No jakoś kiepsko z tym podejściem dobrym do ludzi, skoro dla ciebie każdy ksiądz to zbok.
Skoro mowa tu o protestantach. To oni ukuli hasło: dobrzy ludzie idą do piekła, do nieba idą zbawieni.
W Piśmie jasno stoi. Nie z uczynków będziecie rozliczani, byście się nimi nie chełpili, a z wiary.

Cyngli napisał/a:

Ja gdzieś kiedyś czytałam, że Jezusa podobno ukrzyżowano na palu, nie na krzyżu. Na palu i z rękami nad głową.
Podobno w czasach, w których żył Jezus nie przybijano skazańców do krzyży.

Te głupoty słyszałaś od Świadków Jehowy, którzy na siłe chcieli się odróżnic od chrześcijan, nazywając siebie chrześcijanami. Take poplątanie. A wystarczy jak sama sugerujesz internet za wiki:
Ukrzyżowanie – rodzaj kary śmierci stosowanej w starożytności m.in. przez Persów, Rzymian, Fenicjan i Kartagińczyków, jako forma hańbiącej egzekucji na niewolnikach, buntownikach i innych osobach niebędących pełnoprawnymi obywatelami.

Nabicie na pal (zwane także nawlekaniem na pal) – jedna z form wykonywania kary śmierci, praktykowana od starożytności do XVIII wieku. W okresie starożytnym stosowana była przez Hetytów w Anatolii i na Bliskim Wschodzie, a od średniowiecza rozpowszechniła się na ziemiach najeżdżanych przez Imperium Osmańskie.