Czy spowiedź jest ważna-pytanie do osób wierzących. - Netkobiety.pl

Jeśli nie spełnisz pokuty, spowiedź  będzie nieważna.

Niestety, według Pisma Świętego, masturbacja JEST grzechem.

A żeby spowiedź była ważna, musi być żal za grzechy, mocne postanowienie poprawy. Trzeba też odbyć pokutę.

Dla mnie to śmieszne, dlatego do kościoła nie chodzę.

Zgłębiałem kiedyś ten temat. W Piśmie Świętym nie ma słowa o masturbacji, podobnie jak o wielu innych rzeczach. To tylko wykładnia Kościoła, który uważa to za grzech. Nic się z tym nie zrobi, ale nie należy żyć w błędzie.

W Biblii jest historia Onana który nie chciał doprowadzić do zapłotnienia żony wylewając nasienie na ziemię przez co Bóg go ukarał.
Onan - onanizm. Stąd masturbacja jest grzechem. Nie wiem czemu tutaj jest zrównana damska i męska ale whatever.

Droga autorko, pokutę dostaje się za to co już zrobiłaś. Żaden ksiądz nie ma orawa zadać Ci pokuty do przodu na zasadzie "jeśli jeszcze raz to zrobisz to...". To może być co najwyżej pouczenie. Więc wychodzi na to, że pokuty nie dostałaś wcale

Bo ostatnim warunkiem dobrej spowiedzi jest zadośćuczynienie Bogu czyli właśnie pokuta.
Ale w tym wypadku pokuta jest nałożona do przodu, więc w sumie nie ma to znaczenia.

Podstawowym warunkiem każdej spowiedzi jest działanie Ducha Św., a z całą pewnością działa on gdy występuje dobra wola naszej Autorki i tak było. Nałożona pokuta jak sama twierdzisz ma byc zadośćuczynieniem w tym przypadku może być mowa dla Boga, bo nikt poza Autorką i Bogiem krzywdy nie mógł ponieść. Teraz ani ja, ani Ty nie mamy uprawnień, do oceny pokuty, a to niestety czynisz. Autorka stwierdza, że pokuta jest dla niej uciążliwa i wstydliwa - dlatego powinna udać się do innego spowiednika, aby tą sytuację ocenił.
W skrócie tu nie może być mowy, że ja se uznaje to nie odprawiam. Bo to nie byłby Kościół tylko samowolka. Spowiedź jest oczywiście ważna z mocy działa Ducha św, a więc samego Boga, bo dobra wola Autorki była.

Gdzie ja oceniam pokutę? Jedyną moją oceną jest to, że jest ona zadana na zasadzie "jak zrobisz to jeszcze raz to... (pokuta). A tak to nie działa. Pokuta jest za wyznane winy, a nie do przodu. A tutaj jest zadana do przodu, co samo w sobie pokazuje, że nie jest to tak jak powinno być. Z tego powodu tak, poszłabym do innego spowiednika. Bo pokuta nałożona do przodu po prostu nie mieści się w żadnych normach tego, co być powinno przy spowiedzi.

Jak ktoś jest wierzący to kieruje się konkretnymi zasadami Kościoła, do którego należy. W przypadku Kościoła Katolickiego istnieje 5 warunków, które należy spełnić, aby spowiedź była ważna. To to sobie wymyślili i tak to spisali i nie nam to podważać. Kiedy się pokuty nie wypełni, należy powiedzieć o tym przy następnej spowiedzi, co samo w sobie pokazuje, że jest to dosyć istotna kwestia. Nie jest tak, że spowiedź jest nieważna, bo pokuta jeszcze nie została wypełniona, ale ogólnie powinna być wypełniona przed następną spowiedzią (bo mówi się "pokutę zadaną odprawiłam, grzechu ciężkiego nie zataiłam"). To jest w formule spowiedzi.

Nie wiem, wydaje mi się to strasznie zakłamane i bezsensowne.
Wystarczy żałować w danej chwili i postanowić poprawę podczas spowiedzi, a po odejściu od konfesjonału już nie... to się kupy nie trzyma.

Szczerze? Nie.
Niech się masturbuje na zdrowie, nie widzę w tym nic nagannego - nie chodzę do kościoła i dla mnie to żaden grzech. W życiu nie spowiadalabym się z tego jakiemuś facetowi w sukience, który pewnie sam jedzie na ręcznym.

Spowiadajcie się przed Bogiem, a nie przed człowiekiem, kapłanem.

Po co wam jacyś pośrednicy w kontaktach z Bogiem? Trochę ciężko mi sobie wyobrazić, że dorosła osoba, nie dziecko, chodzi do kościoła i wyznaje wszystkie swoje najbardziej wstydliwe grzechy jakiemuś facetowi w sukience. Przecież to jest tak głupie i żenujące...

Spowiedź została wymyślona w Średniowieczu i prawdopodobnie jej głównym celem było to aby trzymać królów i władców w szachu - Bo król będąc wierzącym i chcąc być pobożnym musiał się spowiadać. Wyjawiał więc kapłanowi swoje grzechy, z których niektóre mogłyby mu bardzo zaszkodzić jako królowi gdyby ktoś więcej się o nich dowiedział. I tym sposobem kościół zyskiwał władzę nad królami, bo miał na nich haka, znał ich mroczne i intymne sekrety i w razie czego mógł ich nimi szantażować.
Czemu ten zwyczaj przetrwał do obecnych czasów tego nie wiem. Czysta tradycja, nic po za tym.

Co do Twojego przypadku - Masturbacja nie jest grzechem. Na około 100 mężczyzn 99 z nich się regularnie masturbuje i robi to już od młodzieńczego wieku, od nastolatka. Robią to praktycznie wszyscy faceci w Twoim otoczeniu, choć otwarcie większość się nie przyzna bo wiadomo, trochę wstyd.
Kobiet masturbuje się mniej. Nie wiem jaki %, ale wciąż jest to sporo. Może połowa, może ciut mniej niż połowa. A może ciut więcej.
To całkowicie naturalne.

A spowiadać spowiadaj się przez Bogiem, a nie przed księdzem. Dorośnij i uświadom sobie, że religie tworzą LUDZIE, a nie Bóg. Kościół funkcjonuje tak, a nie inaczej bo tak to sobie wymyślili ludzie którzy ten kościół utworzyli. Jest to tylko jedna z wielu religii.

Prawdziwy Bóg jest dalece ponad tym i nie potrzebujesz wyznawać żadnej religii aby się do niego modlić i mieć z nim dobry kontakt. Modlić możesz się własnymi słowami, nie musisz używać katolickich formułek.

Dzięki za wszystkie odp. Jestem wierząca, i tak zostałam wychowana. Piszecie, że by albo odejśc od kościoła, albo olać spowiedników, ale czy nie jest tak, że ksiądz jest pośrednikiem pomiędzy nami a Bogiem, i podczas spowiedzi, i wyznaniu grzechów, zostają one nam wtedy odpuszczone? Mam "zbierać" grzechy i żyć z nimi?

Wracając do pokuty, ksiądz zadał mi pokutę, zaprzestanie masturbacji, bo ciągle się z tego spowiadałam, a jeśli znów to uczynię-zrobię To, to pokuta będzie inna, napiszę-mam powiedzieć rodzicom co czynię-że masturbuję się. Doszło do wymiany zdań między mną a księdzem, ja powiedziałam, ze chyba masturbacja jest normalna-jak seks, a ksiądz spytał czy o seksie bym porozmawiała lub przyznała się np rodzicom, odp że tak, to on mnie zagonił w "kozi róg" i powiedział, że skoro masturbację uważam że czynność normalną, to jeśli znów to uczynię, to pokutą będzie rozmowa z rodzicami, abym przekonała, się "jaki to wstyd" i że to co robię, to nie jest normalne zachowanie porządnej dziewczyny.

Pokuty była tak jakby dwie, jedna to zerwanie z grzechem, a jeśli się nie uda, to dopiero ta druga, przyznanie się rodzicom, aby oni dalej mnie "wychowali"

Kiedyś, jeszcze w gimnazjum, na katechezie, jedna z nauczycielek (zaproszona gościnnie) zapytała młodego księdza (max 30 lat), jak sobie radzi w celibacie i co robi ze swoimi potrzebami seksualnymi, skoro masturbacja jest grzechem. Bidulek, nie wiedział jak z tego wybrnąć. Zaczął opowiadać o czytaniu Pisma, modlitwach do Boga, o walczeniu z grzeszną naturą (klasa cisnęła powagę, a nauczycielka została uznana za bohaterkę dnia).
Następny, razem powiedz, że podziwiasz księdza za czystość myśli i uczynków oraz poproś o radę, jak skutecznie zaprzestać grzechu, skoro jesteś tylko człowiekiem, a w ludzkiej naturze jest błądzić.

Podoba mi się ostatnia porada. Niech Ci sam ksiądz doradzi

Szczerze? Jakieś 7 lat temu byłam DOKŁADNIE w tej samej sytuacji co Ty. Możesz zerknąć na początek mojego tematu na forum http://www.netkobiety.pl/viewtopic.php?id=95201 gdzie opisuję nieco z tego, co przeżyłam. Ale doskonale rozumiem, co czujesz. Chodziłam do spowiedzi regularnie, co miesiąc, a czasem częściej. Od 15 do 22 roku życia spowiadałam się z tego CO CHWILĘ. Za każdym razem przeżywając to co ty - poczucie winy, wstyd, rozczarowanie sobą, poczucie porażki, poczucie, że jestem słaba, brudna, grzeszna, OHYDNA. Poczucie, że jestem z tym sama, że jestem nienormalna, że to jest obrzydliwe, nie powinnam tego robić, że jestem okropnym człowiekiem. W ostatniej gorliwej fazie walki o wiarę byłam u spowiedzi 3 razy w ciągu miesiąca. Nie udawało mi się wytrzymać tydzień (no chyba że w wyjątkowych sytuacjach, jakichś wyjazdach czy na pielgrzymce), więc przyjmowałam komunię tylko raz w miesiącu, tuż po spowiedzi. Naprawdę się starałam, ale kurde, jesteśmy ludźmi. Moje starania na nic. Więc tkwiłam w tym poczuciu, że jestem obrzydliwa. Wiesz, co mi to dało? Nienawiść do siebie. Ot, i tyle. Nic więcej. Poza upokorzeniem i niskim poczuciem własnej wartości i niechęcią do ciała i seksualności w ogóle, spowiedzi nic mi nie przyniosły.

Moja rada? Przestań się z tego spowiadać. To jest nielogiczne. Czujesz czasem stres i strach przed spowiedzią? To nie żaden "szatan" odciąga od spowiedzi, ale jeszcze walczący o Ciebie zdrowy mechanizm bronienia swoich granic.

Spowiadanie się masturbacji, ograniczanie masturbacji, obciążanie młodego człowieka winą za masturbację jest zwykłą przemocą emocjonalną na tle seksualnym.

Ty dziewczyno jesteś tym zatruwana i może ciągłe poczucie winy spowodować uszkodzenie twojej psychiki.

Jedynym wyjściem jest kłamanie -- czyli robisz ile chcesz, nie ograniczasz, postępujesz naturalnie, w harmonii ze swoim ciałem (nie wpadasz w nałóg, ani jakieś dewiacje). Na spowiedzi kłamiesz.

Oczywiście zgodnie wykładnią kościoła masz grzech, jeszcze większy bo kłamiesz. Ale taka jest twoja sytuacja -- albo zniszczysz siebie i będziesz zgodna z wykładnią kościoła, albo będziesz kłamać i będziesz niezgodna z kośiołem.

Zapewniam Cię, że Bóg, w którego wierzę, stworzył nas jako istoty seksualne, abyśmy uprawiali seks. Ty nie masz chłopaka, więc się masturbujesz. Tak Cię Bóg stworzył, taka jest twoja natura. Musisz o siebie dbać i rozwijaj swoją seksualność, która jest piękna. Nie zatruwaj błędami kościoła.

Pytasz osoby wierzace, ja odpowiadam jako osoba...niewierzaca w kosciol katolicki. W istnienie Boga moze i jakos tam wierze, ale jestem przekonana o tym, ze nie ma go w kosciele katolickim.
Dlatego moj punkt widzenia jest zgola inny:
masturbacja nie jest dla mnie zadnym grzechem, bo biblia nie jest dla mnie ani slowem bozym ani zadnym wyznacznikiem. Ale to inny temat.
Szkoda mi ludzi, ktorzy chca (musza?) sie spowiadac. Spowiedz to napedzanie winy, manipulacja, przeszpiegi i jak dla mnie to chore, jakiemus facetowi, ktory nota bene tez na pewno nie jest bez grzechu, opowiadac najintymniejsze rzeczy.
Grzech to robic zle DRUGIEMU. Takie jest moje pojecie grzechu.

Odpowiem Ci, Autorko jako wierzący chrześcijanin.

Sama instytucja spowiedzi usznej jest kuriozalna i nie ma umocowania w Piśmie (jak wiele innych rzeczy, vide chrzest niemowląt itd). Chrystusa obrażają deczko poważniejsze rzeczy niż strzelanie sobie z palca

...i luz bluz, ciesz się przyjemnością, a potem żałuj szczerze za grzechy.
Proponuję przeczytać historyjkę Rasputina - on uważał, że trzeba grzeszyć, bo inaczej nie można żałować... no bo za co jak się nie nagrzeszyło?

Inne rozwiązanie - zacznij się spowiadać u takiego księdza, co ma własne dzieci (z gosposią, czy inną wierną parafianką), może będzie bardziej wyrozumiały dla twoich potrzeb.

Sorry, ze ja tu jako zagorzala ateistka wchrzaniam sie do tematu, ale mnie trochu :-) ponioslo.
Spowiedz (tzw. uszna) jako taka istnieje tylko w kosciele katolickim. Ewangelicy spowiadaja sie wspolna modlitwa, zalujac za grzechy.
Kosciol wprowadzil te forme, by miec wladze nad barankami, by wszystko wiedziec o kazdym, by wywolac poczucie winy, manipulacje czlowiekiem. Dzis tez mysle- by sie jarac seksualnie. Za duzo czytamy o przestepstwie pedofilnym w kosciele, by tak nie myslec.

Powolujecie sie na Biblie, to badzcie konsekwentni do konca! GDZIE w biblii jest napisane o posrednictwie ksiedza w odpuszczaniu grzechow????? i po co piszecie o Onanie, jako o ...onaniscie-masturbatorze? Gdzie tak jest w Biblii napisane?  gadacie sobie a muzom. Zaslyszane dyrdymalki.... Sorry jeszcze raz.

Jak mozna pozwolic na to, by jakiemus (byc moze, byc moze nie) zbokowi w sutannie takie intymne rzeczy opowiadac?
On sie tym jara i w domu moze sobie dobrze robi. Albo robi jeszcze gorsze rzeczy, co pokazuja dzisiejsze czasy....

Jak kazdy prawie katolik wiecie cos polowicznie: powolujecie sie na biblie, nigdy jej nie czytajac.
Do tego odnosi sie rowniez pytanie: co ma biblijny Onan do masturbacji? To jest miniecie sie z tematem. ONAN SIE NIE MASTURBOWAL.
Nigdy nie pojme, jak mysli katolik.
Nie masz grzechu, kochana dziewczyno.
Grzech ( w jakimkolwiek pojeciu, nawet bezreligijnym), to robic KOMUS krzywde. Jesli ktos z was katolicy sie tu wypowiadajacy NIGDY sie sam nie zaspokajal- niech rzuci kamien. Prawie wszyscy faceci i wiecej niz 50% kobiet masturbuje sie.
I tak ma byc-tak bylo, jest i bedzie. To jest dobre, zdrowe i zalecane ( jesli nie staje sie obsesja, nalogiem).

No to sobie poczytaj : J 20, 23.

I skończ z ta duma prowincjuszki która pozjadała wszystkie rozumy a teraz musi się dowartościować wykrzyknikami, dużymi literami i obrażaniem innych.

Poglądami można się dzielić , wyrażać swoją opinie bez obrażania innych.

Chyba , że temat tak bardzo porusza Twoje sumienie, ze nie potrafisz zapanować nad emocjami.

Właśnie dlatego spowiedź ma sens .
Żeby dać sobie prawo do normalnego i świadomego życia .

Psycholodzy tez doszli do tego wniosku, dwa tysiące lat po napisaniu Biblii .

Czy masturbacja jest grzechem ?
- dla osoby samotnej niekoniecznie, dla osoby w związku - może być .

Wskazówka jest te czesto powtarzane stwierdzenia , że grzech to skrzywdzenie kogoś .
Tak, można skrzywdzić samego siebie.

Jeżeli masturbacją ktoś krzywdzi samego siebie, wpada w sidła seksoholizmu to grzeszy . Tak samo jeżeli zamiast współżyć w małżeństwie "załatwia " sobie temat samego i nie ma już ochoty na figle z żona - tez grzeszy.

spowiedź z punktu widzenia psychologii ma taki sens, że jest pewnego rodzaju oczyszczeniem. I to jest bardzo dobre. Człowiek czuje się lepiej, gdy zrzuci z siebie coś, co mu ciąży na sumieniu. To jest przecież bardzo niezdrowe dla psychiki mieć poczucie winy z jakiegoś powodu. Spowiedź ściąga z czlowieka ten balast z ktorym sam sobie nie umie poradzić. Jedni się odnajdują w kościele przy konfesjonale, inni u psychloga, na psychoterapii, jeszcze inni sami sobie radzą z pozytywnym skutkiem. Problem z kościołem jest taki, że trochę nie nadąża i rzeczy normalne, naturalne traktuje jako coś zlego czyli grzech jak np. masturbacja. Niektorzy wierzący, z tego powodu mogą czuć mocny dysonans. Z jednej strony natura, fizjologia, z którą trudno walczyc, z drugiej średniowieczne podejście kościoła, który to potępia bez żadnego racjonalnego powodu. Akurat co jak co, ale życie intymne człowieka powinno najmniej interesować kościoł. Lepszym dobrodziejstwem chyba byloby aby bardziej zajmował się krzewieniem w ludziach zwyklej przyzwoitości, aby nie byli dla bliźnich wilkami, nie kradli, nie oszukiwali, nie mordowali. Aby starali się być dobrzy i żyć tak, aby nikt przez nich nie plakał. To powinna być misja kościoła a nie połajanki w temacie ich seksualności, co jest grzechem a co nie jest, co się Bogu podoba a co nie. Bog jak na to patrzy to chyba się skręca z zażenowania, czym się zajmują jego pośrednicy.

A Ty, Karolajn, mam wrażenie, chcesz zjeść ciastko i mieć ciastko. Zdecyduj się, jak chcesz żyć. Czy nakazy kościola są dla Ciebie wartością bezwzględną czy ufasz swojemu zdrowemu rozsądkowi. My za Ciebie nie podejmiemy decyzji. Jak widzisz, rożne mamy opinie. My wiemy, co jest dla nas dobre a co dobre dla Ciebie to sama musisz zrozumieć

Ja powiem tak.. albo ktoś jest katolikiem praktykującym i akceptuje zasady swojego kościoła - WSZYSTKIE i ich przestrzega... albo jest dupa,  nie katolik. Trzeba się zdecydować. Wóz albo przewóz.

no przecież odpowiedziałam Autorce wcześniej, że tak, chodzę do kościoła a nawet kościołów i bardzo lubię, ale wtedy, gdy nie są celebrowane kościelne obrzędy. Żle się czuję w tlumie

pewwnie, tak byłoby najlepiej ale dla niektorych to jest bardzo trudne. Stąd te praktykowanie jest takie na pół gwizdka.

No nie ma koleżanka racji. Wszyscy tak mamy. Nie ma ideałów. Nie ma idealnych katolików, nie ma idealnych ateistów. Każdy czegoś szuka, każdy ma rozterki. No może fanatycy nie.
Sam Jezus powiedział: nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. Bo nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników.

Można mieć rozterki i wątpliwości. Ale dla mnie prawdziwy katolik to taki, który przestrzega zasad swojego kościoła.

Tez tak uważam a ty przestrzegasz?

Nie, nie chodzę do kościoła.
Masturbuję się ile wlezie i nie mam wyrzutów sumienia.

mnie się pytasz? Nie wiem, chyba zależy, u jakiego pośrednika Katolicy muszą się spowiadać księdzu. A szkoda, wedlug mnie spowiedź powszechna spokojnie by wystarczyła. Przecież tak naprawdę wszystko odbywa się w naszym sumieniu, czy żalujemy za grzechy, chcemy zadośćuczynić i się poprawić. Co za rożnica czy spowiadamy się księdzu czy do ściany? Ksiądz przecież nie jest Bogiem i nie zna naszych intencji. Jeśli szczerze żalujesz, to zostanie Ci odpuszczone, bo jaki bylby wtedy sens spowiedzi? Chodzi o to, aby czlowiek zdał sobie sprawę ze swoich zlych uczynków a do tego ksiądz mu niepotrzebny, tylko sumienie. Skoro Bog jest wszędzie to spowiadać można się wszędzie. Tak wlasnie uważam.
Ale skoro wierzysz mocno w rytuały to bez konfesjonału ani rusz. Rytuały dają poczucie bezpieczeństwa i porządkują wokół świat, dlatego ludzie je lubią. Dlatego spowiadają sie księdzu a nie do ściany bo tak należy, bo tak jest to urządzone, bo tylko tak mają poczucie, że są w porządku wobec Boga. Mnie to po prostu nie przekonuje. To dla mnie sztuczne i autentycznie czuję tu przerost formy nad treścią. Jestem zwykłym czlowiekiem ale gdybym była Bogiem, wolalabym stokroć, aby ludzie zamiast mnie adorować i budować oltarze, uwagę swoją skierowali na to, aby ten świat uczynić lepszym. A od klepania pacierzy i modłów w kościele świat lepszy nie będzie.

Autorko a może znasz jakiegoś księdza, który wydaje Ci się sensownym człowiekiem do pogadania o tej ważności spowiedzi?
Jak nie, to pochodź do różnych parafii na spowiedź, na mszę, posłuchaj jak różni księża mówią podczas kazania i jeśli jakiś wyda Ci się rzetelną osobą która jest otwarta na rozmowę a nie taki co tylko nałoży pokutę i spadaj to wtedy idź do niego do konfesjonału porozmawiać (nie w ramach spowiedzi, a porady) - wyjaśnij jaki masz problem i zobacz co Ci odpowie. Albo spróbuj pójść do paru księży z tym samym problemem i później sama oceń co większość powiedziała i jak Ty to widzisz.

Nie jestem praktykująca ale z doświadczenia wiem, że istnieją księża otwarci i dość postępowi którzy mogą pomóc zinterpretować Ci nauczanie kościoła do indywidualnego przypadku. W końcu poniekąd z zasady od tego są - mają pomagać wiernym zrozumieć i żyć wg pewnych reguł. Myślę, że warto spróbować.

Można tylko dopowiedzieć i żyli długo i szczęśliwie, Koniec bajki.
Zostawmy kanony i zasady religijne. Gdyby było tak pieknie jak mówisz, to po co takie fora jak to? Przecież wystarczy sobie usiąść, przemyśleć, na ścianę popatrzeć i wszystko jasne. Przedstawiasz podejście bajkowe, nie majace kompletnie nic wspólnego z rzeczywistością.