Problemy z mężem Policjantem - Netkobiety.pl

Jeden grom, przynajmniej miałabym spokój.
W tym związku bywałam tak śmiertelnie zmęczona, że seks mi się głównie z harówką kojarzył. Może ten facet Autorki też był w takim momencie życia, że górę wzięły inne potrzeby niż łóżkowe igraszki? A ta zamiast dać mu trochę wytchnienia, okazać miłość inaczej (do licha, seks i miłość to niekoniecznie synonimy), urządza mu sceny i skutecznie zabija resztki lepszych uczuć.
Gdyby mój mąż po takim niezbyt udanym dniu potrafił mnie przytulić, pogłaskać, pocałować i niczego więcej nie "wymagać", byłaby to niezła zachęta do bliskości w następną noc. A jeśli jest presja, to człowiekowi na samą myśl o ponownym "molestowaniu" robi się niedobrze. Zaczynają się uniki, rośnie mur i cała lawina problemów...

Pewnie jest w tym ziarno prawdy..
Ale też na forum przewijają się inne doświadczenia, że kiedy zostawia sie temat, problem tylko pogłębia..
Pewnie dlatego że nie potrafią rozmawiać szczerze, więc każdy coś przetwarza w swojej głowie nie zawsze zgodnie z myśleniem drugiej strony.

Dziękuję za zrozumienie i dobrą radę

Napiszę list, tak jak radziliście.
Ostatnia deska ratunku.
Ja mam ciągłą nadzieję.. Że będzie jakiś gest, słowo..
Konsekwentna też muszę być, ale to trudne sami dobrze wiecie, jak się kogoś kocha to się człowiek łudzi że coś się zmieni.
Mam nadzieję że Was to nigdy nie spotka. Dziękuję za każde dobre słowo.

Przypominam, że temat nie dotyczy odżywiania. Osoby zainteresowane tym zagadnieniem proszone są o założenie własnego wątku lub wymienianie uwag w wiadomościach prywatnych. Dalszy off top spotka się z konsekwencjami. Pozdrawiam, Cslady

Nie czytałam wszystkich wypowiedzi, więc wyskoczę trochę jak 'filip z konopi .

Praca w kryminalnym musi być bardzo stresująca. Jak pisano na początku, do tego dochodzi tajemnica służbowa. Jestem przekonana, że gdyby żona poznała wszystkie zawodowe sekrety męża, gdyby poczuła się jak on, to by przestała się awanturować. Trzeba wejść w czyjąś skórę by wiedzieć jak się czuje.
Trzeba dodać, że facet z pewnością i tak ma poczucie winy więc dobijanie go w ten sposób raczej nie poprawi relacji. Leżącego się nie kopie.

Ja trochę faceta rozumiem. Mam w prawdzie mniej stresująca prace, ale presja czasu jaka na mnie ciąży często powoduje stres. Też mi się nic nie chce, a intymność to ostatnia rzecz jakiej pragnę. Raczej oczekuje spokoju, ciszy i emocjonalnego wsparcia. Gdybym to otrzymała, to może poczułabym się w nastroju do igraszek.

O, to, to, to!

Fał, a czy Tajemnicza lub ja mówimy o stanie permanentym? "Kocham" to Twoje generalizowanie.
Oczywiście, że nie można na nikim pasożytować emocjonalnie, ale postaw się w takiej sytuacji: masz moment totalnej niemocy, a tu Cię ktoś nagabuje, robi sceny, nie daje czasu dojść do siebie, bo zanim chłop ochłonie z negatywnych emocji, już ma kolejne molestowanie.
Nie jestem pewna, czy Autorka dawała mężowi akurat to, czego potrzebował.
A nie można temu mężowi po powrocie z pracy zrobić herbaty i dać trochę świętego spokoju? Wytchnienia?
Wiele kobiet deklaruje, że do niczego nie chce się zmuszać. A równouprawnienie?

Fał, niewykluczone, ale tego już nie wiemy.
Ja mam wrażenie - być może mylne, oczywiście - że on zanim zdąży wrócić do równowagi, jest atakowany, więc nie dziwi mnie wcale, że na nowo zamyka się w sobie i historia się przedłuża.
Tak było u mnie: co z tego, że może się polepszyło, skoro za chwilę znowu miałam "akcję" ze strony męża. Raz, drugi, dziesiąty i może się życia odechcieć, nie tylko seksu. Przyznaję, że celowo zasypiałam z dzieckiem, by nie musieć się tłumaczyć ze zmęczenia i niechęci.
No, ale myśmy ewidentnie nie byli dla siebie stworzeni.

Ela, przepraszam, ale czy Ty udajesz niekumatą? Po co ta ironia?
Po roku to już musztarda po obiedzie. Ja mówię o etapie, kiedy problem się zaczyna. Dać trochę czasu i spokoju, bo może sprawa jest przejściowa. Przez rok nękania, szantażowania i scen, może się już totalnie wszystkiego odechcieć obu stronom.

ok Piegowata To weźmy że przez pół roku.. albo 3 miesiące..
Nie kierowałam tego pytania złośliwie personalnie do nikogo, a już tym bardziej do Ciebie

I nie jest to pytanie retoryczne bynajmniej, bo taki temat przewija się przez wiele tematów.
Więc ironii nie było.

Wiem. I wiem też, że tu sprawa może być inna. Ale chciałam ukazać perspektywę drugiej strony i że nie tędy droga: przez roszczenia, naciski, szantaże.

No przecież oczywiście, że można zasnąć w ramionach bez tego. Współcześnie w zdrowym związku przecież wiadomo, że liczy się coś więcej niż seks. Jak by inaczej?

tak, masz rację, są indywidualne.
Bo ludzie różnie traktują tę sferę życia, chociaż na początku może wydawać się że podobnie.
Dla jednych jest naturalnym elementem komunikacji i akceptacji drugiej osoby
Dla innych nagrodą dla męża/żony za coś
Jeszcze dla innych barometrem tego co się dzieje w związku.
Zawsze warto zanalizować gdzie mamy problem i czy da się z tym coś zrobić.
Ale do tego potrzeba dwóch osób z nastawieniem, że coś złego się dzieje i trzeba coś z tym zrobić. A czasami spotykasz się z postawą ja jestem ok, to Twoja wina bo...
A czasami mimo rozgryzania problemu i chęci obu stron widać że wspólnej ścieżki nie ma i nie będzie..
I nawet jak się rozstajesz, pozostanie jakiś cierń i żal, że tak się stało i czy wszystkie szanse zostały wykorzystane.
A sprawa jest indywidualna. Tu na forum widzę nieraz taką postawę- mi się nie udało, u Ciebie będzie tak samo. Może będzie, a może nie- nie da się tak wprost przenieść swoich doświadczeń na kogoś innego. A już tym bardziej naukowych teorii..