Zostalam sama w ciazy - Netkobiety.pl

Dzis otrzymalam te cztery slowa " nie kocham cie nara" po 7 latach w smsie ...

Naprawdę chcesz by ktoś taki był ojcem dla Twojego dziecka...?

Robi to, bo mu na to pozwalasz.

Dawcą spermy.

Moze i tak.Ale przeciez nie moge mu zabronic kontaktow z dziecmi.Bo zrobie im krzywde,a nie jemu.

Magdo, fakt że zgadzałaś się na to, żebyście nadal uprawiali ze sobą seks podczas jego wizyt u Ciebie, i to , że zgadzałaś się na spędzanie czasu w taki sposób i w takim terminie jak jemu to odpowiadało, o niczym nie świadczy.
W innym swoim wątku pisałaś o tym, że mąż już dwa lata temu zachowywał się w taki sposób.
Rozstawaliście się wielokrotnie. Również wielokrotnie mąż pisał Ci i mówił wprost - że Cię nie kocha i że nie chce być z Tobą.
Wiedziałaś o tym, że mieszka z inną kobietą, powiedział Ci o tym syn po powrocie z wizyty u taty.

Nie rozumiem dlaczego jesteś zaskoczona tym, że Twój mąż zachowuje się tak samo jak i dotychczas przez długi czas się zachowywał w stosunku do Ciebie.
Przecież to naprawdę żadna nowość.
Fakt, że spędziliście razem weekend absolutnie niczego nie zmienia.

Zreszta mowil rozne rzeczy.Juz sama sie pogubilam w tym.Jestem naiwna i tyle.Co nie zmienia faktu,ze to boli i raczej nieciekawa przyszlosc przede mna.

Od kilku dni wmawia mi,ze to przeze mnie.Ze zawsze cenilam zdanie innych bardziej niz jego.Ze za malo uwagi mu poswiecalam,a ostatnio nawet stwierdzil,ze od dawna mu milosci nie okazywalam.W sumie uwierzylam mu,ze tak bylo i od kilku dni mam wyrzuty sumienia,ze zmarnowalam mu zycie!Doszlo do tego,ze to ja go blagalam o wybaczenie.On teraz stal sie agresywny,chce zabrac auto choc poczatkowo twierdzil,ze mi je zostawi,bo z dziecmi latwiej autem podrozowac.Obowiam sie,ze za chwile zacznie sie problem z alimentami.Wie,ze jestem od niego zalezna i bedzie to wykorzystywal.Nie rozumiem jego zachowania,rani mnie specjalnie choc widzi,ze kiepsko znosze ciaze.Czuje sie oszukana,bo to nie tak mialo byc.

Dagmara ciąża była planowana i oboje tego chcieliśmy. Bynajmniej tak mi mówił
Chętnie skorzystam z pomocy,jeśli możesz to prześlij mi proszę ten numer na meila, bo tu został ukryty.

Na NFZ jest darmowa. Niech Ci lekarz rodzinny wypisze skierowanie do psychologa, albo zapisz się do psychiatry, nie trzeba skierowania do niego.

Jeśli jesteś z okolic Katowic lub Dąbrowy Górniczej, to mogę Ci dać namiary na 2 fajne ośrodki.

Mogę Ci pomóc czegoś poszukać, ale musiałabym wiedzieć, skąd jesteś.

Pewnie.

Nie, to, że on taki jest, nie jest Twoją winą.
Po prostu chce Ciebie wpędzić w poczucie winy.
Łatwiej mu będzie odejść i nie mieć wyrzutów sumienia, że niszczy rodzinę, jeśli Ciebie obwini o wszystko.

Totalny dupek. Niech spada.

Tez mam takie przeczucie,bo jak mu mowie,ze skoro chce odejsc to niech odchodzi,ja juz go nie bede prosic,to on mi pisze,ze to nie tylko jego decyzja,ale tez moja.

Uważam, że powinnaś to zakończyć. On Ciebie i dzieci potraktował jak śmieci.

Idź proszę do tego psychologa.

Magdo, rozumiem, że szukasz sobie na siłę powodów do trwania w nadziei, że mąż do Ciebie wróci i że będziecie żyli długo i szczęśliwie.
Natomiast prawda może być taka, że powoli powinnaś zacząć dostrzegać fakty i godzić się z nimi.
Nieważne, co mąż Ci mówi, pisze, czy zarzuca. Ważne jest to, jak postępuje i jak się zachowuje.
To jest prawdziwy wyznacznik jego intencji.

Nie wiem, dlaczego on odpisuje na każdą Twoją wiadomość. Być może nudzi mu się w danej chwili. Być może nie ma nic lepszego do roboty.
Być może za wszelką cenę chce Ciebie wpędzić w poczucie winy, przerzucić na Ciebie odpowiedzialność za rozpad Waszego małżeństwa.

Osobiście nie wierzę w to, że on mieszkał z inną kobietą ze względu na koszty.
Jak człowiek ma ciśnienie finansowe, to pierwsza rzecz o jakiej myśli, to pomieszkanie w miarę możliwości kątem u rodziny. Wynajęcie jakiegoś taniego pokoju. Pozostanie w domu do czasu znalezienia dobrego rozwiązania. A Twój mąż natychmiast podjął decyzję o zamieszkaniu z jakąś inną kobietą ?
Skąd ją w ogóle nagle wytrzasnął ?

Obecnie nie interesuje się ani trochę Twoim stanem, ani dzieckiem, ani maluszkiem który ma się urodzić.
Nie ma go przy Was, w żaden sposób Ci nie pomaga, nie wspiera. Nie kontaktuje się z dzieckiem.
Takie są fakty. To nie jest człowiek który się pogubił.

Rozumiem, że chcesz jakoś usprawiedliwić jego zachowanie, bo to da Ci nadzieję na jego powrót.
Ale z tego co pisałaś w innych swoich watkach - nie byliście wcale takim szczęśliwym małżeństwem.
Mąż Ciebie wielokrotnie zdradzał, Wasz związek był burzliwy. Rozstawaliście się, Ty również przez jakiś czas byłaś związana z innym mężczyzną.
To nie jest obraz stabilnego związku, który mógłby dać Ci nadzieje na dobrą wspólną przyszłość.

Tak Cyngli pojde.Skorzystalam z Twoum namiarow i aie umowilam

Dziekuje Wam za szczerosc Wiem,gdzies tam w srodku czuje,ze on jest dupkiem i to co teraz robi to zwykle s....No,ale mam takie wahania nastroju,ze sama sie sobie dziwie.Raz mysle,ze dam rade i bedzie dobrze,a raz wyje caly dzien,bo wiem,ze jego nie ma juz.
Dodatkowo boje sie przyszlosci.Teraz placi mi 2 tys zl,ale co bedzie pozniej tego nie wiem.Pozostaje mi w ostatecznosci fundusz alimentacyjny,ale oni placa max 500 zl na dziecko.Nie dam rady utrzymac nas i domu za te pieniadze.Wieksza czesc skromnych oszczednosci wydalam na wyprawke i badania genetyczne dziecka.On oprocz tych 2 tys nie kupil dziecku nawet czekolady!Zyje jak mlody bog teraz,a ja musze kazdy grosz ogladac dwa razy zanim go wydam.Na kazdym kroku porazka,a wiadomo,ze jak sie wali to wszystko na raz (diagnozowanie dziecka,starszy co chwile chory,auto nawala,w przedszkolu co chwile jakies wycieczki,zdjecia i inne wydatki).Zostalam sama z tym wszystkim,a jego nie jestem w stanie zmusic,zeby chociaz wzial dziecko na weekend,bo tez mam prawo do chwili odpoczynku.

Dwa lata temu,gdy odszedl to sprawa wygladala inaczej.Bylam sama z dzieckiem.Wiedzialam,ze dam sobie rade,bo pojde do pracy i jakos bedzie,nawet bez jego pomocy.Nie rozpaczalam tak.Szybko stanelam na nogi,co on zauwazyl i zaczal blagac o szanse,ktora mu dalam.W obecnej sytuacji bedzie ciezko mi isc do pracy.Jestem totalnie uzalezniona od niego.Mogl nie zgadzac sie na to dziecko,skoro go nie chcial i tyle.

Rozum mowie mi,ze to frajer i mam go olac,ale serce boli.

Dzielny maluch...
Bądź dumną mamą. Dasz sobie radę.

Ja bym olała. Będzie chciał się dowiedzieć, co u dzieci, to się z Wami skontaktuje. Syn niech do niego pisze na aplikacjach, ale Ty nie musisz, a nawet nie powinnaś.

Dziewczyny mam postep!

Moj maz sie w koncu jasno okreslil.Chce rozwodu,ale to ja mam zlozyc wniosek,bo on nie ma czasu.No i jeszcze ma byc za porozumieniem stron,bo bedzie szybciej!Mam sie spieszyc,bo on zostaje na stale za granica i moge dlugo sobie poczekac na rozwod.

Chce dzielic majatek i chce splaty.Nigdy mnie nie kochal,no i nie wie po co ze mna byl.

Od milosci do nienawisci jeden krok

Isabello on mnie chyba na litosc bierze.Pisze,ze spi w samochodzie i nie ma na jedzenie.Nie wiem na co wydal 8 tys zl  wyplaty.Po ludzku zal mi go.

Nie. Jest po prostu dupkiem.
Na Twoim miejscu złożyłabym pozew z orzeczeniem o jego calkowitej winie.

Poza tym, NIECH Cię nie straszy, rozwód może się odbyć również podczas jego nieobecność.

Bo nie szanujesz siebie. Uważasz, że nie zasługujesz na lepszy los. Dlatego potrzebujesz specjalisty.

Isabella bez zlosliwosci prosze.

Czytalam twoj watek.Tez nie mialas latwo,tez dawalas szanse.A dlaczego?Bo Ci zalezalo tak?

Ja wiem,ze on mnie oszukal wiele razy,ale ja tez dalam mu popalic.To mnie tylko boli.

Rozumiem.Mimo wszystko boli,ze jestem mu obojetna zupelnie.Nie wiem jak mozna zmienic sie az tak w ciagu kilku tygodni.Udawal caly czas,czy mu sie odwidzialo?Swiadomosc tego,ze ktos mi bliski ma mnie teraz w d... boli i musi minac troche czasu,zeby dotarlo.

Mozna udawac przez 6 lat,ze sie kogos kocha?

Bardzo mnie zranil i rani dalej.Wmawia mi wine za rozpad zwiazku i to,ze go nigdy nie kochalam,bo chcialam zmienic go pod siebie.A ja chcialam tylko,zeby wyszedl z dlugow i przestal oszukiwac.Mysle,ze ktos mu zrobil pranie mozgu,bo sam do takich wnioskow nie doszedl.
Zostawil mnie i jeszcze chce mnie zniszczyc psychicznie.Nie wiem co jeszcze musi sie zdarzyc,zeby w koncu do mnie dotarlo,ze to koniec.

Magdo co zauważam, w nieomal każdym Twoim poście - to naprawdę przemożną chęć wybielenia męża, ściągnięcia z niego każdej odpowiedzialności.
Myślę, że odczuwasz ogromną chęć usprawiedliwienia go, bo łatwiej jest Ci psychicznie pogodzić się z faktem, że to nie on odpowiada za swoje zachowanie, tylko jakieś inne, niezależne od niego czynniki zewnętrzne.
Dlatego raz on jest chory na mitomanię, raz przeszedł pranie mózgu, innym znowu razem na pewno mówił prawdę, że mieszkał z inną kobietą tylko ze względu na koszty, chociaż nawet Wasz syn powiedział że tatuś spał z panią ...
Zupełnie jakbyś chciała na siłę odsunąć od siebie poczucie, że to Twój mąż sam może być odpowiedzialny za swoje postępowanie, i że w istocie tak własnie jest.

Bardzo Ci współczuję, bo jesteś w sytuacji w której powinnaś mieć spokój, komfort psychiczny i opiekę.
Jednak moim zdaniem szybciej pogodzisz się z faktami, kiedy przyjmiesz do wiadomości, że Twój mąż sam odpowiada za swoje zachowanie, za swoje postępowanie, za swoje słowa. On sam chce tak robić i mówić - i własnie tak się dzieje.
Nikt inny mu tego nie nakazuje, nikt inny nie steruje nim, ani nie robi tego za niego.
Smutne, ale prawdziwe.

Niezależnie od tego, jak bardzo go kochasz - a wiem, że to jest trudne - musisz zachować zdrowy egoizm.
Od Ciebie, i od Twojej równowagi psychicznej i emocjonalnej, od Twojego komfortu, zależeć będzie również spokój i komfort życia Waszych dzieci, bo niestety nie widzę u Twojego męża wielkiej chęci uczestniczenia w życiu maluchów.
Dbaj o siebie jak tylko potrafisz najlepiej, a gdybyś czegoś potrzebowała - pisz śmiało !

Bardzo mi przykro, że jednak doszło do takiej sytuacji, ale przykro ze względu na Ciebie :-(
Jego postępowaniem i nową miłością nie jestem zaskoczona, spodziewałam się że prędzej czy później - ale się z tym odsłoni.
Z drugiej strony dobrze, że dowiedziałaś się teraz, a nie po latach życia złudzeniami i wypłakiwania sobie za nim oczu.

Jestem ogromną zwolenniczką kontaktów dzieci z rodzicami, którzy opuszczają rodzinę po rozwodzie, niezależnie od tego, czy jest to ojciec czy matka.
Ale w tej sytuacji, kiedy synek jest świeżo po chorobie, uważam wyjazd na weekend w góry za bardzo zły pomysł.
Nie chodzi o utrudnianie mu kontaktów w tatą, czy o zaświadczenia jakie uzyskasz od lekarza, a jakie mają potwierdzić złe samopoczucie synka - masz prawo nie zgodzić się na taki wyjazd jako mama, a mąż jeśli chce, to bardzo proszę niech wzywa policję i nakazuje im aby siłą zabrali chore dziecko z domu, do czego jestem pewna, że nigdy nie dojdzie.

I z drugiej strony, nie bardzo rozumiem. Mąż dopiero co był za granicą, gdzie spał w samochodzie o głodzie i chłodzie ... a teraz nagle jest już w Polsce i wyjeżdża na weekend w góry ? Przecież bez grosza był, nawet na jedzenie nie miał. Jakim cudem wrócił do kraju i stać go na takie wycieczki ?
Ano takim, że Ciebie - jak zwykle - OKŁAMAŁ.

Dziewczyny robie postępy.Wynajelam najlepszego prawnika w miescie Bedzie mnie to slono kosztowac,ale mysle,ze warto!Rodzina radzi mi rozstac sie z nim w zgodzie,ale jednak chyba bede dazyc do rozwodu z jego winy.

Puscilam synka w te gory z nimi.Powiedzial,ze ma rezerwacje i albo maly jedzie z nim,albo nie zobaczy go wcale.Moje dziecko bylo zalamane i tylko dlatego go puscilam.
Moze poradzicie mi jak rozmawiac jutro z dzieckiem?Bo zaloze sie,ze maly bedzie w euforii opowiadal co robili.Boje sie co uslysze o nowej "cioci" i obawiam sie,ze znow to zburzy moj spokoj psychiczny.
Poradzcie prosze jak sie do przyjazdu dziecka przygotować: )

I moze ktos wypowie sie cos na temat spotkan z psychologiem dzieciecym?Zastanawiam sie,czy nie udac sie na takie spotkanie z dzieckiem,zeby ktos fachowo wytlumaczyl mu co sie teraz dzieje.Jest to dobry pomysl,czy moze synek jest za maly i zrobie mu tym tylko metlik w głowie?