Co zrobić żeby facet zaczął się starać? - Netkobiety.pl

Co mam na fb? Jego komentarze ? Po tym twierdzisz ze u nas jest dobrze ? Tutaj nie chodzi ,ze mu jecze , a o rozmawianie gdy jest źle lub było przecież nie da się inaczej funkcjonowaćwiczenia jak twoja połówka ciągle Ci mówi NIE . Po tym co mi pisalyscie odpuściłam , on się sam zaczął starać , nie trułam nie wydzwanialam. Przykro , ze sadzisz ze jestem toksykiem bez poznania mnie bliżej , tak samo było z myszeczka23 i jakoś jak zaczęliśmy pisać przestała tal sądzić . Przez internet łatwo kogoś ocenić ,nie wiedząc jak jest dokładnie sytuacja . Faktycznie przesadzałam wtedy bo się czepialam j wiem czemu tak było bo każdego dnia czułam niepokój.

Olinka napisała wszystko z idealnie przytoczonym fragmentem Twojej wypowiedzieć...

Za jakiś czas będzie kolejna odsłona, że tym razem masz naprawdę problem, a wcześniejsze dylematy to pryszcz?

Eh, zrób przysługę forumowiczom i idź na terapię.

Jęczałaś przez 21 stron, że on Cię nie docenia, że on nie mówi Ci, że Cię kocha, że on nie chce z Tobą spędzać czasu.

To skąd jego komentarze u Ciebie, że Cię kocha?

Przecież on Ci komentuje co drugie zdjęcie. I to w czasie, kiedy Ty siedziałaś tutaj i jęczałaś, że nie zwraca na Ciebie uwagi.

Masz problem ze sobą. On Ci dokładnie mówi, co jest nie tak. A Ty masz to gdzieś. Jak zwykle.
Przestań wydziwiać, zacznij doceniać.
I idź na terapię.

Dziewczyny, dajcie spokój. Jej się nie da pomóc, ona i tak nie posłucha, nieważne, co napiszecie.

Ja nawet w powodzenie terapii nie wierzę, bo aby ona pomogła, to trzeba słuchać, współpracować z terapeutą, a eh widzi tylko czyjeś, nad sobą nie umie się pochylić i zastanowić. Nic do niej przez 21 stron nie dotarło, to w ciągu kolejnych 20 dotrze? albo na terapii? Nie jestem aż taką optymistką.

Mówię o czymś innym ,niżej napisałam ,ze mam psychologa

Kiepski to psycholog, skoro nie pomaga - poszukaj innego.

A skoro ten Twój facet taki zły, to powiedz szczerze, po kiego grzyba z nim jesteś?

Post nie zostanie usunięty, gdyż w chwili publikacji stał się własnością forum.

Reszty nie komentuję, skoro sama wiesz wszystko najlepiej, tylko jakoś efektów Twoich starań nie widać.

Przez 21 stron na forum zgłaszasz , że w obecnym związku czujesz się źle. Próbowałaś zmienić coś w sobie, chodzisz do psychologa - nie wnioslo to nowej jakości do związku.
Rozwiązania są zatem dwa.
1. Boli Cię sposób reagowania Twojego faceta w czasie kłótni. Pomysl czy nie jest tak, że w ogóle Twoja tolerancja na sytuacje konfliktowe jest bardzo niska. Może postrzegasz każdą kłotnie, kazde zdanie wypowiedziane mocniejszym akcentem, każda różnicę między Wami za zagrazającą.  Może nieswiadomie dazysz do tzw fuzji z partnerem - i dla Ciebie idealem jest zawsze się zgadzać, non stop spijac sobie z dzubkow. A kiedy przychodzi różnica zdań, jego gorszy dzień, kiedy nie jest tak miły i przystepny, Ty panikujesz, jakby cały Wasz związek był przez to zagrożony. 
Wyobraź sobie kartkę pomalowana w trzy pasy. Różowy, niebieski i czarny. Pokazuje Ci tę kartkę.  Jakiego jest koloru? Jest roznokolorowa.  Prawda? A teraz zaginam kartkę tak, ze pokazuje Ci tylko jej czarną stronę. Jakiego koloru jest kartka? Jest roznokolorowa tylko patrzysz na jej fragment. Tak?
Podobnie jest z ludźmi.
Myślę, że chłopak Cię kocha i chce dobrze. Ale czasami są gorsze dni. Kiedy w Waszym związku jest na chwilę gorzej. To nie musi znaczyć że cały związek jest zły. Że on mając gorszy humor Cię nie kocha. Wasz związek jest jak ta kartka. Macie różne chwile.  Chodzi jednak o proporcje. Zaakceptuj że konflikt to część związku. W danej chwili jest gorzej Ale oceń to jako całość. Czy dobrych chwil jest więcej? Czy poza konfliktem on Cię kocha i to pokazuje? Nie oczekuj, że zdenerwowany czymś facet, w gorszym nastroju, po kłótni będzie nosił Cię od razu na rękach. To nie jest psychologicznie możliwe. Nikt tak nie robi.
Też mam partnera i też mamy momentami spiny.  Uwierz, nie da się wtedy tak po prostu od razu przeskoczyć na tryb " znów jesteśmy dla siebie mili". Tak się dzieje, ale po paru godzinach, jak emocje opadną. Każdy ma inny poziom reagowania, frustracji, pobudzenia emocjonalnego. Może Twój chłopak potrzebuje więcej czasu by wrócić do zwykłego trybu niż Ty. Uszanuj różnice indywidualne. Oczywiście mów mu jak się z tym czujesz. Ale też miej tolerancję na to że on może nie umieć, nie potrafić, nie być zdolnym do wcześniejszego ochłonięcia. Może niekoniecznie jest w tym zła wola.

2. Jeśli mimo wszystko czujesz się nadal źle- pomysl czy to partner dla Ciebie. Może po prostu jesteście źle dobrani.  Miłość nie usprawiedliwia bycia w związku, który, jak czujesz, rani Cię i sprawia, że przez większość czasu czujesz się źle. Media bardzo wypaczyly obraz miłości. Jestesmy karmieni romantyczna papka o dwóch połówkach jabłka i przeznaczeniu, o miłości, która jest poświęceniem. Nie. Miłość to wzajemnośc.  I jeśli tego nie ma - jesteś zwolniona z tego by kochać. Bo pierwszym przekazaniem- przed kochaniem kogos- jest zdrowa miłość do samej siebie. " Miłuj bliźniego jak SIEBIE samego ". Pamiętasz?
Twoim pierwszym zobowiązaniem jest zadbać o siebie. O własny dobrostan. Dlatego jeśli Tobie jest zle, jeśli przez miłość cierpisz, czujesz, że Twoje dobro nie jest realizowane, to jest to ważny sygnał. Że dzieje Ci się krzywda.
Możesz na to reagować. Stawiać granice. Prosić. A jak to nie pomoże- odejść. I to będzie zdrowe.

Widzę u Ciebie lęk przed życiem bez niego. Uzależnienie. Znosisz sytuację, która jest przykra. Usprawiedliwiasz to miłością Ale musisz też zadbać o siebie.
Pomysl raz jeszcze.
Czy bardziej jest Ci dobrze czy źle w tej relacji? I podejmij decyzję...

Jeju, skoro się go boisz i tak Cię rano to się z nim rozstań. Dokładnie to samo radziłyśmy Ci dwa miesiące temu.

Ale skoro Ty uparcie tkwisz w związku, który niszczyi Ciebie i jego, to czego chcesz od nas? To Twój facet, nikt Ci nie powie, jak masz z nim rozmawiać. Jasne jest, że go kochasz, ale może trwanie w związku na siłę jest bez sensu? Może pora się odciąć i iść swoją drogą?

Ale Ty i tak tego nie zrobisz więc nasze rady nic nie dadzą.
I dlatego nikt tutaj za Tobą nie przepada. Bo jęczysz i płaczesz, ale jak dkstajesz radę, konkrety, to masz je gdzieś.

Nie czytasz. Bardzo dużo rzeczy wkręcasz sobie sama.
Skoro przy każdej kłótni czujesz zagrożenie, że on Cię nie kocha, to nie z nim masz problem, ale sama ze sobą. Sama te kłótnie nakręcasz, ja się mu wcale nie dziwię, że go coraz bardziej wkurzasz. Zresztą mówiłyśmy Ci tutaj, że będzie coraz gorzej jak Ty się sama nie ogarniesz.
Jasne, że on tutaj też nie jest bez winy, ale Ty byś umiała być spokojna mając co chwilę awantury? I drugą osobę które jęczy Ci cały czas nad głową, żebyś się nią zajął? Ja bym po tygodniu uciekła. Szacun dla niego, że żyje w tym już ponad rok.
On ma to gdzieś, bo tak jak wcześniej, prawdopodobnie czeka, aż się wreszcie uspokoisz. Nie umiesz rozmawiać na spokojnie? Nawet tutaj Twoje posty są przeładowane emocjami. Nie umiesz się wyciszyć i powiedzieć normalnie o co Ci chodzi?
Nic na nim nie ugrasz płaczem i krzykiem, bo na niego to już nie działa. Robisz awantury zamiast spokojnie porozmawiać to i ma Cię gdzieś, bo traktuje Cię jak 5letnie dziecko, które też popłacze i mu przejdzie.

Ja już mówiłam.
Skoro Ci źle z nim, to zerwij. Lepiej już raczej nie będzie, bo z Tobą się nie da lepiej. A nawet jeśli to chwilowo.

Jeju, bo to jest facet.
On nie zrobi Ci 10min wykładu na temat tego, co go zraniło... Nie masz co go pytać o takie rzeczy, bo on i tak Ci nic nie powie.
Powinnaś już o tym wiedzieć po roku związku i 21 stronach tematu.

Wiem o czym mówisz. I dla mnie, pewnie dla każdego, to jest trudne, Gdy dochodzi do kłótni, a partner odczuwa złość.

To wielki dyskomfort bo przez chwilę czujesz się odrzucona i to boli. Zwłaszcza ten kontrast pomiędzy nim kochającym a nim złym.

To są jednak normalne stany. To, że ktoś czasem się zdenerwuje. 
Pomysl- matki kochają dzieci, to jest jedno z najsilniejszych uczuć. Ja mam też córkę. Kocham ją. Ale czasem zdarzy mi się znieciwrpliwic czy powiedzieć coś kategoryczny tonem. Czasem naprawdę mnie wkurzy.  Przecież to nie przekreśla całości. Nie dominuje nad główna postawa. Kocham ją. Zawsze.

Twój partner doznaje jakiś emocji - to może być złość- i radzi sobie z nią jak umie. Nie interpretuj tego przeciwko sobie. Spójrz na Wasze życie jak na całość. Są elementy dobre i złe.  Więcej jest dobrych. Postawa wobec kogoś, uczucie - są trwalsze, a emocje z natury się zmieniają. Złość szybko wybucha Ale potem gaśnie. Pamiętaj w takich chwilach że to przejściowe. Wycofaj się i daj tym emocjom opasc.  A gdy znów będzie dobrze - wymyslcie jakieś metody aby kłócić się konstruktywniej.  On może potrzebować czasu by ochłonąć. Ma do tego prawo. Musicie pogodzić jego potrzebę izolacji od Ciebie w takich momentach z Twoją potrzeba bycia blisko. Może uda się jakis kompromis. Jeśli Wam na sobie zależy to oboje będziecie starali się zrozumieć się wzajemnie i pójść na jakieś ustępstwa.

Konflikt sam w sobie nie jest zły. Nie musi zagrażać.
Poczytaj o tym w necie.

No to skoro nie chce do tego wracać to go do tego nie zmuszaj. Bo po co? Tylko go będziesz wkurzać bardziej.
Wrzuć na luz i już.
Może on nie potrzebuje mieć każdej kłótni przegadanej na 10 stronę?

Było ok przez dwa miesiące. To mało w skali roku. Teraz twierdzisz, że jest ogólnie dobrze, a wcześniej, że zaczynasz się go bać. Zdecyduj się.
Przestań się z nim kłócić. Po prostu. Przestań się rzucać, przestać mędzić, jęczeć i nudzić.

Mogę dac spokój ale wtedy ja sie bede męczyć

Powieś sobie to zdanie na ścianie i czytaj za każdym razem jak chcesz tutaj wejść i pisać to, co Ci się wydaje.

Nie dobraliście się pod tym względem po prostu. Ty chcesz wszystko tłumaczyć, on nie ma takiej potrzeby.
Jak Ty tłumaczysz, to on się męczy.
Jak on nie tłumaczy, to Ty się męczysz.

Zastanów się, czy chcesz tak żyć.

Werble i perskusja.

Zamęczyłaś go wcześniej, a teraz -> zaczyna się (tak na moje oko) zbieranie uzasadnienia dla poprzednich wniosków.Że Cię nie kocha, że coś tam... generalnie jego wina.W Twoich oczach oczywiście.
Kolejna ucieczka od odpowiedzialności. Wersja oficjalna będzie  brzmiała : nie dobraliśmy się, Ty nie chcesz rozmawiać bla bla bla. :-) Zadowolona z siebie i z uśmiechem na ustach.

To że chodzisz do psychologa to widać po zmianie postawy.Przechodzisz przez etap : Gadajcie sobie,tyle Waszego.Tym razem w ramach stawiania granic i budowania poczucia bezpieczeństwa.Do etapu autorefleksji- jeszcze daleko.

Eh, naprawdę międlisz jedno non-stop. Nie ma problemu-to go tworzysz.I na siłę chcesz rozmawiać o nim. Wkręcasz sobie że go zraniłaś ,on mówi że nie -> znów mędlisz że na pewno zraniłaś.Przecież wiesz lepiej co on czuje. itp...
Toksyk.Toksyk,Toksyk...
A powyższym pogrubieniu nie skupiłaś się na tym co on mówi, tylko na kwesti "Nie dobraliśmy się bo on (lista zażaleń)", a nie na tym co on powiedział :-)
Czyli znów: Ty nie przyjmujesz informacji zwrotnej,tylko szukasz winy w kimś innym ;-)

Ja nie mówię, ze coś jest jego wina, tylko ze nie gada ze mna po kłótni jak to robia ludzie i mam zal do niego o to. Mam wrazenie ze wogole nie czytacie tego co pisze.

Jak ze mną się ktoś kłóci, też nie chce mi się z nim rozmawiać, ani w trakcie, ani po - wracam do rozmowy dopiero jak emocje opadną i jeśli uznam, że coś konstruktywnego ta dyskusja do sprawy wniesie. Nie oznacza to, że jestem obrażona, mam żal -  nie, rozumiem, że można mieć gorszy dzień i zachowuje się jakby kłótni nie było.

Eh, czytając to, co piszesz odnoszę wrażenie, że Ty nie dorosłaś do związku, zachowujesz się mała, bezbronna księżniczka, która potrzebuje opieki, uwagi, a jak coś nie idzie po jej myśli, to płaczem wymusza to czego chce. No i jak się ma zachować ten chłopak? - ile można przepraszać, pocieszać, przytulać, potwierdzać, że się kocha, jak myślisz, ile? Potrzebujesz ciągłego potwierdzenia miłości, pieścisz się ze sobą ile wlezie - a to nie podał rączki..a to nie dał buziaka..rany! Dziewczyno, czy nie możesz zachowywać się jak dorosła kobieta. Znajdź sobie w końcu pracę, doświadczysz relacji z różnymi ludźmi, może zrozumiesz, że czasami można nie mieć ochoty się miziać i mieć zły humor.

Tak. Bo widocznie on naprawdę nie uważa Twoich fochów i kłótni za coś, co potem trzeba omawiać.

Jak Ci to nie pasuje, to się z nim rozstań.

Ja tez nie wiem , chce to uratować ale się boje ze jestem dla niego zwykła zabawka która sobie po korzysta , pobawi się ,po sprawdza i papa . Wiem ,ze swieta nie byłam ,ale to wczorajsze mnie dobiło bardziej .

Jak czytam jedno zdanie z tego wątku to już marszczą mi się zwoje w mózgu.
Az strach pomyśleć co stałoby się po przeczytaniu reszty ...

Nie chce.

Dalej wymyslasz sobie problemy...

Nie chce mi się powtarzać. Poczytaj poprzednie posty, masz tam dokładnie wytłumaczone w czym problem.

No rób co chcesz. I tak z nim nie zerwiesz i on to doskonale wie, to pierwsza rzecz.
A druga, że nie słuchasz tego, co on Ci chce przekazać.
Sorry, ale jak Ty sobie wyobrażasz rozmowę po kłótni skoro nie umiesz go słuchać?

Gdyby mi ktoś zrobił awanturę o jakąś głupotę, fochał i się przymilałna zmianę, powiedziałabym tak samo.

Nie chce żeby cokolwiek przeczytał.  Jest mi wstyd za siebie za swoje akcje .Nie mogę sobie po prostu poradzić Gdy widzę go jak odwraca się ode mnie za każdym razem gdy płacze.  Nie odejdę bo się boje, tego ze będę żałować ze po czasie zrozumiem że tak naprawdę to w 100 % bedxie moja wina. Marzy mi się żeby choc raz przyszedł i mnie przytulił. Jest tyle stron bo tylko wam to pisze nie mam się komu wyzalic czy z kimś pogadać . Nie którzy uważają ,że on mnie kocha i to ja przesadzam i są tez dwie osoby które uważają że dostałam prezent na walentynki jako "przestań gadać daj mi już spokój " a no i jeszcze tym płaci mi za seks w co kompletnie nie wierzę . To ja go zmienilam na gorsze ciężko mi się z tym żyje naprawdę.  Są momenty ze jest fajnie między nami ale tylko jak jest kłótnia on się wycofuje mnie zlewa ja panikuje bo przecież związek to komunikacja . Przepraszam wszystkich tutaj ,ze tak truje. Nie chce go stracić ale też nie roxumiem co tak naprawdę on chfe od związku czy jest szczesiwy czy tkwi w nim bo mu tsk wygodnie ma kontrolę całą mnie itp.

A no jest ciężko mi ze względu nie na Wpatrzenie w sobie a moxe strach przed tym ze mogę poznać bolesna prawdę . Nie tylko tutaj mam posty . Na innej stronce dziewczyny uważają że to mam faceta dupka i ze prezentami ucisza mi buzię i od razu płaci za seks , jestwm z tych co sobie wkrecaja nie jest łatwo zmienić charakteru ale cholera starałam się serio wiec proszę nie wmawiaJcie mi ze nic nie robie . Kocham go tak bardzo dlatego ciągle proszę o miłość i wiem już ze to strach . Boje się bardzo tego ,ze w przysłosci nigdy nie będziemy rozmawiać o problemach .tak to prawda on są mi mowil wczoraj xe całe życie jęcze szczerze ? Nie wiem co ze mną nie tak . Nie wiem nawet czemu zrobiłam się tak słaba psychicznie .

Świruje dlatego wróciłam tu. To jest jak szantaż ,niby jest forum mogę się wyzalic ale jak bedxie 25 stron to wyślesz mu . I co dobrxe byś się z tym czuła ? Widzę wnioski widzę wzystko , trochę to potrwa zanim dotrzemy się do siebie . Moxe jestem inna każdy rozumie to co napisał inaczej na początku pomyślałam że te rób co chcesz jest odpowiedzią na moje nie widzę związku bez rozmów ..

Ale ty chcesz z nim rozmawiać o WYMYŚLONYCH PROBLEMACH. Też nie chciałabym rozmawiać o WYMYŚLONYCH PROBLEMACH! On nie chce  rozmawiać o UROJONYCH PROBLEMACH. Zajmij się sobą, swoim lękiem, strachem, samooceną, poczuciem, że cię nikt nie kocha, złym samopoczuciem i co ci jeszcze dolega, dopiero potem zaczynaj jakikolwiek związek. NIC się nie zmieni w twoim związku, dopóki ty się nie zmienisz, naprawdę, NAPRAWDĘ tego nie rozumiesz, mimo że wszyscy Cię o tym zapewniają??

Witam. Po pierwsze uważam, że roztrząsanie waszego problemu jest nielojalne wobec niego! Ale jeśli już to zrobiłaś, to z tego co piszesz ( że się zmienił nagle) wynioskuje, że mogla na niego wpłynąć osoba trzecia, może pożalił się koledze z siłowni jaką ma dziewczynę ( w jego odczuciu) i odpowiednio mu doradzili...Wobec tego powinnas szczerze z nim porozmawiać, wykazac wyrozumialosc dla jego pracy i pasji, jednocześnie zwracając mu uwagę, że chciałabyś być dla niego równie ważna, jak on dla Ciebie. Pamiętaj, że umiejętność słuchania, jest równie ważna jak mówienia.W zwiazku, zadna ze stron nie moze czuc sie wykorzystywana, w związku kazda ze stron powinna byc soba, otwarcie mowic o swoich uczuciach, powiniscie sie wzajemnie szanować, akceptować,  lubić siebie, i spedzac z soba czas jednoczesnie pozwalać sobie wzajemnie realizowac swoje pasje. Pozdrawiam.

Dziękuję za odpowiedź .On jest osobą która o naszym związku się nie żali nikomu . Dusi w sobie . Nie da się porozmawiać . Wiele razy mowilam xe chciałabym czuc się w ana . Żadna rozmowa nie dZIALA.

Eh - odnośnie 'anonimowego' pytania i wątku na innym forum : to oby tytuł Twojego wątku nie brzmiał  : Kto jest winny?
Jeśli tak jest to pięknie manipulujesz informacjami i jesteś kompletnie niewiarygodna.