Mężczyźni a małżeństwo - Netkobiety.pl

Z mojego doświadczenia mężczyzna który mocno kocha chce ślubu.
Ten który się zastanawia nad slubem albo unika tematu nie jest przekonany że to ta jedyna wybranka.

Myślę, ze w wielu związkach to kobiety też robią "czarny PR" dla kwestii małżeństwa naciskając na swoich facetów. Znam osobiście nawet przykład laski, która swojemu długoletniemu facetowi wyznaczyła deadline. Jak do dnia X by się nie oświadczył to planowała go kopnąć w dupę. Tzn ja nie wierzę by tak zrobiła, ale on chyba uwierzył bo się oświadczył. Dzięki temu ona już nigdy nie dowie się czy wzięli ślub bo on chciał czy bo się bał że go zostawi. Generalnie trudny temat.

Ja jestem z moim facetem 4 lata i 10 miesięcy, On ma 22 lata w tym roku ja 23. Jak byliśmy razem rok to On już powiedział mi ze chce wziąć ze mną w przyszłości ślub. I w następnym roku w lipcu bierzemy slub mieszkamy razem od 2 lat. Żyjemy sami na własny rachunek, sami zbieramy na ślub. Niczego sobie nie zabraniamy mogę chodzić na imprezy bez niego, wychodzić z koleżankami. Rób co tylko chce.
Moja koleżanka ma faceta jest z nim od 4 lat i 5 miesięcy, On ma 23 lata ona 20 i  on do tej pory nie oświadczył jej się, mimo że ona na niego naciska juz od jakiś 2 lat, ostatnio wymusiła na nim decyzję albo określa się kiedy biora ślub z czego on powiedział ( koniec roku 2020) a ona stwierdziła że go pojeb... I że ma określić nowy szybszy termin. I "zdecydowali" się na maj 2019r. On nawet nie ma w planach mieszkania z nią, bo jego zdaniem 3 tysiące na miesiąc na dwie osoby to jest zdecydowanie za mało. I po 2 tygodniach nie ma już pieniędzy bo wszystko wydaje dając mamie tylko 500 zł na rachunki jedzenie itd.  W dodatku On ani ona nie mogą zbytnio sami wychodzić nigdzie a jak już ona gdzieś wyjdzie to dzwoni do niej co 5 minut. Sprawdza ja i ona go.
Także widzisz, 2 przykłady facetow w tym samym wieku ale o zupełnie innym charakterze.
a jeśli chodzi o utratę wolności, hm sądzę że to nie jest tak, ja nie czuje się ograniczana ani mój facet, nie uważamy ze ślub oznacza brak wolności, wszystko zależy od partnerów i podejścia. Ja czuję się wolna a zarazem wiem ze mam obok siebie miłość swojego życia jeśli trafi się na odpowiednią osobe, to moim zdaniem nie ma czegoś takiego jak brak wolności

Wilczysko- powiem ci szczerze ze On chyba nawet  dojrzały niż ja sama, odbiega kompletnie od rówieśników, już za czasów kiedy zaczynaliśmy być razem, on traktował to poważniej niż ja. On już by chciał mieć dziecko, nawet spioszki kupil, próbuje przekonać mnie do tego ale nie naciska, dba o mnie, nigdy nie zawodzi ( nie żebym go idealizowala ale tak jest nawet moi rodzice mi mówią ze bardzo dobrze trafiłam) jego tata był taki sam. Jestem pewna że gdyby był niedojrzały nie zdecydowała bym się na żaden ślub. patrząc na innych rówieśników mojego faceta, zdecydowanie stwierdzam że nie są dojrzali na małżeństwo. Każdy człowiek jest inny, ja akurat trafiłam na tego ogarnietego jeden może głupi i banalny przykład: będąc z nim prawie 5 lat nie podniosl  ani razu na mnie głosu, może to nie żadnen wyczyn dla innych, ale widząc jak inni faceci traktują swoje kobiety, sądzę że mam naprawdę szczęście i mogłabym tu podać bardzo dużo przykładów, ale nie chodzi o to żeby przekonywać kogoś jaki jest idealny, oczywiście jak każdy człowiek ma swoje wady, ale szacunek w związku jest jedną z najważniejszych rzeczy.

Jest facetem który, ma duże planym darzy do celów, aktualnie pracuje jako informatyk, chce nabrać kilka lat doświadczenia i otworzyć coś swojego wiadomo każdy marzy o domku z ogródkiem także będziemy do tego dążyć nie ma u nas czasu na nudę, hehe

Plany, plany, plany... domek z ogródkiem Czyli znowu nuda...
No dobra, czepiam się...

Wiele kobiet bierze ślub kościelny pomimo, że nie wierzą. A może wierzą, ale nie chodzą do kościoła. Wszystko po to by mieć białą suknię, być w centrum uwagi i przejść te wszystkie tradycyjne obrzędy związane ze ślubem i weselem (marsz weselny, rzucanie ryżem albo monetami itp). Myślę, że do wielu osób, które nie wierzą przemawia też mistycyzm ślubu kościelnego. Jednak robi to jakieś wrażenie jak ksiądz obwiązuje dłonie małżonków stułą i przysięgają sobie przed Bogiem. To robi wrażenie. Myślę że jest wiele takich par.

Może się mylę, ale myślę, że najbardziej do ślubu dążą faceci, którzy kochają taką zaborczą miłością, zazdrośnicy, a także ci pochodzący z konserwatywnych, katolickich rodzin.
Ale to tylko moje przemyślenia.

Może on znacznie obniża na nią głos

Mój mąż chciał się ze mną żenić po miesiącu znajomości, po dwóch miesiącach wybierał już imiona dla dzieci. Pierścionek zaręczynowy kupił jakieś 2 lata później, a pobraliśmy się po... ok. 10 latach. Tak że staż małżeński mamy krótki, ale znajomość podpada już pod "kazirodztwo" (w myśl zasady, ze seks z tą samą osobą po 10 latach to już kazirodztwo ). Oboje wierzący, ale do ślubu (zresztą cywilnego) przekonały nas raczej formalności związane z budową domu. Dlaczego nie hajtnęliśmy się wcześniej? W zasadzie nie wiem. Z jednej strony w naszym życiu było sporo zawirowań, a z drugiej - brak papierka w niczym nam nie przeszkadzał. Śmieję się jednak, że znacznie lepiej być żoną niż konkubiną (tfu, co za okropne słowo). Ale wyszło jak wyszło

Sprawy majątkowe i spadkowe można regulować bez potrzeby brania ślubu. Wystarczy po prostu o tym pomyśleć wcześniej i zrobić to.

A mnie się wydaje, że obawy związane z utratą "wolności" wiążą się z tym, że małżeństwo to rodzaj kontraktu, który wiąże obie strony i jednak trudniej je rozwiązać niż nieformalną relację. Jeśli więc ktoś nie chce lub nie potrafi myśleć odpowiedzialnie o drugiej osobie i związku z nią oraz jest nastawiony bardziej na siebie, to unika wszelkich "twardych zobowiązań" i wybiera "wolny związek".

gdybym wziela slub z poprzednim partnerem, to teraz mialabyn 250 tys dlugu do spłacenia

gdybym wziela ślub z psycholem dopiero bym przeszla pieklo

u mnie brak slubu wyszedl na dobre

V.. Piekło z psycholem ze ślubem czy bez by było..
Nawet psychol nie może Cię mieć wiecznie za żonę, bo tak chce.a i bez ślubu może Ci dokuczyć.

Natomiast istnieje intercyza- również w małżeństwie.Więc długow nie musiałabyś mieć.
Ja jestem akurat z pokolenia gdy mężczyźni oświadczali sie szybko i chętnie a dzieci rodziło się przed 30.. więc gdybam.. ale wydaje mi się, ze obecni młodzi faceci po prostu czuja się bardziej niepewnie niż ich rówieśnicy 20 lat temu. Chociaż sytuacja materialna jest często lepsza.
Bo slub jest jednak większym zobowiazaniem dla faceta niż kobiety- bo po ślubie większy zapał do posiadania dzieci- a wtedy jednak większy ciężar utrzymania tego domu właśnie na faceta spada.
Więzi rodzinne teraz się mocno luzują, rodzeństwa też jakby mniej- wielu jedynaków- i taki facet może zostać zdany sam na siebie- bez pomocy rodziny.
To obciąża psychicznie.
Budowanie domu czy spłacanie kredytów bez papierka dowodzi chyba  zaćmienia umysłu.
Jakby ten papierek był tak nie znaczący- to dlaczego nie bierze się ślubu ot, tak, dla ułatwienia formalnosci?
Bo on JEST ZNACZĄCY- nie oszukujmy się.
Nikt dla ubrania się w białą kreację tego nie robi. To poważny krok. Wiążą się też 2 obce sobie klany..
Po paru latach zażądanie deklaracji małżeństwa nie jest czymś dziwnym.
Dziwne sa raczej 8 letnie zaręczyny...
I oświadcza się mężczyzna z powodów o których napisałam wyżej.
No ale może to pogląd 40+ i współczesne 20 latki myśla o tym inaczej.

Ja tak nie uwazam. No ale jak pisalam trzeba sie dobrze dobrac, naciskanie nie jest dobre.

Mnie sie wydaje, ze jezeli mezczyzna traktuje kobiete powaznie, to zareczyny i slub sa ukoronowaniem tego faktu. Kiedykolwiek czytam na forum watek pt "Kiedy on mi sie oswiadczy?", to jak pies gonczy wyczuwam, ze z tego zwiazku wielkie nici beda- facet traktuje Autorke jak jakis ersatz, bo jeszcze nie znalazl kobiety na ktorej mu zalezy, ale tak sobie daje na przeczekanie az mu sie ta super laska nawinie. Innym przypadkiem sa tez mezczyzni gleboko niedojrzali, ktorzy trzymaja sie spodnicy mamusi, nawet jak maja po 30 wiosen i wiecej, wiec jak mamcia nie da przyzwolenia, to tez slub idzie sie kimac (tak w ogole to chyba dobrze, bo kto chcialby wychodzic za maz za mentalnego dzieciaka?).

Oczywiscie sa tez mezczyzni, ktorzy z powodu jakis urazow (rozwod, marne malzenstwo rodzicow) czy tez przekonan spoleczno- politycznych nie chca sie hajtac. Ci jednak zwykle informuja wybranke o tym na poczatku, a nie nagle zrzucaja taka bombe po kilku latach.

Ciekawe jakie były kryteria tego nadawania się.

malzenstwo wcale nie musi byc utrata wolnosci. To, ze w swiadomosci wiekszosci ludzi istenieje jakis tam chory schemat zwiazku, nie znaczy, ze trzeba go powielac. Bycie razem - oczywiscie, ale nie non stop bez przerw i bez przyzwolenia na samotnosc od czasu do czasu. Wspolne mieszkanie? To chyba najlepsza czesc malzenstwa, miec na co dzien kogos z kim sie rozmawia, zartuje, je, spi i pieprzy;p Dlaczego pozegnanie z kolegami? Nie rozumiem. W normalnym, zdrowym malzenstwie ludzie nie wymagaja od siebie wzajemnie poswiecenia rzeczy, ktore duzo dla nich wczesniej znaczyly. Jesli nawet spedzaja glownie czas razem (jak u nas) to dlatego ze chca, a nie dlatego, ze musza.

Wziecie slubu rowniez nie wyklucza poliamoorfizmu i roznego rodzaju otwartosci. Paradoksalnie, im wiecej swobody dajemy sobie wzajemnie (rowniez w kwestii chodzenia do lozka z kims innym) to mniej sie chce z tego korzystac;p Im silniejsze uczucie (a raczej przyjazn miedzy malzonkami) tym wieksze zaufanie, a to powoduje ze na przyklad wybieramy seks w grupie niz typowy swing na zasadzie "kazdy osobno z kims innym". Po prostu wolimy sie bawic razem, niz osobno.

Reasumujac powiedzialabym ze slub nie powinien nigdy zabierac zadnej stronie wolnosci, co nie znaczy, ze nie trzeba chodzic na kompromisy - ale na kompromisy chodzimy cale zycie, sami ze soba, ze znajomymi,  z szefami, sasiadami i wlasnymi dziecmi. Trudno sie jednak dziwic wiekszosci mezczyzn, ze slubow sie boja - zwlaszcza w takim kraju jak Polska gdzie ksiadz i religia wyznaczaja co jest etyczne, a co nie, w spoleczenstwach w ktorych nie ma przyzwolenia na jawny poliamorfizm - ale sam akt slubu czy instytucja malzenstwa\stalego zwiazku nie jest winien idiotyzmowi systemu czy glupocie ludzi dajacych sie manipulowac temu systemowi.

Jak dla mnie, malzenstwo jest cool i lubie uzywac slowa "moj maz". Jestem dumna z niego. Chociaz na poczatku zwiazku nie chcielismy brac slubu, wzielismy ze wzgledu na to, aby cala rodzina miala to samo nazwisko. Poza tym wiele spraw urzedowych zwiazanych z dzieciakami akt malzenstwa upraszcza, zwlaszcza za granica.

Jest taka piosenka Stinga "If You Love Somebody Set Them Free"

Podpisuje sie pod tym co napisal Snake.

My z Miskiem mamy osobne sypialnie. Sprawa jest prosta: on jest bardzo latwo budzacym sie czlowiekiem, tak wiec jak sie na bok przewroce, nawet w king size lozku, to on juz ma zarwana noc, a mnie denerwuje jego balaganiarstwo- skarpetki na podlodze, kubki po kawie itp. A tak, to problem jest rozwiazany. On moze sie spokojnie wyspac, a ja nie mam bajzlu. I nie widze w tym nic dziwnego, bo jest to po prostu cos, na co oboje sie zgodzilismy.

Tak na marginesie, to do _V_, tez nigdy w sumie nie lubilam dzielic lozka.

Nigdzie nie jest napisane ze musisz sypiać z małżonkiem w jednym łóżku. To jest po prostu coś co najprawdopodobniej większość z nas zaobserwowała u swoich rodziców i stara sie powielać. Nie wiem po co..?
Ja z moim mężem śpię w osobnych sypialniach i nawiedzany sie....różnie

Loj, chrapania tez nie trawie, a podobno sama zasuwam jak lokomotywa

Dla mnie osobna sypialnia to gwarant prywatnej przestrzeni, gdzie sobie moge robic co chce, jak mi sie podoba, bez budzenia i wkurzania partnera. A przeciez seks nie odbywa sie tylko w lozku

Gdybym musiała słuchać chrapania, to też miałabym oddzielne sypialnie. Albo gdyby mąż kładł się później i w efekcie mnie budził. Lub też gdyby ustawiał sobie rano budzik, który i mnie przy okazji by budził. W pełni rozumiem sens osobnych sypialni, bo sens jest ważny, a spanie z kimś może być niekomfortowe z różnych powodów.

Przychylam się też do tego, co zostało napisane w którymś z powyższych postów - według mnie to mężczyzna więcej ryzykuje wchodząc w związek małżeński i gdybym wiązała się z kobietą, to sto razy bym tę decyzję przemyślała, a przy większych zarobkach koniecznie musiałaby być intercyza.

Jeżeli chrapiesz w trakcie... to się nie dziw osobnej sypialni

To chyba zalezy od czlowieka. Ja generalnie lubie miec wlasna przestrzen i spedzac czas sama, wiec z kims w lozku, jezeli mam zasnac, czuje sie niekomfortowo. Nawet jak to lozko jest rozmiaru boiska. Do tego dochodzi chrapanie, sciaganie koldry, budzenie sie w nocy (czyli w efekcie budzenie mnie) i temperatura sypialni (ja lubie miec chlodno, z oknem otwartym nawet w zimie, a Misiek cieplo i przytulnie). Przytulamy sie wieczorem, czasem on wskoczy do mnie, czasem ja do niego na "relaksacje" , a nie wchodzimy sobie w droge.

Zreszta spanie razem to w miare nowoczesny wynalazek. Wiek temu, to razem spali w jednej izbie tylko ludzie, ktorych po prostu nie bylo stac na wiekszy dom. Kobieta miala swoja sfere, facet swoja, a dzieci i tak sie rodzily

Facet który kocha, któremu zależy na kobiecie jest chętny do ślubu o ile w ogóle ma przekonania że ślub jest czymś potrzebnym.
Mój mąż od samego początku naszego związku mówił o tym że chciałby żebym była jego żoną, to ja go stopowałam z oświadczynami, potem ze ślubem, to mi się nie śpieszyło - nie dlatego że nie chciałam czy nie kochałam, lub byłam niepewna ale dlatego że ten papier nie miał dla mnie wtedy żadnego znaczenia.

Znam związki gdzie facet jest przeciwny ślubowi ogólnie, partnerkę kocha, jest z nią długie lata ale ślubu nie weźmie, takie ma podejście i go nie zmieni. Kobiety albo się z tym godzą albo odchodzą, to ich wybór. Czy ten złoty krążek jest aż tak istotny, czy mówienie mam narzeczonego, męża sprawia że kobieta czuje się lepiej? Ja nie miałam takich odczuć ale mam wrażenie że większość kobiet ma parcie na ołtarz, uważa to za wyznacznik bycia lepszą od innych - koleżanek? Z drugiej jednak strony mogę zrozumieć rozżalenie kobiety która jest w długoletnim związku i słyszy od rodziny i znajomych pytania - czemu on się jeszcze nie oświadczył, kiedy będzie ślub itp.

Nie mam wpływu na społeczeństwo ale np w mojej rodzinie dziadkowie spia od zawsze w oddzielnych pokojach (nie wiem czemu) tak samo rodzice (bo tata chrapie) ja zaś mimo takich wzorców uwielbiam spanie z kimś, dla mnie to szczególny rodzaj intymności. Dlatego jaka widząc postępowałabym dokladnie odwrotnie niż rodzice

Przed ślubem kobieta kusi, po ślubie nic nie musi. Przysięga jest to po co się starać ? Mąż jest by wspierac w problemach, czy męża się kusi i uwodzi ? Po ciąży koniec z seksem i to było na tyle facecie. Masz przy mnie byc bo przysiegales nawet jak utyję 20 kg.

Przemówiło doświadczenie
Facet Ty nawet w związku nie byłeś, a zamaszyście się wypowiadasz o małżeństwach i żonach. Dobre

Oczywiście, nigdy nie twierdziłam inaczej
Po prostu zwracam uwagę że to wcale niekoniecznie musi być uwarunkowanie kulturowe.

Szpoko...próbuje wrócić do tematu "mężczyźni a małżeństwo". Temat spania razem czy oddzielnie jakoś sie zdazyl przez przypadek..
Małżeństwo nie polega tylko na wspólnym sypianie ale ma tez wiele innych aspektów na które i kobiety i mężczyźni patrzą inaczej..