zaufanie i podstawowe zasady związku - Netkobiety.pl

Autorko, długo zamierzasz się tak biczować? A jak zupę przesolisz to staniesz za karę i w ramach pokuty w kącie na grochu?

Skoro Twój men sam nie wie czego chce to może też niech się zastanowi nad tym przez chwilę bo wywlekanie armat za to, że byłaś kiedyś tam w klubie z koleżankami jest żadnym powodem do rozróby. Poza tym manipulować to trzeba umić a nie jak dziecko się obrażać

Good luck!

Czekamniepiekło, rzeczywiście czeka Cię piekło w związku z nim, a to piekło nazywa się gaslighting. Jesteś na nie bardzo podatna i ślepa przy okazji, a czego oczy nie widzą, tego sercu.... Z czasem jednak będzie żal, ogromny.

Od imprezy się zaczęło, bo na samym początku mówił jak ważna jest dla niego szczerość, a ja po imprezie następnego dnia się z nim widziałam i nawet słowem o tym nie napomknęłam, a pózniej jakoś przypadkiem się"wydałam" z tym.

Problem polega na tym, że po całej tej sytuacji jak już byliśmy w związku, było pare nieścisłości z mojej strony. Obiecywałam, że nie bedzie czegoś takiego a gdzieś mimo to takie cos się pojawiało. Nie wiem jak pokazać facetowi, że moje życie to takie coś gdzie u mnie rzeczy zmieniają się szybko i co dzień to jakieś nowe informacje dochodza...i on wnioskuje ze sa te niescisłości, bo wg ustalen miałobyć inaczej a jest inaczej, oczywiście on to analizuje i dochodzi do wniosku, że go okłamuje, a po prostu tak jest, że teraz mu powiem coś a za godzine to się zmieni, bo są różne czynniki.

Chodzi też o to, że jak się widzimy jest między nami fantastycznie, jak takie stare dobre malzeństwo, ale jak się nie widujemy i jest kontakt telefoniczny, to już wg niego są te nieścisłości... ja wiem, że to można w jakiś sposób zniwelować.

Ale to pytanie do Was, bo on mi mówi, że to jest bardzo proste zeby było między nami w porządku, ale jak ja nie potrafie tych prostych rzeczy to on nie wie....a ja nie wiem może i się do zwiazków nie nadaje, ale nie wiem jakie są te rzeczy, które tak prosto zrobic zeby było w porzadku...

Jaśniej prosimy...
Nieścisłości to pojemne słowo- co to znaczy- przyłapuje Cie na małych i większych kłamstewkach?
On chce Cię spowiadać ze wszystkiego czy Ty tak sobie strzelasz kłamstewkami, jak Ci wygodnie- albo tak Ci wychodzi?

. Dobre! Może zamontuj GPS'a i skanowanie wszystkich rozmów, to się uspokoi .
Czy Ty autorko nie widzisz, że jest to chore?

Coś w sobie jestesmy w stanie zmienić, ale pewnych rzeczy nie. Z osoby która jest impulsywna i raczej niezorganizowana, pedanta nie będzie.. Można się ogarnąć w paru ważnych sprawach- ale jak Twój mężczyzna do poczucia własnego bezpieczeństwa i poczucia nielekceważenia potrzebuje mieć wszystko aż tak poukładane- to mo ze być trudno.
Jeżeli Ci na nim zależy, konieczna będzie rozmowa- co możesz respektować- np. informacja o późniejszym powrocie z pracy- bo ktoś zwyczajnie może się martwić, a czego nie- czyli będziesz zapominać o drobiazgach, nie nadajesz się do pilnowania papierków, nie nadajesz się na sekretarkę- asystentkę.
Pewnie coś innego go w Tobie zafascynowało, nie zorganizowanie.

Nie zgadzaj się "dla dobra związku" na to, czego nie bedziesz w stanie dotrzymać. Jeżeli On nie będzie w stanie tego wytrzymać- niech też nie udaje że będzie i nie zatruwa Ci życia. Coś trzeba ustalić i z czymś sie pogodzić, albo nie. 
Życie nie może Wam płynąć na tym, że On będzie się czuł coraz bardziej zlekceważony, a Ty coraz bardziej winna.
Chciał spontanicznej partnerki? są tego konsekwencje.

Dokładnie tak uważa.
W dodatku jest z nim "w czymś co można nazwać relacją" (czyt. nie można), także yuppie!!!! Szczyt szczęścia!

Jego nie ma sensu wysyłać na terapię. Jedyną osobą dla której terapia mogłaby pomóc jest ona.

Różnica, której i tak nie dostrzeże osoba, która przypisuje najlepsze intencje komuś, kto na taki kredyt zaufania nie zasługuje kompletnie, co zresztą działania tego kogoś wyraźnie pokazują...

W tym przypadku nie piszę na podstawie samej imprezy, bo to drobnostka w porównaniu z tym jak rozegrał tę sytuację i o mały włos rozstanie nie z jego inicjatywy, a to czyja jest inicjatywa w tym przypadku jest ważne.

W reakcji na informację o imprezie powiedział „hop”, ale ona nie podskoczyła tak jak tego sobie życzył, tak jak zamierzył. Dobrodusznie pomyślała, że skoro tak bardzo nie ufa i skoro ona nie potrafi mu udowodnić, że jest godna zaufania, to dla obydwojga będzie lepiej jeśli się rozstaną. 20 min później już był u niej, ale rozmowę przeprowadził tak, żeby to ona błagała go o powrót po rozstaniu, które ona zaproponowała. Zastosował przy tym klasyczne metody osób z co najmniej ograniczoną zdolnością do empatii i rozwiniętą zdolnością do manipulowania ludźmi podatnymi...

Jej zachowania, które mają podobno być podstawą dla tak wielkiego cenzurowania są dla każdej trzeźwo myślącej osoby niczym szczególnym. Dla osoby, która ma cel, zachowania te staną się środkiem...

I co by mu to miało dać? Czekając ryzykowałby zerwanie nie z jego inicjatywy i jej utwierdzenie w podjętej decyzji. Czekać można kiedy przyniosłoby to pozytywny skutek (oczywiście pisząc pozytywny mam na myśli tylko korzyści ). On ewidentnie uważał, że czas pogorszy sytuację, i on musi ją zobaczyć, aby ocenić jak poważne jest jej postanowienie, a to mówi mi, że jeszcze nie jest jej pewny, nie do końca ją rozgryzł i jeszcze musi nad nią „popracować” zanim pójdzie na całość.

Ja chętnie jednak poczekałbym na wyjaśnienie autorki, bo może ona np odwołała spotkanie bo jest chora, a tak naprawdę poszła na imprezę i to już jest zdecydowanie inna historia.

W sumie jeśli Ona nie może powiedzieć otwarcie- wkurzyłeś mnie wychodzę z koleżankami to dziwne.. Po co coś takiego ukrywać?

To nie jest szarpanie łańcucha tylko zaakceptowanie go- zły o wyjscie z koleżankami- to nie mówimy.. dla świętego spokoju. Nie mówimy wprost co się nie podoba- tylko robimy na złość, nawet nieświadomie. kolejna tego typu historia na forum..
Ale to nasze gdybanie... może jest inaczej a autorka się zmyła..

Nie zniknęłam i dziękuję za odzew z waszej strony. Może to będzie długie, ale nakreśle Wam od poczatku o co chodzi.

Zaczynając od tej "pamiętnej" imprezy. My w sensie on i ja byliśmy tak jak juz pisałam w fazie spotkań, można było wnioskować, że cos z tego będzie, ale to nie było w 100% przesadzone. Do sedna trzy dni przed imprezą miałam 48h dyzur i zapomniałam telefonu, kiedy wracałam do domu, nie ukrywam, że cieszyłam sie na sama myśl kiedy wezmę telefon do ręki i zobacze wiadomości od niego...ale kiedy wrociłam ucieszona do domu, nie było tam ani jednej wiadomości. I wiecie automatycznie czlowiek sobie myśli może i faktycznie mu się w jakis sposób narzucałam, a jemu po prostu głupio było powiedzieć,  że tak jest. No i te 48h przesądziły swoje. Kiedy się do niego odezwałam zrobił mi wyrzuty i atmosfera między nami była napięta. W sobote przed spotkaniem, moje przyjaciółki namówiły mnie na impreze, poczatkowo nie chciałam, bo wiedziałam, ze w niedziele bede się widziała z nim i chciałam byc wypoczęta, ale pomyślałam, że odreaguje w jakiś sposob. W dzień spotkania już atmosfera była dziwna, bo się nic nie odzywał i siłą musiałam z niego wydobyć cokolwiek, az zaczął mówić...a ja nadal nic nie wspominałam, ze byłam z dziewczynami, bo pomyslałam po co...Tydzien, lub dwa kiedy podałam mu swoje dane na portalu społecznościowym, zobaczył zdjecie z imprezy, dał mi możliwośc wytłumaczenia tekstem : "przypomnij sobie weekend XY", a ja zapomniałam,  że nic mu nie wspominałam to się wkopałam tekstem " o co Ci chodzi w sobote widziałam się z dziewczynami a w niedziele z Toba" on zakończył temat, a ja niczego nieswiadoma zyłam sobie w spokoju. Kolejne spotkania, to już były oficjalne i tu zaczynają się schody i całe meritum sytuacji w jakiej jesteśmy jak to nazwałam EGZYSTENCJA W NIBY ZWIAZKU.

Ja pracuje, no dobra pracowałam w pogotowiu po czesci z jego powodu po czesci z wypadkow losowych przerwałam tam prace. JA się o niego martwiłam w roznych sytuacjach od pierdoły po rzecz wazna, nie chcialam, zeby po 2 w nocy wracał z siłowniq, bo biorąc pod uwage swoją prace wiedziałam co sie moze stac. To jego argumentem było to, że skoro ja mam nocne dyzury, to czemu on nie moze sobie o 2 wracac. I do niego nie docierało, ze ja w karetce nie jestem sama i to jest moja praca, a on sam dobrowolnie sie naraza. Zawsze gdzie coś mi nie pasowało w jego zachowaniu on zawsze kontrował to tym, że ja robiła podobnie i to były argumenty z mojej pracy, wiec pomyslałam dobra facet ma racje, to nie bede, az taka. To jest jeden powod dziwnych sytuacji:  nie potrafi się postawić w takiej samej sytuacji i dopoki sie nie znajde, to go nie zrozumiem... Juz kilkakrotnie stawial mnie w gorszych i on nadal sadzi, ze ja nie wiem jak to jest.
Druga kwestia...hm.. impreza to tak jak mówiłam nic, bo kiedy odeszlam z pogotowia w dośc szybkim czasie znalazlam prace w transporcie, ale ze bałam sie jego reakcji, ukrywałam to przed nim i długo sie udawało, do momentu kiedy mieliśmy powazniejsza awanture i ja sie rozłaczyłam, wyłaczylam telefon mówiąc mu wczesniej ze nie chce z nim rozmawiac. On przyjechał a mnie nie było, ja się zarzekalam ze jestem, bo przeciez nie powiem mu ze wsiadłam znowu do karetki...no wiadomo kłamstwo wyszło na jaw, a po tej sytuacji z impreza obiecalam, ze nie okłame go, a jednak to zrobiłam, ale uznałam to za mniejsze zło. Bo nie sadziłam ze przyjedzie, a wtedy ja bym prace skonczyła a on by myslał, ze jestem w domu, ale nie wyszło. Pózniej go przepraszałam i znowu obiecywalam poprawe, ze zaczne z nim rozmawiac nie bede się bała powiedziec czegokolwiek, ze powiem co mi na serduchu lezy, a on w zamian za to wszystko chciałby wszystkie informacje, wydało mi się to sensowne, skoro go oszukałam to jakiegos potwierdzenia potrzebował, ze mowie prawde. Ale przyszła sobota po tym pamietnym kłamstwie i zamist z nim rozmawiac siedziałam cicho i to mu dalo kolejny argument, ze ja nic sie nie zmieniam. Faktem jest to, ze chcac nie chcac kocham Go, ale raczej moje zachowania nie pokazuja mu tego. te juz 5 dni temu kiedy mielismy to zakonczyc i w sumie zakonczylismy, na koniec mu powiedziałam, ze to, ze on powiedzial mi prosto w oczy, ze mnie kocha, ale tylko zeby pokazac mi jak sie czuł kiedy go oklamałam ze byłam w domu, a mnie nie było, to nie znaczy ze moje uczucia sie zmieniły. I ten moment kiedy zawrocił, to było po to zeby usłyszał, ode mnie ze moje słowa były kłamstwem i wiedzac jak mi na nim zalezy próbował zmanipulowac mna, zebym powiedziała tak jak mu wygodniej. Ja tego nie zrobiłam, wiec sciagnąl buty i wszedł do mojego mieszkania, tulac mnie i mowiac zebym ja sie przytuliła, ze mu zalezy itp. Ze bycie w zwiazku to spelnienie tych łatwych rzeczy i jak sie bede ich trzymała to bedzie git miedzy nami, ale moze ja jestem głupia ale nie wiem o co mu z tym chodzi...??? a powiedziec nie powie, bo nie chce mnie za raczke prowadzic.

Ale najlepsze w tym wszystkim jest, to: po co się zawracał skoro dwa dni pozniej jak sie zawrocił pyta sie mnie po co on jest ze mna, po co ma marnowac czas, co go przy mnie trzyma? Wiec mu odpowiedziałam ze nie wiem, ale nie powiem, ze takie teksty bola.

I nie wiem...stad były do Was moje pytania jak mu pokazać zeby zobaczył, ze to nie była czcza gadanina, ze mi zalezy i ze chciałabym zeby było normalnie, bo gdzies tam wierze, ze moze byc...jak odzyskac zaufanie?
Moze byc tak i jest to bardzo prawdopodobne, ze jest to dziwna relacja, ale w takim razie jak sie odwazyc zerwac kontakt z osoba ktora sie kocha...
pomozcie prosze, bo ja juz nie wiem co robic...

No jak mogłaś dziewczyno? Przez 48 godzin nie wisiałaś na telefonie i nie wysyłałaś wzdychań do niego? W tym czasie on również nie wysłał Ci nic, ale reakcja później pokazuje co się wtedy działo... Otóż doszło do zagotowania w środku Jakim prawem Ty się nie odzywasz i nie raportujesz? A,  że on się nie odzywa w tym samym czasie to inna rzecz. To jest kara dla Ciebie...
Zastanów się nad tym: popełniłaś niby zbrodnię stulecia idąc w sobotę z dziewczynami i w niedzielę spotykając się z nim, a nie byliście w związku zarówno wtedy, jak i wtedy gdy się dowiedział o tej zbrodni stulecia. Zdecydował się więc na związek z Tobą w momencie gdy podobno popełniłaś zbrodnię stulecia, on był bardzo nią skrzywdzony i nie może Ci zaufać... Jak myślisz dlaczego to zrobił? Dlatego, że wspaniałomyślny i bardzo kocha? Zapomnij. Nie po to była ta sztuczna jazda, żeby pokazać jaki to sentymentalny misio. Była po to, żeby ustawić was w związku tak jak on sobie tego życzył. On łaskawca, który wybaczy bądź nie, ale pod warunkiem, że zasłużysz. A jak masz zasłużyć? Już jego w tym głowa, żeby znaleźć sposoby

Zrezygnowałaś ze swojej pracy dla niego? Na głowę upadłaś?
Jak Ci nie pasuje coś w jego zachowaniu to nie matkuj mu, tylko znajdź kogoś z kim nie musisz negocjować warunków w relacji, handlując przy tym swoją pracą i niezależnością. Tamta praca mu nie pasowała, ta też mu nie przypasowała. Jaką więc idealną pracę widzi dla Ciebie? Nie sądzisz, że to jest chore, że dorosła kobieta boi się pracować tam gdzie życzy sobie pracować, bo misio zmarszczy czółko?

W sobotę Ty nie bombardowałaś go wiadomościami i nie zalewałaś uwagą i znowu bigosu narobiłaś... Czy Ty nie widzisz, że powinnaś być w ciągłym zachwycie? Że peany powinnaś wypisywać? Że misio jest z tych potrzebujących ciągłej uwagi i zachwytu?
On nie napisze do Ciebie nic, ale w tym samym czasie Ty powinnaś pisać wiele: co robisz, co dokładnie robisz, co czujesz do niego, jaki wspaniały jest i w ogóle Gdy Ty nie piszesz, on również nie pisze, ale t nie oznacza, że jest czymś zajęty. On czeka... i się gotuje, zastanawia co zrobić i jak powiedzieć, żeby primo zabolało, a secundo żeby Cię „poprawić”.
Nie jesteś głupia i w związku z normalnym człowiekiem nie miałabyś takich jazd. Tu gubisz się w domysłach, bo o to chodzi. Nie wyjaśni Ci niczego jasno i wyraźnie, bo nie o jasność i wyraźność chodzi. Chodzi właśnie o to, żeby nie było wiadomo o co chodzi, żeby wszystko pozostawało w sferze domysłów, a nie wyjaśnień i to stwarza ogromne pole do manipulacji. 

Szantażuje Cię emocjonalnie, ale to jest wydaje mi się najmniejszy jego problem.
Idealną reakcją wg niego byłoby gdybyś zaczęła mu wyjaśniać i przekonywać go o wartości siebie i waszego związku, gdybyś generalnie zaczęła się płaszczyć po tej serii pytań. Ty odpowiedziałaś „nie wiem”, więc niby ok, ale drugorzędny cel i tak osiąga. Powiedz mi jak wygląda Twoja samoocena, jak wygląda Twoje samopoczucie po takiej serii pytań? Zastanów się jak będą one wyglądały po wielokrotnych takich i podobnych im seriach. Mrówcza robota u podstaw Twojej samooceny trwa... Z czasem dojdziesz do punktu w którym będziesz przekonana o tym, że on swoją osobą robi Ci wielką łaskę, że z Tobą jest, że na takiego wspaniałomyślnego i dobrego człowieka to Ty chyba nie zasługujesz... Taki jest cel długofalowy, a tymczasem uszczknął troszkę.
Dla mnie to nie są normalne zachowania, normalne reakcje. Często w wątkach, w których opisywane są już trwające długo toksyczne relacja, bądź w takich gdzie takie się zakończyły, pada często pytanie: „Gdzie miałaś oczy? Nie widziałaś? Na pewno widać było co to za człowiek. Na pewno były sygnały.” To są właśnie te sygnały. To są te zachowania. To są te teksty. To są te reakcje. Patrz więc.

Jest to spowodowane Twoimi wcześniej istniejącymi predyspozycjami, uczuciem i jego manipulacjami. Powstaje koktajl, w któremu trudno się oprzeć i nie ulec.
„Naprawa” z pewnością nie polega na tym, żebyś Ty dawała mu dowody miłości, ograniczała się i raportowała, bo w przeciwnym razie misiowi będzie przykro i nie będzie ufał Musisz zdać sobie przede wszystkim sprawę, że kwestia zaufania w tym przypadku jest środkiem, dzięki któremu on dąży do swoich celów i bynajmniej zaufanie Tobie nie jest jego celem...
Dla mnie byłby to człowiek do automatycznego pożegnania się. Ty już raz to zrobiłaś i zrobiłaś to sensownie, tj. było Ci przykro, ale chciałaś obojgu zaoszczędzić dodatkowego cierpienia na tyle na ile to możliwe. On przekonał Cię wtedy, żeby nie zrywać, a jednocześnie kwestie które doprowadziły do zerwania nie zostały rozwiązane ( i moim skromnym zdaniem nie zostaną nigdy bo nie rozwiązanie jest celem), więc tym razem pozostaje trzymać się swojego postanowienia. Trzeba być zdecydowanym aby po A powiedzieć B.