Partnerka w szpitalu z mojej winy - co mam zrobić? - Netkobiety.pl

Ale ja nie zrobiłem tego specjalnie, nie wiedziałem jak zareaguje, po za tym byłem zdenerwowany.
Całą noc spędziłem na korytarzu szpitalu, dzisiaj udawała,że śpi przez cały czas jak byłem, lekarze mi nic nie mogą powiedzieć, a ona milczy.
Kiedyś nie chciałem dzieci, tego całego zachodu, ale już przyzwyczaiłem się do myśli, ze będziemy mieć dziecko.

Ale co dokladnie się między Wami stalo? Może mógłbyś nakreślić bardziej sytuację?

Jej koleżanka opowiedziała mi jak to mnie zdradzala, to dziecko nie jest moje, jak mnie oszukuje. A ja uwierzyłem.

Ale ja z tą koleżanką nie zdradzilem partnerki czy nie wiadomo co. Żałuję, że uwierzyłem, że mogłem pomyśleć o takich rzeczach. Ale czasu nie cofne, a teraz chce, żeby moja partnerka wybaczyła mi.

Ona jest dopiero w 9 tygodniu ciąży, zanim dziecko się urodzi, a męczyło mnie to, że to może nie być moje dziecko. I nie wytrzymałem.
Nawet nie wiem co sie stało i póki ona się do mnie nie odezwie to się nie dowiem.

Z powodu zwykłej kłótni nie odejdzie ode mnie, tym bardziej, że mamy dziecko, mieszkamy razem.

Bóle  brzucha w pierwszym trymestrze ciąży mogą niczego złego nie oznaczać. Mogą jednak, zwłaszcza przy silnych, regularnych skurczach, zagrażać poronieniem (ryzyko poronienia jest największe własnie w pierwszych trzech miesiącach), stąd konieczność pobytu w szpitalu.

Wróżką nie jestem, ale z tego co napisałeś wynika, że nie była to "zwykła" kłótnia. Oskarżyłeś swą dziewczynę o zdradę, zarzuciłeś jej, że zaszła w ciążę z innym człowiekiem. Takie zarzuty mogą zrewidować jej pogląd na dalsze bycie w związku.

Nie wyciągałbym póki co tak daleko idących wniosków.
Równie dobrze koleżanka mogła zrobić to specjalnie żeby zaszkodzić związkowi.
Zgadzam się jedynie, że jeśli autor ma wątpliwości to niech robi testy dna.

srsly?

Ty masz naprawde jakieś powazne problemy...
mam nadzieje, ze nie przekazesz genow dalej

RAVENKNIGHT - teraz to mnie wkurzyles. Mnie tez zabralo pogotowie w 8 tygodniu ciazy. I poronilam. Wbij sobie do swojej durnej glowy, ze pogotowie nie zabiera zdrowego i nie lezy sie na ginekologii, bo sie komus nudzi w domu i szpital nie zatrzymuje na oddziale, bo ktos cos kombinuje.

jejku, to już wiem, dlaczego jesteś sam

Wolałeś wierzyć koleżance?? Twoja dziewczyna powinna odejsć od takiego typa jak ty. Bez względu na to, czy utrzyma ciążę czy nie. Nie zasługujesz na nią... Tak po prostu uwierzyłeś, bo ktoś ci powiedział??

nagle uwierzyłeś, że to twoje? Bo wylądowała w szpitalu? Za jakiś czas wyjdzie, a Ty dalej będziesz podejrzewał. Masz ją za puszczalską??

Wiesz... liczy się, że w ogóle zwątpiłeś, że poddałes jej szczerość, jej wierność, jej miłość w wątpliwość. I to nie dlatego, że miałeś uzasadnione podejrzenia, ale dlatego, że koleżanka ci nagadała... Nie zdziwiłabym się, gdyby po takim czymś ona nie chciała z tobą być. Potraktowałeś ją jak dziwkę.

Za ostre słowa.
Chyba za długo jesteśmy razem, żeby tak wszystko przekreślić?

Przekreślić to można i po 10 latach, jak jest powód. A moim zdaniem jest. Co jak znów ktoś ci nagada? Czemu uwierzyłeś jakiejś tam koleżance? Czemu nie wierzyłeś partnerce? To jest paskudne...

I w tym chyba tkwi odpowiedź na moje pytanie. Uwierzyłeś, bo byłoby Ci to na rękę, gdyby dziecko nie było twoje, prawda?

PS. Do moderatorek: Dziękuję za zbanowanie użytkownika RavenKnight! Dziękuję!

No proszę Cię, Salazar... uważasz, że to nic takiego? Zarzucić kobiecie zdradę i ciążę z innym? Tylko i wyłącznie na podstawie słów jakieś wrednej koleżaneczki? Bez żadnych innych podstaw do podejrzeń? To jest nic?

Jakbyś Ty się czuł, gdyby np twoja dziewczyna zarzucała ci, że się puszczasz, bo późno do domu wróciłeś z pracy? Idę o zakład, że to nie była jednorazowa sytuacja.

Wszyscy Ciebie tu straszą, żebyś modlił się bo może dziecko zabiłeś albo że na dziecko nie zsłużyłeś. Jaki to z Ciebie drań itp. Nie czytaj tych bzdur. Jak przychodzi ktoś i opowiada takie rzeczy, to zrozumiałe że człowiekowi zaburza dotychczasową harmonię życia. Miałeś prawo zwątpić choć przez chwilę. To przecież poważna sprawa, tu chodzi o dziecko, wspólne życie a nie o jakąś bzdurę. A wiadomo dla mężczyzny jest bardzo istotne czy to Jego dziecko czy nie. Zachodziłeś w głowę i zamiast porozmawiać spokojnie to w końcu wybuchłeś. Swoją drogą takie koleżanki powinieneś pogonić. Lubią robić zamieszanie i wcinać się w nie swoje sprawy. Twoja dziewczyna jest pewnie zła na Ciebie za to że Jej nie ufasz i też pewnie myśli że przez zdenerwowanie się tak poczuła. Musisz poczekać aż się lepiej poczuje, przejdzie Jej złość i wtedy na spokojnie porozmawiać. Opowiedzieć Jej jak to było i wyjaśnić dlaczego tak się zachowałeś. Jeśli Cię kocha to powinna to zrozumieć i wybaczyć Twój błąd. A z koleżanką to w trójkę w oczy powinniście porozmawiać. Jak jest taka pewna swojego to niech powie to przy Twojej dziewczynie. Twoja dziewczyna jeśli nie ma nic do ukrycia to bez wahania powinna się zgodzić na takie spotkanie. Przeszkodą jedynie może być stan w jakim się znajduje. A te bóle mogą być tylko czystym przypadkiem po Waszej kłótni. Także nie bierz do siebie że może dziecko zabiłeś. Wszystko będzie dobrze. Pozdrawiam.

Odmienne zdanie można wyrażać w sposób kulturalny. Przypominam jednak, że tematem wątku nie jest dyskusja o banach.

A co do sytuacji przedstawionej w wątku, to osobiście poczekałabym aż dziewczyna będzie gotowa i będzie chciała porozmawiać. Każdy popełnia jakieś błędy. Ważne, by wyciągnąć wnioski, wydorośleć i zacząć zachowywać się odpowiedzialnie.

Ty tak serio?

A na ich pytanie o to, czemu nie wiesz/dlaczego nie rozmawiasz z ich córką, powiesz że ona gniewa się, bo uwierzyłeś koleżance, ze nie jesteś ojcem dziecka?

Lekarz nie udziela Ci informacji, bo nie ma do tego prawa, nie jesteś mężem, a ona pewnie nie wyraziła zgody, by Ciebie o stanie zdrowia informować.

Dzwoniąc do jej rodziców, bądź przygotowany na ich pytania, również te tyczące powodów, dla których ich córka znalazła się w szpitalu.

Wiem, że nie mogę wymagać, żeby udzielali mi informacji.
Jej rodzice już pytali o to kiedy dzwoniłem ze szpitala.

Nie zostastalem skreślony, bo powiedziałem im tylko, że dostała mocnych bóli.
Znają mnie od tylu lat, lubią.

Jedyne, co teraz możesz, to czekać i modlić się, by to nie okazało się powodem do rozpadu Waszego zwiazku.

Niekoniecznie w ten sam sposób do tematu podejdzie Twoja partnerka. Zwłaszcza, jeśli dojdzie do poronienia.

Czy jakby byla zagrożona to nie wiedzieliśmy o tym od początku? 
Nie zdradzilem jej, nie zraniłem.

Miałem tysiąc myśli na minute, musiałem jakoś rozwiązać te wszystkie znaki zapytania.
Ale swoją drogą między naszą rozmową, a bólami była różnica kilku godzin.

Na tym polega dorosłość ze nie wykrzykuje sie partnerce durnych pretensji w twarz niczym 10letnie dziecko. Dorośli ludzie siadaj i rozmawiają o problemach i watpliwościach. Ja tez miałam tysiąc myśli na minutę jak u męża na mailu znalazłam zaproszenie na seks od tajemniczej Jane. Oczywiście ze miałam ochotę przeciągnąć jego twarz po tłuczonym szkle ale przełknęłam emocje, poczekałam dwie godziny, uspokoiłam sie, usiedliśmy i porozmawialiśmy. Wyjaśniłam mu co widziałam, jak sie poczułam i poprosiłam o wyjaśnienie. Wyjaśnienie otrzymałam, wątpliwości rozwiane i żadne z nas nie wyładowało w szpitalu. To jest moj mąż, człowiek którego wybrałam i któremu ufam. Należy mu sie szacunek a nie awantura w twarz. Tak samo twojej partnerce. Rozwiązywanie problemów na gorąco jak emocje wariują nie jest dobra metoda...

Ups, sory. Ja myślałam, że tu normalna rozmowa, a tu jak zwykle potrzeba dramy i trol. Nara.

Skoro nie chciałeś to czemu tak zrobiłeś?
Naprawdę tak cieżko zrozumieć ze nie takiego traktowania oczekuje kobieta we wczesnym etapie ciąży od swojego partnera? Naprawdę tak cieżko zrozumieć ze to jest tylko i wyłącznie twoja wina i ze konsekwencje mogą być tragiczne?

Sama sobie kpisz. Chcesz powiedzieć że jakby Twój mąż dostał taką informację od znajomej to poszłaby Mu w zapomnienie i udawałby, że tego nie słyszał? Każdy by przyszedł porozmawiać o tym co usłyszał, prędzej czy później. Ty również zachowałabyś się podobnie. Chciałabyś o tym porozmawiać. A jeśli twierdzisz, że nie zaszyłyby te słowa w Tobie ani trochę niepewności to kłamiesz. I każdy nawet jeśli mówiłby sobie, że to niemożliwe to i tak szukałby odpowiedzi na to co usłyszał. Ważne by ta rozmowa przebiegała spokojnie, a nie z wyrzutami i oskarżeniami. I tu autor popełnił błąd, że doszło do ostrej wymiany zdań zamiast porozmawiać spokojnie. I autor nie pisze tu o wiecznych awanturach, w które wpędza swoją dziewczynę, tylko o jednym wydarzeniu, popełnionym błędzie, że dał się ponieść emocjom po tym co usłyszał (że od razu uwierzył) zamiast porozmawiać na spokojnie. Więc współczuję Twojemu mężowi, bo nie daj boże popełni jeden błąd a już będziesz wyrównywać walcem nierówności na Jego własnoręcznie wykopanym przez Ciebie grobie.

Naprawdę uważam. To nie była kłótnia z gatunku tych o niezmyte naczynia, czy kto gotuje obiad, ani nawet o nielubianą teściową. Facet absolutnie bezpodstawnie zarzucił jej zdradę, ciążę z innym. Jakby mi mój z czymś takim wyskoczył, to chyba by w dziób dostał po raz pierwszy.

Nawet jeśli nie od razu zrywać, przekreślać, to przynajmniej serio to rozważyć. Za kogo on ją ma?

Niedojrzały charakter to autor ma - i to jest kolejna przesłanka za tym, by jednak nie ciągnąć z nim związku. W sytuacji tej dziewczyny zrobiłabym test DNA po to, by mu nim rzucić w twarz, po to, by potem po pijaku nie wypominał, albo nie oskarżał jej o diabli wiedzą co, bo ktoś coś mu powiedział, ale być z kimś takim na pewno bym nie chciała.

Wiesz, jak wyglądają takie historie? Mojej mamy tata był pod silnym wpływem rodziny, swojej matki głównie. I jak moja mama się urodziła - najstarsza z rodzeństwa - to ta jego matka, zasiała mu w głowie, że moja mama nie jest jego dzieckiem, głównie przez teksty "do kogo ona podobna" albo wręcz wprost: "to nie twoje". I on w to wierzył. I moja mama przez lata wysłuchiwała od niego, że nie jest jego dzieckiem, a przez babcię była traktowana jak zło konieczne. Wiesz, jak się czuje takie dziecko? Jak się czuje taka żona/matka oskarżona wprost o kur***wo?

Sytuacja lekko inna, bo tu babcia a tu koleżanka, ale główny bohater podobny. W obu przypadkach facet powinien osobę roznoszącą takie pierdoły chwycić za kłaki i wywalić za drzwi. Ale nie. Oni uwierzyli - jeden bo mamusia ważniejsza (co łatwiej zrozumieć - nieco), a drugi, bo koleżanka, taka dobra, na pewno mówi prawdę. I nawet się nie zastanowił, skąd ta koleżanka miałaby o tym wiedzieć? Co pod łóżkiem siedziała?

PS. Mają po 24 lata, znają się od liceum i on z takim tekstem, do dziewczyny, z którą jest od lat? Jakby to był krótki, kilkumiesięczny związek, to jeszcze, ale po latach??

Ja nie insynuuję, ja pytałam i jak się okazało, znasz odpowiedź. Pamiętasz, jak się czułeś, bo oskarżono Cię bezpodstawnie i to było poważne oskarżenie i dość podobne do sytuacji autora. Nie pobzykałeś sobie, a już byś ojcem został
Dziewczyna autora czuje się zapewne bardzo podobnie.