Dylemat. Nietypowy związek - układ - Netkobiety.pl

Witajcie kochane, jestem kobieta po przejściach po 11 letnim zwiazku . Mocno ograniczającym. Jakis czas temu poznałam Pana , na początku miedzy nami była wielka fascynacja , ale zepsułam ta relacje z własnej winy. Niedawno jednak udało Nam się pogodzić. Z tym że motylki minęły. Szczerze, ja z tej relacji zrezygnowałam wlasnie z uwagi na zbyt duża fascynacje , podskórnie czułam że to wszystko idzie za szybko .... ale doskonale widziałam że z tym Panem pasujemy do siebie . Z przyczyn rożnych prywatnych mieszkałam u niego niedawno 3 tygodnie. I tak : to były najpiękniejsze chwile w moim życiu , zero ograniczeń , kazdy miał swoją przestrzeń , dzielenie sie obowiązkami wychodziło naturalnie , ten facet jest niezłym syfiarzem ale w nim jest cos takiego że mnie to nie irytuje - nie mam wobec niego oczekiwań . Nie umiem miec bo bałaganiarstwo nadrabia , troska , wsparciem itp. Moj poprzedni facet nigdy o mnie tak nie dbał choc milosc wyznawał mi codziennie. Czuje ze z tym panem moge skupić sie w koncu na sobie. Nie ma zakazów, rozkazów, a zyje nam sie poprostu cudownie. Do tego dochodzi bliskość , której oboje pragniemy. Sa rozmowy wspólne śniadania itp. Nigdzie nie byłam taka szczęśliwa . No ale wróciłam juz do siebie z racji że miedzy nami nie ma jakby uczucia ? Znaczy ja uważam że nie ma uczucia bo on jest niedojrzały i myli pojęcia tzn. Fascynacje i zauroczenie myli z miłością. Według mnie szczęście jakie odczuwamy będąc razem i żyjąc - przy tym rownież i tęsknotę moze byc doskonałym fundamentem na prawdziwa milosc tylko to wymaga czasu. Ciezko ludziom koło 30 zyc z kimś od tak i to tak udanie. Do domu wracam z radością . Smutno nam jak jeden drugiego nie zastaje w domu. No i wróciłam..... troche głupia myślałam ze on powie ze mnie kocha , obraziłam sie i żałowałam ,że wróciłam było mi idealnie - no ale on jest szczery według niego nie ma uczuc takich jakie sa w pierwszych fazach zwiazku euforii itp ale on w takim zwiazku. Partnerskim moglby trwać tylko martwi sie o mnie , bo uważa mnie za nadwrażliwa . A ja poprostu lubie jasne sytuacje , teraz mam jasna miałam
Czas do namysłu czy to dla mnie .   I drogie panie , on zaproponował mi powrót ale na warunkach jasnych tzn zwiazek partnerski nie moze mi obiecać ze bedzie euforia i motylki - ja ich nie oczekuje w ogóle bo jestem dojrzalsza. Co robic ? Marzyć o jakies wielkiej miłości , czy isc za szczęściem licząc sie z tym ze moge go pokochać ale pierwszy raz szczerze a on do tej fazy z racji nie dojrzałości nigdy nie dotrze ...? Bo ja uważam ze tak to powinno wyglądać zeby mogło zaowocować uczuciem , a on odnoszę wrazenie przez to te uczucie wyklucza - tylko czy on moze wykluczyć cos nie mając na ten temat żadnej wiedzy ? Ja niechce zakładać zr to zwiazek na zycie .... nie chce sie nastawiać ale gdyby sie tak nie nastawiać ale skupić sie wyłącznie na własnym szczęściu , olać konwenanse ? Oczekiwania rodziny o ślubie itp ? Po długim zwiszku miałam jeszcze relacje w ktorej było ogromne pożądanie wydaje mj sie ze nawet to jakas wielka milosc była ale gosc wyprowadzał mnie z równowagi co rusz... raz go uwielbiałam raz nieznosilam nie byłam szczęśliwa . I mimo uczuc zrezygnowałam z tej relacji. Tutaj jest mniej uczuc ale czuje sie we właściwym miejscu. Co wy o tym myślicie ?  Czy taka relacja moze byc trwała ? Czy warto ? Czy bede cierpieć ? Zakocham sie na amen a on pozna inna ktora go zafascynuje na rok - nie odrzuci jak ja z początku i go stracę - cierpiąc bo on jest niedojrzały ? Pomóżcie co myślicie