Podobaja mi sie sami zajęci - Netkobiety.pl

Ross, bardzo jestem ciekawa Twoich wniosków. Podzielisz się? Oczywiście szanuję odmowę.
Ja mam wobec związków postawę ambiwalentną. Chciałabym, owszem, ale życie singla daje mi sporo zadowolenia, a widzę też, ile energii i wysiłku wkładają ludzie w dogadywanie się z tymi swoimi partnerami, z jakimi frustracjami się zmagają. Zaraz się podniosą głosy, że nie wszystkie związki są złe. Jasne, ale trzeba mieć sporo szczęścia i/lub cierpliwości, by na ten dobry trafić. Więc sobie będę sama tyle, ile mi pisane. A oczekiwanie, wyglądanie, szukanie to niepotrzebna strata energii i narażanie się na przykre emocje. To, że nie czekam, wcale nie znaczy, że nie spróbuję, że się zamykam na ten cały związkowy świat.
Za nic też nie chcę żyć jak w poczekalni. Jak w podróży, gdzie zafiksowana na celu nie zauważam fascynujących widoków po drodze. A jak nie dotrę do miejsca, bo np. pociąg się wykolei?

Tak, zauważyłam Ale jakoś tak "zjechała" rozmowa. Mocno mi w głowie temat siedzi, bo samotność była kiedyś moim dużym problemem. A także poczucie bycia inną, gorszą...
W pełni podzielam Twoje wnioski, Rossanko
Kiedyś bardzo "lubiłam" sobie dowalać. I dziś nieraz mnie korci, ale pracowałam i pracuję nad sobą.

I super
Ja coraz mniej, czasem to wraca, szczególnie właśnie w relacjach z mężczyznami, ale wychodzę na prostą.