Jaki można mieć cel w życiu będąc singielką? - Netkobiety.pl

dlatego nie lubie takich prawiczkow jak ty - pogarda wylewa sie każdym otworem ciała -, w sumie nic dziwnego, jak z krzyza nie mozna spuscic

a kto powiedzial ze mam seks teraz?
glodnemu chleb na mysli?

uwielbiam takie podpuszczanie

Reven, _v_, kompletnie mnie nie zrozumieliście.
Bardzo fajnie, _v_, że nie doświadczasz smutku, ale ja w takie bajki nie wierzę. Smutek jest jednym z elementów życia, taką samą emocją jak każda inna i nie ma co go demonizować. Przychodzi i przemija, niekoniecznie w związku ze związkiem czy jego brakiem. Różne bywają powody. Czasami też samotność. Dlatego nie neguję swojego smutku, gdy czasem poczuję się osamotniona. Choć generalnie nieźle jestem zaprzyjaźniona ze sobą. a i na brak życzliwych ludzi wokół siebie nie narzekam.
Reven, Ty z kolei podchodzisz do samotności jak do największego nieszczęścia na swiecie. Zgłaszam sprzeciw!!!
A co do naszego seksu, to nikomu nic do tego, jeśli nie krzywdzimy drugiego człowieka.
Podejście _v_ jest zupełnie nie dla mnie, ale co mi ono przeszkadza? Jej służy i o to przecież chodzi.

Revenn nie wypominaj innym, to niegodne zachowanie. Jestem w takiej sytuacji jak ty i nigdy nie płakałem z tego powodu, że inni mają seks, a ja nie (i nie jestem aseksualny ), bo wiem, że to wszystko wynika z mojej winy. Równie dobrze mógłbym zrobić to z którąś z kobiet, które o mnie zabiegały, a nie wzbudzały mojego zainteresowania lub/i nie podobały mi się, dlaczego nie skorzystałem z propozycji? Wyznaję zasadę traktuj innych, tak jak byś sam chciał być traktowany. Nie chce traktować kogoś jako substytut, tani zamiennik, bo nie chciałbym sam być tak potraktowany. Dlatego nie dowartościowuję się cudzym kosztem (ale nie jestem idealny zdarza mi się dowartościować innych cudzym kosztem), nie chcę skrzywdzić żadnej kobiety, bo dawniej nieświadomie zdarzyło mi się to trochę za dużo razy...

Bardziej brakuję mi tego, że nigdy nie poznałem kogoś takiego jak ja, bratniej duszy, z którą rozumiałbym się prawie bez słów, o podobnych zainteresowaniach, inteligencji i podejściu do życia. Tylko to sprawia, że czasem odczuwam żal i smutek.

Poza tym Revenn nawet wtedy zawsze spoglądam na tych co nie dożyli 13, 18 lat itd. Którzy nigdy nie dostali szansy na spełnienie swoich marzeń, bo odeszli za wcześnie. Ktoś powie, że ja jestem teraz większym Looserem (swego czasu nawet tak miałem zapisany swój własny numer ) niż oni. Absolutnie tak nie uważam, w przeciwieństwie do nich cały czas mam szansę zmienić swoje życie, walczę oto każdego dnia. A, żę wyznaję taką zasadę (notabene dziwne to jak na niewiernego, ale to słowa św. Augustyna): "Dopóki walczysz, jesteś zwycięzcą" i tego się trzymam.

Tak apropo w przyszłym albo następnym tygodniu będę w Wałbrzychu, jak będę coś wiedział więcej (a to będzie w czwartek, max poniedziałek) to możemy zorganizować spotkanie w Wałbrzychu. Chociaż jesteśmy różni tak, że moglibyśmy grać w grę zły i dobry glina.

A i są dużo większe problemy, których nawet tu nie poruszyłem, ludzie, którzy nigdy już nie pobiegną, wstaną, zobaczą, podniosą swoją córkę/swojego syna na ręce, nigdy nie zobaczą słońca, uśmiechu i wielu innych rzeczy i wiele innych ludzkich tragedii większych od twojej i mojej (chociaż ja nie uważam tego za tragedię, bo wstyd mi przy innych ludzkich cierpieniach i problemach).

Nie martw się o moją egzystencję Mnie generalnie nie tak łatwo zburzyć.
Super, że masz teraz dobry czas, niech trwa jak najdłużej. Ja też byłam bardzo szczęśliwa po wyjściu z toksycznego związku.
Miałam tylko na myśli, że ludzie uciekają przed smutkiem jak przed morową zarazą. a przecież on jest w życiu nieunikniony. Kiedyś na przykład umrą nam rodzice, albo posypie się zdrowie. Smutek samotności też czasami się przydarza, choć nie twierdzę że każdemu. Chodzi mi o to, żeby potraktować go jak normalne, ludzkie równouprawnione uczucie i nie demonizować. W samotności można się doskonale odnaleźć, ale jeśli czasem zakręci nam łzę w oku, to nic w tym złego. Przyjąć trzeba, że dziś mam taki gorszy moment, ale jutro będzie lepiej.

P.S. A co do powagi problemów - nie nam oceniać. Każdy inaczej je mierzy. A "człowiek potyka się o kretowiska, nie o góry".

Pozdrawiam i nie najeżaj się tak

Ten film o dziewczynce i smutku ma polski tytuł "W głowie się nie mieści". Oryginalny tytuł to "Inside out". Bardzo fajny całkiem świeży film animowany. Polecili mi go obejrzeć w poprzedniej pracy i nie sądziłem, że współczesny film dla dzieci może mieć takie dobre przeslanie bez zbędnej indoktrynacji.

Mnie tez powoli zaczyna przytłaczać życie samemu, ale to chyba bardziej presja otoczenia i jakieś nieudane przygody randkowe, które tylko w głowie mieszają i czasem zniechęcają do dalszych poszukiwań właściwej osoby.
Autorko, jeśli nie jesteś zamknieta w sobie/ introwertyczna to wydaje mi sie, ze masz łatwiej na starcie, by kogos poznac. Ale nie ma sensu sie nastawiac- takie szukanie na siłę najczesciej średnio sie kończy.
Ja jestem introwertyczką i niestety pozostaję w ciągłym konflikcie między 'MOGŁABYM  z kimś być' a ' lubię swoje towarzystwo i rzadko dopuszczam do siebie ludzi'. Masakra

Revenn ja też celuję w Introwertyczki, chyba się nie polubimy. (konkurencja i te sprawy)

Pół świata tego kwiata czy jakoś tak ; p bez przesady.

reasumując, mi bywa ciężko z moim introwertycznym charakterem i niestety często takim ludziom przypina się łatkę mruków, nudziarzy itd. A gdy ktoś woli zostać w domu zamiast wyjść na imprezę to niestety szanse na poznanie nowych ludzi maleją.
Trochę zrobił się offtop

A kto Ci powiedział, że nie wychodzę z domu? Nawet ze znajomymi wychodzę pograć w planszówki, jeżdżę na rowerze, chodzę na kurs językowy, znajomi zapraszają mnie na urodziny, grilla, parapetówki, a km robię rocznie więcej niż niejeden Janusz. Ja po prostu nie przepadam za głośnym miejscami, ale wilki mają w końcu czuły słuch. I wszystko to osiągnąłem sam od osoby, która nie wychodzi z domu.

Ale mi chodziło, że nie trzeba iść na imprezę by poznać nowych ludzi. Dalej jak mam do wyboru iść na imprezę czy zostać w domu, wolę to drugie. Ale jak mam do wyboru iść ze znajomymi czy siedzieć w domu zdecydowanie wybiorę to pierwsze.