Jak powinien się starać facet, który chce wrócić po zdradzie - Netkobiety.pl

Musi, jeśli wybiera się popieprzonych ludzi i ma się krzywe pojęcie, czym miłość jest.

Telewizyjna, możesz cytować te bzdurne wersety o miłości, które Ci nic nie dają, bo jedyne co musisz teraz zrobić, to wywalić go i nie komplikowac sobie życia z facetem, który jak widać do takiej miłości o jakiej mówi ten tekst nie dorósł.
Myśli nie głową , tylko.....resztę sobie dopowiedz.

Amen!
Krótko zwięźle rzeczowo,jak to nie dotrze do autorki posta to jest już po niej....

Ojcem dziecka jest ten na kogo wskazuje małżeństwo - jeżeli kobieta jest mężatką, domniemywa się pochodzenia dziecka od męża matki. To na początek.
Dziecko nie może mieć prawnie dwóch ojców. Nie ma czegoś takiego że dziecko będzie ich a były będzie na nie płacił. Ojciec może być tylko jeden pod względem prawnym.

Po pierwsze- czy to dziecko naprawdę istnieje, czy może kochanka sobie je ubzdurała, żeby męża autorki zostawić przy sobie. Po drugie- jeśli istnieje, to skąd pewność, że mąż autorki jest ojcem, a nie mąż kochanki. Po trzecie- w jaki sposób obcy facet ma płacić na cudze dziecko? Przecież jeśli to mąż kochanki będzie prawnie ojcem, to nie może żądać pieniędzy na własne dziecko od obcego faceta. Mąż kochanki ma 6miesięcy po urodzeniu dziecka na zaprzeczenie ojcostwa. Jeśli okaże się, że to mąż autorki jest prawdziwym ojcem, to dziecko będzie go miało wpisane. Jak Wy chcecie to prawnie uregulować, bo nie pojmuję?
Autorko wiem, że dasz mężowi do siebie wrócić, ale wiedz już teraz, że zrobisz przez to największy błąd. Zastanów się co Ty byś radziła kobiecie w podobnej sytuacji. Pomyśl o swoim dziecku. Tata odszedł, a teraz wraca, za jakiś czas pewnie znowu odejdzie. Po co fundować jej taką huśtawkę emocjonalną? Jaki wzór mężczyzny będzie miała w głowie ta mała dziewczynka? Po co chcesz jej to zrobić?

Cóż za zbieg okoliczności, że mąż chce wrócić kiedy akurat w niezłe tarapaty wpadł: dziecko, obciążenia finansowe i atak ze strony kochanki i jej męża. No przypadek, że akurat złożyło się to z odnowieniem miłości do telewizyjnej. Autorko, otrzeźwiej!

no ale .....

Autorko, przede wszystkim potrzebujesz wyjscia z tej swojej bajki, w ktorej zyjesz.

Jak go tak kochasz, to nie potrzebujesz zadnych staran z jego strony, no bo co to za milosc, ktora stawia jakeis warunki???
Jak go tak kochasz, to czego sie boisz? Milosc przeciez wszystko wytrzyma!!! Milosc niczego sie nie boi.
Jak go tak kochasz, to czemu czy komu masz "ulegac"??? Co to sa za opory?

Niestety moja ocena jest dosc trzezwa. To nie jest zadna "czysta milosc".
To jest zaleznosc emocjonalna, strach przed zostaniem sama z malym dzieckiem, byc moze chec odwetu na kochance (popatrz, a jednak ja go mam), chec poprawienia swojej samowartosci, ktora z pewnoscia jest bardzo zachwiana po zdradzie i opuszczeniu.... rozpaczliwa chec chocby tymczasowego ukojenia bolu porzucenia...nawet poprzez zludzenia.
To jest to male porzucone samotne dziecko w Tobie, ktore wola o pomoc, tylko to wolanie kieruje w zla strone.
Ze strony tego, do kogo to kierujesz, nic nie dostaniesz.
Nie grasz zadnej glownej roli w tym filmie, tylko jak juz tu przede mna ktos napisal, jestes niewiele znaczacym pionkiem na szachownicy swojego jeszcze meza i jego kochanki.
Wiem, to jest bardzo bolesne i czlowiek probuje wszystkiego, zeby sie przed tym bolem bronic. Przede wszystkim stara sie w takiej sytuacji tak dlugo, jak to tylko mozliwe nie widziec tego, jaka jest rzeczywistosc i czepia sie kazdego zdzbla, zeby wierzyc, ze nie jest jeszcze na dnie wlasnej rozpaczy.

Kiedys jednak przyjdzie moment, ze zadne zamykanie oczu przed prawda nie pomoze. Wyglada na to, ze los tego od Ciebie wymaga i dlatego wogole zastanawiasz sie nad jego powrotem.
Jesli chcesz przyspieszyc przyjscie tego momentu zobaczenia prawdy, to pozwol mu wrocic.
Ja szacuje z Twojego opisu, ze on na pewno da rade Cie wczesniej czy pozniej w koncu otrzezwic.
Ale czasem trzeba rzeczywiscie wiecej niz jednego kopniaka, bo jeden raz nie wystarczy, za bardzo chce sie tkwic we wlasnych iluzjach i sa to dlatego bardzo cenne doswiadczenia.
Nikt nam nie obiecywal, ze przejdziemy przez zycie bez katastrof.
Ale mamy szanse nauczyc sie tak przez nie przechodzic, zeby mozna bylo obrocic na koncu to w pozytywne doswiadczenie.
To nie jest zle czy dobrze. Tak po prostu jest, ze trzeba przez to przejsc, bo to, ze inni to widza i oni by tego nie zrobili, nie ma znaczenia.
Trzeba samemu zobaczyc. Zycia uczymy sie najlepiej na wlasnym doswiadczeniu.

Dlatego zrobisz, co musisz zrobic. Zrobisz to, do czego pchaja Cie wlasne emocje i ukondycjonowania, przede wszystkim te Ci nieswiadome, bo im nie masz szans sie przeciwstawic, poki nic o nich nie wiesz.

Hmm przeczytałem cały wątek - niektórych postów nie da się racjonalnie przeczytać bo i sytuacja jest nieracjonalna i trudna do rozstrzygnięcia. Jedno jest pewne: Przyszłość dziecka waszego dziecka...
Czy jesteś przygotowana na to że znowu pojawią sie napięcia między Wami i że Wasze dziecko będzie na to patrzeć?

Czy zdajesz sobie sprawę że nie będzie to sielanka?
Wiadomo że problemy wcześniej czy później się poradzą.
Każda córka będzie lgneła do swojego ojca i będzie szukała oparcia w mężczyznach gdyż braku ojca nie sposób nadrobić.
Co w sytuacji gdy córka przywiąże się na dobre do ojca a Wy będziecie się kłucić? albo co gorsze co w sytuacji gdy przyjdzie się wam rozstać po raz kolejny?
Czy jesteś w stanie to wytrzymać? Czy jesteś na tyle silna emocjonalnie i psychicznie?

Tamta kobieta która złapała Twojego byłego TŻ na dziecko ma 2 opcje.
1) urodzenie dziecka i wychowanie go razem z jej zdradzonym mężem jako pochodzące z "prawego łoża"
2) urodzenie dziecka i wychowanie go razem z jej zdradzonym mężem gdzie ojcem prawnym dziecka będzie Twój mąż (TŻ) pozbawiony praw rodzicielskich/ograniczonych/lub pełni praw rodzicielskich.
3 szantaż finansowy i zbieranie okupu za spłodzone dziecko od Twojego TŻ
4 usunięcie ciąży - czego raczej nie zrobi...

jeśli trafiłaś na typową Izabelę Łęcką którą dziecko nic nie obchodzi to tak czy inaczej będziesz miała przesrane gdyż w Twoim życiu będzie ona obecna gdy przyjmiesz swojego męża do siebie.

w tej sytuacji lepiej żebyś sama sobie ułożyła życie niż pakowała się jeszcze w większe bagno chociaż wiadomo że kobiecie z dzieckiem ciężko znaleźć mężczyznę który będzie umiał pokochać Was obie.

Powodzenia i nie podejmuj pochopnych kroków.

Pamiętaj że Twój mąż również może czytać to forum i sterować Cię.

Marajka gratulacje za ten komentarz:post 79 szacunek.

Marajko
Ja nie boję się być samotną kobietą. Tak się składa,  że mam starszą córkę,  którą wychowuję sama odkąd skoñczyła 5lat- teraz ma 16.
Może będę samotna, a może nie, ale sama nie będę już nigdy.

Początkując ten wątek kierował mną dużo emocji.
Złość,  że jak sobie wszystko zaczęłam układać w swoim zyciu on zaczął to burzyć. Do tego ta wiadomość o ciąży kochanki.
Jedno wiem, nie dam mu tej szansy jeżeli nie będę widziała zmian w nim.
Ja już się zmieniłam i to dzieje się nadal.
Nadal są we mnie emocje, ale już nie biorą góry,  okiełznałam je.

Teufel

Dla mnie też to było "dziwne". Teraz już nie jest,  bo już się z tym oswoiłam,  poukładałam. No i póki co nie jestem w tym, jestem obok i patrzę,  obserwuję jak zachowuje się on.

Tak
trzymam go na dystans.
Nie jestem z nim.
Nie obiecałam mu, że dostanie tą szansę,  bo na ten czas nie wiem czy będę umiała mu ją dać nawet jakby się zmienił.
Masz rację,  tu trzeba czasu. Tylko wtedy będę w stanie podjąć odpowiednią decyzję.

Każdy zasługuje na szansę ta jedną jedyną, bo jesteśmy tylko ludźmi,  popełniamy błędy i jeżeli wyciagniemy z tych błędów odpowiednie wnioski, to czemu by tej szansy nie dać.
Pytanie tylko czy ja będę umiała żyć z tym całym "bqgażem" mając jego u boku. Tego nie wiem i tu właśnie tylko czas da odpowiedź

A moze zamiast oszukiwac sie samemu zaczac mowic sobie prawde?
Tak sobie to ladnie ukladamy i mowimy, ze dajemy zdradzajacemu szanse, a tak naprawde to nie chodzi przeciez o niego, tylko o nas samych. O to, ze chcemy zachowac lub odzyskac jakies resztki poczucia wlasnej wartosci. Ta wartosc nadaje nam znow zdradzajacy, bo chce wrocic, czyli nie jest z nami tak zle, tak samo jak ta wartosc nam zabral, odchodzac.
Na to wszystko pozwalamy oczywiscie sami, uzalezniajac swoja wartosc od tego, czy nas ktos chce czy nie. Ale jesli juz to robimy - i jest to dosc rozpowszechnione - to dobrze byloby przynajmniej byc tego swiadomym.

Nie jest zadna prawda, ze chcesz dawac JEMU szanse. Jesli chodziloby o jego dobro, to wogole bys sie nad tym nie zastanawiala, czy go znow przyjac. Na pewno bys tego nie zrobila, bo i dlaczego mialabys to robic?
To wcale nie chodzi o Twoja szlachetnosc w stosunku do niego, nie chodzi wcale o to, zeby jemu cos dac.
Chodzi o to, ze co najwyzej chcesz sobie samej dac ta szanse, a raczej wykorzystac ta, ktora ON Ci daje, chcac wrocic.

Ja uwazam, ze wazne jest znac swoje prawdziwe pobudki, bo to bardzo ulatwia decyzje.
Nie mowie, ze decyzja, ze chcemy SOBIE dac jeszcze jedna szanse jest zla. Moze byc dobra, ale nie odwracajmy kota ogonem mowiac, ze to chodzi o szanse dla niego, bo wtedy prawdopodobienstwo, ze cos z tego wyjdzie, jest raczej nikle.
Dlaczego? A no, bo jak widac na podstawie na przykladzie ostatniego wpisu powyzej (Teufel), bylby to zwiazek na zasadzie pokuty i kazni i stworzenie hierarchii moralnej w zwiazku w celu wyzwolenia wlasnej zlosci i tych wszystkich innych emocji, ktore poprzednie opuszczenie uruchomilo.
.....Chec odwetu! Niech sobie pocierpi, niech sobie zasluzy, niech teraz on poczuje sie malo wartosciowy i niechciany, a ja wspanialomyslnie moze dam mu szanse....
Jesli to ma zachecac zdradzajacego do tego, zeby mocniej trzymal sie zwiazku......to ja bym trzech groszy nie dala, ze sie uda.
Chyba, ze psychika obu partnerow jest mocno skrzywiona, bo to jest dobry wzor na toksyczny zwiazek.

Telewizyjna, to powyzsze nie musi w calosci do Ciebie pasowac, ale jakies tam elementy tego z pewnoscia w Tobie tkwia.
Mowienie o "dawaniu jemu szansy" jest w kazdym wypadku hipokryzja. To naprawde nie o to chodzi. Mozesz sie przynajmniej nad tym zastanowic, zastanowic sie nad soba.

Ja go znam, znam go bardzo dobrze i wpuszczę go do mojego życia tylko wtedy jak znów poczuję jego szczerą miłość do mnie.
Nie chce aby znowu za jakiś czas narobił zamieszania w naszym życiu i dlatego chcę aby mi udowodnił, aby się starał.
Ja zbudowałam sobie już świat bez niego, wybaczyłam mu to co zrobił, czuję w sobie spokoj, mam dwie kochane córki, jestem szczęśliwa, nie jestem sama.
Ale kocham tego człowieka, pomimo krzywdy jaką mi wyrządził jestem w stanie utworzyć z nim związek na nowo. Ale do tego muszą być dwie osoby i jeżeli kierują nim inne intencje niż miłość do mnie wtedy to się nie uda. Dlatego też chce aby mi pokazał, czynami a nie słowami, bo mówić można wiele i nie zawsze to się pokrywa z prawdą.

Ciężko mi powiedzieć co
Ciężko jest mi wierzyć w jego słowa, bo mówić można dużo. Jeżeli mnie kocha to zrobi tak żebym mu uwierzyła, jeżeli nie to moje życie nie kończy się na nim.
Ja mam czas, poczekam . Teraz nie skupiam się na tym, co on ma zrobić. Skupiam się na sobie i dzieciach.

Naszego nowego związku nie ma jeszcze i nie wiem czy będzie. Więc tej ciężkiej pracy jeszcze nie ma. I ja zdaję sobie sprawę, że będzie ciężko.
Ale to on mnie zdradził, on nas zostawił i nie mogę na tą chwilę wpuściç go donaszego życia, bo po pierwsze ja na to nie jestem jeszcze gotowa, a po drugie nie wiem dlaczego on chce wrócić, co nim kieruje.
Muszę stanąć całymi stopami twardo na ziemi. Dlatego nie myślę teraz o nim, o związku. Myślę o sobie, buduję siebie, a dzieci dają mi siłę i szczęście.

Na początku jak zdrada wyszła na jaw, jak nas zostawił. Wzięłam całą winę na siebie, przepraszałam, prosiłam. Teraz myślę, że to nie byłam ja, to były moje emocje.

Na co będę czekać?
Aż ujawnią się jego prawdziwe intencje, uczucia. Aż poczuję, że mu zależy, aż zobaczę w nim zmianę. Aż poczuję to, że mogę z nim zacząć budować NOWY związek. Na dzień dzisiejszy tego nie czuję.

widzisz Autorko... bardzo ogólnie to wszystko brzmi... takie rozmyte "oczekiwania", że nawet nie wiadomo kiedy coś będzie zrobione, a kiedy nie... kiedy się będzie można fochować, a kiedy powiedzieć"good job"... nie boisz się, że za jakiś czas sama siebie nie zrozumiesz w tych oczekiwaniach?
to nie jest tak? : "oczekuję od ciebie ale jeszcze nie wiem czego... jak zrobisz to nie wiem co, to dam ci "szansę".. wiec rób to. no, dalej... powodzenia."
nie boisz się tego?

To też nie tak, bo jeżeli chodzi o mnie to ja na nic nie czekam, ja sobie żyję.
To on przyszedł, porozmawiał i zapytał czy dam mu szansę.
I jeźeli zrobiłby tak trzy miesiące temu to przyjełabym go z otwartymi ramionami, bo wtedy emocje brały gorę. Teraz po czasie jeżeli facet przychodzi do mnie po tym jak mnie zdradził, zostawił i spłodził dziecko z inną to nie umiem go już tak przyjać od razu i dlatego mam jakieś oczekiwania, każdy je ma. Moja miłość do tego człowieka nie jest już taka, że kocham pomimo wszystko, że kocham za bardzo, że zatracam siebie i przymykam oczy kosztem swojego szczęścia. Tak ja też chcę być kochana, chyba nikt nie chce być z kimś kto nie odwzajemnia miłości. Kocham go ale nie muszę z nim być, aby być szczęśliwą, ba ja jestem szczęśliwa, przecież mam dwie zdrowe cudowne córki.

Rozważam jego powrot, bo mamy córeczkę, bo go kocham, bo jeżeli on zrozumie co to miłośç i odwzajemni to możemy zbudować nowy mocny zdrowy związek. Wiem, że to nie będzie łatwe, ale nie niemożliwe.  Ale tylko pod warunkiem jeżeli ta miłość i praca będzie obopólna. Stąd też te moje oczekiwania wobec niego. 
Ja się zmieniłam już nie będę kochała za bardzo. On też musi zmienić swoje egoistyczne podejście do związku.

Witaj Talerzyku
Czytałam Twój wątek. To smutne, że tylu ludzi musi przez takie coś przechodzić.
U mnie troszkę inna sytuacja,  bo Twój mąź Cię nie zostawił.
Mojemu po frywolnych zabawach z kurewną zachciało się wrócić. Moje emocje juź nie mają przewagi  nad moim zachowaniem. A jego powrót rozważam, bo jak wiesz mamy dziecko, on przyjeżdża,  bawi się z nią, ona go przytula. Jednym słowem jest pięknie. I może warto dać nam szansę na nowy związek. Ale ja się zmieniłam, nie chcę tego, co było przed tym całym galimatiasem. W nim też muszę tą zmianę zobaczyć.
Bo dać mu szansę mogłabym od razu ale to nie dało by mi szczęścia i pewności,  że się uda.
Najbardziej boję się tego,  że będąc z nim nie udźwignę tego co on zrobił. Dlatego ten czas też jest potrzebny i mi.
Pozdrawiam Cie Talerzyku

Czekam ciagle czekam, a raczej nie czekam tylko po prostu żyję sobie bez niego. Już się do tego zdystansowałam. Głównie dzieki ludziom tu na forum.
Tu nie chodzi o pieniądze Teufelku, ja czekam na zmiane jego priorytetów,  bo był egoista, bo odkąd pojawiło się nasze dziecko liczylo sie tylko jego JA. Nie było nas, nie było mnie, nie było dziecka dla niego. Tylko był on.
On musiał pograć
On musiał chodzić na siłownię
On musiał wydawać kupe kasy na dietę
On musiał miec czas dla siebie
On musiał sie wyspać
Nie było w tym wszystkim miejsca na moje JA, ktoś musial zrezygnowac z siebie dla dziecka. Więc zagryzałam język i tak trwałam. Czasem próbując coś zmienić,  bez skutku. Kończyło się zawsze na obietnicach.
I ja po tym wszystkim co mi zafundował nie chce budować z nim nowego związku jeżeli miałby on wyglądać jak wyglądał.
Umiem być samotną mama, umiem sobie poradzić bez niego, więc jeżeli on się nie zmieni to ja go nie wpuszczę do mojego życia..

Słuchaj jak on jest takim egoistą  ,to nad czym Ty dziewczyno się zastanawiasz, przecież on się nie zmieni . Egości się nie zmieniają. Przecież tej zdrady też nie dokonał w afekcie  ,czy jakiejś pomroczności jasnej,jak mawiał pewien prawniczy klasyk.  On Cię zdradził,o przepraszam , permanentnie zdradzał  z premedytacją . A teraz przychodzi do dziecka ,bawi się z nim  próbuje pokazać jak się zmienił. To wszystko jest na pokaz ,tylko poto  aby Cię urobić,aby miał gdzie wrócić. Naprawdę wierz mi. Nie bądź głupia.

Dlatego póki co,  jest jak jest. Nie podejmę pochopnie decyzji, bo to nie chodzi tylko o mnie ale i o moje córki. Ja sobie żyję,  obserwuję,  nie myślę o tym. Będzie  co będzie:)