Mój mąż jest chory na złość - Netkobiety.pl

Moja rezygnacja jest konsekwencją Twojej opinii, także o mnie.
Nie decyduję się pomagać osobie, która uważa mnie za sprawcę linczu i czuje się przeze mnie obrażona.

Nie jest tak zle jak piszecie,wiem jak mąż ciężko haruje żeby zarobić.To  nie wyplata byla wczoraj najwżnieksza,ale klimat spokoju w domu.Chcę bardzo go utrzymać.Za dużo w tym wątku było pisane pod wpływem silnych emocji,niepotrzebnie.Ja też za bardzo sięzłościłam.
A linczu jednak nie bylo...przesadzilam.Najlepiej moją sytuacje i odczucia opisuje kruk1601,może z wyj.linczu.Pozwólcie jej mieć własne zdanie.

Mój mąż nie jest wołem pańszczyznianym i zarabia nie tylko na mnie ale na NAS,NA DOM,NA NASZE POTRZEBY.
A ja nie jestem wiecznie niezdowolona,przecież pisałam,że lepiej się czuję.

Niezadowolona jestem czytająć takie posty pełne jadu.Po co piszecie w takich emocjach?

Amethis, mnie juz pozostaje tylko facepalm

Rozmowa z Autorka jest jak rozmowa z pietnastoletnia naburmuszona pannica, ktorej horyzont emocji konczy sie na czubku wlasnego nosa, a ich glebia jest poziomu malej sadzawki. Mnie tez jest ciezko uwierzyc, ze rozmawiam z kims doroslym i starszym ode mnie.

Do Autorki może dotrzeć tylko dobry specjalista, mający cierpliwość i czas.
Ona nie rozumie, co piszemy, nie wiem, czy przez chorobę, czy po prostu taka jest.

Żeby nie było, napisałam ten post bez negatywnych emocji...

witam, miałam sobie darować wypowiedzi tu ale nie mogę jednak zakończyć tego
ja może rozmumiem może mi sie wydaje że rozumiem Truskaweczkę, bo sama mam podobną zaznaczam podobną jazdę w domu. Podobieństwo jest w wybuchach złości i zalezności po części materialnej. Łatwo jest radzić każdy ma dużo pomysłów na wyjście z krytycznej sytuacji ale jest trudno te pomysły wprowadzić w czyn z róznych powodów - strachu że będzie gorzej, obaw o reakcję partnera, obaw o reakcję otoczenia, rodziny i dłygo by wymieniać te obawy. Bo niestety  zyciem osób chorych z fobiami, lękami, depresja rządzi starch. Ja to jestem w stanie zrozumieć bo sama boję sie wszystkiego. Jestem podszyta starchem niczym pięciolatek który stłukł wazomik. Walczę z tym ale mozolnie to idzie. Kładę w wielu sytuacjach uszy po sobie a miom mottem zyciowym jest wszystko dla świetgp spokoju.
Może Truskaweczka chciała jedynie tej części że mogła głośno " powiedzieć" o swoim problemie. To czasem pomaga. Ja mogła to zrobić dopiero na terapii. Powiedziałąm stopniowo terapeutce o swoich problemach i trafiłam na taką że równiez stopnoiowo cos pozmieniałam ale do pełni szcz ęścia daleko.
Czasem potrzeba jedynie podania rad a to nie znaczy że ktoś je wykorzysta, że je weźmie dla i do siebie. To kwestia charakteru, osobowości, wewnętrznej siły. Moim zdaniem oni obydwoje sa sfrustrowani, zmęczeni mają poczucie omijania ich przez zycie, m aja pczucie monotonii.
Nie chciałabym być w tekiej sytuacji jak Truskaweczka. Jest na pewno chora. I może choroba zmienia nastroje, może zmienia widzenie problemu.
Maż jest w porządku w odcinku życia że jej nie zostawił, że ja utrzymuje. Ale on ma swoke drugie zycie - pracę, kontakt z kludźmi, wyjście z domu i to na bardzo długie odziny.
Drażliwy temat - potrzeby seksualne. Miozna je stłumić -dochodzi  stres i przez leki.
Bo gdyby mąz chciał zbliżeń seksualnych to w dzisiejszych czasach jest tyle specyfików medycznych ....Sa pary małżeńskie nie sypiające ze soba i nie współżyjące i to ich wybór. Truskaweczka nie ma podejrzeń że nadgodziny męża nie odbywaja sie w pracy. Jest pewna jego uczciwości małżeńskiej. Może są to ludzie którzy mieszkaja i zyja cicho spokojnie. Choroba Truskaweczki zaburza tak naprawdę jej swiat i czasem znajduje ujście w wylaniu żali. Więc wysłuchajmy i nawet jak prosi o porady można ich udzielić ale nie wymagajmy zastopsowania. Trudno oceniać ludzi ie znając ich najczęściej odnosimy to do włąsnych sytuacji i do własnych reakcji na sytuację ale gdybyśmy byli w takiej sytuacji dopiero czas by pokazał czy i jakie działąnia byśmy podjęli.
Powtarzam łatwo sie udziela rad. Wiem na swoim przykładzie że dopóki sama nie zdecydowałam się na działanie tkwiłąm w dołku Teraz tez jestem i mobilizuję się jak mogę żeby nie złapać doła. Nikt mi nigdy nie pomagał może dlatego że n igdy wczesniej nie odwazyłąm się mówić o swoich problemach. I dopóki TRuskaweczka sama nie będzie chciałą zmian to będzie jak jest. Bo to jej mały światek i ona nauczyła sie w nim funkcjonować Kwestia tylko na ile jest w tym światku zasiedziałą co może zmienić a co chce zmienić TO juz musi ustalić sama ze sobą. Dopiero później z mężem.

No widzisz Kruk, ale Ty sie jednak do czegos zebralas, cos ze swoim zyciem robisz i nie usilujesz wszystkim wkolo wmawiac, ze jestes chodzaca swieta dla meza. Bo zauwaz, kiedykolwiek sugerowal ktos w tym watku, ze problem Truskaweczki nie wynika tylko i wylacznie z postawy jej meza, ze ona ma tez w nim swoj udzial, to byl z miejsca rugany za to, ze jak smie cos takiego pisac.

Ktos kto nie chce widziec rzeczywistosci, nic z ta rzeczywistoscia nie bedzie w stanie zrobic.

Kruk1601,dziękuję Ci - w swoich postach zawarłaś prawdę o mnie i naszym małżeństwie z Jankiem.Nie wiem,czemu nikt inny nie wpadł na podobne wnioski,oskarżano mnie o złość, a pisano tu agresywne posty.Agresja rodzi agresję.Byłam prowokowana.Jeżeli ktoś jest empatyczny to mnie zrozumie - jak Ty.
Zależy mi na moim małżeństwie,na poprawie sytuacji,na mężu,na jego zdrowiu fizycznym i psychicznym.I ktoś
z internautów może to negować,nie wierzyć mi,ale ja wiem że ZALEŻY mi naprawdę.
Najlepiej brać udział w takich dyskusjach bez emocji,tych złych emocji, jak np.gniew.Ja też się trochę dałam im ponieść ale nie trzeba mnie było prowokować.Piszę tu o innych , nie o Tobie.Mnie rzeczywiście zależało na wypowiedzeniu problemu,na psychoterapię nie chodzę ,bo od 6 miesięcy czekam w kolejce,więc nie mam gdzie
wypowiedzieć np.że mi przykro jak Janek podnosi bez przerwy głos na mnie.
Ktoś napisał w tym wątku,nie wiem kto,bo postów przyszło dużo,że mam "wyimaginowaną" depresję.Jak ja mam przyjąć taką uwagę na spokojnie?Tak się po prostu komuś nie robi.Wiem że nie składam się z samych zalet i nie robię z siebie "świętej",ale Wy też nie jesteście idealni.Wezcie to pod uwagę.
Kruk1601,Ty jedna okazałaś prawdziwe zrozumienie.A tak na marginesie - mnie też cieszą nowe rzeczy w domu,nawet drobne - nowe zasłonki,bieżnik,obrazek,jakieś zmiany.

"Chyba zle wybrałam partnera życiowego.Jego ulubioną rozrywką jest wpędzanie mnie w dół (od 2009 r. leczę się
na depresję),wrzaski,krzyki,upominanie mnie.Zafundował mi wczoraj taką niedzielę,że oddycham z ulgą,że poszedł do pracy na 12 godzin.Kiedyś nie był taki - ponury,mroczny,z grobowym głosem,odpychający,agresywny.Przypomina mi esesmana.Mocne słowa wiem,ale najlepiej oddają to co czuję.
Nie wyobrażam sobie Świąt z tym człowiekiem.On zaraża mnie swoimi nastrojami i problemami,kłóci się o
wszystko,nawet o drobiazgi.Jest chory na złość do całego świata.Nie umiem pomóc ani jemu ani sobie."

Autorko to są słowa z pierwszego postu i to co tak naprawdę myślisz o mężu i swoim małżeństwie. Nie okłamuj nas tu wszystkich ,że coś się w dwa dni zmieniło.Człowiek ,który jest odpychający, który zaraża Cię swoimi problemami - tak napisałaś pokazuje jak mało jest w Tobie empatii i zrozumienia. Ktoś ma zrozumieć Ciebie ale ty kogoś już nie. Problemy powinno rozwiązywać się wspólnie a nie ty jego możesz zadręczać problemami swoimi a on już Ciebie nie.

Acha, czyli Twoje wybuchy gniewu i obrazanie ludzi jest poza Twoja sfera wyboru- to wina...ludzi. Jak to bylo w kampanii pt "Bo zupa byla za slona."

Sorry, ale Twoje reakcje na nawet najmniejsza i calkiem konstruktywna krytyke pokazuja dobitnie jak lubisz projektowac na innych wlasne emocje i nie brac odpowiedzialnosci za siebie. Pokazuja tez jak dobrze opanowalas wpedzanie innych w poczucie winy: "Wyzywasz sie na mnie, placze przez Ciebie"- sa to, zaloze sie koronne teksty, ktore Twoj maz ciagle slyszy jak ino odwazy sie miec odmienna opinie od Twojej, albo zaniedba chuchania nad swoja "biedna" zona. On moze i ma humory i krzyczy, ale z Ciebie tez jest niezla psychiczna manipulatorka i terrorystka.

Piszesz, ze zalezy Ci na tym malzenstwie. Bede malo taktowna i napisze, ze zalezy Ci nad dachem nad glowa i wyzerka. Zebys nie musiala ani za siebie wziac odpowiedzialnosci ani sie w zyciu starac.

Ja mam takie male pytanie. Piszesz, ze malzenstwo Ci sie sypie od praktycznie dwudziestu kilku lat, czyli od poczatku (problemy z seksem  i porozumieniem, brak dzieci). Po jasna cholercie Wy w ogole razem jestescie od tak dlugiego czasu???

odnoszac sie do postu Beyondblackie, tez tak mi sie wydaje, ze autorka ma swiadomosc, iz sama zupelnie sobie nie poradzi, wiec jaki by ten maz nie byl, to jest on jej jedyna opcja a to malzenstwo to dzisiaj  tylko uklad, sposob na przetrwanie. Bo ja tu nie widze zadnej bliskosci, bardziej przyzwyczajenie. To, ze sie razem mieszka latami nie swiadczy o niczym.
Co by zrobila autorka, gdyby maz od niej odszedl? Przeciez to jest mozliwe. Jaki ma ona plan na taka ewentualnosc?  Naprawde bardzo trudna sytuacja, kiedy ktos jest w tak duxym stopniu  zdany na drugiego czlowieka, bo ten drugi, majac swiadomosc przewagi, w mniejszy lub wiekszy sposob moze to wykorzystywac. Jej maz poniekad pewnie tak robi, mniej lub bardziej swiadomie. Nakrzyczy  na nia czy dokuczy, zeby zrobic ujscie dla swoich tlumionych emocji, bo wie, ze moze sobie na to pozwolic. Ona co najwyzej poplacze, albo tez na niego nakrzyczy, ewentualnie zacisnie zeby z bezsilnosci, ale nic poza tym. Nie wyrzuci go z domu ani sama nie trzasnie drzwiami, mowiac, zegnam. Na tym poziomie nie jest dla niego zadnym partnerem do stawiania warunkow czy negocjacji, ani nawet rozmowy.  Nie moze z tej pozycji niczego ządac. To rodzi zal i rozgoryczenie.  Tak wiec jej interes wziac sie za siebie, probowac cokolwiek zmienic, aby polepszyc swoja sytuacje. Bo oczekiwanie, ze maz zmieni nastawienie, ze bedzie mily i wyrozumialy, to za malo. Moze zmieni, moze nie zmieni...Dlaczego ma zmieniac? Moze niespecjalnie mu zalezy, zeby jej bylo przyjemnie, skoro jemu nie jest?
W zwiazku musi byc zachowana jakas rownowaga, proporcje, w dawaniu i braniu,  w oczekiwaniach, no chyba, ze jedna strona swiadomie zgadza sie na pewne role, ustepstwa itp. Inaczej to sie sypie a ludzie sie oddalaja od siebie. Co daje Truskaweczka mezowi i czy to spelnia jego oczekiwania? Co on daje Truskaweczce? W kwestii emocjonalnej jak to wyglada?

I żeby było jasne nie bronię TRuskaweczki ale sama mam sytuacje że partner wpada w złośc z prędkościa światła ja starałam się odgadywać przewidywać tematy które nalezy omijać jako że sa pułapkami  ale nie nadążyłam, myślałam że on potrzebuje takiej chorej adrenaliny  na zasadzie awantura i godzimy się  żeby zapewnić sobie poczucie ze jest kochany potrzebny. Ale to nie to > Irytuje go na każdym kroku, upomina mnie strofuje, zarzuca co może czasem myślę że mu sie skończy repertuar ale gdzie tam.
No i co powiecie - odejść rzucić zostawić. To nie takie proste. tak by było najłatwiej. Ale z drugiej strony to wartościowy człowiek który jak chce potrafi być opiekuńczy ciepły miły troskliwy, przytulać się   
Związek jest toksyczny ja wiem, boli to też wiem. Mogę być sama to też jasne. I co? ...Powiecie że się  go czepiam że sama nie wiem czego chcę.
Tylko że ja chcę spokoju szarości dnia codziennego ciepła. Tego chce każdy. Nie jest moja wina że tego chcę ani moja wina że partner jest jaki jest. Nie doszukuję się win. Staram się zrozumieć mechanizmy, sytuacje eliminować przyczyny. Myślę że TRuskaweczka też mając ogrom czasu na myślenie zastanaowia sie i analizuje wiele wymian zdań z mężem. A wygadać się każdy chce i być chwilę ze swoim problemem w centrum uwagi to normalne Porzebujemy zrozumienia.

Głębia moich emocji jest poziomu małej sadzawki?Jedną z zasad forum  jesr przestrzeganie zasad dobrego wychowania.Zgłaszamten post moderatorce.

Dajcie jej już spokój, niech wegetuje dalej. Jej życie, jej sprawa. Pomóc można tylko tej osobie, która tego chce.
Po co ma się ten wątek zamienić w jakieś niepotrzebne przepychanki...

Anicorek,masz rację,temat  byl juz dlugo walkowany.Wystarczy tego.

I to pisze kobieta, która uważa się za osobę nieagresywną?

Zgłaszam ten post. Uważam też, że zasługujesz na bana. Jesteś jak troll forumowy.

Jest Pani uzależniona od męża. Nie mowie o rzeczach materialnych. Jest Pani uzależniona emocjonalnie od męża. Lata spędzone razem to polowa uzależnienia. Druga polowa to jego zachowanie. Zdaje sobie Pani sprawcę z tego ze się zmienił, ale akceptowała to Pani od początku zamiast stawiać opor i rzadac szacunku. Przecież jest Pani kobieta - delikatna, wrażliwa i w gruncie rzeczy bezbronna, a nie emocjonalnym workiem treningowym. Popełniła Pani błąd na samym początku, ze nie wierzyła Pani w siebie. Uległa mężowi. Bo ma prace, jest stabilny finansowo, moze Pani liczyć na niego w tej kwestii. Musi Pani uwierzyć w siebie, postanowić oddzielić przeszłość gruba krechą, nabrać trochę dystansu i trwado dazyc do tego by pokazać mężowi, ze nie po to nosicie Państwo obrączki by jedno było lepsze od drugiego. To ze Pani maz utrzymuje Panią nie znaczy ze jest lepszym człowiekiem! To Pani po stokroć ma więcej z człowieka w człowieku! Ma Pani serce. Ale w takiej stuachi należy postawić się mężowi i  przedstawić mu swoje zasady. Jeśli ich nie zaakceptuje, przykro mi. Lepsze rozstanie niż brak szacunku... Pozdrawiam i życzę wiele siły do dalszej walki, bo jest o co!

Może to tylko mój cynizm ale odnoszę wrażenie, że ktoś się zarejestrował pod nowym nickiem i sam sobie kadzi.

Nooo, może

Witam, ja odnośnie korepetycji. Pisałaś, że ogłaszałaś się na OLX. hm chyba każdy poważny korepetytor wie, że najpopularniejszym miejscem dla uczniów i korepetytorów jest portal e-korepetycje . net. Gdybym dała sobie ogłoszenia tam gdzie Ty, też bym nic nie znalazła przez 2 lata. Pozdrawiam