Brak dogadania z Żoną, proszę o wsparcie - Netkobiety.pl

Użytkownik 13 napisał/a:

Rozumiem, może za dużo wymagam, i za dużo daje od siebie, ciężko jest mi się zdystansować mieszkając pod jednym dachem
Planowałem się wyprowadzić , lecz prosiła mnie o to bym w grudniu został, z uwagi na dziecko, i wyprowadził się w styczniu.
Wnet będę stosował się do Twoich rad, spokojnie, i z rozwagą.

Chyba żartujesz ? Wyprowadź się odrazu ! Również przerabiane - atmosfera w domu nie do zniesienia + stanie w miejscu.
Ja się wyprowadziłem, ale do dzieci przyjeżdżam tak często jak się tylko da i wtedy rozmawiamy na różne tematy na spokojnie, wtedy dostaje buziaka na przywitanie, wtedy jej pomoge przy domu i wtedy to dopiero zauważa, bo dziwnym trafem średnio od kłótni raz w tygodniu przeszło do tego, że od dwóch miesięcy się nie kłócimy i potrafimy spędzać ze sobą czas. Jest zimna owszem - ale narazie obserwuje sytuację i staram się cały czas "wchodzić w nią"

(...) chce odejść z dnia na dzień, problem jesty tylko w tym iż ja naprawdę ją kocham.

Użytkownik 13 napisał/a:

Nie nie żartuje, prosiła mnie bym w grudniu(okresie swiątecznym )nie robił dziecku huśtawki emocjonalnej.
Że moja wyprowadzka odbiję się teraz bardzo na dziecku.

Nie daj się manipulować dzieckiem ! Powiedz jej grzecznie, że dziecko jest dla Ciebie najważniejsze i będziesz się z nim widywał ile tylko możesz, zabierał do siebie itp. ale nie możesz pozwolić na takie coś !!! To do którego masz zostać 2 stycznia czy może 3, 4 albo 10 ?
Jestem mądrzejszy o te 2 miesiące od Ciebie i też sobie mieszkałem bo dzieci - ale wytrzymałem tylko 2 tygodnie. Chłopie brak humoru z obu stron, cisza, mijanie się - chyba to jest gorsze dla dziecka jak widzi...

Facet_z_wąsem napisał/a:

Nie chcę Cie martwić ani prorokować, ale na Twoim miejscu przyjrzałbym się żonie dokładniej.
Jeżeli jej niechęć i zobojętnienie dotyczy głównie Ciebie oraz Waszych spraw, może to oznaczać, że w jej życiu pojawił się ktoś trzeci.  Nie koniecznie w sensie fizycznym, być może tylko w głowie, w uczuciach. Wcale tak nie musi być, ale wydaje mi się to bardzo prawdopodobne.
Znam doskonale takie zachowania z autopsji. Taką "nieumiejętność"  okazywania uczuć , takie stany "depresyjne" i huśtawki nastroju.
Jeżeli do wszystkich, opisanych przez Ciebie zachowań żony dojdzie jeszcze:
- więcej obowiązków w pracy lub jakieś wyjazdy służbowe, których wcześniej nie było;
- potrzeba "większej wolności" z jej strony, np wychodzenia z domu bez Ciebie, spotykania się "z koleżanką na pogaduchy";
- "przyklejony" do niej telefon, hasła na telefonie , komputerze, potrzeba "prywatności";
to powinno Ci się zapalić czerwone światełko.
Bardzo rzadko zdarza się, że kobieta tak lekko decyduje się na rozstanie z mężem (szczególnie gdy są dzieci) tylko z powodu "niedogadywania się" lub dlatego, że "motylki pozdychały". Jeżeli jest on w miarę normalnym facetem, nie chla, nie bije jej ani dzieci, to zazwyczaj jest jeszcze inny powód. Bardzo konkretny, który ma swoje imię i nazwisko.
Obym się mylił w twoim przypadku.

wow, faktycznie masz rację, te wszystkie aspekty pojawiły się w moim życiu codziennym,kurcze otworzyłeś mi oczy, czas dać sobie spokój.
co do mnie zawsze dobro rodziny stawiałem na 1 miejscu, dawałem z siebie 110%, a widocznie nie potrafi tego uszanoiwać

Użytkownik 13 napisał/a:

Facet_z_wąsem napisał/a:

Nie chcę Cie martwić ani prorokować, ale na Twoim miejscu przyjrzałbym się żonie dokładniej.
Jeżeli jej niechęć i zobojętnienie dotyczy głównie Ciebie oraz Waszych spraw, może to oznaczać, że w jej życiu pojawił się ktoś trzeci.  Nie koniecznie w sensie fizycznym, być może tylko w głowie, w uczuciach. Wcale tak nie musi być, ale wydaje mi się to bardzo prawdopodobne.
Znam doskonale takie zachowania z autopsji. Taką "nieumiejętność"  okazywania uczuć , takie stany "depresyjne" i huśtawki nastroju.
Jeżeli do wszystkich, opisanych przez Ciebie zachowań żony dojdzie jeszcze:
- więcej obowiązków w pracy lub jakieś wyjazdy służbowe, których wcześniej nie było;
- potrzeba "większej wolności" z jej strony, np wychodzenia z domu bez Ciebie, spotykania się "z koleżanką na pogaduchy";
- "przyklejony" do niej telefon, hasła na telefonie , komputerze, potrzeba "prywatności";
to powinno Ci się zapalić czerwone światełko.
Bardzo rzadko zdarza się, że kobieta tak lekko decyduje się na rozstanie z mężem (szczególnie gdy są dzieci) tylko z powodu "niedogadywania się" lub dlatego, że "motylki pozdychały". Jeżeli jest on w miarę normalnym facetem, nie chla, nie bije jej ani dzieci, to zazwyczaj jest jeszcze inny powód. Bardzo konkretny, który ma swoje imię i nazwisko.
Obym się mylił w twoim przypadku.

wow, faktycznie masz rację, te wszystkie aspekty pojawiły się w moim życiu codziennym,kurcze otworzyłeś mi oczy, czas dać sobie spokój.
co do mnie zawsze dobro rodziny stawiałem na 1 miejscu, dawałem z siebie 110%, a widocznie nie potrafi tego uszanoiwać

Jakie "aspekty" się u Ciebie pojawiły ?
Możesz tak "kawa na ławę" wypunktować ?

asprkty które się pojawiły strikte są wymienione wyżej, pojawiły się wszystkie.
Kawa na lawę, powiedzenie sobie dosadnie iż to może nie mieć sensu, czyli wspólne życie, mam już dość.

netkobietka83 napisał/a:

Tak czytam to wszystko i ja na Twoim miejscu postąpiłabym inaczej. Nawet jeśli Twoja żona twierdzi, że nikt inny się nie pojawił w Jej życiu...to wcale nie musi być prawda. Bo jak można nie chcieć przytulić się do własnego męża, nie chcieć od Niego pomocy, wsparcia, nie doceniać wszystkiego co dla Niej robisz? Nawet mając depresję człowiek szuka zwykle pomocy, wsparcia. A nie zachowuje się jakby czuł wstręt do współmałżonka. Nie mówię tu o seksie ale zwykłej codziennej czułości, miłości, byciu miłym, kochanym, wyrozumiałym i przede wszystkim czuć potrzebę rozmowy i naprawy związku. A nie być na wszystko obojętnym. Więc na początek nie wyprowadzałabym się tak szybko. Choćby dlatego, że żyjąc osobno (być tylko dochodzącym tatusiem) i tak wegetować w niewiedzy czy dalej jesteście razem i żyć w niepewności czy w ogóle jest sens tracić czas żeby czekać i mieć nadzieję że coś się zmieni też nie ma sensu. Tylko przez pewien czas poobserwowałabym żonę. Wiem, że kontrola i sprawdzanie kogoś to nie jest w porzadku wobec drugiej osoby, ale myślę, że w tym przypadku masz do tego prawo. Skoro Twoja żona czuje, że ma prawo Cię tak traktować. Udawaj, że nic się nie zmieniło. Zachowuj się przez ten czas tak jak zwykle. Może natkniesz się na coś, co da Tobie jakąś wskazówkę dlaczego się tak zachowuje. A w razie rozwodu będziesz miał dowody na Jej winę. Jeśli coś znajdziesz, to "kawa na ławę" i wtedy dopiero się wyprowadź. Jeśli się wyprowadzisz wcześniej to nie będziesz miał już raczej szansy na to, żeby poznać odpowiedź na pytanie "dlaczego?". Natomiast jeśli nic nie znajdziesz, to faktycznie spakowałabym się i wyprowadziła zmieniając całkowicie stosunek do Niej z mężczyzny pomocnego, będącego na każde Jej zawołanie na mężczyznę obojętego na Jej osobę i skupionego tylko i wyłącznie na dobru dziecka. Może faktycznie jesteś dla Niej za dobry. Jeśli faktycznie Cię kocha, to pewnego dnia się obudzi i zda sobie sprawę co traci...bo nie będzie już wtedy przy Niej kogoś kto robił dla Niej wszystko. Niech się wtedy trochę pomartwi, że może jest już za późno bo może otworzyłeś już oczy i nie dasz się tak dalej traktować i dostrzegłeś że zasługujesz na kogoś lepszego. Zobaczysz jak się będzie zachowywać w takiej sytuacji. Jeśli nadal będzie Jej to obojętne to...znasz odpowiedź na Twoje pytanie czy Cię kocha.

kurcze jest mi bardzo ciezko, chciałbym miec tyle siły by sprostac takiemu wyzwaniu.

Facet_z_wąsem napisał/a:

Nie chcę Cie martwić ani prorokować, ale na Twoim miejscu przyjrzałbym się żonie dokładniej.
Jeżeli jej niechęć i zobojętnienie dotyczy głównie Ciebie oraz Waszych spraw, może to oznaczać, że w jej życiu pojawił się ktoś trzeci.  Nie koniecznie w sensie fizycznym, być może tylko w głowie, w uczuciach. Wcale tak nie musi być, ale wydaje mi się to bardzo prawdopodobne.
Znam doskonale takie zachowania z autopsji. Taką "nieumiejętność"  okazywania uczuć , takie stany "depresyjne" i huśtawki nastroju.
Jeżeli do wszystkich, opisanych przez Ciebie zachowań żony dojdzie jeszcze:
- więcej obowiązków w pracy lub jakieś wyjazdy służbowe, których wcześniej nie było;
- potrzeba "większej wolności" z jej strony, np wychodzenia z domu bez Ciebie, spotykania się "z koleżanką na pogaduchy";
- "przyklejony" do niej telefon, hasła na telefonie , komputerze, potrzeba "prywatności";
to powinno Ci się zapalić czerwone światełko.
Bardzo rzadko zdarza się, że kobieta tak lekko decyduje się na rozstanie z mężem (szczególnie gdy są dzieci) tylko z powodu "niedogadywania się" lub dlatego, że "motylki pozdychały". Jeżeli jest on w miarę normalnym facetem, nie chla, nie bije jej ani dzieci, to zazwyczaj jest jeszcze inny powód. Bardzo konkretny, który ma swoje imię i nazwisko.
Obym się mylił w twoim przypadku.

wow, faktycznie masz rację, te wszystkie aspekty pojawiły się w moim życiu codziennym,kurcze otworzyłeś mi oczy, czas dać sobie spokój.
co do mnie zawsze dobro rodziny stawiałem na 1 miejscu, dawałem z siebie 110%, a widocznie nie potrafi tego uszanoiwać

Użytkownik 13 napisał/a:

Moi Drodzy, długo mnie nie było, i dużo się wydarzyło , na chwilę obecną dziś się wyprowadzam od żony, dowiedziałem się iż już mnie nie kocha, lecz może ze mną być, mieszkać, lecz ja się nie potrafię na to zgodzić.
Teraz pozostaje mi zapomnieć o uczuciach i ponownie układać sobie życie.
Bardzo Wam dziękuję za chęć niesienia pomocy, w tym trudnym dla mnie etapie życia, dzięki Wam umiejętnie podszedłem do sprawy, dziękuję iż w ramach pomocy opieraliście się na swoich doświadczeniach.
Pozdrawiam

I bądź pan tu mądry... ? Identyczna sytuacja jak u mnie. Teraz przygotuj się po jakiś 2 tygodniach na szukaniu kontaktu z Tobą przez nią gdzie podmiotem będzie dziecko. Nie kocha, ale zapomnieć nie chcę, dzwoni, piszę... chore to wszystko...

wyprowadziłem się , i było mi bardzo trudno, cały czas pisała do mnie iż bym tego nie robił, ze mnie kocha itp, chwile po tym odpisała ok, i ze jeszcze będziemy razem.
teraz zadaje sobie pytanie o co kaman, jesli nie chciała ratować związku, to co teraz do niej dotarło?

Użytkownik 13 napisał/a:

wyprowadziłem się , i było mi bardzo trudno, cały czas pisała do mnie iż bym tego nie robił, ze mnie kocha itp, chwile po tym odpisała ok, i ze jeszcze będziemy razem.
teraz zadaje sobie pytanie o co kaman, jesli nie chciała ratować związku, to co teraz do niej dotarło?

O naiwny.....teraz ma Ciebie na widelcu:)

Ma dowód na to, że ze wszystkich sił starała się powstrzymać Ciebie przed wyprowadzka, starała się uratować jedność rodziny.
Ale Ty.....miales inne cele, opusciles rodzinę, zostawiles żonę i dzieci, ni interesowales się nimi, wolałeś uwolnić się z obowiązków wobec rodziny i bawić si swoim życiem....
Słowem, proszę Wysokiego Sądu : wyłącznie winny rozpadu małżeństwa!

Ale się dałeś podejść....

A moim zdaniem powinieneś walczyć. Czy mieszkasz czy nie! Jak Ci zaleŻy to walcZ. Każdy ma inne doświadczenia i według nich patrzy. Słowa to słowa. Czyny to czyny.

Kilka słów komentarza.
Walka zawsze niesie za sobą ofiary, zawsze ktoś przegrywa w walce.
Jeżeli walczysz o związek, o żonę to oznacza że chcesz mieć związek, żonę taką jaką Ty chcesz mieć. Wtedy albo ona przegra i będzie taka jak Ty chcesz, albo wygra i Ty zostaniesz z niczym.

Być może to żona wytoczył Ci wojnę i walczy z Tobą.
Wtedy jest już 1:0 dla niej.
Jeżeli ma kogoś, chce się Ciebie pozbyć to osiągnęła to czego chciała i to z przytupem.
Tymi SMS może udowodnić sądowi Twoja winę, a dzieciom że to Ty opusciles rodzinę.
Sąd wlepi Ci alimenty nie tylko na dzieci ale i na nią.
Dzieci przyjmą "wujka" jako wybawce, który zaopiekował się żona i dziećmi po Tym jak poszedles w sina dal.
"Wujek" może już się ujawnić i zostanie im przedstawiony jako zbawca, ten dobry a Ty ten zły. Nie będąc z nimi cały czas nie masz wpływu na manipulowanie nimi.
Będziesz bankomatem jej romansu i jednocześnie wrednym ojcem.

To Twoje zadanie rozróżnić czy żona walczy z Tobą czy chce naprawy związku. Xzy jej SMS są szczere czy są podstępem.

Nie dojdziesz do prawdy mieszkając osobno, nie mówiąc "sprawdzam ".

Ucieczka nie jest sposobem na rozwiązanie problemów.
Separacja może być zdrowa, jeżeli ma określony czas trwania, jest zaakceptowana przez obie strony, jest omówiona z dziećmi i obie strony wiedzą jaki jest cel separacji i co po niej ma nastąpić.
Inaczej jest to ucieczka, która nic nie może naprawić, jedynie zwienczyć koniec związku.

To Twoja decyzja czy chcesz walczyć, czy już się podałeś i pogodziles z wszystkimi konsekwencjami, czy też chcesz naprawić - ale wtedy wspólnie, może z pomocą profesjonalna.

Nie sugeruj się historiami innych, bo każda będzie różniła się od Twojej.
Odrzuc emocje, swój egoizm i przeanalizuj swoją sytuację, określ konsekwencje Twoich decyzji, koszty które poniesiesz.
Potem nie zwala winy za Twoją decyzję która podejmiesz na innych. Twoja decyzja - Twoja odpowiedzialność za,jej skutki.

A więc pewnie Cię czeka najgorszy okres jaki jest... Zajrzyj na mój ostatni post http://www.netkobiety.pl/viewtopic.php?id=99594&p=5

Użytkownik 13 napisał/a:

flipers napisał/a:

A więc pewnie Cię czeka najgorszy okres jaki jest... Zajrzyj na mój ostatni post http://www.netkobiety.pl/viewtopic.php?id=99594&p=5

Przeczytałem Twój post, dużo pokrywa się z moim życiem, zastanawiam się tylko czego te kobiety chcą od życia, mając tak dużo.
U mnie sprawa ma się rozstrzygnąć prawdo podobnie do swiąt, albo znów bedziemy rodziną, lub zapomnimy o sobie.

No to przygotuj się na dużo słońca i jeszcze więcej deszczu. Ja przed tymi "spotkaniami" to już leki na nerwy zażywam...

Wczoraj już było na pograniczu bardzo grubo... i zadałem jedno pytanie: Skoro mówisz żebym spierda**ł i że już nigdy nic z tego nie będzie to po ch*j się przytulasz i nie odtrącasz nie wspomne o sexie skoro wiesz, że mi zależy i Was kocham ? - otrzymałem odpowiedź - cztery minuty ciszy ze szklanymi oczami... powiedziałem koniec ! bo albo ja się skończę albo Ty !

flipers napisał/a:

Wczoraj już było na pograniczu bardzo grubo... i zadałem jedno pytanie: Skoro mówisz żebym spierda**ł i że już nigdy nic z tego nie będzie to po ch*j się przytulasz i nie odtrącasz nie wspomne o sexie skoro wiesz, że mi zależy i Was kocham ? - otrzymałem odpowiedź - cztery minuty ciszy ze szklanymi oczami... powiedziałem koniec ! bo albo ja się skończę albo Ty !

właśnie u ciebie chociaż jest coś u mnie jest przyjęta zasada traktowania się jak powietrze, trudne zjawisko, ale non stop słyszę określe się w styczniu, zastanawiam się co ja mam robć do tego stycznia?

Tran dla psa
Pewien człowiek zaczął dawać swemu dobermanowi duże dawki tranu, ponieważ powiedziano mu, że jest on dobry dla psów. Codziennie trzymał głowę protestującego psa między kolanami, otwierał mu na siłę szczęki i wlewał płyn do gardła.

Pewnego dnia pies wyrwał się i rozlał tran na podłogę. Potem, ku wielkiemu zaskoczeniu mężczyzny, powrócił, żeby wylizać łyżkę. Wtedy to człowiek odkrył, że pies nie protestował przeciwko tranowi, lecz metodzie jego aplikowania.

Użytkownik 13 napisał/a:

właśnie u ciebie chociaż jest coś u mnie jest przyjęta zasada traktowania się jak powietrze, trudne zjawisko, ale non stop słyszę określe się w styczniu, zastanawiam się co ja mam robć do tego stycznia?

Co znaczy "określę się w Styczniu"??? A może podała dokładną datę i godzinę? Albo się kogoś kocha, albo nie! Albo komuś zależy, albo nie! Albo chcemy coś naprawiać, albo nie! To wszystko wygląda jak zabawa Twoimi uczuciami. Sama chyba celowo chce rozp......ć rodzinę.

Najgorsze jest to że wypracowałem miłość połączoną z nienawiścią. Kocham ją, a jednocześnie pierdoln**łem tym wszystkim. Niech sobie ułoży życie z kimś innym i będzie szczęśliwa. Mam tylko jedno marzenie - żeby ktoś wymyślił "teleport" dla dzieciaków. Żebym jej nie musiał oglądać co drugi dzień, nie musiał z nią rozmawiać i nie musiał patrzeć w oczy. Najlepiej żeby całkowicie znikła...

flipers napisał/a:

Dzisiaj też mnie czeka "sielanka" Samochód w naprawie, a dzisiaj dzieciom robimy mikołaja, bo jutro mają w przedszkolu itp to za dużo wrażeń. Znowu będę musiał spędzić czas u nich... Chcę widzieć jak się dzieci cieszą i mają troche radości... a potem ma po mnie podjechać kolega POTEM czyli pewną część czasu chyba spędzę w pokoju na dole sam, bo nie chce siedzieć w ciszy i dusić się tym powietrzem...

Chciałbym Ci pomoć, ale sam jej potrzebuje, baw się z dziećmi ile możesz, ja spędzam z córką każdą wolną chwile,

Właśnie podjeliśmu decyzję o ponownej szansie na walkę o naszą rodzinę.

Użytkownik 13 napisał/a:

Właśnie podjeliśmu decyzję o ponownej szansie na walkę o naszą rodzinę.

Gratuluję! I trzymam kciuki.

dzięki jest szansa, ale zona mi non stop przypomina iż nic nie obiecuje, nie zrażam się pokaże jej jak mi zależy.