Brak dogadania z Żoną, proszę o wsparcie - Netkobiety.pl

To samo zycie. Nie zawsze jest kolorowo bo zmeczenie bo cos tam. Mam nadzieje ze odciążasz troche żone w obowiazkach? Jezeli nie wytrzymujesz to moze zrobcie sobie separacje? Po co od razu odchodzic na dobre?

To właśnie chciałam ci napisać, że żona cię nie kocha. Ale zrobiła to sama.

Co Ci mogę doradzić... problem ten sam co u mnie z tym, że ja miałem okres w życiu że mi to było obojętne. Wtedy powstały problemy z czułością itp brakowało jej tego. 2 miesiące temu powiedziała, że odchodzi bo się już umęczyła tą walką o to żeby było dobrze, wypaliłem ją do zera, uczucia, miłość itp. ( mamy dwójkę małych dzieci ) No i sytuacja się obróciła - teraz mi zależy a jej narazie nie... więc chyba czas tu jest potrzebny

Dzięki, Kolego.
Też zastanawiałem się nad kwestią czasu, kwestią zależności, i doszedłem do wniosku iż warto ratować związek, lecz nie mam tej pewności co do chęci z tej druiej strony.

eni.lij - myślisz iż powinienem dać jej w ten sposób do zrozumienia, kurcze idzie okres tzw swiateczny, i zalezy mi tez by córce w głowie nie pomieszac w tym okresie, ale z tego co czytam to wszyscy doradzacie mi konsekwencje, za co serdecznie dziękuje.

owieczko, przejąłem prawie wszystkie obowiązki by dać jej czas dla siebie, wykorzystuje go, co mnie cieszy, reaguje w każdym momencie kiedy mnie potrzebuje, np, jak każda kobieta (bóle menstruacyjne), w te dni nie ma lekko, co robie ja hmmmmm , wszystko by jej życie ułatwić od ciepłych kapci i koca, herbaty, masaży na bolący kręgosłup, czułości, wyręczenie we wszystkich obowiązkach, i co i nic, mam dość, i nie piszę tego w złości lecz ze zmęczenia.
Trudno mi non stop dawać, otrzymując niewiele.Kocham ja to wiem, jest dla mnie ważna,ale wykańczam się psychicznie i zdrowotnie.
Może faktycznie to zwykłe przyzwyczajenie, i nie mam już na co liczyć.
Super iż jest tyle osób co chcą pomóc, dobrą radą.

I tu właśnie potrzebna jest wytrwałość. Moja partnerka walczyła o mnie rok aż wreszcie już nie dała rady, powiedziała że to koniec i już do mnie nic nie czuję i co teraz sytuacja się obróciła....

Rozumiem, walcze już tak 3 msc, i zero wygranych, non stop kółtnie, spimy już osobno, nawet doszło do rozmów na temat spraw finansowych.
Jak już dojdziemy do porozumienia iż walczymy , to następnego dnia wszystko się psuje, bo twierdzi iż nie potrafi wziąść sie w garsc z dnia na dzien.
Może jak odejdę to zrozumie.

Mieszkacie razem ? Ja się wyprowadziłem na jej życzenie i od tamtego momentu narazie jest bardzo pozytywnie. Portafimy sie spotkać, oglądnąć film, porozmawiać o wszystkim ( ale naszych tematów narazie nie ruszamy )

Emocje opadły, zaczynamy wszystko od nowa. Z dzieciakami przebywam ile się tylko da. Jeżeli nie zabieram ich do siebie tylko przyjeżdżam do nich przy okazji pomagam jej ogarnąć dużo spraw związanych z domem. Nie ma kłótni, nie ma pretensji. Dzisiaj wyjeżdżałem na delegację i pierwszy raz wczoraj jak byłem u nich przytuliłem ją na siłę - nie chciała po czym zasnęła w moich ramionach, dałem buziaka, przykryłem i wyszedłem po cichu... jestem w delegacji, narazie jest cisza, ale wiem że myśli o tym, bo dawno tak nie było.
Nie zniechęcam się , robię swoje.

Masz siłe kolego, szacun, też powinienem tak zrobić wyprowadzę się, damy sobie trochę spokoju, może zaiskrzy, a jak nie to będzie nam łatwiej się rozstać na dobre

Nawet jak ma depresję to teraz co bys nie zrobił będzie do Ciebie agresywna i dalej się bedziecie kłócić...

Wpisz w wyszukiwarkę hasło "Skala Becka - test", podsuń żonie do wypełnienia. wynik nie jest diagnozą, ale w przypadku osiągnięcia pewnego poziomu zalecany do kontakt z lekarzem psychiatrą (w ramach NFZ nie potrzeba skierowania). Ten postawi diagnozę: potwierdzi przypuszczenia lub też je odrzuci. W tym pierwszym, zaproponuje leczenie.

A czy niechęć, zobojętnienie okazuje w stosunku do innych ludzi też, czy tylko wobec Ciebie?

Nie chcę Cie martwić ani prorokować, ale na Twoim miejscu przyjrzałbym się żonie dokładniej.
Jeżeli jej niechęć i zobojętnienie dotyczy głównie Ciebie oraz Waszych spraw, może to oznaczać, że w jej życiu pojawił się ktoś trzeci.  Nie koniecznie w sensie fizycznym, być może tylko w głowie, w uczuciach. Wcale tak nie musi być, ale wydaje mi się to bardzo prawdopodobne.
Znam doskonale takie zachowania z autopsji. Taką "nieumiejętność"  okazywania uczuć , takie stany "depresyjne" i huśtawki nastroju.
Jeżeli do wszystkich, opisanych przez Ciebie zachowań żony dojdzie jeszcze:
- więcej obowiązków w pracy lub jakieś wyjazdy służbowe, których wcześniej nie było;
- potrzeba "większej wolności" z jej strony, np wychodzenia z domu bez Ciebie, spotykania się "z koleżanką na pogaduchy";
- "przyklejony" do niej telefon, hasła na telefonie , komputerze, potrzeba "prywatności";
to powinno Ci się zapalić czerwone światełko.
Bardzo rzadko zdarza się, że kobieta tak lekko decyduje się na rozstanie z mężem (szczególnie gdy są dzieci) tylko z powodu "niedogadywania się" lub dlatego, że "motylki pozdychały". Jeżeli jest on w miarę normalnym facetem, nie chla, nie bije jej ani dzieci, to zazwyczaj jest jeszcze inny powód. Bardzo konkretny, który ma swoje imię i nazwisko.
Obym się mylił w twoim przypadku.

Bardzo dziękuję Wszystkim za dobre rady i poświecony czas,teraz po danalizie wydarzeń z mego życia wiem, iz to nie jest kobieta dla mnie.

Zastanawiam się tylko nad jednym , zawsze miała wszystko, wiedziała iż jest dla mnie najważniejsza, odmawiałem sobie by zobaczyć uśmiech na jej twarzy, od momentu jak zmieniła pracę jest zupełnie inna osobą.
Faktycznie tak jest, otworzyłem oczy dzięki, boli mnie tylko to iż jesli to jest tchórzostwo, to bardzo brzydkie postępowanie, robienie mi nadzieji iż jej zależy.
Do tego jeszcze dochodzi prośba o wsparcie finansowe, w trudnym okresie, bo przecież tyrałem tak bardzo by rodzina zwsze miała to co najlepsze, i z tego tytułu zarabiam wiecej niż żona.
Zawiodłem się, jeśli faktycznie tak jest.

Użytkowniku, powoli i bez gwałtownych ruchów. Wiem, że ciężko w takiej sytuacji zachować spokój i opanowanie ale tylko w taki sposób możesz coś osiągnąć.
Nie wyprowadzaj się nigdzie. Czekaj, obserwuj i bądź cierpliwy. Nie nadskakuj, nie proś, nie ulegaj we wszystkim ale też nie daj się sprowokować do kłótni i agresywnych zachowań.
Jeżeli ona chce się koniecznie rozstać, niech to ona wykona jakiś ruch, poda powody, złoży pozew czy cokolwiek (przecież mówi, że Cie kocha).
Jeżeli będziesz opanowany i sprytny (wiem, że to nie jest łatwe w takiej sytuacji) to masz szansę odkryć trochę prawdy o prawdziwych motywach, które kierują Twoją żoną. Wtedy będziesz mógł zdecydować co dalej chcesz z tym zrobić. Teraz jest za wcześnie na podejmowanie ostatecznych decyzji co do waszej przyszłości.
Jeżeli to Ty teraz odejdziesz, cała "wina" spadnie na Ciebie. To Ty będziesz tym "zlym", który zostawia rodzinę bo nie potrafił dogadać się żoną, która zawsze się tak starała.

Bądź też przygotowany na to, że jeżeli Twoja żona jest w "amoku" jakiegoś nowego zafascynowania, zauroczenia czy już romansu, to nie usłyszysz od niej teraz słowa prawdy. Żadne rozmowy ani tłumaczenia nic nie pomogą. Możesz w każdej chwili spodziewać się  "strzału w plecy". Brutalne to, ale niestety prawdziwe.

Możliwe, ale jak pytałem bo ja szczery facet jestem, czy jest ktoś inny to zawsze odpowiadała iż nie, zastanawiam się jaki jest sens w oszukiwaniu, wystarczyło powiedzieć zrozumiał bym, i życzył szczęscia na nowej drodze.
Pojawił mi się uśmiech na twarzy, kurcze po co coś ukrywać, przecież obojgu nam było by łatwiej jesli znalibyśmy prawde o sobie.
Każdy poszedł by w swoją stronę, i był szcześliwy.

Wiesz nie zależy mi naw winie, może być, zależy mi na córce, żona hmmm, wiem już teraz iż nie wydoła finansowo, alimenty są na córkę wiec jak do nich dojdzie to pewnie sam z siebie bede dawał wiecej, by miała godne życie.
Boli mnie ten zawód, ta swiadomość,(jesli jest tak faktycznie, o czym rozmawiamy), po co robić komuś problemy,kurcze gdzie podział się szacunek, nadal tego nie rozumiem.

ustalenia dotyczyły wspólnych kredytów, oraz dziecka, no i czy będe jej pomagał finansowo, nawet wstępnie poprosiła by jej to na piśmie dał.
Poważnie , pogubiłem się w tym, nadal do mnie nie dociera częśc faktów.

Czyli wyprowadzasz się z mieszkania, na które zapewne macie wspólny kredyt, dzielicie się spłata tego kredytu, dzielicie się opieką nad dzieckiem, ustalacie kwotę potrzebną dziecku i na dokładkę na piśmie Twoje finansowe zobowiązanie wobec niej... Nie zapomnij krwią podpisać.
Takiego zobowiązania na piśmie nie składaj, bo bokiem Ci wyjdzie, gdy będziesz utrzymywał nową rodzinę.
Tymczasem, jako, że dostrzegasz wszystkie objawy, o których pisał Facet, to nie czarujmy się, że to że jest ktoś trzeci nie jest faktem... Jeżeli nie wyprowadzisz się zgodnie z ustaleniami, to zacznie sie małe domowe piekiełko, które będzie Cię skłaniało do wyprowadzki i tak jak Facet pisał usłyszysz to i owo...

Pomoc w takich chwilach jak najbardziej i chwali się. Co do reszty, to rób jak uważasz. Twoje będa konsekwencje Twoich działań.

A co w tej "kawie" zamierzasz umieścić?

No to mało.
Ale wróćmy na chwilę do kwestii rozstaniowych. My tu pitu pitu o rozstaniu, a czy mowa była o rozwodzie? Formalnym zakończeniu?

Jakoś mam wrażenie, że na forum przyszedłeś po to, żeby ktoś utwierdzi cię w przekonaniu, że chcesz odejść, żeby ktoś ci powiedział, że to dobra  decyzja. Ty już ją podjąłeś. A zaraz potem pisałeś o "walce". I kurczę, miałam takie pytanie: "o co walczysz?" i "z kim walczysz?" - co jest celem, a kto wrogiem...?

Ale widzę, że szybko (bo w ciągu paru godzin) już ci przeszło.

Nic mi nie przeszło nadal zależy mi na zonie, nie oceniaj mnie tak szybko, to nie feer.
Walcze o miłość mojej kobiety, dopiero tutaj po rozmowie z ludźmi zauważyłem aspekty na które byłem wcześniej ślepy, decyzja nie jest łatwa, wiem iż będę cierpiał.
Pytanie jesli mam cierpieć to po co dalej brnąć,ale w głebi serca jestem głupi, bo ona jest dla mnie wszystkim

Nie oceniam, wyciągam wnioski na podstawie tego co napisałeś. Taki los, piszesz ile chcesz, ja na tej podstawie wyciągam jakieś wnioski, więcej niż sam napisałeś o tobie nie wiem.

Nadal pytam "walczysz"? Z kim? O co?
"Walka" zakłada, że ktoś jest przeciwnikiem.

Wsparłem, wspieram nadal, dziś operacja , nawet od razu wziąłem wolne na dzis, lecz nie spotkałem się z aprobatą mego działania, nie skorzystała z mej pomocy, wiec każde z nas pojechało dziś do pracy.

Cześć, walczę z zoną by poświęciła mi trochę czasu, byśmy mogli zrobić coś wspólnie.

A ona chciała/oczekiwała   t a k i e g o   Twego działania? Uzgodniłeś to z nią czy też podjąłeś decyzję za nią?

Pomoc i wsparcie ma różne oblicza. Czasem, te w rozumieniu 'pomagacza' najlepsze, są niedźwiedzią przysługą.

Edycja
By uniknąć nieporozumień. Współczuję Ci. Współczuję tego, że nie możecie dogadać się. Może pora na skorzystanie z tłumacza (mediatora)?

Nie oczekuj, że odrazu Ci się rzuci w ramiona. Ten temat cały czas przerabiam. Jest to żmudne i męczące. Zawsze dostaje buziaka jak przyjeżdżam do nich, zawsze ją przytulę i nie mam nic w zamian - ale wiem, że dzięki temu cały czas "jestem"
Gdyby tak naprawdę nie chciała tego to by odrazu powiedziała co Ty robisz ? weź przestań.