5 lat życia w drugim życiu - Netkobiety.pl

Z ciekawości zapytam jeszcze o ten seks z partnerką. Skoro ona taka zimna i niepotrzebująca, niczego nie inicjowała, to dlaczego inicjowałeś z nią seks w czasie gdy jak piszesz do szaleństwa kochałeś inną kobietę? W jakim celu to robiłeś? Żeby  się nie zorientowała, że coś jest nie tak, żeby nie zaczęła zadawać niewygodnych pytań, gdzie zaspakajasz swoje potrzeby?

Pisałeś wcześniej, że będziesz czekać na Ewę, 5lat, 10 lat nie ważne ile. To takie wzruszające, dopóki się nie zada pytania na co właściwie chcesz tak czekać, bo przecież pisałeś że nie będziecie razem to pewne, nie umieliście podjąć tej decyzji tyle lat przecież. Będziesz czekać aż znów zgodzi się być twoją kochanką? Aż znów zgodzi się być źródłem tych emocji, od których uzależnił się twój mózg. Bo przecież stan w którym teraz jesteś, to cierpienie, jak to nazywasz, jest właśnie konsekwencją tego chemicznego uzależnienia mózgu, które było takie wspaniałe i się skończyło. Boli i będzie boleć bo zmuszono cię do odwyku.

Edit. Czego ty właściwie od tej Ewy chcesz?

Trudno nie mieć, jestem totalnie rozjechany. Z jednej strony Wasze argumenty miażdżą, z drugiej strony to Wy tego nie przezywalyscie, to tylko czysta kalkulacja, a to trwalo 5 lat, dzien w dzien. tego nie da sie tak odciac pod wplyuwem paru osob z forum. Wyszlo na to ze to ja jestem biedny mis bo sie zauroczylem jak szczeniak...
Bede chcial z nia porozmawiac na spokojnie, ale to nie teraz, zapytam prosto z mostu, skoro gowno z tego, to niech mi powie w oczy, proste banalne pytanie .. czy z jej strony to bylo prawdziwe ...

Tylko to właśnie chodzi o czysta kalkulację,  na którą ty nie możesz sobie pozwolić,  bo nie jesteś bezstronny wobec Ewy. Zakochałes się, a wtedy widzi się tylko zalety, taka prawda. Nie łączyło cię z nią prawdziwe życie.
My jako osoby czytające twoja historie,  możemy przyjrzeć się temu z boku,  pokazać Ci "palcem" to czego ty nie zauważyłeś, na co pewnie w ogóle nie zwrócił byś uwagi.
Druga sprawa, myślisz że jak zadasz jej to pytanie to co ci powie, bo ja się domyślam. Już Ci pisałam że liczą się czyny nie słowa. Nie wierzę,  że przyzna się do tego,  że przez 5lat cię oszukiwala, że być może się zauroczyla ale z pewnością miłością nazwać tego nie można.

Daj jej juz spokoj. Wyraznie Cie prosila.
Najwyrazniej postanowila odbudowac swe relacje z mezem. Nie naciskaj.
Sprawa zakonczona - fajnie bylo, mila rozrywka, odskok od "normalnego" zycia.
Potraktuj to jako fajna przygode. Trzeba wiedziec kiedy ze sceny zejsc.

Spotkałem Ewę ostatnio w swoim mieście. Przypadkowo, wyjeżdzała z parkingu gdy podjeżdżałem. Spotkanie przypadkowe. Machnąłem ręką ale cos nie zagrało tym razem. Złapałem za telefon i dzwonie, raz, drugi i nic. Napisalem sms'a czy po tych 3m-cach moze w koncu ze mną normalnie porozmawiac i nie traktowac mnie jak smiecia ?
Ewa oddzwonila po godzinie, nie miała dobrego nastroju, przygnebiona, podłamana, zakłopotana, sama nie wiedziala czemu dzwoni.
POwiedziala ze szykowala sie do tej rozmowy ale ciągle cos ją blokowało.
WIele osob mnie zgani, obleje pomyjami, okrzyknie egoistą ever, ale wiedzcie że jak pisalem wczesniej, bardzo mi to forum pomoglo i pare tekstów ktore tutaj padly przytoczylem podczas tej rozmowy.
Po 2 godzinnej rozmowie Ewa płakała a ja miałem łzy w oczach. W gardle ściskało strasznie.
Ewa wybrała jedyne co słuszne - rodzine. Nie mam do niej pretensji absolutnie, opowiedziala mi jak to sie stało gdy mleko sie wylało, jak to wplynelo na ich zwiazek, jak teraz chce odbudowac to co rozwaliła. Brakło mi tylko kontaktu wzrokowego, ale wiem ze to było szczere wszystko.
Powiedzialem że żałuje, żałuje że gdy przyszla do mnie powiedzieć ze chce zajsc w ciąże, że nie porozmawialem wtedy z nią szczerze, bo powinienem, bo to byl moj obowiazek zapytać z kim chce miec dziecko, bo dziecko jest dowodem wszystkiego, bo ta decyzja jej bedzie dowodem wszystkiego. Rozpłakała sie, zapytala czy zostawilbym wtedy dzieci dla niej. Teraz nie jestem w stanie odpowiedziec bo duzo sie zmieniło, ale wtedy powinnismy rozmawiac szczerze i otwarcie. W zwiazku ma teraz bardzo ciezko, mąż przy kazdej okazji wygarnia jej to i owo. Ona placze w nocy, bierze na klate bo to tylko jej wina (i moja) ale bierze na klate i chce walczyc, nie wie ile to potrwa ale chce walczyc.
Gdy zacząłem mówić o wiątpliwościach w stosunku do naszych uczuć, rozpłakała sie. Dla niej to był cios,bo ona sie bardzo zaangażowała i ciągle myśli o nas i ciagle tęskni, ale nie może, musi zrobic wszystko dla związku, wszystko na ile bedzie miala siły.
Ja powiedzialem że nie bede na nią czekał, nie moge, nie moge też jej mieć wiec odpuszczam, nie bede jej wchodzil w droge, nie bede dzwonił, ale bede ją kochał, bo uczucia nie jestem w stanie wymazać, nie jestem. Jedyne co moge powstrzymać i zmienic to swoje postepowanie.
To była chyba najbardziej wzruszajaca rozmowa. Powiedziałem jej ze niestety to z nią przeżyłem najpiekniejsze chwile życia, to ona dała mi coś czego wczesniej nie znałem, pokazała mi tak wiele, tak bardzo mi odpowiadała. Nigdy o niej nie zapomne, nigdy.

Dwoje egoistów dorabiających romantyczną otoczkę do syfu w jakim żyją.
Jeżeli kogoś obraziłem, to przepraszam.

O masakra.
Wy lepiej na jakąś ofiare dajcie, albo na wspomożenie osób mających prawdziwe problemy.
Bo jak Was ta karma dopadnie, to ja pierdzielę.
Ręka, noga, mózg na ścianie.

Nie ma za co, pewne rzeczy trzeba nazwać po imieniu, a nie dorabiać mitologię do zwykłego kurestwa.
Jacy oni biedni nieszczęśliwi, porzygać się można. Jedno warte drugiego, masakra...

Tez w to nie wierze. Gdyby byla taka zakochana i steskniona to cieszylaby sie ze Cie widzi mimo wszystko a nie unikala i udawala ze nie zna. Oddzwonila tylko dlatego ze bala sie Twojej natarczywosci telefonow smsow. Bala sie ze w przyplywie zlosci i frustracji wparujesz do jej domu i zrobisz dzika awanture mowiac mezowi cala prawde. Wystraszyl ja Twoj agresywny ton w smsie ze traktuje Cie jak smiecia i zadzwonila by zalagodzic sprawe. Ona nie jest glupia, widzi ze Ciebie to uczucie trzyma mocno i byc moze jestes w przyplywie desperacji gotow do roznych radykalnych krokow ktore calkiem pogrzebia jej malzenstwo...malzenstwo ktore ona CHCE a nie musi ratowac. A ze bystra jest to wie ze nie moze Ci powiedziec ze jednak to byla pomylka, skok w bok dla emocji i mimo wszystko malzenstwo zawsze bylo najwazniejsze i wez sie odpier.... Dopiero by Cie rozwscieczyla ta prawda i kto wie co bys zrobil. Zagrala wiec sierotke  ktora nie chce ale musi trwac w tym zwiazku bo przeciez gdyby nie musiala to bieglaby w Twe ramiona. Taaa...
W to ze maz nie jest teraz milusi i ona musi sie  solidnie nagimnastykowac zeby jej nie zasadzil kopa po tej zdradzie akurat wierze ale cala reszta jest tylko zrecznie podana papka ktora elegancko lyknales. Ona zrobi z siebie meczennice ktora sie poswieci na oltarzu obowiazkow rodzinnych a Twoje ego bedzie uratowane bo nie wyjdzie na to ze Cie poprostu wykorzystala na tyle na ile byles jej potrzebny tylko jestes jej gwiazdka z nieba ktorej jednak nie moze dostac. Ocknij sie i przestan majaczyc Autorze.

Ewa wróciła po 2,5 roku !

cześć witam wszystkich po prawie 3 latach! Wracam znowu po poradę jak sądzę, po kubeł zimnej wody, po 'darmową' terapię, wracam, bo historia moja i Ewy nie skończyła się, kończy się teraz w tym momencie a ja znowu krwawię.

Dla przypomnienia,  poznałem się z Ewą w 2012 roku, ja już miałem dzieci, ona w planach. oboje w związkach. Zwykła znajomość jakich setki, oboje - zaryzykuje stwierdzenie - dojrzali, ja wtedy 35 lat, ona 30. Niezależni, silni, w jakimś stopniu spełnieni zawodowo. Zaiskrzyło bardzo. Rozpoczęły się spotkania i rozmowy, huśtawka nastrojów, raz odrzucamy to wszystko po chwili znowu rozmawiamy. Mija pół roku, lądujemy w łóżku, padają słowa kocham w obie strony i zaczyna się romans. Lata lecą a my w podwójnym życiu trwamy, Ewa zachodzi w ciąże z mężem, a my dalej trwamy. Po 5 latach mleko się rozlewa, mąż przypadkowo patrzy w tel a tam korespondencja ze mną. Ewa ucina kontakt ratuje rodzinę dosłownie w ułamku sekundy. Ja krwawię przez pól roku, szukam kontaktu, czasem się z nią łapie, ale ona nie chce, nie może, nie umie, ratuje to co ma. Padają już nawet obraźliwe słowa, generalnie wszystko możecie przeczytać na początku tego wątku. Moja żałoba trwa pól roku, dokładnie pół roku cierpienia, sam nie wiem jak rodzina się nie zorientowała. Uciekałem w 'dzieci' jak tylko mogłem, ciągle z nimi, wszystko z nimi, setki godzin na rowerach, łyżwach, nartach. Nowa praca, budowa domu, jakoś poszło ale trwało to pół pieprzonego roku. Potem chciałem jakiś kontakt odnowić ale tak jak sugerowało forum i logika - odpuściłem.

No i mamy kwiecień 2019, niespodziewanie dostaje maila pod którym nogi mi się uginają i łzy ni to szczęścia ni to wściekłości leją się strumieniem. Najpierw przez 2tyg była próba kontaktu na 'tajną skrzynkę' którą usunąłem, potem napisała na oficjalnego maila - Mąż mnie zostawił - nic od Ciebie nie chce, ciekawi mnie jak potoczyło się Twoje życie z partnerką. Początkowo odpisuje żeby spadała, ona prosi o spotkanie, gram na zwłokę ale wiem że się spotkamy, już to wiem. Do spotkania dochodzi, są jej łzy, jest żal, są mocne słowa, odwożę ją do domu, rozmawiamy prawie do rana w samochodzie, na koniec przytulamy się ze łzami oboje. Mam ją znowu, jestem szczęśliwy.

Przez te 2,5 roku pozbyłem się jej z mojej głowy doszczętnie, poukładałem relacje z kobietą które nigdy nie były idealne, ale logistyka działała zawsze. Przez te 2,5 roku ja rozwinąłem się bardziej, awansowałem, moja kobieta dalej w tym samym miejscu z telefonem na kanapie. Nie analizowałem już tego, uznałem że i tak 'niektórzy' mają gorzej. Nagle pojawia się Ewa i wulgaryzm wszystko.

Tydzień później lądujemy w łóżku, wpadamy bardziej i bardziej w zakochanie. Znowu raz dołki raz górki, ona rozbita totalnie, postawiła na męża, zrezygnowała ze mnie żeby mieć rodzinę, tymczasem to mąż okazał się mieć kogoś na boku, wyprowadził się z dnia na dzień. Potem przyznał się że romansował już dużo wcześniej niż ona ze mną, przyznał się że zdradzał wielokrotnie i że ona zasługuje na kogoś innego.  Zaniedbana i niekochana w końcu trafiła na mnie - banał prawda ?
Ewa po 2,5 latach wróciła zmieniona, to już nie ta kobieta, to już nie te emocje, tamte 5lat było bajką, teraz przez pol roku wiele razy pokłóciliśmy się ostro. Zupełnie inny charakter, zupełnie inna wrażliwość, nie rozumiałem tego, ale kochałem ją, może za 'tamtą' Ewę.
Mijają miesiące, oczywiście ja zaniedbuje swoją kobietę, często wychodzę, często mnie nie ma, setki rozmów i telefony codziennie z Ewą. Setki spotkań kina kolacje, jedziemy mocno po bandzie. W jednym miesiącu rozstajemy się bo ona nie chce być druga, chwile potem znowu razem. Z jednej strony załamana że sama, że nikogo nie znajdzie, z drugiej strony  - Ja -  w swojej rodzinie której ona nie chce dotykać i rozbijać. Sama emocjonalnie bardzo niestabilna. Ja jestem przy niej, kocham ją ale bardzo często się sprzeczamy, w wielu miejscach się różnimy. Wkurzona na cały świat, na mężczyzn, na mnie, na wszystko. Po kilku awanturach na siłe stara się kogoś znaleźć, poznać. Czasem poznaje i chce się z kimś umówić ale to się rozpada, mnie trafia szlag, potem znowu wraca do mnie i tak w kolo. Koszmar, to wszystko to jakiś koszmar, ale przy niej czuje sie tak dobrze, czuje taką namiętność i wrażliwość, czuje takie ciepło. wiem że to są jakies farmazony, ale cholera to tak wlasnie jest, że lapiemy się na tym czego nie ma w domu.

Mija pół roku, w moim domu coraz większa przepaść, niby wakacje razem, ale sexu brak od miesięcy. Skurwysyństwo i pogarda dla mnie tak wiem. Pewien listopadowy weekend, moja kobieta rozsypuje się kiedy wracam w sobotę nad ranem po - rzekomej imprezę firmowej. Oczywiście bylem z Ewą. Moja kobieta czuje zdradę i mówi mi o tym wprost, nie przyznaje się, nie mam śmiałości - to raz - nie mam pewności tez że Ewa tego chce. Awantura trwa tydzień, może awantura to złe słowo - bo nawet dzieci nie widzą łez mamy i moich też. Ja jestem wulgaryzm i nie wiem co robić. Tłumacze się swojej kobiecie fascynacją innymi kobietami, silnymi których w pracy mam dużo, tłumaczę się wsparciem w pracy a brakiem wsparcia w domu. Nie obwiniam jej, obwiniam nas, że nas nie ma od dawna, że jesteśmy bo są dzieci. W minionym roku minęło 20lat jak jesteśmy razem. Jesteśmy zupełnie innymi ludźmi niż kiedyś, zupełnie inne temperamenty. Rozmawiamy tydzien wieczorami, zaczynamy się kochać  i jest lepiej. Ucinam na jakis czas kontakt z Ewą, ale mam świadomość że to jest jojo i wróci. Wrociło po 2 tygodniach.

Ewa chce żebym został z rodziną, że straci do mnie szacunek jeśli zrobię to samo co jej ex i zostawię dzieci. Prosi żebym ją zostawił i wrócił do dzieci i kobiety bo ona jest na to za słaba, godziny łez i płakania w rekach, ustalamy rozstanie i od świąt zero kontaktu. Ma żal do siebie że do rozgrzebała, że sie ze mną kocha, że mi tak namieszala. Mija sylwester a mnie skręca i dzwonie, przyjeżdżam, kochamy się płacząc oboje, następnego dnia pretensja że jej zaburzam świat, przyjeżdżam i dalej rozmawiamy godzinami. Nie możne tak żyć dalej, ma dość, te 8 miesięcy już ja zmęczyło. Nie ma dla nas szans i mam ją zostawić. Ja z mętlikiem w głowie ale wiem że chce być z nią, wróciła po tak długim czasie i rozgrzebała wszystko, a ja sam sobie wmawiałem ze jak wróci - to już będzie moja. Stawiam sprawę jasno i mowie ze chce być z nią ale potrzebuje czasu, potrzebuje kilku miesięcy. Musze odejść od rodziny ale ten proces będzie trwał. Ewa tego nie akceptuje, zostawiam zapłakaną, potem dzwoni że ona jest na to za słaba, że nie będzie mogla patrzeć w lustro jeśli przyczyni się do rozbicia rodziny, do zabrania ojca. Powiecie że to hipokryzja bo zrobiła to chociażby pieprząc się ze mną, to jest bardzo łatwo wszystko ocenić z tej pozycji.
Ewa prosi żebym ją zostawił, prosi żebym się z nią nie kontaktował, ona chce to już mieć za sobą, chce poukładać na nowo, znaleźć partnera i tworzyć związek, z nami koniec bo tylko przedłużamy agonię.

I jestem znowu moje drogie forum w miejscu w którym byłem ponad 3 lata temu. Jestem rozbity, jestem pobity, jestem wypalony. Postawiłem na nią 100% i przegrałem. Czyli mamy teraz 8 lat związku z 2,5 roczną przerwą. Poproszę teraz o wiadra z wodą, slowa pogardy i co tam macie na takich skurw... jak ja.

Przeczytałam Twój wątek i zastanawiam jak długo jeszcze będziesz krzywdził swoją żonę, 8 lat oszukiwania, jak długo jeszcze? Będziesz czekał do jej 50-tych urodzin, daj jej szansę na bycie szczęśliwą. Ręce opadają

Zgadzam się z przedmówcami. Niezłe z Ciebie ziółko. Zdrada pod przykrywką "niesamowitej i ekscytującej miłości". Ciekawe, czy jak zakochiwałeś się w swojej obecnej małżonce to też tak nie skakałeś do nieba.
Co uderza mnie najbardziej w Twoich wypowiedziach to brak szacunku do swoich partnerek. Zarówno do żony - chyba nie trzeba komentować dlaczego jak i dla kochanki - która zmęczona byciem z Tobą w końcu zdecydowała się odejść, dać spokój i nie rozbijać obcej rodziny kosztem siebie (swoją drogą bardzo szanuję to zachowanie). Dziewczyna jest zmęczona, zdołowana, zniechęcona - a Ty nie dajesz jej pozbierać myśli tylko natarczywie się pchasz w jej ramiona, chociaż dziewczyna próbuje postawić granice i zacząć żyć na nowo bez tego bagna w którym się znalazła. Daj jej odetchnąć chłopie!

Co do Ciebie i Twoich zachowań - nie mam słów. Brzydzi mnie to co robisz i w jaki sposób próbujesz zapanować nad swoim życiem. Zdradzasz żonę, kiedy ona czuje coś nosem to się nie przyznajesz tylko "walczysz" z kryzysem i kochasz się z żoną, wiedząc że i tak nie zamierzasz skończyć tego romansu. Weź się ogarnij. Przeanalizuj to co robisz, walnij się w łeb i zrób w końcu coś dobrego i ostatecznego. I trzymaj się tej decyzji jak już coś postanowisz.

Napewno nie jest proste i napewno ona będzie cierpieć . Moim zdaniem lepiej żeby teraz cierpiała póki jest młoda i ma szansę i chęci w razie co poznać i pokochać kogoś i przede wszystkim kto ją pokocha !!!
Dziećmi się nie zasłaniaj bo wchodząc w łóżko do innej o nich nie myślałeś . Dla dzieci będzie lepiej mieć kochających ich rodziców którzy są osobno niż żyć w kłamstwie które kiedyś wyjdzie . Rozumiem że czekasz aż dzieci dorosną żona się zestarzeje na rozstanie tak ?! Wiesz co jesteś tchurzem boisz się poprostu zostać sam . Kochanka cię nie kocha jestem tego pewna , tak samo tego jak pewnie sam zostaniesz kiedyś na starość bez żony kochanki a w końcu dzieci które cię znienawidzą . Była bym w stanie ci współczuć gdybyś nie był z obecną kobieta i żył bez związku . A tak to jesteś ...

Buhahahahahahaha romantyk od siedmiu boleści. Chłopie weź Ty łbem o ścianę uderz parę razy, tylko porządnie, a potem poczytaj te bzdety co tu nawypisywałeś. W pewnym wieku nie wypada nosić krótkich spodenek...

Ja dla takich zafiksowanych  na punkcie swojej Ewy jak Ty awarszawa widzę jedno lekarstwo - wspólne życie , być może nawet rok nie byłby potrzebny byś wyrósł z tych krótkich spodenek, może się boisz że ta  Twoja wielka miłość o jaką się posądzasz i posądzają Cię niektórzy nie wystarczy na długo a może to jest tak że takie osoby jak Ty, które  kłamią w związkach, zdradzają, prowadzą podwójne życie, same sobie nie wierzą, nie mówię tego złośliwie, naprawdę się zastanawiam jak możesz tak pojmować rzeczywistość, jeśli nie potrafisz się ogarnąć i źle Ci w tym bałaganie to może idź po jakąś fachową pomoc bo lata lecą a Ty mentalnie w tym samym miejscu i nic Ci nie lepiej

No to są trudne sprawy.
A na ciebie nie ma rady, ty wielbisz melodramat. Czujesz się w tym środowisku jak ryba w wodzie.
Nie kochasz Ewy, nie kochasz partnerki i nie kochasz samego siebie.
Kobiety są tylko dodatkiem do twojego wyimaginowanego świata i ok, masz prawo do swojej iluzji.
Co powinieneś zrobić- może poczekać na karę boską, karmę czy jak to się tam nazywa;)
Przepraszam, ale trudno cię traktować poważnie:)

Uciekanie w miłość do Boga to rodzaj zabezpieczenia przed zranieniem od ludzi tu na ziemi. Miłość ludzka jest ułomna, nietrwała, zawodna, czasem nieprawdziwa i często jednostronna. Naturalnym więc stało się dla człowieka stworzenie miłości idealnej, niezawodnej i trwałej. Miłości jako spełnienia i ukojenia. Miłości ostatecznej o niezamkniętej definicji, którą każdy może uzupełnić wg potrzeb. Powstała więc miłość do Boga jako odpowiedź na rozczarowania drugim człowiekiem.

Dżizas, co za tchórzostwo.

Nie wiem, jak można patrzeć  w oczy osobie, z którą się spędziło 20 lat, spłodziło się dzieci, i kłamać, by chronić swój nic nie warty tyłek.
Koleś, jesteś nikim. Ewa została sama i wiedziała, że gdzieś, ktoś  kiedyś za nią biegał. Kopnęła Cię w tyłek 3 lata temu, wybierając męża, no ale peszek chciał, że teraz to mąż kopnął ją. Miał chociaż odwagę powiedzieć jej, że zdradzał ją od x czasu. Laska zapewne zbiera z podłogi poczucie własnej godności i wtedy pojawiła jej się nad głową, duża chmurka z Twoim imieniem. A ty? Ty myślisz, że to miłość. I niech tak będzie. Zatem, zabieraj tę swoją miłość, zamieszkajcie ze sobą i żyjcie sto lat. Żona musi się dowiedzieć całej prawdy, by miała siłę Cię znienawidzić i złożyć pozew z Twojej winy. Twoje dzieci powinny wiedzieć, jakiego mają ojca.
Pieprzenie takie o wielkiej miłości i biedny misio nie wie co robić...Zrobiło mi się niedobrze.

W skrócie g...wniana.

A jak nie pomoże to wstań rozpędź się i przyłóż głową w ścianę może to coś naprostuje w Twoim myśleniu.

brrr, niech bóg strzeże przed tak toksyczną miłością