Jestem w kropce problem z Matka - Netkobiety.pl

Czy ja dobrze zrozumiałam, że Twoja mama ma mieszkanie, które kupiła na raty a teraz ma jeszcze mieszkanie po babci?

To czy mama pomoże to tylko i wyłącznie jej dobra wola. Piszesz, że pracuje, więc ma za co. Twoja mama pracuje na siebie i na swoje życie . Jeśli miałabym coś doradzić, to tylko tyle, żeby mame ładnie poprosić o pomoc, ale nie na zasadzie pomóż, bo jestem Twoją córką i mi się należy. Mama ma prawo obawiać się o swoją przyszłość. Z tego co piszesz o mamie wynika, ze Wasze stosunki są dalekie od poprawnych i może mama wie, że w przyszłości będzie mogła liczyć tylko na siebie. Takie mam odczucia w tej sprawie.

Wedlug mnie to jesli matka opiekowala sie babcia na starosc, to jej sie to mieszkanie nalezy. Tym bardziej, ze fatycznie rozumiem poniekad Twoja matke: babcia sie Toba zajmowala, a Ty wyjechalas, zalozylas rodzine, w tym czasie to matka chodzila kolo babci. Nie powinnas wiec miec pretensji o mieszkanie po babci, bo Ci sie nie nalezy. Inna sprawa, ze matka moglaby chciec Wam pomoc i Wam dac to mieszkanie. Ale widocznie nie chce. Moze miec i 5 mieszkan, a moze robic z nimi,co jej sie podoba. Uwierz, ze opieka nad starsza osoba to katorga. Sama zaproponowalas, ze odciazysz matke. Pomysl: Ty chodzilas kolo babci dwa tygodnie i mialas dosc, a Twoja mama przez kilka(nascie?) lat. Wiesz, dlaczego sie wypowiadam? Bo Twoja sytuacja przypomina mi o mojej.Ja zamieszkalam z babcia i jej mama, gdy mialam 15 lat. Ale ja mam dobry kontakt z rodzicami. Oni wyjechali za granice, a ja nie chcialam, wiec zostalam u babci. Gdy wychodzilam za maz, moja babcia przepisala na mnie swoj dom (co prawda stary i do remontu, ale zawsze). Dzis ma 70 lat, a jej matka 93. Prababcia malo kontaktuje, jeszcze chodzi, ale opada z sil, nie ma pamieci, nie idzie sie dogadac. W tym roku zaczela robic w pampersy. Trzeba przy niej byc, bo sama nie zrobi sobie nawet herbaty. Wiem,ile kosztuje ta opieka moja babcie. A najlepsze, ze obok mieszka babci brat,jego dzieci i ZADNE nie przyjdzie nawet zapytac, jak prababcia sie czuje. Nie mowiac o innej pomocy. Dopoki prababcia nie robila w pampersy (do tamtego roku) to zostalam babci raz 2 tyg, a raz 3 tyg, by mogla pojecac do UK, do swojego syna (mojego taty), spotkac sie z rodzina,porozmawiac z ludzmi normalnie (zaraz gdy wrocila jej siostra zmarla, ktora mieszkala w tym samym miescie co moj tata,wiec mialy okazje sie pozegnac). Dzisiaj ja tez mam swoja rodzine, ale na ile moge,pomagam babci. Skosze trawe, czy zwiesze firanki. Tata przyjedzie na urlop to tez cos tam pomoze. Za to rodzina,ktora mieszka obok, czyli brat babci ma w nosie. Nie przychodzi (czasem tylko, ale nie pomoze tylko pogada i sobie pojdzie). Ja tez nie zawsze moge pomoc, nie zawsze moge pojechac,tym bardziej boli swiadomosc, ze na brata nie moze liczyc. Gdy zmarla babci siostra,to chciala jechac na pogrzeb, a jej brat nie jechal. Nie chcial nawet babci z matka zostac,by na ten pogrzeb mogla pojechac. Ja jechalam,wiec zostac nie moglam. Zostala z prababcia taka ciotka, bez jednej nogi, ktora jak sie dowiedziala, to przyjechala pociagiem 300 km.... Tak oto najblizsza rodzine mozna liczyc...

Twoja mama czuje sie samotna. Sama pisalas, ze powodem jej ''depresyjnego'' nastroju jest brak mezczyzny u boku. Ty wyjechalas, jej zostalo opiekowanie sie matka. Czy pomoglas matce w opiece nad babcia, gdy bylas za granica? Wszak babcia Cie wychowywala. Czy przypadkiem nie bylo tak, ze toczylyscie z matka cicha wojne na zasadzie: ona miala mnie gdzies,ja tez bede miala, uciekam? A cierpiala na tym babcia. Matka z corka zajete swymi problemami,pretensjami, zalami, a babcia? Czy miala nalezyta opieke? Bo z tego, co piszesz Twoja mama naduzywa alkoholu. Jestes pewna, ze dobrze sie babcia zajmie taka osoba? Teraz, gdy babci nie ma, Wy sie bedziecie spierac o mieszkanie po niej? Autorko, zacznij naprawiac relacje z matka poki nie jest za pozno.Ona ewidentnie potrzebuje pomocy.

Hej, wlasnie Ty mialas dobry kontakt z rodzicami i pewnie zawsze moglas na nich liczyc. Uwiez mi ze ja dla swojej mamy nigdy nie bylam priorytetem. Jesli chodzi o Babcie - nie mialam problemu jej sie zajac, potem do pomocy najelam opiekunke. Kwestia jest taka ze Babcia doszla do stanu umierania wiec zadzwonilam do matki zeby wracala z wakacji, mowa byla o paru dniach - chyba kazdy powinen wrocic jesli jego rodzic jest na lozu smierci zamiast myslec o wlasnym nosie? Wolalismy do Babci karetke dwa dni z rzedu, moja mama sie nawet nie odezwala jak sobie radzimy bo 1. Nie chciala nam przeszkadzac 2. Ja wyjechalam za granice ( zeby moc zyc normalnie bez terroru psychiczego codziennie ) 3. Ona nie jest w stanie zniesc tej sytuacji. Babcia przewracala sie, nie mowila, nie jadla i miala biegunke z odlezynami, przypominam ze miedzy tym bylo kilkuletnie dziecko, nawet ze wzgledu na to powinna wrocic. Jesli chodzi o mieszkanie - nigdy go nie chcialam dla siebie, jedyne o co prosilam to pomoc na poczatku. Oferowalam jej ze potem pomozemy jej ze splata kredytu, uslyszalam ze nie chce byc od nikogo zalezna. Mialam szczere checi aby to wszytko ulozyc, zapomniec o przeszlosci ale moja mama jest zawsze skoncentrowana na swojej krzywdzie.

Może niech każda żyje swoim życiem.

Porozmawiaj z mężem i z mamą. Powiedz, że nie możesz znieść tej sytuacji, że chciałabyś żeby wszyscy się dogadywali, tak jak w normalnej rodzinie.

Mamy wlasnie w planie kupno mieszkania na kredyt, bedzie na styk jesli bank da. A wiem ze stare mieszkanie bedzie dalej stalo puste. Rozmowe z mezem i matka tez chce przeprowadzic tylko ze moze bedzie mi latwiej jesli troche sie tu wygadam, cudow sie nie spodziewam. Nie jestem osoba ktora umie sie asertywnie z ludzmi dogadac i to sprawia ze tego typu sprawy narastaja u mnie do granic katastrofy. Boli mnie ta sytuacja, szczegolnie ze mam wrazenie ze mama obwinia mnie za wszelkie swoje niepowodzenia. Tak jak pisalam miala z moja bacia kiepski kontakt wiec musiala sie "uzerac" kiedy mnie nie bylo. Jedna na druga do mnie gadaly a ja miedzy mlotem a kowadlem. To przeciez nie byla moja wina ze dwie dorosle kobiety nie umialy sie porozumiec. Uwiezcie ze dla dziecka/nastolatki to ogromne obciazenie psychiczne. I po tym wszystkim nawet teraz mama ma do mnie prenesje. Ja nie jestem idealna ale jej w zaden sposob nie skrzywdzilam, ulozylam sobie zycie sama, a tak naprawde moja babcia chorowala powaznie od niecalego roku kiedy juz bylo wiadomo ze wracam do kraju. Nie zostawilam matki z niedolezna staruszka wjezdzajac.