zdrada emocjonalna - Netkobiety.pl

Terapia małżeńska.

Wydaje mi się, że skoro zaczął pisać z jakąś inną panią, to znak, że w Wasze małżeństwo wkradła się jakaś rutyna lub mąż przechodzi jakiś kryzys. Jeżeli rzeczywiście ufasz mu, że to były tylko SMS-y i nadal go kochasz- to ratuj Wasze małżeństwo. Może rzeczywiście pójdźcie na terapię lub poszukajcie czegoś nowego co moglibyście robić razem, co by Wam dawało radość i zbliżyło Was do siebie, pozwoliło na nowo się zakochać.

treści sms-ów były różne ,od wyznań ,po temat rozwodu ,po bilingach wiem ,że to 2-miesiące ,ale to tylko bilingi reszty nie jestem w stanie sprawdzić ,wszystko mi się kotłuje po głowie ,ja przeczytałam tylko część reszty nie byłam już w stanie ,on twierdzi że nie wie dlaczego to zaczął ,typowe dla faceta.i najgorsze te porównania ,przecież wiadomo że każdy jest inny ,nie jestem miss świata ale myślałam że 18 lat coś znaczy

rozmawiamy ...w zasadzie to ja mówię ,a mąż nie chce o tym rozmawiać ,mówi że temat tej Pani jest zakończony ,skasował jej numery, sprawdził mój telefon czy nie mam zapisanego do niej numeru ,tylko po co mi jej numer ?  chce żebyśmy zapomnieli o całej tej sprawie ,że mnie kocha i chce byśmy byli razem ,łatwo mu mówić ,tylko jak ja mam zapomnieć ?przecież to się już stało ,on idzie do pracy ,wraca normalnie ,a ja tylko myślę o tym całym zdarzeniu ,cofam się wstecz i patrzę co było nie tak ,że do tego doszło ...

Bylam w podobnej sytuacji, z ta roznica ze u mnie pan maz byl laskaw "skonsumowac" swoj romans z pewna "pania".
Zdecydowalismy sie dac sobie druga szanse I probowac naprawiac nasze malzenstwo.
Mnie bardzo pomoglo spotkanie z terapeuta. Bylismy razem z mezem I pan psycholog wytlumaczyl panu mezowi dobitnie, ze z mojej strony sprawa nie jest skonczona I minal miesiace a moze lata zanim ewentualnie bedzie lepiej.
Pomysl o tym. Twoj maz musi zrozumiec, ze twoj stan jest spowodowany wylacznie JEGO zachowaniem I to ON sie musi postarac lesli chce wasz zwiazek uratowac.

Od zdrady minelo 2,5 roku (od kiedy sie widzieli ostatni raz), potem byly wiadomosci.

Moj Pan maz okazal sie tchorzem nie tylko na froncie malzenskim ale takze w stosunkach w owa "dama". Jak panna sie zadurzyla (tak mysle) postanowila przeistoczyc sie z boczniary w oficjalna zone. I tu dame spotkal zawod - pan maz moj okazal sie typowym facetem, przestraszyl sie rozwalania zycia I odtawil boczniare na boczny tor, czekajac (jakiez to typowe) az wielka milosc boczniary wygasnie - wszystkie te boczniary kochaja bowiem miloscia czysta I wielka:).

Ja dowiedzialam sie w lutym 2015 czyli od "wykrycia" minelo ponad 1,5 roku.

Zdrada wcześniej czy później wychodzi na jaw. Takie to życie. Bycie ze sobą 18 lat i do tego dwójka dzieci to jest jakiś dorobek. Naprawdę spory. Czy po tym odkryciu coś się da naprawić ? To zależy. Czy to tylko odskocznia od szarości czy nowa tląca się miłość ?. To dwie różne sytuacje. Wiemy tyle, że w Twoich oczach stracił w pewnym sensie zaufanie. To normalna reakcja. Bijesz się teraz myślami co dalej i co będzie. Uważam, że to nie jest sprawa zakończona. To Twój mąż tak powiedział ale dla Ciebie niestety nie jest. To zbyt poważna sprawa. Mąż powinien teraz gęsto się z tego wytłumaczyć i powiedzieć co jego pchnęło do takiego kroku. Co takiego się stało w małżeństwie, że tego potrzebował. Masz stanowczo zażądać wyjaśnień. Jesteś w końcu jego żoną a do tego są jeszcze dzieci. Powiedz mu, że jest to bardzo poważna sytuacja, która stawia na szali całe wasze małżeństwo. Jest to dla ciebie sytuacja niedopuszczalna i zabraniasz mu wszelkich kontaktów z tą kobietą. I żeby się lepiej dobrze zastanowił jeśli podejmie decyzje aby się z nią spotkać bo jak jeszcze raz zobaczysz sms-y albo znajdziesz dowód, że się z nią spotkał lub kontaktował to będzie to dla ciebie jednoznaczny dowód na to, że najwyższy czas się rozstać, ponieważ Ty nie zamierzasz się z nikim dzielić z własnym mężem, wiec niech lepiej dobrze przemyśli sytuację i się zastanowi co jest naprawdę dla niego ważniejsze. Powinien przemyśleć jakie będą konsekwencje dla Waszych dzieci. Nie dla Was ale dzieci.

Tylko łatwo tak pisać jak się nie zna sytuacji finansowej. Ale mimo wszystko przemyśl za i przeciw. Dla zdradzaczy nie ma innego sposobu jak stanowcze zażądanie wyjaśnień. To mąż powinien starać się odbudować zaufanie, bo on zawiódł, ale ty musisz mu na to pozwolić czyli nie wracać nieustannie do tego, co było, nawet w myślach, o ile potrafisz to zrobić. Oczywiście nie przychodzi to od razu. Co dalej ? Niestety trzeba obserwować a jakby były wątpliwości to zbierać dowody na rozwód.

ZNajomosc meza z owa "dama" trwala ok. roku.
Spotkali sie trzykrotnie - ona mieszka w innej czesci kraju. Nie mieli okazji spotykac sie czesciej.
Ja w zasadzie do tej pory tego nie ogarnelam. Zdarza sie ze wraca. Moge powiedziec ze mam lepsze dni - takie w ktorych o tym nie mysle, I gorsze, kiedy nie moge sie na niczym skupic I mysle jak to sie moglo zdarzyc.
Zauwazam poprawe:) Z biegiem czasu takich gorszych dni zdarza sie coraz mniej.
Wiem jedno - nie mozna zapomniec, ale trzeba nauczyc sie z tym zyc.
Ja zdecydowalam sie w zasadzie od pierwszej chwili dac mezowi szanse. Glownie ze wzgledu na dzieci na poczatku.

Jak radzil Peter_35 - zrobilam swego rodzaju zestawienie - zyskow I strat w przypadku rozwodu. Wyszlo mi, ze w razie rozwodu strat bedzie wiecej (z MOJEGO punktu widzenia) I nie odnosze sie w zaden sposob do spraw finansowych - w tej materii bym sobie poradzila.

Coz moge poradzic autorce watka... sluchac SIEBIE, sluchac tego, co podpowiadaja rozum I serce.
Barzdzo wazne jest tez, aby w zaden sposob, nigdy nie dac sobie wmowic ze jestesmy winne tego, co sie stalo.
Zdrada jest WYLACZNA wina zdradzajecego. Nawet jesli zwiazek przezywal kryzys, to nie mozna tego uzywac jako usprawiedliwienia dla zdrady.

Urszula76 to naturalne, że czujesz się zdradzona, oszukana, że nie potrafisz się oderwać od ciągłego myślenia o zdradzie męża. Chyba najlepsze, co możesz dla siebie zrobić, to usiąść i rozważyć, czego tak naprawdę chcesz. Słuchaj siebie. Jeśli nie masz na to zgody, by przejść nad tym wszystkim do porządku dziennego (jak sugeruje Twój mąż), to tego nie rób.
Jeśli chcesz ratować wasze małżeństwo zachęcam Cię do postawienia na terapię małżeńską. Łatwiej będzie się wam dogadać i przepracować różne rzeczy przy wsparciu specjalisty. Tym bardziej, jeśli twój mąż ma opory, przed rozmawianiem o swojej zdradzie.

Wychodzi na to, ze faceci sa szablonowi.
Moj odpowiadal dokladnie to samo.. "nie wie, nie rozumie, nie moja wina itp.itd."
Moze czytali ten sam poradnik biedne misie;)

Zgadzam sie z Iza Nowalska w kwestii terapii. Mnie pomogla. Musicie poddac sie jej jednak oboje.
Jesli zdecydujesz sie ratowac malzenstwo - to przynajmniej to maz powinien dla Ciebie zrobic.

A jestes pewna talarz123 ze wie?

Tak sie zastanawiam, ze moze oni sami nie do konca wiedza. W sensie jaki mechanizm zadzialal ze do tego doszlo.
Ktos sie spodobal, mile slowa/smsy/wiadomosci I sie kreci. Jakos. Az do momentu kiedy nie przekrocza granicy. I moze na prawde nie do konca wiedza dlaczego. Oprocz tego, ze jest ryzyko jest zabawa, krew z mozgu odplywa I nie mysla logicznie.

Dla mnie to ze chcial jest oczywiste. Gdyby nie chcial to by tego nie zrobil:)
Mam wrazenie, ze powiedzenie, ze faceci dorastaja do wieku 6 lat a potem tylko rosna jest poniekad prawdziwe.
Ich reakcje sa czasami takie infantylne.
Chca miec ciastko I zjesc ciastko.
I te tlumaczenia: "nie wiem, nie rozumiem, nie chcialem".
Gdyby nie fakt ze dotknelo mnie to osobiscie, uznalabym to za dosc smieszne. Rodzaj tragifarsy.

Ja swojego tez do niczego nie zmuszalam. Wrecz przeciwnie - wyszlam z zalozenia ze skoro on spierd.. zepsol w sensie, to niech teraz sie stara to naprawic. Kazalam sie panu porzadnie zastanowic czego chce w zyciu. O nic nie prosilam - postawilam warunki.
Albo je akceptuje albo nié I droga wolna.

"Wielka milosc" jak widac nie zna granic:)

Powiedzmy ze spedzili ze soba 3 weekendy - to troche zmienia:(
Tak jak pisalam, boczniara chciala wiecej, zdradzacz sie wystraszyl.

Tak swoja droga, zastanawiam sie jakie pobudki kieruja boczniarami ze pakuja sie w takie uklady?
Wiedzac, ze facet ma zone, dzieci, ze wyjezdza z rodzina na wakcje. Ja dodatkowo bylam w ciazy - wiec wiadome bylo, ze o separacji od loza nie ma mowy (no chyba ze niepokalane poczecie).
Moja boczniara wiedziala o mnie.
Biorac wszystko pod uwage po co angazowac sie w cos takiego?
Nie trzeba byc wrozka zeby wiedziec ze to sie skonczy wielkim BUM..

Nie wiem Kasia kicia co gorsze czy u Ciebie bo bylas w ciazy i trwalo to rok jakby emocjonalnie czy u mnie co trwalo to 2 miesiace ale bardzo intensywnie. W sumie zazdroszcze Ci ze tylko 3 razy. Ale Ty naprawde nic nie zauwazylas? Nie wiem np ze zachowuje sie inaczej ze cos pisze katem ze zamyslony albo cos? Ja nie zauwazylam bo byl za granica ale jak wrocil to rozszyfrowalam go w 3 dni. Potem juz tylko sluchalam co mial mi do powiedzenia. U Ciebie to tak jakby romans emocjonalny z 3 spotkaniami. Jestes pewna ze nie bylo tego wiecej? Pamietam jak maz mnie opowiadal ze ta lafirynda jego mowila ze ona bedzie przyjezdzala z nim do naszego miasta beda sie spotykac w hotelu. To byl typ takiej co ja krecilo jak kogos rani. W tym przypadku chciala ranic mnie tylko jej nie poszlo.Lepiej zeby tak bylo jak mowi zebys juz nie cierpiala wiecej albo w sumie moze juz lepiej nic nie wiedziec wiecej. Sama tez nie wiem czy wszystko wyciagnelamod niego.

Oj wiedzą Eni.lij, wiedzą . Ale czasami tak trudno przed samym sobą przyznać się, że dało się ciała na całej linii, że się sprawiło komuś taki zawód, że się coś zniszczyło bezpowrotnie, coś na czym jednak im zależało i do tego z jakiego powodu . Łatwiej wymyślić wymówkę, zwalić na coś/kogoś, odsunąć od siebie odpowiedzialność, wyprzeć niewygodne fakty. Mój mąż na pewno nie jest głupcem, chociaż był moment, że i za takiego go miałam jak słuchałam tych jego wymówek. Ale jednak nim nie jest

No tez mysle ze raczej to rżna glupkow i doskonale wiedza tylko im ciezko sie przyznac ze cos zchrzanili a mozna zchrzanic na calego. Mysle ze taki jak pojdzie w romans na calego to i tak zwykle dlugo to potem nie trwa. Bo potem klapki spadaja i okazuje sie ze ten aniol to niekiedy okazuje sie byc diablem wcielonym jak tylko skonczy grac takiego wspanialego i zaczynaja wychodzic te wady. Moj tez mi mowil ze powoli zaczal dostrzegac wady. Powoli zaczynala byc bez tali z celulitem i rozstepami zbyt pewna siebie arogancka i za duzo pila. Na pirwszy rzut byla wspaniala(podobno pierwszy zawod nastapil gdy zciagnela z siebie ubranie od razu przypomnial sobie jak ja wygladam no w to akurat moge uwierzyc bo mnie figury mozna pozazdroscic)Pewnie gdyby to trwalo dluzej klapki spadaly by w dalszym ciagu. Wlasciwie to polecial najbardziej na to ze codziennie sluchal jaki to wspanialy przystojny cudowny itd. Stwierdzil ze jakos tak polecialo i ciezko mu sie bylo wycofac. Zalosne i typowe dla faceta.Mysle ze przy kolejnych klotniach bo juz takowe sie zaczynaly slyszalby juz tego coraz mniej a potem pewnie by jeszcze uslyszal ze jest palantem itd. Nie wiem dlaczego faceci daja sie nabierac na takie glupoty.

Haha znam to z autopsji:)

Moj tez byl gleboko zaskoczony ze przeciez tak naprawde to ma wszystko w domu. I to jeszcze w lepszym gatunku;)

Malo tego, byl zdegustowany postawa boczniary, bo okazalo sie (nagle), ze to cudowna istota (boczniara w sensie) tez ma czasem fochy I wymagania. No przeciez tak mialo byc cudownie I wspaniale o ona mu z propozycja wspolnego zycia wyjechala:)
No szok po prostu.

Dokladnie tak!!
Mnie "moja" zdrada wiele nauczyla.
Zrozumialam ze jestem silna I ze dam rade bez wzgledu na okolicznosci.
Ze potrzebuje dla siebie czasu I konsekwentnie to realizuje. pan maz ma takie same obowiazki jak ja - zostaje z dziecmi - w koncu tez jest rodzicem. I swietnie sobie radzi.
urszula76 nie podejmuj zadnych pochopnych krokow - nie namawiam Cie do zostania z nim - ale pamietaj - rozstac zawsze sie zdazycie. To jest krok ostateczny - powrotu moze nie byc.
Rozwaz wszystko na spokojnie. Wszystkie za I przeciw. Kladziesz na szali cale zycie. Pomysl czego TY chcesz I realizuj to.

W zadnym wypadku nie pozwalaj sie obwiniac za zdrade. To ZAWSZE jest wina zdradzajacego!!
Jesli nawet w zwiazku sie nie uklada to najpierw sie go konczy albo naprawia a nie szuka pocieszenia na ramienieniu jakiejs kur.. slodkiej powierniczki.
Twoj Pan maz musi zrozumiec, ze to TY dajesz mu druga szanse a nie na odwrot. Musi tez zrozumiec, ze masz prawo do swoich uczuc. masz prawo czuc sie nieszczesliwa bo tej traumie kotra Ci zafundowal.
Ja swojemu znalazlam pare artykolow o tym, jak naprawic malzenstwo po zdradzie I jak sie czuje zdradzona kobieta.
Kazalam przeczytac, przemyslec I podzielic sie ze mna spostrzezeniami.
Sprobuj go uswiadomic:)

Oj widze Kasiu ze Ty tez swoje przeszlas.Wiem co czujesz i wiem jak Ci ciezko zwlaszcza wychowujac dzieci kiedy łzy ci sie cisna do oczu a Ty musisz zachowac pozory a czasem wrecz sie usmiechac zeby nie widzialy.Tez to przechodze.Naprawde ciezko tak zyc ale masz te dzieciaczki to dla nich zyj. W sumie to bardzo Ci zazdroszcze ze je masz.Wiem co to znaczy brak zaufania. Sa tacy ze mysla ze to tylko to ze on Cie znowu zdradzi.A to nie prawda bardziej to to ze zawiedzie jako oparcie ja mam takie uczucie ze stracilam poczucie bezpieczenstwa.. Wcale nie uwazam ze jak zdradzi raz to zrobi to znowu. Jak dostal za to porzadnie po dupie to nie spojrzy nawet na inna babe. Tylko ze jest taki problem ze to my musimy zyc z tym co on zrobil ze zawiodl w tak waznych momentach i to boli jak cholera on moze tego nie zrobi ale my juz w to tak nie wierzymy. Moj dorosl do roli ojca dopiero mam wrazenie po tym jak poronilam wczesniej to niedojrzaly gowniarz byl. I co mi ztego teraz ze dorosl jak jak juz zyc z nim po tych przejsciach nie potrafie.Wiem co to znaczy ta opryskliwosc. Moj przez telefon tez taki byl mialam wrazenie ze prowokowal awantury zebym sie obrazila i dala mu spokoj. A potem zrobilo sie wszystko jasne. Gdybysmy wtedy mialy to doswiadczenie co teraz to mysle ze szybciej bysmy sie domyslily o co chodzi.Tez pamietam wtedy ze pomyslalam ze nigdy w zyciu bym sie nie spodziewala ze chodzi o jakas babe. Wywalaj Kasia swoja zlosc i swoje emocje jak masz doła. Ja chetnie poslucham. W sumie tak lzej ze nie jest sie samemu w podobnej sytuacji ze jeszcze gdzies jest ktos kto czuje to co my. Taki co tego nie przeszedl Cie nie zrozumie sama bym kiedys tego nie zrozumiala.

I See beyond no ja to Ci musze podziekowac ze Ty jestes na tym forum. Poczytalam troche Twoich postow i tak jakos lzej mi sie po nich zawsze robilo. Potrafisz dobitnie wszystko okreslic. Najbardziej podobalo mi sie o tej tesciowej bo widzisz ja tez mialam taka co mnie potrafila sprowadzic do swojego poziomu. Jak tesc wchodzil po pracy do domu to zupa juz musiala byc na stole. Jak u mnie bywalo inaczej to znaczylo tylko jedno : ze ja jestem nienormalna.  lzej mi bylo jak czytalam o Twojej tesciwej ze nie ja sama z taka wredna baba musialam sie meczyc. Na szczescie tez juz sie nie mecze. I wcale nie uwazam ze wyszlas na tym zle ze to sie u Ciebie skonczylo. Moze tak wlasnie lepiej niz zyc z takim po tym wszystkim. Wlasciwie to mialam pare momentow pozniej takich ze wyobrazalam sobie co by bylo gdybym teraz byla sama i bylo pare takich ze moglam kogos blizej poznac. No ale zdecydowalam sie byc w tym malzenstwie a wynika z tego tyle ze nie koniecznie musi sie wyjsc na tym dobrze.moze wlasnie lepiej zaczac nowy czysty zwiazek a nie zyc z tym balastem.Najglupsze dla mnie to to jak sie jest zaraz po w tym okropnym stanie psychicznym i walczy sie o nic nie wartego misia a potem to zostaje nam tylko zal i wstyd po tym wszystkim. Po latach czlowiek sam siebie nie moze zrozumiec ze tak sie zachowywal.

Też tak uważam. Część facetów pójdzie w takiej sytuacji "dla świętego spokoju", żeby mu już głowy nie suszyć.

eni.jil, dzięki. Trzymaj się. Na niewiernych facetach świat się nie kończy.

Nikt nie ma wątpliwości, że tak jest.

Argument, że jest się ze sobą długo jak dla mnie jest słaby. Co z tego wynika? Jaka była jakość tych 18 wspólnych lat? Czy jest realna szansa na to, że coś się dla urszuli76 zmieni?

Powodzenia Ula

Emocjonalna zdrada - tak się zawiesiłem na temacie tego wątku i się zastanawiam ile człowiekowi potrzeba do jej popełnienia..??? Kto jest wtedy winien??? Sam sprawca, który śmiał naruszyć świętość małżeńskiego węzła, który połączył dwie połówki na wieki wieków..??? Wszyscy opłakujemy jej skutki patrząc pogardliwie na winowajcę. Zapominamy czasami, że w tym dziele mamy w wielu przypadkach współwinnego.... tego poszkodowanego, który przez lata codziennie dolewał odrobinę do czary goryczy, powodując, że życie sprawcy stało się szare i gorzkie.
Tu oczywiście przyjmuję teraz na klatę atak wszystkich zagorzałych obrońców wierności składanej na ślubnym kobiercu, którzy nie przewidują żadnej formy zdrady, która nie znajduje uzasadnienia w żadnym przypadku.....

Zawsze mówię, że każdy kij ma dwa końce. Podoba mi się takie powiedzenie - każdy kto będzie mógł zjeść dobry obiad w domu, nie będzie się musiał stołować na mieście.... Nie mówię, że występuje to w każdym przypadku, ale jest wiele małżonków, którzy wykorzystali już wszystkie możliwości by doprowadzić swoje małżeństwo do przyswajalnej formy, w którym jego partner spełnia wszelkie oczekiwania i zaspokaja potrzeby wynikające z fizyczności, czułości, życiowego wsparcia, opieki, bezpieczeństwa itd. itd.... Niestety nie w każdym przypadku człowiek trafia na zrozumienie. Niejednokrotnie partner przez lata ostentacyjnie leje na uczucia drugiej strony, wciskając mu w głowę problematyczność prawie na każdej płaszczyźnie, na której tak faktycznie on sam wykazuje totalną bierność. To chyba taka reakcja obronna przed małżeńskim lenistwem, które nakłada na każdego z małżonków obowiązek dbania o małżeństwo, a nie ograniczenia się do faktu samego w nim obcowania.

Przypuszczam że stąd też właśnie biorą się telefony obcych bab w komórce męża. Nie chcę tu rozkminiać sytuacji życiowej założycielki tematu. Sam jestem w sytuacji, że najlepiej wbił bym do swojego telefonu nowy numer, bo to jak widzę po kilkunastu latach małżeństwa, jest o wiele prostsze. Człowiek ma czasami już dość walenia głową w mur jaki potrafi wybudować taki małżeński nygus. Chyba rozumiem skąd to się bierze....

Z uwagi na moje podejście do życia i do związku, chyba mój telefon nie powiększy się o nowy numer, lecz w pełni rozumiem ludzi, którzy postrzegają to zupełnie inaczej. Może czasami nie ma sensu walczyć latami w imię "poprawności politycznej" i dusić się w świecie kogoś, kto przez naście lat małżeństwa zapomina o naszym istnieniu i rozumiem też, że człowiek jest w stanie dokonać takiej emocjonalnej zdrady mając gdzieś opinię publiczną, bo możliwość skupienia na sobie uwagi drugiego obcego człowieka, który spojrzy na nas inaczej, niż jak na bezuczuciowy obiekt wałęsający się po domu, jest warta kilku lub kilkudziesięciu negatywów. Dostajesz coś czego nie możesz dostać w domu.......Skoro człowiek nie może dostać od współmałżonka tego co w sumie powinien, będzie szukał tam gdzie znajdzie, lub kogoś od kogo dostanie...... przykre lecz niestety prawdziwe. Życie to nie tylko praca, dzieci lub pasje. Ważny jest człowiek, który w przypadku gdy nie jest szczęśliwy, działa destrukcyjnie na swoje otoczenie wywalając frustrację, żal i ból wbrew wszelkim zasadom logiki. Wtedy cierpi każdy kto ma z nim kontakt - czasami jednak sami dokładamy się do takiego stanu rzeczy ślepi na własną bierną życiową postawę wobec kogoś z kim zdecydowaliśmy się spędzić całe życie.....

Przemawiasz i to bardzo długo.... czegokolwiek nie uargumentujesz i tak to ty masz problem nie druga strona.

Prócz emocjonalnej zdrady są w życiu większe nieszczęścia. Ludzie mogą zbłądzić w akcie desperacji i zrozumieć swój błąd i nawet go szczerze żałować starając się naprawić wyrządzoną krzywdę, druga strona jest nawet w stanie wybaczyć..... życie nie jest idealne, dlatego też uważałbym z tymi podludźmi -  ponad 70 lat temu była taka partia, dzięki której życie straciło miliony osób - też wystartowali w swojej kampanii z takimi hasłami.
Nie zawsze życie da się poukładać prostymi cięciami rzucając całą rodzinę z dzieciakami które kochasz, bo współmałżonek ma na ciebie wywalone przez większość małżeństwa.

Niestety - w większości żyją emocjami, które spychają rozum na dalszy plan. Przykładów na to znajdziesz wokół siebie tysiące. Czasem przychodzi opamiętanie i rozum się załączy, w większości jednak najpierw masz emocje, nawet prawo uwzględniło to w swoich przepisach.

Ok, przesadziłem z tymi "podludźmi", wybacz. Zareagowałem zbyt emocjonalnie w odpowiedzi na usprawiedliwianie zdrady. Moim zdaniem nie ma usprawiedliwienia dla zdrady - jeśli już do niej doszło to winę ponosi zdradzający, nawet jeśli wynikło to z chwilowej słabości, ucieczki od problemów, szukaniem pocieszenia. W takiej sytuacji "mleko się wylało" i nie ma już czego naprawiać. Można wybaczyć (ale nie trzeba) i pójść dalej osobno. Także dla dobra dzieci warto się rozstać, by dać im dobry przykład jak powinno się postępować w przypadku zdrady.

Maniek212 czytam to co napisałeś już drugi raz i w sumie dalej nie wierzę w to co czytam .

Potrzeba dwóch rzeczy: trzeba chcieć i podjąć decyzję: zrobię to.

Otóż to. Jest tak jak napisałeś. Winien jest sprawca. Tylko on.

Kłamstwu winien jest tylko kłamca.

To popuściłeś wodze wyobraźni Maniek. Na całego w dodatku.

Jeśli życie sprawcy było "szare i gorzkie" to tylko dlatego, że sam sobie na to pozwolił. Sam je gorzkim uczynił. Sam dolewał do czary tej goryczy. A kiedy zdrada się wydaje Maniek to na ogół (choć nie każdy jest taki bezczelny) tłumaczy to tym jak bardzo było mu źle, jak bardzo czuł się samotny i pokrzywdzony. Wiesz - zdradził, bo "musiał". I pewno zaskoczę Cię jak Ci powiem, że "musiał" to co najwyżej wymyślić na swoje usprawiedliwienie coś co sprawi, że nie będzie negatywnie oceniony. Dlatego będzie forsował tą swoją krzywdę i niespełnienie w związku. Obwiniał drugą stronę siebie "wybielając".

Uczciwy człowiek, z zasadami i kręgosłupem moralnym kończy związek, który mu nie odpowiada.

Wg tego co piszesz Maniek zdrajca zdradzi by "zadośćuczynić swoje krzywdy" , a w związku zostaje proszę ja Ciebie z jakiego powodu? Skoro tak mu źle niech pakuje manatki i uczciwie odetnie się od źródła bólu i cierpienia.

Ale sam doszedłeś właśnie pewno do wniosku, że to jednak nie tak

Nie każdy zdradza bo uważa, że jego życie jest - nazwijmy je: takiebylejakie. Nie każdy, który zdradza Maniek czuje się ofiarą swojego związku. I choćby nawet tak było zdrada nie jest wyjściem z kryzysu. Żadnym. Jest co najwyżej dowodem na słabość charakteru zdrajcy i brak szacunku do swojego partnera.

Jakie uzasadnienie? Ja mam dla zdrady jedno uzasadnienie: egoizm zdrajcy.
Żadna forma zdrady nie znajduje dla mnie innego usprawiedliwienia. Bo jak już pisałam jeśli dzieje się źle, to trzeba rozmawiać. Jeśli rozmowa nie przynosi efektów można się spakować i zakończyć relację...Prosto, uczciwie, bez wbijania noża w plecy.

A ja jem na mieście mimo, że w domu mam bardzo dobry obiad. Jem też czasami bo lubię i nie zawsze chce mi się coś dobrego ugotować...Czasami jem, żeby nie musieć sprzątać po

To chyba podobnie jak ze zdradą. Często zdrajcom się nie chce. Wolą włożyć wysiłek w zdobycie innej osoby niż poświęcić chociaż część tej uwagi swojemu partnerowi. A czasami wystarcza "tylko tyle" - ułamek tych starań...

Wtedy trzeba się rozstać Maniek. Zwyczajnie, uczciwie się rozstać.

O a czy to czasem nie to o czym pisałam? Nie chce się.

Zakładając, że jest jak piszesz - nie męcz się, nie wal głową w mur, bo nabijesz sobie guza. I rozwiedź się z tym "nygusem". Twoja agonia się skończy.

Mam całkowicie odmienne zdanie. Poprawnie politycznie byłoby się rozstać. Wtedy nic nie stoi na przeszkodzie, by "skupić na sobie uwagę obcego człowieka, który spojrzy na nas inaczej".

Że przykre się zgodzę. A prawdziwie było by gdyby człowiek, który nie może dostać od współmałżonka tego co w swoim mniemaniu powinien zakończył małżeństwo i zawarł nowe z tym od kogo to dostanie.

O tu się nawet z Tobą zgodzę Maniek. Jednak nie zgodzę się, że zdrada jest receptą na szczęście, lekiem na frustrację i uzasadnieniem dla cierpienia.

Uderz w stół i pojawia się maniek oraz Peter ...
Jak to jest iż gdy pada argument to odejdź zdrajcy od razu się uciszają... Rozwód to nie zło ani egoizm a często konieczność. Złem i egoizmem jest zdrada.

Ula faktycznie wychodzi na to, że tak jak mi się wydawało na początku, Twój "jeszcze mąż" nie zrozumiał... Nic. Niestety. I w takiej sytuacji faktycznie nie ma o co/kogo "walczyć". Z tego co piszesz tworzyliście normalny, fajny związek. Wszędzie są wzloty i upadki. Twojego męża chyba przerosła rzeczywistość...Smutne tylko, że nie zdaje sobie sprawy z tego, że ma co chce, na co zapracował i innej mieć nie będzie...Ehh. Cóż. Są i tacy. Trzymaj się Urszula76. Uważam, że podjęłaś słuszną decyzję. Dla siebie i dzieci najlepszą.

authority no co ty . Niektórzy muszą zdradzać. Muszą, bo mają takie złe życie, podłe żony i mężów. Są nieszczęśliwi. Ale zakończyć małżeństwa nie mogą, bo "co ludzie powiedzą". Jakimi okazaliby się wtedy mężami/żonami, matkami/ojcami. A zdrada - cóż - lek na ich rozdarte serca. Recepta na szczęśliwe życie. Nie ważne kto i ile za to zapłaci, ważne, że pojawia się jakiś sens w tym całym "bezsensie", który ich otacza...Jak się wyda zawsze można sprzedać komuś historię w stylu : "było mi tak źle z nią/nim dlatego zdradziłem/am, ale nie odejdę bo jestem wspaniałym/ą ojcem/matką", pewno co któryś tam nawet to łyknie i będzie współczuł, nawet doceni heroizm...

Wiesz z jednej strony cierpią w tych związkach (jak taki Werter "naszych czasów") z drugiej strony mają poczucie wyższości, bo poświęcają się dla sobie tylko wiadomego dobra (rodziny chyba?) (Pani Dulska mogła by brać u nich lekcje).

Chyba kolejny paradoks naszych czasów

Tak sobie myślę o tych romantycznych bohaterach - zdrajcach i przyznam, że nawet ja już zaczynam im współczuć... . Wobec tego ucinam już ten post, bo jeszcze pójdę na całość i zacznę ich "rozumieć" .

Mea123 dzięki, nasz punkt widzenia na różne sprawy jest zbliżony . Czasami próbuję coś przemilczeć. Czasami jednak nie mogę. Choć chcę. Bardzo. Ale jednak nie mogę.

Też miałam podobną sytuację. Tyle, że ja zdecydowałam się odejść. Trzymaj się, ból z czasem łagodnieje.

No Maniek nie zazdroszcze sytuacji ale mysle ze zdrada to nie sposob na rozwiazywanie problemow ani zadne lekarstwo tylko najczesciej gwózdz do trumny. Na Twoim miejscu chyba bym sie wyprowadzila na jakis czas i kazala jej zastanowic czy Cie jeszcze kocha czy nie. Jakby nie bylo przynajmniej sie wtedy przekonasz czy tak czy nie. Chyba ze nie chcesz wiedziec.

A więc Maniek jadę po kolei .

No nie muszą. No nie powinni nawet. Ze względu na drugą osobę, którą tym zachowaniem zwyczajnie w świecie cholernie zranią...

Nie no weź...Jak nie chcieli jak sęk w tym, że chcieli Maniek. Wytłumacz mi jak można zdradzić nie chcąc?

Ps. Piosenka o tym jak można zdradzić przypadkiem : https://www.youtube.com/watch?v=Q0Lg_ISGGW4

Ale skoro takie/takich mają to znaczy, że chcą mieć. Po co trwać w związku z kimś kto jest podły? Ten argument zaczyna mnie już śmieszyć.

O i widzisz Maniek tu się z Tobą zgodzę. Zgodzę się, że zdrada wynikać może ze słabości, niedoskonałości, nawet może głupoty. I potem ktoś może tego bardzo żałować. Zgodzę się Maniek i przyznam Ci rację. Ja to wiem bo mam tego obraz na co dzień. Natomiast nie wmówisz mi, że te osoby działają nieświadomie, że zdradziły bo nie miały innego wyjścia, że tak naprawdę nie chciały. Popełniły one błąd Maniek, ale w chwili gdy go popełniały WIEDZIAŁY co robią i robiły to bo CHCIAŁY. Wiedziały o konsekwencjach. Skrzętnie starały się ukryć zdradę, bo WIEDZIAŁY że jest ZŁA i NIE POWINNA mieć miejsca. Kalkulowały Maniek i podjęły ryzyko. I choć na początku twierdzą inaczej (w końcu tak łatwiej), to gdy w końcu spojrzą prawdzie w oczy i przestaną się bać potrafią powiedzieć prawdę. Potrafią przyznać, że zdradziły, bo chciały i dlatego, że przy nadarzającej się okazji skorzystały, bo miały ochotę - bo podjęły taką decyzję, bo mają wolną wolę Maniek. I korzystają z niej - wszyscy. Zawsze.

Zawsze najpierw postanawiasz. Potem to robisz. To jest właśnie dokonywanie wyborów Maniek. A to, że potem może (bo nie musi) pojawić się żal i cierpienie po tym jak okazuje się że wybór był zły Maniek, to już inna bajka. No niestety. Wtedy pozostaje wziąć odpowiedzialność za swoje decyzje.

Szczerze? Nie. Tzn żałowałam, że poszłam na takie studia a nie inne (dziś nie żałuję). Żałowałam, że nie dbałam o swoje potrzeby, że w pewnym momencie byłam ślepa na siebie. Ale przez moje wybory Maniek nikt prócz mnie nie cierpiał. Zawsze robiąc coś staram się pomyśleć o tych, których mam wokół siebie. Mam ich, bo są dla mnie ważni, bo chcę by byli przy mnie. Bo ich kocham. Kocham ich i nie chcę ich skrzywdzić i stracić. Robiąc coś zawsze o nich myślę.

Moje małżeństwo miewało kryzysy. Pojawiały się myśli o rozwodzie. Ale nigdy, nigdy przez myśl mi nie przeszło by zdradzić mojego męża. Rozwieść się, gdy wydawało mi się, że nie dam rady TAK, ale zdradzić NIGDY. Dlaczego?

Nawet zakładając że ludzie zdradzają a potem pomyślą o konsekwencjach, to jakie to jest usprawiedliwienie Maniek? Czego i kogo? Dla kogo? W jakim celu?

Sztuką jest pomyśleć przed. Za swoje decyzje trzeba brać odpowiedzialność i ponosić ich konsekwencje nawet jeśli te nie są "wygodne".
I jak już pisałam wyżej każdy wybór poprzedza decyzja.

Maniek a przytocz mi inne, ale sensowne proszę? Co trzyma świadomych swojego nieszczęścia ludzi w związkach, które ich nie satysfakcjonują? Które sprawiają im ból? W imię czego znoszą ten ból i decydują się nieść ten ciężar, a potem w konsekwencji zdradzają?

Dlaczego nie można się rozwieść?

Nie Maniek. Specjalistą jestem w innej dziedzinie wiedzy. Tą znam akurat z autopsji, ale za specjalistkę się nie uważam... Co najwyżej wyciągnęłam wnioski z tego co mnie spotkało, co widzę, o czym czytam.

To był mój sarkazm w odpowiedzi na Twój post oczywiście.

Napisałeś przecież, że rozumiesz, że ludzie zdradzają bo są nieszczęśliwi w małżeństwach, sfrustrowani. Natomiast ja nie rozumiem. To nie jest ŻADNE usprawiedliwienie dla zdrady. Jeśli człowiek jest nieszczęśliwy rozstaje się i szuka szczęścia gdzie indziej. Jeśli zdradza to zwyczajnie nie chce tego szczęścia poszukać. Jest mu dobrze. Chce "mieć ciastko i zjeść ciastko". I krzywdzi. Nie tylko żonę/męża a często nawet kochankę/kochanka. W imię czego Maniek? Jakim prawem? Kto dał zdrajcy prawo decydowania o życiu innych osób? Tylko dlatego, że jest mu tak wygodnie.  Bo uważa, że tak jest lepiej. Że nie ma innego wyjścia. Otóż ma. Może dokonać innego wyboru.

No pewnie, że uleczony nie został...Wyjaśniłam Ci już, że czym była moja odpowiedź do Authority. I niestety nie każdy jest "bardziej nieszczęśliwy", nie każdy zdrajca chce/potrafi zrozumieć co zrobił, dlaczego to zrobił i w końcu wziąć za to odpowiedzialność. Łatwiej jest wytłumaczyć sobie, że zrobiło się dobrze i nie miało się innego wyjścia, bo mąż/żona zły/a.
Jest zdrada i zdrada. Są zdrajcy i zdrajcy. Jedna drugiej i jedni drugim nierówni.

OOOO - tu mnie zainspirowałeś.Więc jaki może być cel zdrady wg Mańka?

Oj Maniek, Maniek... A komu mamy (wypowiem się w imieniu tych "wszystkich") zarzucić jak to ładnie ująłeś "przestępstwo zdrady"? No wytłumacz mi to Maniek. Zdrady winny jest ten co zdradza. Koniec i kropka. Inaczej być nie może...
Wiesz - nogi nie rozchylają się same, spodnie nie opadają do kolan same. Telefon do kochanki/kochanka też sam nie dzwoni.

To jest już odpowiedź na pytanie(dla współmałżonka) czy zdrajca chce ratować swoje małżeństwo. Nawet jak chce Maniek to i tak nie ma co ratować, bo tamtego małżeństwa już nie ma. Zakończył je zdrajca podejmując decyzję o zdradzie i podejmując kroki w jej kierunku. Można razem co najwyżej stworzyć nowe Maniek, ale na nowych warunkach i tylko pod warunkiem, że obie strony są tym zainteresowane i szczerze tego chcą.

Sam widzisz - Ula chciała. Jej mąż już nie. Nie udało się.
Ja chciałam, mój mąż chciał. Nam się udało. Przynajmniej na razie się udaje.

Maniek a czy ten który zdradza pyta się męża/żony czy chce by jego/ją zdradził?

Zasada jest prosta: Jeśli coś spieprzyłeś to to napraw.  Jeśli oczywiście Twojego partnera stać na taki piękny gest wobec Ciebie jakim jest wybaczenie... Jeśli nie weź odpowiedzialność za swoje decyzje i pogódź się z tym, że dla chwili uniesienia z kimś innym straciłeś wszystko na czym Ci zależało. Nie masz przecież pięciu lat... (nie piszę tego bezpośrednio do Ciebie oczywiście).

Maniek czy Ty jesteś w stanie wyskoczyć ze swoich ram, otworzyć oczy trochę szerzej, przesiąść się na moment do innego przedziału w pociągu, którym jedziesz???
Jeśli tak zrób to chociaż na moment. Jeśli nie trudno.

ZDRADA jest konsekwencją decyzji zdrajcy. Jest wyrazem jego: egoizmu, braku szacunku, słabości charakteru, niskiego poczucia własnej wartości. Owszem może być tak, że w małżeństwie popadło się w rutynę, codzienność bywa przecież przytłaczająca. Ale na miłość boską jak to ma się do zdrady? Czy ona jest w stanie zmienić ten stan rzeczy? Zdrada nie ma właściwości leczniczych, nie rozwiąże żadnego z małżeńskich problemów. Przysporzy co najwyżej nowych.

I czy Ty wypowiadasz się w ten sposób o swojej żonie? Czy tak ogólnie piszesz? Jeśli tak współczuję. Wam obojgu.

Odwróć rolę. Spójrz na swoją żonę inaczej. Poszukaj przyczyn jej zachowania. Jesteś w stanie empatycznie spojrzeć na zdrajcę a nie jesteś w stanie dać żonie odrobiny empatii? Zawsze taka była? Jeśli tak to po kiego żeniłeś się? Nie była taka kiedyś? Co stało się, że taka się stała? Od kiedy taka jest? Czy Ty Maniek jesteś taki sam jak wtedy, kiedy tworzyliście szczęśliwy związek?
Pytam retorycznie oczywiście.

Bronisz. W tym właśnie przypadku bronisz. I zastanawiam się dlaczego?

I żeby było jasne Maniek - ja nie szykanuję zdrajców. Jestem jedną z osób, której udało się wybaczyć. Przeszłam to piekło. I właśnie dlatego rozumiem osoby, których nie stać na taki gest.
Uważam przy tym jednak, że wybaczyć trzeba - dla siebie Maniek. Tylko i wyłącznie dla siebie, żeby zdrada nie zdominowała życia zdradzonego. Nie była spiralą, która je nakręca. Natomiast nie uważam, żeby trzeba było żyć ze zdrajcą po, bo On/Ona ma takie życzenie, lub bo tak wypada, lub bo są dzieci, bo on zrozumiał swój błąd. Nie. Można żyć z osobą, która zdradziła tylko w jednej sytuacji: gdy się tego chce, gdy zdradzony tego mimo wszystko chce.

No to tu już sama nie wiem. Jakie jest Twoje stanowisko Maniek w końcu? Nie podlega usprawiedliwieniu, czy podlega?

Bo my tu właśnie dyskutujemy o tym, w większości wszyscy będąc zgodnymi, że nie podlega usprawiedliwieniu. Że nie można zdrady niczym usprawiedliwić, bo zwyczajnie nie ma dla niej usprawiedliwienia. Ty próbowałeś ją usprawiedliwić, stąd ta dyskusja przecież. A tu taki kwiatek na koniec, hmmm....

Oj Maniek. No przecież nikt tu nikogo na stosie nie pali. Mój mąż ma się świetnie . Jest szczęśliwy i ku Twojemu zdziwieniu zdradził mnie mimo że był szczęśliwy. Zresztą gdyby nie był nie byłoby to dla mnie żadną okolicznością łagodzącą...

Maniek a czy ten Twój "wywód" nie był czasem próbą uzyskania pewnego rodzaju "wsparcia"? Usprawiedliwienia na wypadek gdyby jednak hamulce kiedyś tam puściły? Niestety wybrałeś złe forum.

Jejku. Maniek a może faktycznie jak dbasz tak masz? Może masz co masz w domu, bo właśnie tak dbasz???

Ja popełniłam w moim związku jeden zasadniczy błąd, ale dbałam o związek i mojego męża. On czuł się spełniony a zdradził. A zdradził, bo chciał nowości. Chciał się sprawdzić. Niestety ja ciągle ta sama od lat ... Przykre prawda? I wiesz, że na początku obarczył cała winą kochankę? Ale na szczęście zmądrzał i zrozumiał, że nie to, że Ona chciała doprowadziło, że się stało co się stało, ale to, że On chciał. Gdyby Ona chciała a On nie chciał to nic by się przecież nie wydarzyło. Oczywiste, prawda? A jednak.

EDIT: odnalazłam Twój kolejny post Maniek, który przeoczyłam.

Myślę, że istotne. Zakłada się wątki, by toczyła się dyskusja. Czasami spojrzenie na sprawę innymi oczami pozwala swoje skierować w innym kierunku...Szerzej je otworzyć lub otworzyć w ogóle. Dyskusja zawsze do czegoś prowadzi Maniek. Choćby do przekonania, że czyjeś argumenty Cię nie przekonują i Twoje zdanie w tej kwestii na ten moment (bo różnie może przecież być) jest "właściwe". To już coś.

Ula pisała już na wstępie, że Ona tylko mówiła. Ona swoje mąż swoje ;(.

Maniek warto tak żyć? Lata uciekają. Być może Twoje najlepsze. Jeśli masz poczucie, że zrobiłeś wszystko to po co to ciągniesz? Jakby druga strona miała się wysilić to by się kurcze wysiliła ;(. Może widmo rozwodu pozwoli Żonie zrozumieć, że Twoje słowa to nie tylko puste słowa. Jeśli nie to widocznie Jej nie zależy a skoro tak to po co w tym tkwić?