Rozprawa o alimenty pomocy :( - Netkobiety.pl

Sa przyznane ale ze wzgledu na chorobe dziecka musialam podwyzszyc alimenty. A ojciec dziecka wzial adwokata mnie nie staac na adwokata wiec chcialam sie dowiedziec czy moge wziac z urzedu?

jeśli faktycznie twoje wydatki na dziecko. skorzystaj z kalkulatora alimentów (chcesz to napisz priv, wyślę ci na maila) - są łatwe i przejrzyste, uwzględniają praktycznie wszystkie wydatki na dziecko. kwota, która ci wyjdzie musi być podzielona na 2 - bo rodzice mają obowiązek utrzymywać swoje dziecko w takim samym stopniu. Ale - jest coś takiego jak osobiste starania, a w twoim przypadku ma to sens - poświęcasz praktycznie cały swój wolny czas na opiekę nad dzieckiem, zrezygnowałaś z pracy ze względu na dziecko itd. Zbieraj faktury, bilety itd. A adwokata się nie bój - jak się dobrze przygotujesz to nie ma strachu. No i oczywiście liczą się fakty

1000 zł na dziecko , 2800 zł na utrzymanie siebie i dziecka.Autorka wydaje tyle na rehabilitację i rzeczy z nią związane dla dziecka bo wie ,że ma takie możliwości . Jeżeli ojciec dobrze zarabia to dlaczego miałaby nie starać się o większe alimenty?Zbieraj faktury , rachunki, opinie z ośrodków diagnostycznych, bilety za dojazdy. Osobiście uważam ,że jak się samemu zostaje z rachunkami, opłatami, życiem, rehabilitacją , samochodem o ile taki jest to 2800 zł to wcale nie jest dużo.

Nie wiadomo gdzie autorka mieszka bo jeżeli są to duże miasta to i utrzymanie jest droższe. 1300 zł to nie są pieniądze tylko i wyłącznie na dziecko ale również utrzymanie rodzica , który świadomie rezygnuje z pracy i podejmuje się opieki nad chorym dzieckiem.Jeżeli autorka pozwala sobie na wykorzystanie 2800 zł na pomoce edukacyjne i rehabilitację a ojciec dziecka zarabia dużo to ma prawo domagać się wyższych alimentów. Są różne terapie , których można się dosłownie zatracić finansowo  ,żeby pomóc  dziecku. Wszystko w granicach rozsądku jak dla mnie ale jak ktoś chce próbować to czemu nie.Sam biofeedback kosztuje koło 100 za jedną sesję, słyszałam też o komorze dotleniającą mózg też koło 100 zł jedna sesja a trzeba z 20 żeby były efekty. Jeżeli ktoś chce wszystkiego spróbować dla dziecka to czemu nie jak jest taka możliwość .

Praktycznie wszystko to co mam to wydaje na syna, nawet głupie podpaski kupuje mi siostra. Neurolog, psychiatra, teraz w tym miesiącu eeg bo podejrzewają padaczkę, 2 razy w tygodniu na hipoterapie, basen(dziecko ma za darmo ale ja już muszę zapłacić) dojazdy samochodem na hipoterapie, dogoterapia w innym mieście również trzeba dojechać, muzykoterapia(na razie odpada bo pani która się tym zajmowała miała wypadek a była bardzo dobra) wwr za które też płacę, jedenie z którym mam największy problem, nic nie chce jeść poza jogurtami boje się, że zabiałkuje dziecko(po prostu nic innego nie chce jeść) kilka razy w tygodniu gotuję po kilka obiadów bo nic nie chce jeść. Syn miał robione badania na pasożyty ale nic nie wykazało. Zajęcia z psychologiem na tyle w tej chwili mogę sobie pozwolić, do tego bieżące opłaty. Ja po prostu chcę żeby syn kiedy będzie dorosły mógł samodzielnie funkcjonować. A o biofeedback  czytałam ale niestety u mnie w mieście nie ma tego, nawet dziecięcego psychiatry nie ma i drugiego miasta raz w miesiącu przyjeżdża.

Musisz zobaczyć, co najbardziej pomaga Twojemu dziecku - a z reszty po prostu zrezygnować, bo szkoda pieniędzy. Ja miałam zalecone wiele różnych terapii, ale najlepiej sprawdza się behawioralna, więc tę kontynuujemy.

Koszty będą rosły, bo im starsze dziecko, tym większe potrzeby. W pewnym momencie podwyższenie alimentów przestanie być możliwe i co wtedy zrobisz? Będziesz musiała obniżyć koszty. Proponuję zacząć o tym myśleć już teraz.

Co się tyczy jedzenia, mieliśmy podobny problem. Pomogła regularność posiłków i konsekwencja. 3 posiłki, zero słodyczy i przekąsek. Syn też ma dość ograniczone menu, sera ani jogurtu nie ruszy. Ciagle za to jadłby bułki z pasztetem albo makaron z sosem. Śniadanie dostaje o 7. O 9 daję mu owoc. O 13 obiad. O 15 znowu owoc. O 17 kolacja. Z miesiąc to trwało, zanim się nauczył. Ale głód w końcu zwycięża. Nawet autystyczne dziecko się nie zagłodzi, możesz być pewna.
Wcześniej też cudowałam, robiłam po 5 obiadów, latałam za nim z jedzeniem... zupełnie niepotrzebnie. 900zl na samo jedzenie to niewyobrażalna kwota. Powinnaś sobie zdawać z tego sprawę.

Ugotujesz te kilka posiłków, a on i tak nie zje. Jedzenie i pieniądze idą do kosza.
Co się tyczy transportu, dziecko niepełnosprawne oraz jego opiekun mają 78% zniżki na bilety PKP i nie tylko, wystarczy dziecku załatwić legitymację. Tam, gdzie się da, dojeżdżaj pociągiem, autobusem.
My jeździmy pociągami. Szybciej i wygodniej. Np. do Dąbrowy Górniczej z mojego miejsca zamieszkania pociągiem jadę 18 minut i płacę ok. 12zl za bilet rodzinny (2 dorosłych plus dziecko z wózkiem). Autem trzeba już wjechać na płatną autostradę i jedzie się ponad pół godziny.

Musisz się dobrze zorganizować, wiem, że bywa trudno, ale za bardzo wyjścia nie masz. Mi po części również koordynatorka syna w ośrodku uświadomiła, jak wiele kosztów ponosimy bez sensu i że warto to zmienić.

Nie demonizujmy, nie wiemy, czy dziecko Autorki ma silne ataki i czy miewa je często. Poza tym, epilepsja jest często wywoływana przez bardzo jaskrawe światła lub bardzo głośne dźwięki. Jazda pociągiem aż do takich strasznych nie należy. Często jadę praktycznie pustym pociągiem, wystarczy omijać godziny wczesno-poranne i te późno popołudniowe.

Rzeczy na terapię/rehabilitację mieszczą się w jednej torbie/plecaku. Chyba, że ktoś zabiera ze sobą pół domu, a na kilka dni do szpitala chyba się nie jeździ co chwilę.

To wszystko się da ogarnąć i naprawdę  je trzeba widzieć wszystkiego w ciemnych barwach.

Pomysł z fundacją jest fajny, tylko nie wiem, czy Autorki nie dyskwalifikują te pieniądze, które już otrzymuje na dziecko. 2800 to naprawdę sporo.
Ale oczywiście można próbować.

Znowu demonizujesz, a do tego atakujesz mnie, dlaczego?

My mamy auto, tylko ja nie mam prawa jazdy. To raz.

Dwa, nigdzie nie napisałam, że pociąg jest najlepszy, tylko, że w niektórych sytuacjach sprawdza się lepiej niż auto i np. korki. Mój ośrodek jest przy dworcu, wiec wygodniej mi jeździć pociągiem, omijam korki, a z pociągu mam dwa kroki.

A na koniec - nikt nikomu nie każe jeść chleba z masłem, tylko sugeruje, że gotowanie 5 obiadów dziennie jest marnowaniem czasu i pieniędzy, bo dziecko i tak tego nie zje, a matka dostanie dodatkowych frustracji. Wiem, bo też przez to przechodzę.

Sąd nie podwyższy alimentów tylko dlatego, że ojciec zarabia dużo, to przecież może płacić więcej. To musi być dobrze uzasadnione.

I naprawdę już na koniec - nie piszę tego złośliwie, mam dobre intencje, więc proszę mnie nie atakować.

Tak, ale potrzebę pieniędzy trzeba odpowiednio uzasadnić, nie przyznają jej alimentów tylko dlatego, że on zarabia dużo,  to i może dużo płacić.

A 900zl na jedzenie, to naprawdę sporo. Za tyle można wyremontować duży pokój. Kupić panele, podkłady,  rolety, farbę,  fugi, etc.
Taki argument adwokat na pewno wyłoży, więc lepiej się dobrze zastanowić...

Warto nauczyć się oszczędzać. To każdemu robi dobrze. :-)

Synek ma niecałe 3 latka, co do jego jedzenia to tak jest to duzo nawet bardzo dużo jednego miesiąca wydam na jego jedzenie 600zł a drugiego 900. U niego z jedzeniem jest tak otwiera sobie lodówkę i pytam się na co ma ochotę np weźmie jogurt sam sobie otworzy ale już nie zje, za chwilę krzyczy, że chce jeść i biegnie ponownie do lodówki tym razem ja biorę jogurt i próbuję go karmić skutek taki,ze bardzo często wylewa mi ten jogurt inne posiłki podobnie się odbywają. Najczęsciej robię jemu 2-3 posiłki kładę na osobnych talerzach i jeżeli jest głodny to sam podchodzi i je. Oczywiście nie wszystko sam da rade zjeść ale kiedy widzę,że próbuje sam zjeść to staram się jemu podać np zupę. Jak już ktos napisał o pociągach, to nie jeżdżę pociągami a dlaczego bo to dla syna stres, ma bardzo wrażliwy słuch za dużo dźwięków przytłacza go to powoduje u niego stres. Spektrum autyzmu jest rozległe i nie moge powodować u niego niepotrzebnego stresu. Ktoś kto nie miał dziecka autystycznego nigdy tego nie zrozumie. Żeby mógł prawidłowo funkcjonować  w dorosłym życiu musi mieć wprowadzone najlepsze terapie i to nie podlega żadnej dyskusji. Nie mam zamiaru w żaden sposób ograniczać mojego syna

Rozumiem!
Mój syn ma Zespół Aspergera (łagodna odmiana autyzmu).
Wiem, że dzieci różnie reagują, a jeżdżenie pociągami to tylko sugestia - mój syn uwielbia jeździć, autem, pociągiem, autobusem - byle czym.

Moje posty nie dotyczyły ograniczania - dotyczyły nauki eliminacji niepotrzebnych kosztów, co może Wam wyjść tylko na dobre.

Co do jedzenia, u nas pomogło przetrzymanie i ograniczenie racji żywieniowych (to tylko tak strasznie brzmi).
Ogólnie wygląda to tak, że dziecko je posiłki o stałych porach. Śniadanie 7-8, obiad 12-13, kolacja 17-18.
Na początku nie podajemy NIC między tymi trzema posiłkami i działamy konsekwentnie.
Podaję kanapki, czekam aż zje do godz. 9:30. Jeśli nie zje, resztę zabieram. Potem dostaje dopiero obiad. Z obiadem tak samo. Czekam, aż zje, jeśli nie zje do 15, zabieram i potem daję dopiero kolację. Parę dobrych dni trwało buntowanie się - ale głód zrobił swoje i syn zaczął jeść rzeczy, których nie jadł do tej pory.

Teraz ma wprowadzone owoce między posiłkami i drobne przekąski.

Metodę podsunął mi psycholog i dzięki niej syn nauczył się jeść różnego rodzaju kasze, mięsa, ryby i warzywa jak fasolka, kalafior, brokuł, brukselka, etc.
Nie mogę go namówić do pomidorów i sałaty, ale myślę, że to kwestia czasu. Ogólnie najważniejszy jest spokój i konsekwencja. I nie wolno non stop gadać o jedzeniu...

Wygląda to trochę jak tresura, no ale niestety - dzieci cierpiące na autyzm trzeba trochę ''wytresować'', bo nie posiadają pewnych mechanizmów, które mamy my.