Czy moralność jest urojeniem? - Netkobiety.pl

Z tego, co się orientuje, to całkiem naturalnie. Jest prawo, które wyznacza granice. Są też wpojone wartości. Mamy (ludzie) silną potrzebę dbania o bliskich i zapewniania im bezpieczeństwa.
Może dobro i zło z naturalistycznego punktu widzenia są pojęciami względnymi, ale kto powiedział, że w kontekście wiary tak nie jest?

AgniesiaD, może rozszerzysz swoje zapytanie, ukierunkujesz?

Hej?! Bez przesady! Nie wszyscy ateiści uznają Boga za "szkodliwy mem".

To co piszesz, odnosisz tylko do ateistów, a jak już wspomniałam względność pojęć dobro i zło dotyczy wszystkich.

Masz rację, opierając się o naturalizm, nie można sprecyzować dobra i zła. Ale czy można utworzyć ich definicję na jakiejkolwiek płaszczyźnie?

Jest jeszcze pewna cecha, która bez względu na wiarę bądź niewiarę pozwala na rozróżnienie tego, co dobre a co złe - EMPATIA.

No tak, a z drugiej strony jak wyjaśnić to, że istnieją Katolicy, którzy wiedzą co to zło, dobro, mają wpojoną moralność a mimo tego kradną, biją, mordują, etc?
Oczywiście są też i porządni Katolicy.  Tak jak porządni Ateiści i ci mniej porządni.
Religia nie ma więc tu za bardzo do rzeczy, czy ktoś postępuje "żle" czy "dobrze".

A jaki jest powód dla którego nie mieli by ateiści nie zauważać dobra i zła, nie różnicowac tych pojęć i nie trzymać się w życiu pewnych wartości?

Właśnie budujesz model logiczny, w którym moralność współgra z naturalizmem i nie potrzeba wyjaśniać jej żadnymi nakazami Boga (lub jakimś światem idei platońskich - idealizm)... i nawet zauważ, że bez tego Boga lepiej to wygląda Ale zaraz, zaraz.... teraz mamy schody.... dochodzę do wniosków, że taka moralność w ogóle nie zobowiązuje nikogo do jej przestrzegania

Oczywiście, że umowne... bo wszystkie pojęcia są umowne - "Każda wypowiedź coś znaczy, ale nie jako narzędzie, lecz jak powiedzieliśmy, na mocy umowy" (Arystoteles, Hermeneutyka).
Powszechność  pojęć "dobro" i "zło" nie wypełnia ich pustki, bo takie "zło" nie posiada  znaczenia, dlatego ma charakter tylko emocjonalny (irracjonalny!) A teraz dla eksperymentu zakładamy, że "mordowanie jest złe", i zakładamy że jest to zdanie prawdziwe. I co tego zdania wynika? To straszne - to jest złe! Zamiast predykatu "zły" dajmy jakiś inny np. "xalaruttowaty..." i wychodzi nam "mordowanie jest xalaruttowate". Pustka.

Oczywiście że moralność istnieje bez względu na wyznawanie bądź nie jakiejkolwiek religii. Przecież w dużym stopniu jest to czynnik kulturowy, a samo życie w społeczeństwie tworzy zbiór rożnych zasad określających również pojmowanie dobra i zła czyli moralności. Ateiści nie są wstanie tego przeskoczyć, gdyż ateizm odnosi się do braku wiary, wyznania, co nic nie zmienia w pojmowaniu moralności, inaczej można by myśleć w bardzo prosty sposób że tylko religia uczy pojmowania dobra i zła, a głownie kształtuje to otoczenie i rodzice. Trzeba by takiego człowieka wychowywać z dala od społeczeństwa. Zresztą pewne zasady, sumienie pojmowanie dobra i zła nie wzięły się od religii albo jako wymysł nowoczesnego społeczeństwa. Oczywiście na różnych etapach istnienia ludzkości różnie bywało to postrzegane. Ale człowiek w naturalny sposób ma wbudowane pewne blokady, choćby naturalną niechęć do odbierania życia czy krzywdzenia innych jednostek- jako punkt wyjścia. Dopiero odpowiednie kształtowanie może zmienić pewne zachowania, z pominięciem psycholi. Wiadomo bywały różne krucjaty, wojny na przestrzeni dziejów, ale nie jako ludzie pozbawieni wyboru musieli reagować tak a nie inaczej, większość jednostek nie działając pod przymusem, pozbawieni wpływu otoczenia sami z siebie nie będą skłonni do krzywdzenia innych. Pewne zasady kształtowały się już z początkami istnienia cywilizacji, choćby słynny kodeks Hammurabiego, a były to czasy kiedy ludzkie życie nie miało jakiejś specjalnej wartości, śmieszne bo w historii późniejsze etapy jeszcze bardziej wywracały czyjeś życie jako wartość. Nie mniej te naturalne blokady były w jakimś stopniu odniesieniem i zalążkiem dalszych zasad określających dobro zło, moralność. Poza tym naturalna potrzeba zapewnienia rodzinnie potomstwu i bliskim, bezpieczeństwa i bytu, w jakiś sposób wykreowała ludzkie uczucia emocje i inne odczucia. Także samo się zrobiło. Pojęcie dobra i zła, zależne i bardzo płynne nie mniej naturalnie kreowane przez każdą jednostkę. Dla naturalistów mogą to być puste pojęcia jednak i tak sami podlegają swoim własnym ograniczeniom, właśnie poprzez te puste pojęcia. Żeby ludzie byli całkiem wyrzuci z moralnych zasad trzeba to w nich ukształtować, naturalnie samo z siebie nie wykreuje się w człowieku.
Pozdrawiam

AgniesiaD
podstawowe prawa moralne znane są już zwierzętom. Poczytaj trochę o psychologii ewolucyjnej.

Nasze prawa to tez "prawa" - nie istnieja w sensie obiektywnym. Zwierzeta rozrozniaja pojecie dobra i zla.

Nie baw sie w sztuczki slowne. I tak sie nie uda. Nasza moralnosc ma podloze ewolucyjne, mamy ja niejako wpisana w geny.  A czy te prawa ktos nazwal czy spisal - co za roznica? Dla zwierzat te same rzeczy sa dobre - wspolpraca, pomaganie innym. Zle jest pasozytnictwo w grupie, ale tez sa jak u nas cwaniaczki.Zle jest szkodzenie wewnatrz grupy. Zwierze wie co to niesprawiedliwosc. Wie to intuicyjnie, dokladnie jak my. A cala nadbudowa czyli tzw. prawa to tylko pochodna.

Jak może być zło pustym pojęciem skoro .Tyle jest tego syfu na świecie.Te wojny i głód .To wszystko istnieje ,to nie jest wymysł.Ten ból ludzi którzy zetkneli się z tego typu sytuacjami.Jest straszny.To dzięki człowieczeństwu możemy wybrać drogę serca i porządku.To istota jaką jest myśl o cierpieniu drugiego człowieka daje nam prawo wyboru....dobra ....lub ...zła

(Będzie off-top, wrażliwi nie czytać;)
Hej! Spokojnie i bez emocji!
Dyskusja kręci się wokół naturalistycznego pojęcia dobra i zła. Rozmawiamy sobie; całkiem spokojnie, bez emocji, na polu filozoficznym; o różnicach w odbiorze pewnych niematerialnych pojęć. Nie ma powodu do spięć! Nie ma powodu do wyciągania dowodów czegoś, co w nauce nie zostało zdefiniowane i zmuszania religii do ich określenia.
Dyskusja, to poszerzenie wiedzy na dany światopogląd, a nie usilne obalanie czyjejś racji.
Agniesia zarzuciła fajnym tematem i uważam, że dla komfortu dyskutantów stwierdzone już przez filozofię fakty nie powinny służyć za argument do forumowej bójki. Wymieńmy się różnicą zdań, ale, bardzo proszę, nie naskakujmy na siebie z powodu odmiennych poglądów.

Ile masz lat?
Jak już wyrośniesz z wieku, kiedy chodzi się na lekcje religii to może w końcu zajmiesz się tym zagadnieniem używając narzędzi, które będą już przyswajalne dla Twojego intelektu i zadasz sobie pytanie o swoja ontologiczna odrębność... To jest DUSZA.
Ad rem: nie można racjonalnie mówić o istnieniu osoby ludzkiej w koncepcji innej, niż wiązkowa i właśnie to wymaga założenia istnienia duszy - -->gdzie dusza to ---> autonomiczności ontologicznej jednostki.

AgniesiaD
lat mam dostatecznie dużo zeby trzy takie Agniesie obdzielić. Chciałam rzeczowej dyskusji, na temat który mnie interesuje. Wiec proszę bez wycieczek osobistych.
Piszesz ze dusza jest ta różnica która ma  niby dodać ludzkiej moralności "abstrakcyjności". Cokolwiek by to miało znaczyć.
Na marginesie -gdyby abstrakcyjne myślenie miało świadczyć o przynależności do gatunku ludzkiego to sporo ludzi jest zwierzętami.
Wiec teraz czekam - udowodnij istnienie duszy. Bo inaczej ja się powołam na plecymolie.

Summertime
miłość to suma procesów zachodzących w organizmie. W dużym stopniu poznana. Podobne procesy zachodzą u zwierząt wiec założyć można tożsamość zjawiska.

Oj, ale życie to nie tylko formułki. Ludzie żyją, znaja pojęcie dobra i zła, niektórzy się do tego stosuja , niektórzy zupełnie nie. Popatrz, jeżeli u ateistów tych wartości brak, to czemu wśród nich jest tyle osób, które jednak żyją dobrze, czynią dobro , wiedzą co to zło.
A popatrz ile jest wojen na tle religijnym. I  w tych religiach też jest dobro i zło, ale jak to się kończy? No i nie każdy religijny człowiek mimo, że zna te pojęcia je stosuje w życiu.

A skąd wiesz, że nie wiedzą, a te inne pojęcia znają?

Ej! Czy Ty właśnie obraziłaś moje psy?

Femte, doskonale wiemy, że pojęcia abstrakcyjne, nienamacalne, metafizyczne, określające stan ducha i jak je tam jeszcze nazwać, nie są możliwe do zbadania i zdefiniowania przez naukę. To, że naukowcy wiedzą o ich istnieniu, nie znaczy, że potrafią je udowodnić. Religia też nie potrafi.
Od początku dyskusji w tym temacie podkreślałam, że to, iż coś nie da się zmierzyć, nie znaczy, że tego nie ma. Konsekwencją dobra jest radość, zła - ból.

Powróćmy do zwierząt. Ktoś, być może Ty, wspomniał, że szympansy są zdolne do empatii. Pójdę o krok dalej. Wilki, jako jedne z nielicznych zwierząt mają dar przewidywania reakcji obserwowanego osobnika. Potrafią śledzić wzrok i wnioskować, co przeciwnik chce zrobić. Do niedawna uważano, że tę cechę posiadają tylko naczelne i kruki. Zwykły, zwierzęcy instynkt? A może inteligencja.

AgniesiaD
nie obraz sie, ale jestes chyba uczennica, gora studentka (teologii?) ktora kilka ksiazek przeczytala (niekoniecznie zrozumiala) i mysli ze ma odpowiedz na wszystko.
Jezeli nie masz dowodu na istnienie duszy to cala Twoja argumentacja upada i tyle. Dalsza dyskusja jest zbedna. Nie chce sie spieszyc, takie powolne nokautowanie jest fajne, ale podam dowod na to ze dusza nie istnieje. Albo istnieje i nie
  ma punktow stycznych z nasza rzeczywistoscia-co na jedno wychodzi. Czyli jest w kategorii -jednorozce i krasnoludki.
Dusza z zalozenia jest niematerialna. Jako taka nie moze byc zalezna od czynnikow materialnych. Otoz nie ma w ludzkim umysle (swiadomosci) ani jednej rzeczy niezaleznej od czynnikow materialnych. Dusza wrazliwa na barbiturany? poziom wapnia? cukru?

Tak, czlowiek jest zwierzeciem. Wszystkie obserwacje dotyczace badania pracy ukladu nerwowego to potwierdzaja. Nie ma jakiegos skoku, roznicy wartosci. Jest roznica ilosciowa. Ale procesy zachodza te same, wiec mozna domniemywac ze efekt, np. swiadomosc tez sa podobne.

Bawisz sie znowu w sztuczki jezykowe. "Ludzkie" dobro tez bywa tozsame z korzyscia. A zwierzeta potrafia odroznic zachowanie etyczne od nieetycznego - czyli dobre od zlego. I taki cwaniaczek co oszukuje nie jest potem obdarzany zaufaniem. Dotyczy to nie tylko jednego gatunku, np. male rybki wykonujace prace czyscicielskie bywaja "solidne" i "niesolidne". A duzej tez sie zdarza malucha polknac, co potem jest rozglaszane przez te maluchy i uslugi nie wykonuja. To takie najprostsze, ssaki maja duzo bardziej skomplikowany system wartosci. Szympansy uprawiaja cos w rodzaju polityki.

"Ja" istnieje jak najbardziej realnie. Jako cialo ktore ma duzo do powiedzenia - sprobuj sobie obnizyc poziom cukru i zobacz jak sie zmieni sposob dzialania. Jako suma procesow w C.U.N bo rdzen tez ma sporo do powiedzenia - chocby to ze glowa a wiec i mozg sa unerwione wegetatywnie z rdzenia szyjnego.  Cisnienie krwi i kurczliwosc naczyn. Co ma fundamentalne znaczenie dla pracy mozgu. Wiec radze nie bawic sie w teologiczne bajeczki, dawno zdeaktualizowane. Ludzkosc uprawia to od lat, i jakos nie posunely nas do przodu. Radze zapoznac sie najpierw z budowa i praca ukladu nerwowego, potem sobie troche neurologii liznac. Teologia to nie nauka.

ewelinaL
Chyba nie rozumiesz slowa "abstrakcyjny". Duza czesc nauki dotyczy abstraktow. Kolo jako przedmiot nie istnieje. To abstrakt, co nie przeszkadza temu ze mozna je badac i opisywac.

Na temat istoty "dobra" polecam "Kobyszcze" Lema.

Przepraszam za brak polskich znakow ale musze je mozolnie wklejac, a mam jeszzce troche roboty.

Gdzie tak twierdzę? Ja mówię: dusza - założenie ontologicznej odrębności jednostki.
ps. nie wierze w istnienie materii  samej w sobie...więc podział na materialność i niematerialność (dualizm) uważam za  mnożenie bytów bez potrzeby.
Na reszte nie odpowiadam, bo widzę , że nie rozumiesz c pisze i krytykujesz swoje własne treści psychiczne na temat moich postów a nie moje poglady. Dyskutujesz sama ze sobą

Jak nie ma nikogo kogo mozna mordowac to nie ma mordowania. Troche logiki. I tak, jezeli zrozumiemy "mordowanie" jako bezpodstawne zabicie czlonka wlasnej grupy to jest ono zlem w swiecie zwierzecym jak i ludzkim. Oczywiscie jest to kwestia lingwistyki, bo sam proces mozna nazwac zupelnie inaczej. Zabija sie wroga albo kure na rosol, prawda? Wiec samo slowo niesie juz ocene zjawiska.Uzylas go pewnie nieswiadomie, a inne formy pozbawiania zycia uwazasz za neutralne lub dobre. Ale to taka dygresja.
Milosc nie istnieje gdy nie ma nikogo kto by ja odczuwal. Tez logiczne.

Skoro nie ma jej kto odczuwać - to zakładasz, że  jest bytem nierealnym, bo nie istnieje jak coś samo w sobie - wieczna idea. Miłość to tylko Twoje subiektywne odczucie. W naturalistycznym modelu - jej nie ma obiektywnie. Faktem natomiast jest, że odczuwasz jakieś "zakochanie". Odczuwanie "zakochania" nie dowodzi istnienia miłości samej w sobie - to tylko stan mentalny. Po co więc się upierasz i twierdzisz, że istnieje? USPÓJNIJ SWÓJ SYSTEM BY NIE WPADAĆ W TAKIE PARADOKSY.
I bez obrazy...ale używaj precyzyjniej języka.
Ja osobiście wierzę (tworzę sobie taki model rzeczywistości) , że nawet gdyby świat nie istniał, to istnieje idea miłości. A czy 2+2=4 istnieje gdyby świata nie było? Ja myślę , że tak Dlatego mogę móić , że miłość istnieje obiektywnie- Ty nie.

Jeżeli mordowania samego w sobie nie ma, jako czegoś złego...to jak może byc złe? Złe jest w naszych subiektywnych odczuciach...a nie złe obiektywnie.

Troche logiki

Popatrz tylko: hitlerowcy mordowali i subiektywnie uznawali to za dobre.

"mordowanie" jako bezpodstawne zabicie czlonka wlasnej grupy to jest ono zlem w swiecie zwierzecym jak i ludzkim  - yyy jest złe ? chyba niekorzystne dla gatunków, ale nie dla świata i rzeczywistości. Świat może istniec bez ludzi i gatunków- dla świata to obojetne

Jeżeli mordowania samego w sobie nie ma, jako czegoś złego...to jak może byc złe? Złe jest w naszych subiektywnych odczuciach...a nie złe obiektywnie.

Troche logiki

Popatrz tylko: hitlerowcy mordowali i subiektywnie uznawali to za dobre.

""mordowanie" jako bezpodstawne zabicie czlonka wlasnej grupy to jest ono zlem w swiecie zwierzecym jak i ludzkim"  - yyy jest złe ? chyba niekorzystne (nie złe) dla gatunków... ale nie dla świata i rzeczywistości. Świat może istnieć bez ludzi i gatunków- dla świata to obojetne
Zwróć uwagę na ten fragment co napisałaś:" to jest ono zlem w swiecie zwierzecym jak i ludzkim". Łapiesz już?
ps.ponad to  antropomorfizujesz inne gatunki, to błąd!!!
NO CHYBA, ŻE...istnieje wieczna idea zła, a istnieje?

AgniesiaD
no i co z ta dusza? Dowodzik jakis? Choc tyci, tyciutenki? Albo wytlumaczenie czemu niematerialna, pozaswiatowa dusza nagle gdzies ginie po barbituranie? Nie widzisz ze bredzisz?

A czy milosc istnieje niejako "samodzielnie"? A czy istnieje jezdzenie samochodem? Toz to czynnosc i stan zarazem. Bez jezdzacego i samochodu niemozliwy do zrealizowania. Mozliwy do pomyslenia, jak tysiace innych rzeczy, i znow - dlaczego sie stanem brzadakowania w masle przejmowac?

Moralnosc nie istnieje bez istot ktore moga byc moralne. Swiat nieswiadomy moralnosci nie ma. Wyobraz sobie istoty ktore sa niesmiertelne, tj, nie umieraja z przyczyn naturalnych. Ale choruja i cierpia. Wtedy zabicie takiej istoty przez czlonkow grupy moglo by byc moralnie dobre. Albo ze tylko po zabiciu takie osobniki rozsiewaja nasionka z ktorych sie nowe pokolenie rozwinie. Wiec prosza innych o zamordowanie.

Ty bredzisz, ja nie mówię o żadnej duszy w ujęciu religijnym czyli niematerialnej i pozaświatowej. Mówię o duszy w ujęciu filozoficznym. Powtarzam : dusza to założenie ontologicznej odrebności jednostki. Ka Pe Wu?

Skoro nie istnieje bez istot, które mogą być moralne to jest TWOREM UMYSŁU - urojeniem. Twój umysł tworzy ta IDEE.

Masz na myśli, że nie ma świata idei ?A potrafisz to udowodnić? Np. taki Rooger Penrose      https://pl.wikipedia.org/wiki/Roger_Penrose
uważa, że świat idei istnieje.

Jeśli są nieśmiertelne to nie mogą być zabite. Nieśmiertelność wyklucza śmierć.
Nie da się wyobrazić istot nieśmiertelnych, które mogą być zabite - bo to sprzeczność logiczna ...tak jak próba wyobrażenia sobie kwadratowego koła
ps. używaj precyzyjnie języka i myśl nad tym co mówisz.

No i właśnie sama sobie odpowiedziałaś  "mordowanie obiektywnie nie jest złe".
Ja nie rozmawiam o naszym subiektywnym "życiu". Mówię o nie istnieniu dobra i zła obiektywnego. Zdanie:  "morderstwo jest złe"-  to tylko ludzkie interpretacje, które nie mają kompletnie żadnej obiektywnej wartości.

No przyznajesz właśnie, że nie istnieje obiektywne dobro i zło, bo istnieją tylko zjawiska, rzeczy, fakty, które dopiero ludzki umysł interpretuje jako złe lub dobre. A więc zło i dobro istnieje jedynie w ludzkim umyśle, ergo: dobro i zło  jest urojeniem. Istnieje w umyśle tak jak Bóg urojony

Jeśli dobro i zło są  subiektywnymi odczuciami, to znaczy że nie istnieją realnie, nie ma więc czego przestrzegać. Jako jednostka nie masz więc prawa oceniać mordu jako zło. Mord jest zły tylko dla Ciebie - w Twoim odczuciu.
Jeśli zło istnieje obiektywnie to mam świadomość tego, że sprawiedliwość jest REALNA. Karzemy np. morderców i mamy do tego prawo, bo to co jest złe nie jest tylko w umyśle.  Jest naprawdę złe.

ps. dwa razy wkleił mi się post...niechcący. Przepraszam

Bo jest i tak i tak równocześnie. Istnieje subiektywnie i obiektywnie, jak widać z całej tej dyskusji.
Ale tak niebezpiecznie to rozbierać na czynniki pierwsze. Bo na przykład w sądzie obrońca tak odwróci kota ogonem, że wyjdzie na to, że dla mordercy mordowanie nie było złe, więc się go nie ukarze, bo to subiektyuwne uczucie (ten mord). A przecież reszta ludzi na sali sądowej będzie wiedziała, że ten mord to było zło i należy się mu kara.  Jerdnocześnie jeśli zło jest złem tylko w tym świecie idei to byłoby złem nawet jakby nie istnieli ludzie i świat.
Czyli po trochu obydwie teorie są wspólnie właściwe.
Ale i tak sprowadza się do jednego, że mordowanie jest złe:
- jeśli wśród świata idei jest złe - no to jest złe
- jeśli subiektywnie jest złe - to też jest złe
Więc wychodzi na to samo.
Jeżeli jest mordowanie dla kogoś dobre, to:
albo jest psychicznie chory i nie odróżnia pojęć dobra i zła, albo niedorozwinięty i też tego nie rozumie, albo zdrowy na umyśle, ale inne jego cechy (egoizm, brak współczucia, bezczelność etc) będą sprzyjać temu, że dana osoba kogoś zabije, będzie wiedziała, ze to złe, ale przesłonią jej to  inne korzyści (np pieniądze, jakie zabierze zamordowanemu).
To chyba jasne.

Nie do końca. Jeśli istnieje obiektywnie ta  idea - to morderstwo jest złe, a my ludzie jakoś ją "wychwytujemy"...jedni bardziej a inni mniej , albo wcale (np.mordercy, inne zwierzęta). Jeśli nie ma zła obiektywnego - istnieje ono tylko w naszych umysłach jako TWÓR UMYSŁU.

Nie martw się, w sądzie to nie przejdzie.... moralność w naszym prawie ma funkcję utylitarną i pomaga uniknąć zamętu społecznego.

Subiektywnie może być dobre lub złe. Zgadzam się , że dla większości ludzi jest złe. Tak więc "sumujemy" te subiektywne odczucia, że jest złe i tworzymy zasady, by uniknąć zamętu w społeczeństwie.

Ja wolę wierzyć, że mordowanie jest obiektywnie złe i  istnieje odwieczna idea tego. Wierzę sobie, że istnieje rzeczywistość wiecznych idei poza naszymi złudzeniami i odczuciami. Jeśli dobro i zło są  subiektywnymi tworami umysłu ->nie ma więc czego przestrzegać. Mogę mordować dla pieniędzy i robić to tak... by się nie dać złapać.

To "czucie, że to złe" jest z empatii, sumienia... na wiarę zaufanie samemu sobie. Ale empatia, sumienie może (nie musi)  być tym czymś,  przez co wychwytujemy/uczestniczymy w odwiecznych idach dobra i zła. Mamy wtedy pewność, że morderstwo jest na 100% złe. Możliwe, że te idee istnieją nie samoistnie ...tylko w "umyśle" Boga/Absolutu... wówczas wewnętrzny głos sumienia jest głosem samego "Pana" Boga.

Nie.

Podaj definicję plecymoli i Tarrakana. Ja podałam definicję "duszy" Neuronauka wskazuje na to, że nie ma czegoś takiego jak "ja". Ja twierdzę, że JESTEM tzn. jestem ontologicznie odrebnym bytem czyli duszą - czyli wyodrębniem się od reszty istniejących bytów tzn. wiem, że ja to nie Ty, ani kot...a przecież wszystko to materia....

Jednokomórkowce nie są więc nieśmiertelne.

W biologii nie ma "ja"...podmiotami zmian nie jest osobnik.... tylko są geny.

Więc mówiąc "zabijanie jest złe" mówisz o swoim subiektywnym urojeniu - to twór Twojego mózgu.

Skoro miłość sama w sobie nie istnieje , nie istnieje zło samo w sobie, nie istnieje dobro realne. Masz na myśli fantomową kończynę i odczuwanie w niej bólu?

" Neuronauka wskazuje na to, że nie ma czegoś takiego jak realne "ja"
no, zobaczmy
"Struktura Ja pełni fundamentalną funkcję w naszej osobowości, ponieważ gwarantuje ona ciągłe poczucie spójność treści psychicznych i zachowań. Dzięki niej, nie tylko jesteśmy ciągle tą samą osobą, ale mamy wrażenie, że nie możemy w dowolnej chwili stać się kimś zupełnie innym.

Z drugiej jednak strony, system Ja musi wykazywać się znaczną plastycznością głównie ze względu na złożoność relacji społecznych w jakich żyjemy. Jesteśmy przecież kimś innym dla najbliższej nam osoby, kimś innym dla dopiero co poznanego sąsiada i kimś innym dla swoich rodziców. Oznacza to, że gwarantując pewną stałość, dobrze funkcjonujący system Ja musi też dawać nam możliwość przyjęcia innych perspektyw funkcjonowania.  "
"We współczesnych neuronaukach prowadzone badania nie mają na celu dojścia do wniosków w stylu: „Ja znajduje się w ciele migdałowatym". Takie stwierdzenia charakterystyczne dla lokalizacjonizmu zostały porzucone — jako niemożliwe do przyjęcia uproszczenie — już około połowy XX wieku. "
Podaje link-mam nadzieje ze nie wytna
http://www.racjonalista.pl/kk.php/s,504 … 8222Ja8221
Wiec w punkcie "ja" mamy problem z glowy. Filozofia sobie bajdurzy.

Czekam i czekam na ta dusze. Dowodzik? Malutki? Przeslanka chocby? O, jeszcze i definicje, bo nie podalas.

Jednokomorkowce nie sa niesmiertelne? To czemu zyja miliony lat i sie nie starzeja?

Dalej . Co ma "fantomowa konczyna" do np. uczucia? Nie ma czegos takiego jak "fantomowa konczyna", jest tylko odczuwanie bodzcow z nieistniejacej konczyny. O odczuwaniu wlasnego ciala i o zwiazku tego z poczuciem wlasnego "ja" masz w zalinkowanym artykule. Co jest o tyle ciekawe ze swoja sobe postrzegamy jako (konkretne, materialne) cialo a nie jakas blizej niesprecyzowana
"dusze". Zaburzenie czucia prowadzi do zaburzenia postrzegania "ja".
Dusza to stara idea. Nie wiedziano co powoduje ze dany organizm zyje, wiec uwazano ze ma to zwiazek z oddychaniem. Stad ten spiritus dajacy powody do zartow, pneuma i dusza . Wszystko od oddychania. Na nieszczescie chrzescijanstwo zaadaptowalo stary przesad i go niejako "uniesmiertelnilo". I teraz nie mozna mowic ze to bzdura, bo podpada sie pod obraze uczuc religijnych.

A, definicja Tarrakanina. Mieszkaniec Tarrakanii. Plecymolia to suma wyznawanych przez niego idei. Czekam na dusze.

Z tą moralnością to nie jest tak prosto ponieważ można :
zrobić coś nagannego dla dobrego efektu
zrobić coś nagannego dla nagannego efektu
zrobić coś dobrego dla dobrego efektu
zrobić coś dobrego dla nagannego efektu

Trzeba do tego doliczyć to że ktoś może nie osiągnąć tego efektu który planował.
Czyli robię coś dobrego żeby wzbudzić zaufanie , potem oszukuje ale ostatecznie nie unikam kary lub zostaje bohaterem bo przeciwstawiam się reżimowi sytemu czy coś ...
Lub robi coś złego żeby zwrócić na siebie uwagę, potem jest kreowany na ofiarę lub mu to nie wychodzi.
Ciężko ocenić działania czy fakty bez kontekstu.
Na pewno proste rzeczy da się jednoznacznie rozsadzić.

To jest pytanie z jak skomplikowanymi ludźmi czy działaniami ma się do czynienia.
Myślę ze jest sporo możliwości żeby przekonać kogoś do tego czy coś jest dobre czy jest złe lub do tego że coś nie jest jednoznacznie złe albo jednoznacznie dobre.
Dużo zależy od sytuacji. Inaczej to wygląda na wojnie a inaczej podczas zakupów.
Powiedziałbym że do określenia czy coś jest dobre czy złe potrzeba czynu , efektu , motywacji, źródła motywacji.

Moralność oceniana przez obserwatora może być zaburzona przez wiele czynników, nawet przez emocje czy stopień pokrewieństwa.
W zasadzie można ocenić czyn - dobry , zły.
Efekt - dobry, zły.
Motywacje - dobra, zła.
Źródło motywacji -działa w dobrych czy złych intencjach albo go nie ma.

Nie wiem co jest gorsze
Stwierdzanie że coś było złe ale konieczne, czy było ostatecznie dobre ponieważ pomimo tego że było złe było też konieczne jeżeli dotyczy to tego samego zdarzenia.
To tyle jeżeli chodzi o ocenę. Jak widać ocena może być rożna.

Natomiast jak kto ocenia swoje działania czyli jaką ma motywacje oraz czy ta motywacja nie jest zaburzona emocjami to tez może być rożnie.
Bo może być tak ze ktoś dziś ocenia coś jako  konieczne lub dobre a za tydzień jako złe lub na odwrót.
Natomiast nie kierując się emocjami ta ocena na pewno jest bardziej stabilna i bliższa prawdy.