Urlop po polsku, czyli: czy umiemy wypoczywać? - Netkobiety.pl

Tak, Melonka. Ale w ten sposób można spędzać urlop, gdy nie ma się rodziny.
Kiedy ma się dzieci, jak sama zauważyłaś, to nie wszystkie formy wchodzą w rachubę. Trzeba zaplanować wypoczynek, zarezerwować wcześniej noclegi, co wiąże się z ryzykiem, że pogoda nie dopisze w danym czasie, pomyśleć o posiłkach, w miarę odpowiednich warunkach, itd, itp... Często ludzie rezygnują w ogóle z wyjazdu, bo przerażają ich przeciwności.

Ja zawsze staram się odłożyć troszeczkę na wakacje, by moc sobie pojechać. Akurat jestem w ciąży i nie wiem jak będzie dalej, ale na pewno nie zrezygnuję z podróżowania. Jakbym nie miała możliwości wyjechania na urlop np zagranicę to zwiedzałabym Polskę, nawet najbliższe okolice. A to akurat da się zrobić niskim kosztem. W dni wolne staram się w ogóle nie myśleć o pracy. Czytam, robię długie kąpiele... Staram się maksymalnie zrelaksować

A to na polskich plażach są parawany?

Również lubię pozwiedzać. Nie wyobrażam sobie leżenia plackiem na plaży, chociaż morze uwielbiam. Jeśli nie mam możliwości wyjazdu poza miejsce zamieszkania, biorę rower i zwiedzam okolice.

Do niedawna nie tylko w dni wolne nie myślałam o pracy, ale zapominałam o niej natychmiast po wyjściu z budynku firmy.

Wydaje mi się, że możliwość zdystansowania się do obowiązków zawodowych, jest ściśle powiązana z wynikającym z nich stresem.
Ja po prostu potrzebuję dłuższego urlopu!

Oczywiście, że wiem. Nawet swego czasu sporo ich uszyłam.
Podejrzewam, że mogą irytować jak skarpetki i sandały, ale osobiście nie mam doświadczenia, bo nie przepadam za plażowaniem.
Jak już wspomniałam preferuję czynny wypoczynek. Jeden tydzień w ruchu (plener), drugi na szmacie;)

Dużo więcej skarpet i sandałów to ja u Niemców widzę, niż u Polaków swoją drogą ;d Tylko ich nikt za to nie piętnuje, to i noszą dalej, w sumie mi to nie przeszkadza.

Jak pisałam - rozumiem problem, jak są dzieci.
Plaża, zwiedzanie są raczej dla mnie nudnymi formami, które odseparowują od innych ludzi, ja wolę z wyjazdu zawsze coś wynieść. Porozmawiać z ciekawymi ludźmi, wymienić się doświadczeniami. Dobrym sposobem jest dla mnie couchsurfing, przypuszczam, że z dziećmi wybierałabym pewniejsze, ale płatne Airbnb i przyczepy kempingowe. Hotele mnie odrzucają i nie rozumiem ich. Nie rozumiem różnicy między pokojem jednoosobowym w hostelu i w 4-gwiazdkowym hotelu, poza tym, że za jedno płacisz powiedzmy 40-50 zł, a za drugie 400 i nie zrozumiem, po co wydawać bez sensu kasę na to, by się gdzieś przespać. Spałam i w tym, i w tym. Łóżko jak łóżko, kołdra jak kołdra. Wystrój wnętrza słabo mnie obchodzi w miejscu, w którym spędzę noc czy nawet tydzień.
Jak gdzieś idę zwiedzać, to idę w dzielnice mieszkańców, przede wszystkim, żeby nie przepłacać i normalnie z ludźmi pogadać, a nie z naganiaczami turystycznymi i cenami podbitymi w kosmos. Na hale targowe kupić lokalne jedzenie, zorientować się jak dojechać lokalnie - czego używają - busów, pociągów? Jak działa u nich komunikacja? Jakie są różnice między dzielnicami na pokaz, jakie nie? Czy da się kupić jajka na wsi? Ile innych mniejszości tam się znajduje? Jakie są ceny produktów w supermarketach w porównaniu do innych krajów? Ile kosztuje kupno mieszkania/domu? Wynajem? Jaki mają stosunek do imigrantów? I miliard innych.

Przepraszam, trochę mam odrzut do klasycznej turystyki i odhaczaniem budynków, który każdy jest piękny i zachwyca, ale nie wnosi żadnych nowych informacji poza ew. historią. Może dlatego, że pracuję z turystami i widzę, że każdy robi dokładnie to samo, o dokładnie tych samych godzinach, w każdym mieście europejskim, w którym byłam.

Do odstresowania są dla mnie dobre festiwale, konwenty - fantasy, kuglarskie, muzyczne... otwarci ludzie, mega zabawa, łatwo poznać kogoś ciekawego.

O! Podejście dla mnie.
Fajnie jest wyjechać na kilka, nawet kilkanaście dni, ale nie zawsze można. Okres wakacyjny, w sumie czas, w którym panują już względne pogody, można wykorzystać weekendowo, na krótkie wypady, a urlop na dłuższe. Dla mnie nawet popołudnie spożytkowane na zwiedzaniu okolicy jest odskocznią od codzienności.
Odnoszę wrażenie, że weekendy, z racji ich ulotności, planuję skrupulatniej, niż urlopowe dni. Dłuższe wolne mnie rozleniwia;)

A ja nie rozumiem
Oczywiście, że małe dzieci wymagają lepszego przygotowania się do wyjazdu i nie wszędzie można z nimi pojechać z uwagi na uciążliwość podróży. Ale dla chcącego nic trudnego. My zabieraliśmy dzieci od małego na górskie wędrówki, na spływy kajakowe, co wiązało się ze spaniem pod namiotem i do dziś dzieci z wielkim sentymentem wspominają takie wakacje. Dzieki temu udało się zaszczepić w nich umiłowanie przyrody.

Dla mnie to jednak ma znaczenie. Mogę wyrzec się wygód gdy jadę na spływ kajakiem czy rejs jachtem lub górską ekskapadę, ale gdy podróżuję samochodem od razu staję się wygodnicka Nie lubię spać byle gdzie, w byle jakich warunkach. Nie znaczy to, że wyrzucę krocie za spanie w pięciogwiazdkowym hotelu, ale hotel 4-gwiazdkowy zaspokaja moją wygodę. Hostele mnie odrzucają. Wolę mały pensjonat lub prywatną kwaterę - można spotkać fajnych ludzi i poznać miejscowe obyczaje.

Na urlopie od razu staram się (nie zawsze to wychodzi) zapomnieć o pracy, nie zakładam zegarka, nie śpieszę się z niczym. Nie zabieram laptopa, książkę wyłącznie jakieś "czytadło" np. kryminał. Telefon wprawdzie zabieram, ale staram się zbyt często nie korzystać. Nie przeglądam poczty mailowej, nie czytam wiadomości (poza prognozą pogody o ile jest to potrzebne).
Jeśli jestem w domu, to nadrabiam trochę zaległości typowo domowych np. sprzątanie biblioteki. Staram się jednak większą część urlopu spędzić poza domem bo dopiero wtedy rzeczywiście odpoczywam od pracy.
Część urlopu zwykle poświęcam na odwiedzenie starszych członków rodziny, na co w ciągu roku rzadko mam czas.

Już za to trzymam