Dlaczego nie boicie się porodu? - Netkobiety.pl

Przykro mi, ale nie ma nic bardziej naturalnego od narodzin dziecka.

A takie myślenie, że poród jest ohydny, obrzydliwy, to jest nienormalne.

Jak masz z tym problem (polecam wizytę u specjalisty), to nigdy nie zrozumiesz, że świadomość tego, ze na świat przyjdzie dziecko, często długo i niecierpliwie oczekiwane, jest ważniejsza niż chwilowy ból, który można znieść i który mija natychmiast po wyjściu dziecka na światło dzienne.

Dziewczyno, idź Ty do specjalisty i to prędziutko!!!!!!!

Ło matko.

Tak widzisz więcej,tylko to bardzo skrzywiony obraz.

Ty wez sie stuknij..
A potem mame zapytaj czemu cie urodzila..

Niewiem czy trolujesz czy na serio pojechalas

O jaaa widzę pojedziem po autorce:)
A cooo:p

Adi...chcesz Powerade?

A ja nie chcę jechać po autorce....w takich momentach mam ochotę wysłać sms o treści POMAGAM.

Chcesz znać prawdę?

Celem moim nie jest przekonanie Ciebie, że ciąża i poród są cudowne, bo NIE SĄ.
Bez wątpienia są kwestią wyboru. Kobieta chce, to zachodzi i rodzi. Nie chce, to kupuje kota/psa/rybki.

Oczywiście, że ciąża jest trudna. Hormony buzują, płacze się bez powodu, wszystko zaczyna ''śmierdzieć'', są mdłości.
Potem mdłości ustają, a pojawia się zgaga, sikanie co 15 minut i zachcianki. Potem puchną nogi. To boli.
Potem zaczynają się problemy ze snem - bo jak spać, jak się ma wielki bebech, a można według lekarskich zaleceń spać tylko na lewym boku.

Nie można iść na imprezę, nie można pić, palić, z seksem trzeba uważać, dochodzą infekcje intymne, piecze, swędzi, trzeba wypić kubek glukozy, po którym się rzyga, nie dopinasz się w ukochanych jeansach, a cała rodzina zawraca Ci dupę telefonami.
Aż przychodzi godzina W.

Jedziesz do szpitala, odchodzą wody, masz skurcze. I boisz się. Pierwszy poród, wszystko Cię boli, a do tego jeszcze pchają Ci w dupę rurę i robię lewatywę, bo ''tak trzeba''. Potem boli jeszcze bardziej. I jeszcze bardziej. Mija parę godzin, jest rozwarcie na 9-10cm. I każą Ci przeć, a Ty jedyne, czego chcesz, to uciec przez uchylone okno. Albo się znieczulić morfiną i usnąć. I przesz. Tyle, ile trzeba. Jesteś mokra od potu, osikana (bo tracisz kontrolę nad pęcherzem).
Boli Cię głowa od wysiłku, nogi drętwieją. Wychodzi główka, a Ty pękasz, albo Cię nacinają. Pojawia się krew i robi Ci się niedobrze.
A potem przesz po raz ostatni i... no magia, bo już nie ma bólu. NIC NIE BOLI. Bo dziecko wyszło. Jako dowód dostajesz małą stópkę do ręki, albo do pocałowania. Jeśli masz szczęście, to dadzą Ci przytulić dziecko. Dziecko, na które czekałaś. I teraz płaczesz. Nie z bólu, tylko ze szczęścia. Bo wreszcie jest z Tobą Twoje dziecko. I zapominasz o tym, że przed chwilą chciałaś uciec przez okno. Potem dziecko biorą do zważenia, a Ciebie zszywają.
Przynoszą Ci dziecko i patrzysz na nie. To są najpiękniejsze chwile w życiu matki. Moment narodzin.

To NIE JEST ohydne i obrzydliwe. To cud narodzin.

Współczuję Ci, że tego tak nie widzisz, rodzice musieli Cię b. skrzywdzić w dzieciństwie.

P.S Każdy kiedyś umrze. Ty, ja, mój syn. Gdyby nikt się nie rodził, to nikt by nie umierał. Ale tak już jest w życiu, że umiera ktoś, by ktoś inny mógł żyć, urodzić się. Taki łańcuch życia, jak w Królu Lwie.
Poszukaj dobrego specjalisty, może nie jest za późno dla Ciebie.

W tym przypadku, nie ma co "jechać" po Autorce, tylko po prostu współczuć.
Człowiek zdrowy psychicznie, nie ma takich rozkmin.

już wzięłam i powstałam
nie jedziesz Majeczka, w punkt trafiłaś Czytając Raider faktycznie można pomyśleć, że matka nosi w brzuchu aliena Z jej perspektywy tak to wygląda.

Raider rodzice bardzo skrzywdzili Cię tym, że nie pokazali Ci jak kochać życie, ludzi i siebie samą przede wszystkim. Nie akceptujesz siebie jako kobiety, nie radzisz sobie z własną seksualnością, każdy Twój kolejny wątek jest krzykiem bólu i braku akceptacji. Wszystko co jest naturalne - Ciebie obrzydza.. poszukaj pomocy, bo długo tak nie pociągniesz..
Tak poród jest na pewno bolesny, zresztą Cyngli świetnie to ujęła. Ale to tylko kilka godzin,a w zamian dajesz cud życia swojemu dziecku. To jest warte każdej ceny

Moi rodzice są tacy jak wszyscy inni rodzice. Bo wszyscy biologiczni rodzice są dokładnie tacy sami. Są nieuznającymi sprzeciwu panami i władcami, którzy uważają, iż z racji tego, że sprowadzili dziecko na świat (a ono się na świat nie prosiło) uważają, że wolno im wszystko i mają prawo do wszystkiego. Jeżeli dziecko, nastolatek, ośmiela się mieć własne zdanie, albo, co gorsza, nie zgadzać z wizją świata, którą lansują rodzice, to staje się czarną owcą, rodzinnym outsiderem, persona non grata. Zasady biologicznych rodziców są bardzo proste-jeżeli nie jesteś z nami, jesteś przeciwko nam. A to, że dzieci płaczą, są nieszczęśliwe, smutne i chore, to już rodziców absolutnie nie interesuje. Nie. Nie zgadzam się z Wami. Ja patrzę trzeźwo, obiektywnie, jako osoba z zewnątrz, która tego nie przeżyła, patrzę z boku i widzę więcej. Zrozumcie-prokreacja to śmierć. To gorzkie zwycięstwo gatunku nad jednostką. A te "wzruszliwe" historyjki, jak rzekomo (bo nie wierzę w to) zapomniałyście w jednej chwili o bólu, kiedy przynieśli Wam dziecko, to tylko chemia w mózgu, ewolucyjny trik, który każe podtrzymywać ten potworny cykl, łańcuch życia i śmierci. Tak, prokreacja kojarzy mi się ze śmiercią. I jeszcze jedno ważne spostrzeżenie-teraz kochacie Wasze dzieci, bo są małe, grzeczne, bezproblemowe, słuchają się rodziców, rodzice są dla nich całym światem. Ale gdy dzieci będą starsze, wejdą w wiek nastoletni i później, kiedy zaczną mieć własne zdanie i zaczną kwestionować zasady lansowane przez rodziców, buntować się, chcieć własnej indywidualności, to rodzice przestają je kochać. Wraz z dzieciństwem dzieci bezpowrotnie mija miłość rodziców, bo te dzieci już nie są małe, dziecięce, bezproblemowe. Ośmielają się "pyskować", mieć własne zdanie-już ich nie kochamy. Kiedy dziecko zaczyna mieć własną autonomię, rodzice przestają je kochać. Taka prawda. Bo to już nie jest ta bezproblemowa "kruszynka", zaraz po narodzeniu.

Ja jestem terminatorem i nie boję się niczego:)pozatym miałam cesarkę więc nie bolało mnie to i co??zonk:):)

a swoją drogą...można byłoby uznać ze teoretycznie mądrze piszesz....gdyby nie fakt że masz depresję i po prostu piszesz na swoim przykładzie. Jesteś skrzywdzonym , zbuntowanym dzieckiem od którego prawdopodobnie rodzice się usunęli...zostałaś z żalem i bez wsparcia z niczyjej strony...Wierz lub nie..nie wszyscy rodzice tacy są..otóż ja jestem bitym przykładem, byłam złotym dzieckiem do pewnego okresu...potem się zbuntowałam, zeszłam na nieciekawą drogę-pomimo tego rodzice się ode mnie nie odsunęli-wręcz przeciwnie okazywali mi mnóstwo miłości którą ja odrzucałam...w końcu po spowiedzi (wymuszonej)twarzą w twarz z księdzem..TAK Z KSIĘDZEM!!! zrozumiałam swoje błędy i poprawiłam się...do tej pory jestem rodzicom wdzięczna że się ode mnie nie odwrócili...teraz ja pomagam im jak tylko mogę....bo na tym polega rola dzieci jak dorosną....A Ty powinnaś w końcu wybaczyć rodzicom krzywdy wszelkie jakie Ci wyrządzili i dopiero wtedy możesz poddac się skutecznemu leczeniu...bo w obecnej sytuacji żadne tabletki na depresję Ci nie pomogą

Bardzo przykre, że nie potrafisz dogadać się ze swoimi Rodzicami.

Powtórzę jeszcze raz, Dziewczyno idź się leczyć, bo kiedyś ktoś inny zadecyduje o Twoim leczeniu, a tego chyba byś nie chciała, prawda?

Raider, bardzo, ale to bardzo, Ci współczuję. To cały mój komentarz do tego, co w tym wątku napisałaś.

Ależ oczywiście, że zdarza się, że matki nie kochają dzieci, usuwają ciąże, wywalają noworodki na śmietnik albo wkładają do beczki czy wyślizguje im się dziecko z kocyka. Zdarza się. Nie zawsze jest różowo, tak jak w reklamach Bebiko, czy tam jakichś pieluch. Wiele matek się boi, cierpi na depresje poporodową. Uważam, że częsciej powinno się o tym mówić, nie tylko pokazywać lukrowane słodkie macierzyństwo. Bobas to nie tylko słodka buzia, to też kupy i wymiociny na Twojej bluzce.

Ja miewam podobne myśli. Ostatnio koleżanka z pracy wróciła z macierzyńskiego i zaczęłam się zastanawiać: to przecież odwaga, niemal bohaterstwo jest zdecydować się na dziecko, tak świadomie, wiedząc, ze poród boli, że dziecko zmieni całe Twoje życie.

Nie mam dzieci i mieć nie chce, bo też mnie to przeraża, ta zależność od dziecka, jednoczesna odpowiedzialność za nie, to zajęcie mojego ciała.

W Twojej wypowiedzi nie rozumiem jednego: nie chcesz dzieci, boisz się ciąży - ale nikt Cię przecież nie zmusza, by dzieci mieć i skazywać je na życie. Twoja wola. Piszesz tak jakby ktoś wymagał od Ciebie zajścia w ciążę, a Ty próbujesz znaleźć argumenty na "nie". Czasem jest różowo a czasem brązowo - takie życie, ale pamiętaj, Twoja wola, co z nim zrobisz.

Zbedny komentarz. Albo wyrazasz swoja opinie na ten temat albo wgl. sie nie udzielasz. Autorka nie prosiła o ocenianie i wyciaganie jakis wniosków co do jej osobowości.

Po prostu chciałam wiedzieć, jak ludzie są w stanie przekraczać granice cywilizowanych oporów. Nie wiem, co tu zgłaszać do Moderatora. I cenię sobie to, że niezależnie myślę. To myślenie chroni mnie przed takimi nieszczęściami, jakie tu opisałyście. I może moje przemyślenie uchronią przynajmniej niektóre z Was przed cierpieniem, te niektóre z Was, które czytają ten temat i dzięki moim przemyśleniom postanowią sobie oszczędzić tych wątpliwych "atrakcji". Nie możecie mnie przecież karać za wolnomyślicielstwo.

Masz po części rację, ale gdyby każdy myślał tak, jak Ty, to codziennie miałyby miejsce masowe samobójstwa.
Pojmij, że Twój sposób postrzegania rzeczy/świata jest zaburzony, co ma wpływ na Twoje argumenty.
Podaruj sobie szansę na lepsze życie i idź od razu do psychiatry, do którego psycholog i tak Cię skieruje.

I tu jest źródło wszystkich Twoich problemów...  Rodzice zrobili Ci krzywdę i patrzysz na świat tak jak patrzysz. A patrzysz tak że skóra cierpnie...

Nie będąc nigdy w ciąży, nie rodząc i t d twierdzisz że widzisz więcej? No odważna teza Bardziej wygląda to na maskowanie poczucia niższości przy pomocy okazywania wyższości, czyli kompleks wyższości...

Myślisz że coś odkrywczego napisałaś? Chyba każdy ma refleksje na temat śmierci, w bardzo różnych sytuacjach i kontekstach. Śmierć jest elementem życia, nie ma co z tego robić takiego halo, naprawdę nie uświadamiasz tu tłumu bezrefleksyjnego motłochu

Generalnie, lektura Twoich postów droga Raider, prowokuje do wniosku że masz zaburzoną osobowość. Rodzice zafundowali Ci taka jazdę ze prawdopodobnie jesteś już na granicy (a jeśli nie jesteś to w ten sposób myśląc i nic nie zmieniając - wkrótce będziesz) konkretnie diagnozowanych jednostek chorobowych typu osobowość schizoidalna, borderline, czy tez inne osobowościowe disordery. Mniejsza o to, nie ośmieliłbym się stawiać diagnoz, bardziej chodzi o to że fajnie by było gdybyś sobie pomogła i uwolniła się od tego demona, który Cie pożera od środka.
Naprawdę możesz mieć jeszcze fajne, szczęśliwe życie...

Akaya, odbieram twoją odpowiedź jako swego rodzaju atak na moje poglądy. Ty chcesz mnie "wyleczyć". Ale ja nie chcę się leczyć według twoich metod leczenia, bo według twojej metody leczenia mam zmienić się w kogoś, kim nie jestem. Tak, mam się zacząć "leczyć" w ten sposób, żebym zamieniła się w posłuszną, uległą, pozbawioną totalnie zainteresowań matkę siódemki dzieci. Co ja takiego złego robię? Czy ja naprawdę muszę chodzić w dwumetrowych szpilkach, malować się litrami makijażu i nie czytać żadnych książek ani czasopism popularnonaukowych (a to bardzo lubię)? Dlaczego? Nie wolno mi zagrać sobie w grę komputerową (też bardzo lubię)? Mam zamienić się w pustogłową laleczkę, pozbawioną intelektu i uczuć wyższych? Nagle mam zamienić się w oddaną mężowi matkę, która płacze na widok syna, którego nosiła pod sercem dziewięć miesięcy, która roztkliwiałaby się na widok każdego niemowlaka, siedziała cały dzień w domu, nigdzie nie wychodziła, a wszystkie pracujące i oddające się swoim niecodziennym pasjom (podróżowanie, hodowla zwierząt, malowanie itp.) koleżanki uważała za "kobiety upadłe"? Rozumiem Akaya, że według ciebie jestem kimś niedojrząłym. W takim razie nie chcę mieć z dojrzałością nic wspólnego! Tak zwane prawdziwe kobiety-nie mają słabości, lęków, wątpliwości. Nie. One wiedzą, że muszą zaraz po szkole średniej znaleźć męża i urodzić piątkę dzieci. One mają poczucie wyższości-wszystkich ludzi,którzy nie chcą żyć, tak jak one, uważają za wyrodnych, degeneratów. Nie chcę taka być. Co złego jest w mojej wrażliwości? Tak, ten lęk przed rozmnażaniem, seksem itd. wynika z mojej wrażliwości. Te sprawy mnie przerażają, i słusznie, bo jest się czego bać. Dobrze jest się bać. Strach zmusza do myślenia. Tylko głupcy się nie boją.

raider ! Nie chcesz mieć dzieci OK nie chcesz rodzić OK nikt Ci nie każe nie jest to Twój obowiązek , jest to dla Ciebie wynaturzenie ochydne i fuj i wg jak tak można OK Twoje poglądy . Powiedz to swoim rodzicom że się barbarzyńsko zachowali bo jak tak można świadomie bólu rodzić i kochać ? Toż to straszne !

Ale skończ pieprzyć dobrze ?!!
Są tu kobiety które marzą o dziecku od lat które potrafią kochać pomimo bólu i dostrzegają w życiu te piękne chwile których Ty nie widzisz . Jest to forum dla Nas kobiet Mam aby się wspierać , marzymy o rodzinie i jest to dla Nas piękne ! A ty tu wypisujesz że sie zachowujemy jak wynaturzone , że dzieci to maszynki w przyszłości do rozmnażania . Twoje poglądy niech zostaną Twoimi dobrze ???? Bo raczej nikt ich nie podziela

I coś Ci powiem ten Twój Dar jak to opisałaś nie czyni Cię nikim lepszym ani wyjąkowym !  żal mi cie

a umrze każdy  bez wyjątku nawet Ty i Twój dar więc lamentuj dalej jakie życie i tworzenie rodziny jest okropne i że ludzie to ślepi barbarzyńcy którzy sie rozmnażają bezmyślnie ale daj innym cieszyć się życiem dobrze ????

Ale kto, biedna Raider "wymaga na tobie właśnie tego, czego nie chcesz?" ? [ps. troszkę słaba stylistyka, nie sądzisz Raider? tak w tych książkach popularnonaukowych było?? zgłoś błąd; albo może za mało ich jeszcze przeczytałaś; ale spoko, nie martw się, masz na to i tylko na to caaaaałe życie]

wracając do sedna - kto taki wymaga na tobie?
no kto, skarbie?
nie daj się im! tym bezmózgowcom, pustym głowom... nie daj się kochana!!

na całe szczęście - chłopaka nie masz... męża mieć nie zamierzasz... seksu nie będziesz uprawiała... a niech tam sobie nawet gadają, olej ich! i tak nic z ich gadania nie będzie

Ty sobie spędzisz udane, nowoczesne, lepsze od innych życie w bibliotece. Albo zaszyjesz się w pokoju u rodziców do 40-stki i NIKT, absolutnie nikt Cię tam nie znajdzie.
Tylko uważaj, żebyś nie zrobiła niczego staroświeckiego - nie tylko o seks, męża i dzieci chodzi. Przemyśl to dobrze, nie daj się wciągnąć w ŻADNĄ pułapkę.

Jeść muszą wszyscy. Bez jedzenia się umiera. Tworzenie nowego człowieka to coś innego. Czy żeby stworzyć nowego człowieka, to idzie się do pokoju i rozwiązuje na kartce papieru skomplikowane zadania matematyczne albo pisze opowiadanie? Nie, wymienia się ohydne płyny ustrojowe. Jest w tym coś nieludzkiego, ohydnego, zwierzęcego, perwersyjnego. Dziwię się, że tego nie dostrzegacie. To mój dar i przekleństwo w jednym. Ale za to potrafię wcale nieźle grać w gry z serii Heroes of Might and Magic. Polecam wszystkim. To znacznie lepsze niż te perwersyjne zabawy w przedłużanie gatunku. I jestem wyjątkowym człowiekiem z wielu innych powodów. Choroba uniemożliwiła mi ukończenie studiów, od października zaczynam od nowa i na pewno wszystkich prześcignę, ukończę je bez problemu.

że też administratorzy pozwalają trollom pisać i ciągnąć wątki ......

weź idź człowieku z darem grać w gry i bądź ponad gatunek ludzki . Idź strać się bo się czytać tych pierdół nie da .

A akurat ten dział forum jest dla Nas kobiet które są i chcą być matkami ! Więc nie zawadzaj tutaj miejsca bo to ani miejsce ani czas dla Ciebie

!!

Mówisz Rider,że nie zamienisz się "w pustogłową laleczkę, pozbawioną intelektu i uczuć wyższych?"...a wiesz co to jest intelekt?Obawiam się,że przez własne dysfunkcje masz bardzo ograniczony horyzont myślowy i nie jesteś w stanie zrozumieć pewnych pojęć i mechanizmów.
A uczucia wyższe?
Czy w Twoich,zapewne ciekawych czasopismach popularnonaukowych,byłabyś w stanie odnaleźć ich definicję i zastanowić się,jakich jesteś pozbawiona?

Skoro nie chcesz się "rozmnażać"to tego nie rób.Szczerze mówiąc,w stanie jakim jesteś i zapewne będziesz...bo nie widzisz w sobie "problemu"...jest to całkowicie wskazane.Bo puszczając wodze fantazji,aż strach myśleć,na jakie życie naraziłabyś swojego potomka i na co w konsekwencji świadomie byś go skazała.

Każdy  człowiek ma lęki,słabości i wątpliwości...to domena homo sapiens nie tylko Ciebie Rider.Nie jesteś ani bardziej wrażliwa, ani wyjątkowa...jesteś zwyczajnie zaburzona.
Takich ludzi,którzy uważali się za wyjątkowych było kilku...może kilkunastu i wszyscy bardzo źle skończyli.Albo sami,w szpitalach psychiatrycznych...albo w grobach.

Rider...myślenie,to czynny udział w procesach poznawczych...skoro lubisz czytać,proponuje lekturę psychopatologii...może dane Ci będzie zrozumieć różnice pomiędzy strachem, a irracjonalnym,niczym nieuzasadnionym  lękiem.

To chyba lepiej dla wszystkich.Odpowiednią pomoc znajdziesz u specjalisty.

Zdrowia życzę.

No pa.

No to, nie wiem, czemu masz tak skrzywioną psychikę (bo to, że w domu o tym nie rozmawialiście to jest normalne, ponieważ w większości domów tak było/jest).
No chyba, że dawali Ci odczuć, że seks jest czymś bardzo złym, to wtedy wiadomo, czemu taka jesteś.

Aha i bardzo się cieszę, że nie jesteś żadną ofiarą molestowania.

Nie jesteś nikim, jesteś osobą o zaburzonej psychice.

Nawet jeśli to troll, i temat wymyślony - to i tak Autorka nie jest w pełni zdrowa... Ktoś, kto nawet dla żartów wypisuje takie brednie ma poważny problem. To dziwna zabawa, świadcząca, w najlepszym wypadku o poziomie umysłowym autorki....

Informuję Cię (jeżeli jeszcze o tym nie wiesz), że system emerytalny w Polsce opiera się na wymianie pokoleniowej. Czyli moje dzieci będą pracowały między innymi na Twoją emeryturę. Jeżeli tych dzieci nie będzie, nie będzie również środków na kupno jedzenia...
Proza życia...

Genialne! Po prostu genialne określenia! Bardzo trafne. Jakbyś mi w myślach czytała! Sama bym lepiej nie ubrała swoich myśli w słowa, tak. Czego oczekuję? Zrozumienia. Rozmowy. Pogłaskania po głowie. Przytulenia.