Sytuacja nie do przeskoczenia - Netkobiety.pl

Kochani, powiedzcie mi czy zrobiłem dobrze, że zakończyłem ten związek, bo mam mieszane odczucia i chyba zbyt mało czasu minęło od rozstania by spojrzeć obiektywnie bez emocji. Rodzice mojej dziewczyny byli przeciwni mojej osobie i naszemu związkowi. Akceptowali moje wizyty w ich domu, ale od jakiegoś czasu nie mogłem się tam pojawiać, nawet w pobliżu domu. Kuriozum jakieś. Dlaczego? bo kiedy się kłóciłem ze swoją dziewczyną (nie u nich w mieszkaniu), to potem ona będąc w domu po tych kłótniach płakała, przeżywała to bardzo, miała jakieś histeryczne ataki i rodzice nie mogli na to patrzeć. Mówili, że nie chcą widzieć swojej córki w takim stanie. Trzy razy przeżywała to strasznie bo przez kilka dni z rzędu byliśmy bez kontaktu i ona stale płakała i oni widzieli, że ona się męczy i wpada w jakieś depresyjne nastroje. Stąd nie dziwię się ich reakcji i temu, że kazali jej zakończyć związek ze mną. Teraz mała dygresja bo pewnie po tej części uważacie mnie a potwora. Co było przyczyną kłótni? różne sytuaje, dawniej walka na słowa która najczęściej rozpoczynała się od jej prowokacji, od jej chamskiego zachowania i nie mogłem pozwolić się tak traktować. Potem jej zdrada więc dostało się jej ode mnie słownie bardzo mocno, wówczas w domu miewala napady histerii i ataki duszności bo myślała, że odszedłem na zawsze a ja wybaczyłem. Potem kolejne świństwo z jej strony, nie zdrada ale coś bardzo dotkliwego dla mnie i przykrego. Wtedy też powiedziałem, że nie mogę tak dłużej, przeraziła się i znów przeżywała to kilka dni. Rodzice powiedzieli, że zajmą się mną jeśli ona do mnie wróci. Ona powiedziała, że wina leży też po jej stronie ale oni uznali, że ja mam największą bo doprowadzam córkę do łez. Nie powiedziała im, że mnie zdradziła. Nic a nic. Tak więc nie mogłem odwiedzać jej w jej domu, przychodziła do mnie lub gdzieś wychodziliśmy. Moi rodzice też jej przeciwni, ale nie wtrącają się i dają mi wolną rękę jako dorosłemu czlowiekowi. Mama jedynie doradzała mi zakończenie spotkań z nią bo uważała ją zawsze za kogoś niewłaściwego. Po jakimś czasie rozmawiała z rodzicami, powiedziała mi, ze zaakceptują mnie jeśli powalczę o nią i pokażę że mi zależy. Ja miałem pokazywać, a przecież robiłem to przez cały okres związku. No ale zacząłem to robić (sic!). Napisałem do jej matki smsa, że kocham jej córkę, że proszę o szansę, że będę dbał o córkę i zawsze ją kochał. Matka nie odpisała ale powiedziała córce, że nie ma do mnie już wracać. Moja dziewczyna powiedziała, że będzie ze mną ale i tak nie miałem wstępu do ich domu. Moja kobieta kazala mi walczyć dalej. A ja głupi pomimo, że niewinny (moja wina to reakcja na jej działania i zdradę chyba) zacząłem starać się dalej o względy rodziców i jej samej. I nadeszła pewna rozmowa z moją dziewczyną. Powiedziała mi, że rodzice mnie zaakceptują pod pewnymi względami - mam zaakceptować ich system wartości i system wartości mojej dziewczyny, czyli będąc dalej w związku mam pozwalać mojej kobiecie na spotkania z kim chce, kiedy chce i gdzie chce, mam godzić się na spotkania jej z jej kolegami a ma ich tak wiele, że nie zliczę, mam być wyrozumiały gdy będzie chciała imprezować, pić i wracać nad ranem. Cała rodzina to ludzie imprezowi, stale alkohol i zabawa. Nakazali bym dał wolność ich corce inaczej mnie nie zaakceptują i nie będę miał wejścia do ich domu. Powiedziałem mojej dziewczynie, że kończę bo to absurdalne jest. Debila ze mnie chyba chcieli zrobić i się im udawało. Zerwałem i nie chcę już wracać. Moja dziewczyna powtarzała stale, ze gdybym kochał to nie zerwałbym. A ja kocham, ale nie mogę tak żyć bo się boję dalszych zdrad i jej trybu życia. Rodzice namawiają ją stale by bawiła się a nie siedziała z jednym partnerem non stop bo jest młoda. Ona to podłapała i zaczęla tak robić. Nie mam siły zmieniać czegoś co się samo nie zmieni. Czy postąpiłem dobrze?