Ciężkie rozstanie, on się szybko pocieszył - Netkobiety.pl

Zawsze czytając cos takiego myślę.....

Co jest nie tak w domach rodzinnych, ze kobiety pozwalają sie TAK traktować partnerom???

On mu jest twoim tlenem ani twoja nerka!
Żaden facet nie jest
Tłumaczysz jego durne zachowania
Nie mówisz o tym co cie boli żeby nie prowokować kłótni...to ma byc związek?
A nawet ci sie nie podobał....ale wychodzil wydreptał i leżysz mu u stop....? Wiecznie ten sam schemat. Tak widzisz,swoje życie? Bo schematy sie powiela....
Zostaw, odejdź i zastanów sie nad sobą
NAD SOBĄ

Wow aż 3 km całe, no fakt jak nie ma auta to można zbankrutować na taksówkach.
Myślę że gdyby miał auto było by wam znacznie łatwiej częstszy kontakt... Po za tym kobieto dziewczyno, nie wiem, ale naprawdę kłóciłaś się podczas meczu z jego bratem? odnośnie piłki? I dziwisz się? to był gwóźdź do trumny, raz że piłka to męski świat, dwa że na pewno nie miałaś racji, trzy podczas oglądania meczu pewnie polski jeszcze, no meczu, czyli generalnie męskiego święta, nie dziw się że wziął stronę brata, wszak podczas samczej posiadówy podsycanej meczem, faceci mogą wykazywać się rożnymi męskimi zachowaniami w tym solidarność męska, jeżeli grała Polska to pewnie solidarnie i z przyzwyczajenia byli gotowi na przegraną, czyli łączyli się w bólu i w takim momencie oczekujesz że twój facet się wyłamie.
Oj...
No trudno jebło to jebło, nie ma co drążyć.
Głowa do góry są inni, na pewno znajdziesz kogoś o skromniejszych zainteresowaniach fana np bobslejów, średnio popularne, w telewizji transmisje rzadkie mniej szans na wtopę.
Pozdrawiam

Potraktował cie tak bo nie został nauczony szacunku do ludzi....nie wiem, w domu może, albo wszystkie kolejne dziewczyny pozwalały sobie,wchodzić na głowę byle byl....
Takich facetów (kobiety oczywiście tez) jeszcze pewnie spotkasz w,zyciu nie raz, bo taki jest świat
Ważne byś umiała odkręcić sie od nich na pięcie
Nie dawała sie zmanipulować i wpędzić w poczucie,winy

Usiądź spokojnie, przeanalizuj wszystko, wyciągnij wnioski i idz dalej

Potraktował ją tak bo dawno przestał kochać, może kochać za mocne słowo, dawno przestał cokolwiek czuć, często jest też tak że jak jedno z partnerów przestaje kochać to zaczyna traktować swojego partnera gorzej niż obcą osobę.
Dla tego tak potraktował bo już mu wisiała od dawna, co czuje co myśli, dla tego zajął stronę brata bo widocznie pokierował się logiką, serce już dawno przestało reagować na autorkę.
Pani trudno, nie wiem ile masz lat, ale chyba stara nie jesteś, szukaj sobie innych, skąd wiesz że ten był tym jedynym jak pewnie miałaś wcześniej ze dwa związki.
Optymizmu, głowa do góry.
Pozdrawiam
Ps. Taki efekt żebrania o uczucia, żebrając stajemy się żebrakami, i tak nas widzi osoba od której chcemy tych uczuć, i często tak traktuje.

Tak jak napisałem wyżej o żebraniu.
Co do gościa wcale go nie tłumacze, pewnie że można zachować się na poziomie, no cóż wcześniej trzeba ten poziom jednak osiągnąć.
Nie wiem gdzie się podziała zwykła ludzka godność i szacunek do samego siebie.
Gdzie w nocy pisałem, że jak jesteśmy w chu**jowym układzie, związek, praca znajomi nie wiem wynajem chujowy cokolwiek, to trzeba umieć podjąć decyzje i wyjść z tego tak długo i tak często aż trafimy tam gdzie trzeba i z kim trzeba.
Prosta sprawa zadać pytanie jak się czuje w danej relacji/pracy/grupie znajomych/ cokolwiek co nam szkodzi
Jak jest dobrze to ok jak źle to zwijamy się. Nie rozumiem czemu ludzie lubią się maltretować co nimi powoduje strach? lenistwo? no to ok. Przecież w życiu chodzi o to żeby przeżyć je w jak największym szczęściu na tyle na ile to jest możliwe, ale przynajmniej zawsze do tego dążyć.

A ja widze druga strone sytuacji. Autorka sama przyznaje ze nie zalezalo jej na chlopaku na poczatku, nie podobal sie jej, zaczela sie z nim spotykac bo kolezanka namowila. Zapewne mialo to odzwierciedlenie w traktowaniu jego osoby (jazdy klotnie i swiadomosc ze on jako ten ktoremu bardziej zalezy pierwszy przeprosi niezaleznie od tego czy jego wina czy nie). Chlopak byl zaangazowany bardzo wiec przymykal na to oko byle nie stracic dziewczyny ale wkoncu zbrzydly mu te fochy i takie traktowanie i zerwal. Wtedy szok...jak to? Taki pewniak co to mial byc na zawsze i mozna bylo z nim robic wszystko jak z pluszakiem a on cierpliwie znosil. Jakos watpie zeby to byla milosc Autorko raczej przyzwyczajenie i poczucie bezpieczenstwa ktore nagle Ci odebrano. No i awantura w domu brata chlopaka tez nie na miejscu . Mozna miec roznice zdan ale o ile nie obrazil Cie jakos tylko zwyczajnie nie zgadzal z Twoim zdaniem na temat pilki to robienie afery z tego powodu i ostentacyjne wychodzenie z  domu nie bylo oznaka ze "zmienilas sie i starasz nie robic awantur i miec humorow".
Oczywiscie chlopak w tym wszystkim tez zachowal sie na fair bo skoro juz powiedzial koniec to nalezalo byc konsekwentnym a nie dawac Ci szansy na chwile i po tygodniu prowadzac sie z inna, ta dziecinada z olewaniem sie potem zamiast rozstac normalnie tez byla niepotrzebna.
Tak czy siak teraz powinnas zajac sie soba i swoim zdrowiem a szczegolnie zaburzeniami odzywiania. Wyciagnij lekcje z tego zwiazku i postaraj sie nie popelniac tych samych bledow w przeszlosci. Przedewszystkim  nie wchodz na drugi raz w zwiazek z rozsadku bez uczuc bo to predzej czy pozniej sie zemsci a samo przyzwyczajenie i spedzanie ze soba czasu codzien to fajne podstawy pod  przyjazn a nie relacje zwiazkowa.

To ze sie z Toba nie zgodzili nie znaczy ze Cie wyprosili. Istnieje cos takiego jak uszanowanie czyjegos zdania przy jednoczesnym pozostaniu przy swoim. A Ty oczekiwalas ze oni ulegna i powiedza ok to Ty masz racje a skoro tak nie zrobili to foch i trzask drzwiami. Tak to nie dziala
Edit: no imagiczne slowo "czulam" czyli de facto nie wyprosili Cie a czuc mozna sobie rozne rzeczy i niekoniecznie jest to odczucie adekwatne ze stanem faktycznym. Mysle ze pora popracowac nad temperamentem bo jestes dosc dominujaca i krewka. Chlopak oddaje Ci rzeczy i wspolne foto a Ty je rozbijasz przy nim i lejesz go w twarz.

strach

Ale jeśli czułam się źle dlaczego miałabym tam zostać? Podniósł na mnie głos, a nie powinien. Mam swój honor i szacunek do siebie, nie żałuję tego, że nie uległam, bo chciałam zakończyć spór, mówiłam, że możemy mieć odmienne zdania, ale to nic nie dawało. Byłam spokojna i w momencie kiedy na mnie ''naskoczył'' nie wytrzymałam i wyszłam po chwili. Uderzyłam go w twarz za to, że nie wyjaśniliśmy sprawy do końca, a on celowo pokazywał, że ma kogoś nowego. Byliśmy jakiś czas razem, zresztą minął wtedy tylko tydzień od rozstania. Mógł poczekać z pokazywaniem publicznie swojej nowej miłości, wiedział, że mnie tym zrani doskonale. Chciał mnie tym zranić, bo niby po co dodawał zdjęcia z nią i to nie jedno, tylko kilka. Ledwo ją znał, prawdopodobnie było to jedno z ich pierwszych spotkań. A wiedział, że ze mną się jeszcze będzie musiał zobaczyć.

Nigdy nie poczułam takiej straty, czułam się źle, że nie mógł chociaż zakończyć tego z honorem. Może masz rację, że nie powinnam tak reagować, ale on nie wie o mojej reakcji na to rozstanie. Tak na prawdę to tylko wie, że byłam u niego, nie zastałam go i to na naszym spotkaniu. W smsach też nie wypisywałam namiętnie tego, że nie dam bez niego rady i tego jak się czuję. W momencie kiedy mnie spławiał, dawałam sobie spokój z pisaniem.. Nic na siłę. Nie robiłam scen przede wszystkim. Jedyną osobą, a raczej osobami, które widziały mój stan, to moja przyjaciółka oraz bliska rodzina. Jak się z nim spotkałam, nie chciałam, żeby wiedział, że cierpię, bo po co? Wiedziałam, że nic to już nie zmieni. Nie czuję dziś tego co czułam w pierwszych dniach, bo mam wsparcie bliskich mi osób. Ale przychodzą chwile kiedy po prostu robi mi się źle i się rozklejam. Nie mam tu na myśli histerii, że krzyczę czy coś w tym stylu. Raczej taki napad płaczu, ból, że to tak się skończyło. Dawałam z siebie wszystko co mogłam, tak mi się przynajmniej wydaje. Dopiero teraz też dostrzegam co źle robiłam, ale może właśnie to miała być dla mnie lekcja, żeby więcej tak nie robić. Chcę zmienić coś w swoim życiu i po prostu, żeby ta tęsknota, brak tej osoby zniknął, nie był tak intensywny momentami.

Chciałabym wyciągnąć z tego rozstania jakieś wnioski i nie popełniać więcej tych samych błędów. Może faktycznie niepotrzebnie się odezwałam, ale nie spodziewałam się, że temat piłki nożnej może ostatecznie zakończyć nasz związek. I z drugiej strony może to było kropelką w oceanie, jego reakcja, że od razu zrywa była nie potrzebna. Jak chciał to zakończyć to rzeczywiście mógł to zrobić wcześniej. Chodzi o to, że jak spędzaliśmy razem czas, czy nawet w łóżku nie zachowywał się inaczej wobec mnie. Ja się też obawiałam, że jak powiem coś nie tak to jego to zdenerwuje i stwierdzi, że się nie zmieniłam i zerwie. Może to też było moją głupotą, że obiecałam mu zmianę, a tak naprawdę po prostu dusiłam emocje w sobie. Kurczowo na siłe trzymałam go przy sobie, a może gdybyśmy wcześniej się rozstali, i ja bym go nie zmuszała do powrotu to przede wszystkim byłoby inaczej. Jakbym zrozumiała coś wcześniej nie teraz? Może faktycznie nie potrafiłam postawić się w jego sytuacji, może jakbym sama dała sobie czas to rozstałabym się z nim w zgodzie i nie byłoby tych sytuacji..

Posluchaj ja wiem ze mile to to nie bylo ale na co liczylas? Ze bedzie Cie prosil o pozwolenie na umawianie sie z inna? Moze jeszcze narzucisz mu okres karencji na spotykanie sie z kims nowym np 6 mscy od waszego rozstania. No niestety ale przeliczylas sie. On uznal ze poinformowana o rozstaniu zostalas wczesniej a ostatnie spotkanie ma na celu tylko rozliczenie sie z rzeczy. Pewnie ze dla Ciebie wizja jego z nowa dzeiwczyna mila nie jest bo wolalabs zeby lizal rany po rozstaniu jak Ty ale no coz on prawdopodobnie juz dawno oswoil sie psychicznie z mysla o waszym ewentualnym rozstaniu i gdy stalo sie ono faktem szybko ruszyl do przodu.

Już nie ważne, było minęło chcesz tracić czas na umartwianie się?
autorko brzmisz jak byś faktycznie coś zakumkała, przeważnie są lamenty że chce wrócić, i masa dziwnych pomysłowi żałosnych. Przynajmniej nie zakładasz kolejnego powrotu.
Ile masz lat i ile związków miałaś przed sobą.
Ja uważam że ja coś nie idzie to szkoda czasu, next. Sam nie mam doświadczenia jeżeli chodzi o związki, także swój obecny tez spierd***, mimo że jest fajnie póki co. Nic to, wtedy dalej, bo jak inaczej znaleźć odpowiednią osobę, jak drugi związek w życiu i wali się i w ogóle sraczka, ale nie bo to jedyna/jedyny.
Nie pyknie trudno next.
Zawsze mnie dziwi że ktoś traci godność i szacunek a przedewszystkim cenny czas na tą jedyną czy jedynego, będąc raptem dwa razy czy trzy w związku, gdzie na świecie jest 5mld ludzi. Niesamowity fart trafić za 1 2 czy 3 razem na tą właściwą osobę.
Dla tego jak agonia, to nie ma co się oglądać, agonia czyli jest już tylko źle, szkoda czasu.
Ja pierwszą miłość rozwinąłem chwile przed 30. Wcześniej nie pchałem się w układy bo nigdy mi nie zależało zawsze zwijałem się jak zaczynały gadać w innym języku.  Swoim zakochaniem krótko się nacieszyłem,panna  szybko mnie zdeptała ale też szybko uciąłem, nigdy nikt mnie nie traktował w ten sposób, może nie jakieś katowanie ale intencje i premedytacja. Czułem się źle a miało być fajnie.
Stop powiedziałem i tyle, od razu poczułem ulgę mimo że dupę żal ściskał. Nawet nic jej nie oznajmiałem i tak miała wywalone, zresztą od podjęcia decyzji miało mnie już to nie obchodzić.
Chwilę się poużalałem nad sobą, szybko przeszło, uważałem że za szybko przecież do końca życia miałem być skrzywdzony, a moje twarz już na zawsze miała przybrać posępny wyraz, zdradzając jedynie zamierzchłą tajemnice połączona z tragedią.
I dupa dwa tygodnie później, koniec, wcale nie chciałem końca, bajzel na chacie, w pracy miałem luzy, ale jak wyczaili że mi przeszło to się skończyło, próbowałem jeszcze ściemniać ale była już beka tylko. I w ogóle wiarygodność taki lament, znajomi mnie pocieszali, no bo pierwszy raz a tu było minęło
Ale jak doszedłem do siebie to wiesz co pomyślałem, że takie zakochanie to zajebista sprawa, trzeba powtórzyć i generalnie w tym kierunku. I tak robię w miedzy czasie zaliczyłem wtopy związane z dawnymi przyzwyczajeniami, ale to na chwilę było w celach biologicznych:]

Z tym ze cos bys widziala nie zgodze sie do konca . Zreszta przeciez wiedzialas ze nie jest do konca ok i jestescie na "okresie probnym" w ktorym mialas mu udowodnic ze przestaniesz byc agresywna i napastliwa w zachowaniach i prowokowac klotnie. Wykrecilas afere z pilka nozna u jego brata wiec uznal ze koniec- szanse stracilas. Takze to nie jest tak ze rzucil Cie bez powodu ot tak" z doopki" bedac w udanym spokojnym zwiazku z Toba. No i plączesz sie w zeznaniach bo raz masz pretensje ze afiszowal sie z nowa dziewczyna celowo przed Toba a raz ze  powiedzial ze go nie ma w miescie a tymczasem byl i to z nia. Jakby Ci powiedzial prawde ze nie moze sie spotkac bo ma randke to tez bys byla wsciekla ze celowo Cie o tym informuje by zranic. Odpusc to ...Was juz nie ma. Szkoda nerwow i zlosci ktora jest toksyczna i wykanczajaca a i tak nic juz nie zmieni.

Też tak uważam, święte słowa.

Jeśli o związek czy o miłość trzeba WALCZYĆ, to nie jest to miłość, ani nie jest to dobry związek. Miłość nie będzie tym większa, im więcej wysiłku włożysz w walkę o nią.
To są kolejne mity, które inni kładą nam do głów.
Że o miłość zawsze warto walczyć, że miłość to największa wartość. Że dla miłości TRZEBA się poświęcać. (Prawdziwa) Miłość jest wieczna. Bzdura!!

Owszem miłość jest cudowna, ale jest tylko jednym z bardzo wielu cudów na tym świecie. Nie jedynym, nie ostatnim.
A na pewno nie jest wieczna, bo wszystko na tym świecie się kończy.
Kończą się przyjaźnie, kończy się życie, kończy się jedna praca, druga, kończy się czyjeś zainteresowanie czymś i kończy się miłość - jak nie z jednej strony, to z drugiej.
Reanimowanie trupów naprawdę jest bez sensu, bo potem to są zombie, które tylko straszą.