Bardzo toksyczna znajomość powodująca mnóstwo nerwów - Netkobiety.pl

Toksyczna przyjaźń zaczyna się wówczas, gdy przynajmniej jedna ze stron utrzymuje ją na siłę, czuje się niekomfortowo, przeżywa w związku z nią smutek, przygnębienie, strach, czuje się niedowartościowana lub wyczerpana. Generalnie towarzyszą jej negatywne emocje.

A więc jednak. My chcemy utrzymywać to na siłę i czuje się tym wyczerpana więc jednak

Baa, wiele razy pisalam z nią na ten temat. Otrzymywałam wiadomość zwrotną " nie róbcie problemów, jesteście zazdrośni i tyle". Wydaje mi się, że oni nie chcą się z nami widzieć zważywszy na to, że od pół roku widzielismy się raz na godzinę bo ona "musiała się uczyć". Ciężko jest słuchać takich argumentów i widzieć lub dowiadywać się później od kogos lub z internetu, że ich wymówka to tylko podpucha.. Czy nie lepiej byłoby nam napisać "Sorry, spotykamy się wtedy z X i Y" zamiast wymyślać głupoty ? Wydaje mi się, że to jest jak pies ogrodnika. Powoli zrywają kontakt ale boli ich to, bo powinniśmy siedzieć po domach i płakać a my się spotykamy z innymi i jest nam dobrze. To taki polski "ból dupy" chyba jest. Ta dziewczyna jest bardzo podatna na innych, tzn bardzo jej imponują ludzie. Jest zauroczona tamtą parą, tamtą dziewczyną i nie rozumie dlaczego ja jej nie lubię bo przeciez ona jest super. Ja znam tamtą od dawna i wiem jaka byla te 2 czy 3 lata temu, bo mialam z nią do czynienia często i nie mogę zmienić zdania na jej temat od tak, bo ktoś powiedział, że jest fajna i ja mam ją lubić.

No to dokładnie tak jak u nas, że pracują, że ona się uczy. Tamte wakacje spędzaliśmy razem prawie non stop mimo ze ja pracowalam cale wakacje na nocki, moj facet na 3 zmiany, oni tez ale jakos się nam udawało. Ale masz rację! Nie pomyślalam jakos o tym ze skoro ja ich nie lubię to oni nas też i ich buntują. No dla mnie to jakieś takie dziwne, że nagle zaczeli sie spotykac i po kilku miesiacach zamieszkali razem. Najśmieszniejsze jest to, że tamci mieszkali okolo 1,5 godziny drogi od nich na drugim koncu miasta, tamta ma tam szkole prace ale przeprowadzili sie zebby byc blisko. Ja rozumiem, ze teraz to pewnie kazdy wieczor sie moga widywac i no trudno, ja nie bede nikomu tego zakazywac ale spotkanie na godzine raz na pol roku to jest taka troche przesada. Wiadomo, odpuszczę na jakiś czas i zobaczymy co to z tego wyjdzie. Mielismy razem wyjechac na wakacje ale mimo, ze nic nie mowili, że nie jada to my podjelismy decyzje sami o wyjezdzie gdzie indziej i bez nich. Nie bedziemy czekac do nie wiadomo kiedy na wiadomosc, ze oni nie jada bo moze byc juz za pozno na cokolwiek. A ze taka bedzie to wiem na 150% bo od kiedy dowiedzieli sie Ci drudzy ze jedziemy razem to chcieli sie podlaczyc ale tej glupiej dziewczynie nie podobal sie kierunek ktory wybralismy i zaczela namawiac moich "przyjaciol" na co innego a skoro nasze zdanie jest nieważne no to coż...

"Kilka razy bylismy juz umowieni i godzine przed lub o tej o ktorej sie umowilismy napisali ze nie przyjda. ...... [...] ciagle cos nie pasowalo. "
- A jak o mnie chodzi, to takie zachowanie jak tu opisane, w zupełności mi wystarcza, żeby z daną osobą/osobami rozluźnić kontakty. Nie mówię, że bym robiła od razu wielkiego focha, awanturę, czy coś w tym stylu, ale po prostu przestałabym się tak często odzywać i umawiać z takimi osobami. Ograniczyłabym kontakt i obserwowała, czy jak będę rzadziej się umawiać, to wtedy będą normalnie przychodzić, czy dalej coś wydziwiać. Jak jeszcze by wydziwiali, to bym ograniczała kontakt aż do skutku, tzn. dopóki sami by się nie zaczęli starać porządniej o kontakt ze mną.
Bo niby czemu tylko jedna strona ma się starać, dążyć do spotkania, a druga tylko robi pod górkę?
Ja ogółem staram się szanować czas innych ludzi i chcę, zeby mój czas również szanowano. Jeśli umawiam się z kimś na daną godzinę, a o tej godzinie dopiero ta osoba mnie informuje, ze nie przyjdzie, to znaczy, że nie szanuje mojego czasu. (Pomijam oczywiście jakieś nagłe i ważne przypadki, ale tu pisałaś, że to było kilka razy, więc raczej niemożliwe, że by kilka razy z rzędu coś typu nagła choroba czy jakiś wypadek sie zdarzyło). Ja o danej godzinie to rezerwuję mój czas dla kogoś i muszę jeszcze zdążyć z innymi sprawami, żeby być wtedy w domu. I zawsze jest to pewne uwiązanie, bo nie wyjdę/wyjadę, jak mam termin. Jestem pod tym względem odpowiedzialną osobą i nie wyobrażam sobie, ze ktoś mój czas regularnie marnuje, a ja jeszcze do tej osoby zaraz wydzwaniam z kolejnymi zaproszeniami. Trzeba siebie szanować, bo inaczej to ludzie włażą człowiekowi na głowę i robią tak, żeby tylko im pasowało, i nie szanują tego, co mają. Tak właśnie, jak tu widać na powyższym przykładzie. Moim zdaniem człowiek swoją własną postawą pokazuje najlepiej innym osobom jak mają wobec niego postępować.
Chociaż jak tu już madoja pisała, pewnie najlepsza by była szczera rozmowa. Ale mnie osobiście to by było szkoda nerwów, żeby komuś podstawy kultury tłumaczyć. Można małemu dziecku tłumaczyć: "Jasiu, jak się umówiłeś na godzinę, to powinieneś iść, lub odpowiednio wcześniej poinformować, że nie przyjdziesz, a nie odzywać się dopiero o tej godzinie co się umówiłeś". To są dorosłe osoby i powinny chyba mieć jakiś mózg, i rozumieć, że ktoś na nich czeka, skoro powiedzieli, ze na tą godzinę będą. Ewentualnie, jakby mi bardzo zależało na tym kimś, to bym powiedziała, tłumacząc właśnie to jak głupiemu, żeby zrozumiał, że tak się nie robi, no ale na pewno tylko jednorazowa rozmowa i jedna szansa, a nie dałabym tak siebie długo traktować nikomu i tyle. A jak po takiej rozmowie dalej coś takiego by było, to jak wyżej pisałam - ograniczam kontakty. Nie, że zrywam od razu, ale ograniczam i to dość znacznie.
Może być tak, że wy za często ich zapraszacie, a oni zwyczajnie nie mają ochoty tak często się widywać, ale nie wiedzą jak odmówić, czy coś.
Ale tak czy siak - ich postępowanie jest zwyczajnie niegrzeczne i bez szacunku.
Ja zauważyłam, że jest taka mniej więcej zasada w życiu. Jak coś się ma zawsze łatwo dostępne i pewne (oni was), to się tego tak nie szanuje, jak "towaru" trudniej dostępnego. Moim zdaniem za bardzo się im podajecie na tacy. Niech umówienie się do was też ich kosztuje choć trochę wysiłku. Czyli jak następnym razem będą chcieli sie spotkać w danym terminie, to powiedzcie, że nie macie czasu akurat w tym terminie. (Na pewno macie dużo własnych spraw i aktywności, jak każdy normalny człowiek, więc to bynajmniej nie musi być kłamstwo, bo może np. wy akurat w tych okolicznościach wolicie iść na spacer w weekend, niż na nich czekać w mieszkaniu... i się jeszcze w dodatku nie doczekać. Czyli na prawde czasu nie macie - dla nich, w domyśle:-). I dopiero na jakiś następny, np. za miesiąc im podajcie. A jakby wtedy nie przyszli, to następny znowu macie dopiero za miesiąc. Wtedy zobaczą, że wy wcale tak ciągle dla nich nie jesteście dostępni, nie macie nieograniczonego czasu wolnego, żeby na nich wiecznie czekać. I że jak ominą swoją szansę na spotkanie, to następna tak szybko się znowu nie nadarzy.
Oczywiście, każdy ma swoje sposoby na załatwianie takich spraw. Jak tu widać, jedni wolą rozmowę, inni ograniczyć kontakty - to też zależy na pewno od charakteru danych osób, jak i pewnie od tego, czy bardzo komuś zależy na znajomych, czy tak średnio. Ja osobiście się nie zabijam o znajomych, bo mi oni niezbędni do życia nie są. Wolę mieć mało znajomych, ale którzy potrafią się tak zachowywać, żeby mi nie robić za często przykrości. Życie już i tak jest dostatecznie trudne, żeby jeszcze się starać o względy jakichś ludzi, co się nie martwią o nasze uczucia i jeszcze nam to życie utrudniają, zamiast ułatwiać i uprzyjemniać. Takie jest przynajmniej moje zdanie :-)

A jak chodzi jeszcze o to czepianie się kogoś, że ma innych znajomych... to takie zachowanie odbieram jako niezwykle dziecinne i jakieś takie nawet chore lekko... U gimnazjalistów zrozumiałe, ale u dorosłych ludzi już nie bardzo.

W 1000% zgadzam się z tym, co napisała Tirli

Na tym forum najczęściej udzielaną radą jest przeprowadzenie szczerej rozmowy, tylko ludzie nie zdają sobie sprawy, że nie z każdym się da szczerze pogadać i jednak większośc ludzi na probę zwrócenia na coś uwagi reaguje nawet i agresywnie, byleby tylko zwalic winę na drugą stronę. Nawet w tym przypadku mamy taki przykład- po zwróceniu uwagi o odwoływanie spotkań tamta dziewczyna zaczęła obracać kota ogonem. Dlatego ja nauczona doświadczeniem po prostu olewam i ograniczam kontakt.

Sama mam taką dziwną znajomą, dla której to jest norma, że sama pyta, kiedy się spotkamy, umawiamy się, po czym w 80% przypadkow do spotkania nie dochodzi z jej winy. Z dwa czy trzy razy już urwałam z nią z tego powodu kontakt, hitem sezonu było, jak kiedyś się umówiłyśmy, ja na nią czekałam, ona się nie odzywa a jak zapytałam co ze spotkaniem to odpisała dokładnie 'zapomniałam lol', przy czym ustalałyśmy spotkanie dzień wcześniej. To nie był taki pierwszy jej wyczyn i wtedy jej powiedziałam, że chyba sobie ze mnie żartuje i się zaczęło, zjerzyła się i wyszło na to, że ja się jej czepiam i na niej wyżywam, bo osmieliłam się zwrócić uwagę jak po raz kolejny bez powodu większego mnie wstawia. Po tygodniu odezwała się z zaproszeniem na wino na zgodę. Ale od tej pory ja zupelnie przestałam inicjować spotkania z nią, nawet jak już chciała się spotkać to ja i tak nie brałam tego na powaznie i w większości przypadków miałam rację. I znajomość wygląda tak, że codziennie piszemy ze sobą na fb a widzimy się raz na miesiąc albo i dwa.

Kieruję się w życiu zasadą wzajemności, i traktuję innych tak, jak oni mnie. I nie pozwalam nikomu wchodzić sobie na głowę. Jestem bardzo wyczulona i uważnie obserwuję jak ludzie się zachowują w stosunku do mnie abym mogła adekwatnie (czyli ani zbyt wylewnie, ani zbyt powściągliwie) reagować.
Autorko, jak tę parę łapiecie na słownych nieścisłościach to dlaczego tego nie poruszycie? Ja nie mówie, że trzeba od razu się spinać, przecież można coś żartem powiedzieć, np 'a Ty co taki śpioszek, jeszcze niedawno dopiero po 22 chciałeś wychodzic na miacho a teraz co?' i zobaczyć co powie, tak samo z niby nauką tej dziewczyny kiedy odwołali spotkanie, ja bym też niby żartem zapytała czy tamta para jej w nauce pomagała:P Może dlatego oni tak was traktują, bo widzą, że co by nie zrobili i jak was wystawiali to wy nic im nie powiecie tylko dalej za nimi latacie i zapraszacie. Tak jakbyście nie mieli szacunku do siebie.

Ja bym sobie odpuściła. Nie ma co się narzucać. Jeśli będą z ich strony pretensje, to napisałabym szczerze, że od miesięcy próbowaliśmy się z Wami spotkać i utrzymać kontakt, ale napotykaliście na wymówki i opór z ich strony więc nic na siłę. I tyle. Zresztą nie wiem czy po tylu miesiącach wymówek, żalu i złości bylibyście w stanie się przyjaźnić?