Przyjaciółka męża - Netkobiety.pl

Może zaproś ją do Was na kolację? Jak ją poznasz to prawdopodobnie trochę się uspokoisz, a przy okazji zobaczysz jak wygląda relacja między nimi. Być może zupełnie niepotrzebnie się martwisz. Dobry znak jest taki, że mąż nie ukrywa tej znajomości przed Tobą. Jeżeli zaczniesz o to wszczynać awantury może się tak stać, że będzie to robił w ukryciu, a wtedy już całkiem przestaniesz mu ufać.

liliano, ja już ją poznałam. Byliśmy razem jakiś czas temu na lodach po pracy, kiedy do nich dojechałam. Niestety obiektywnie mówiąc jest atrakcyjniejsza ode mnie. Mąż chyba widział, że niezbyt dobrze się bawię i było przez to trochę krótko i sztywno. Zamieniłyśmy tylko kilka grzecznościowych formułek.

Nie jest to regularne. Ale najczęściej to jest raz na tydzień, a tak przeważnie raz na dwa-trzy tygodnie. To jest z tego co wiem od niego. Ale piszą ze sobą codziennie

Trochę mnie rozbawiłaś tym stwierdzeniem. Od konkretnych rozmów jesteś Ty (oby nie ona), ale z Tobą też powinien potrafić rozmawiać o wszystkim.
Nie dziwię się Twoim obawom, zwłaszcza, że jak piszesz kontakt mają regularny, to zbliża ludzi. Przyjaciel płci przeciwnej- owszem, ale z dystansem.
Piszesz też, że oni spotykają się "czasem", ale czy mąż wcześniej mówi Ci, że się z nią umawia, czy dopiero jak spytałaś otrzymałaś taką odpowiedź "czasem", czy wiesz jak często jest to "czasem"?
Zaproszenie tej pani do Was na kawę, nie jest złym pomysłem, Ty sobie ją "obejrzysz", a i ona naocznie uświadomi sobie, że istniejesz.
Nie sądzę jednak, że cokolwiek zaobserwujesz, bo jest mało prawdopodobne, żeby w Twojej obecności oni zachowywali się podejrzanie. Choć bywają mężowie, którzy nie zważając na obecność żony potrafią w towarzystwie adorować inne kobiety. Czy ona ma rodzinę?
Im więcej czasu Twój mąż poświęca przyjaciółce, tym mniej będzie miał go dla Ciebie i na ten temat powinnaś rozmawiać, jeśli taka sytuacja zaistnieje.
Generalnie, trzymaj rękę na pulsie, nie rób awantur, ale rozmawiaj. Nie pozwól zepchnąć się na drugi plan, czy Wy często wychodzicie razem, kiedy ostatnio Twój mąż zaprosił Cie na kawę? Co do innych wyjść z przyjaciółką; kino, spacery nie zgodziłabym się, to by znaczyło, że ona coraz bardziej wkracza w Wasze życie, za zgodą męża.
Właśnie doczytałam, że już się spotkałyście, więc nie ma sensu się katować i jeszcze zapraszać ją do domu. rozmawiaj z mężem, zwracaj mu uwagę na zbyt czesty kontakt z nią, nie daj się zbywać, powiedz wprost, jak się z tym czujesz, masz prawo być zazdrosna.

Zgadzam się z Rudą.
Zwróciłabym również uwagę na to,o czym WY rozmawiacie,bo sama mówisz,że nie rozmawia z nią o żadnych konkretnych rzeczach.Może właśnie o te "pierdoły" chodzi?
Zawsze to jakaś odmiana,przy prozie życia rodzinnego.

zgadzam się w 100 %. nie ma takiego czegoś jak przyjaźń męsko-damska.

Dzięki, Majka

A ja uważam, że stawianie sprawy na ostrzu noża to strzelanie sobie w stopę - jeśli się kogoś próbuje zmusić do rezygnacji z kontaktów towarzyskich szantażem, to nic dobrego z tego nie wyjdzie. Emocjonalny facet zrobi awanturę o brak zaufania i zamykanie go w klatce. Kalkulujący na chłodno przytaknie, a i tak będzie się spotykał - tylko po cichu. Taki obrót sprawy do niczego nie prowadzi.

A z przyjaźnią damsko-męską bywa bardzo różnie. Dla mnie to rzecz zupełnie naturalna, dużo łatwiej mi wejść z facetem na stopę koleżeńską niż z nim flirtować, friendzone to moja strefa komfortu. A z kolei moja koleżanka nie jest w stanie utrzymać relacji z żadnym facetem nie mieszając w to choćby odrobiny flirtu - i czasem rozpacza, że nie może mieć kolegi. Także 100% bzdura to zarzucanie, że przyjaźń między kobietą i mężczyzną nie może istnieć - wszystko zależy od konkretnej kobiety i konkretnego mężczyzny.

Uważam, ze josz podniosła ważną kwestię - jak to jest z relacją Autorki z mężem. Czy ją też zabiera na miasto? Ile czasu mają dla siebie? Czy umieją ze sobą rozmawiać - o konkretach i o pierdołach? Czy od czasu, kiedy spotkał dawną koleżankę, mąż się od Autorki oddalił, więcej czasu spędza na pisaniu do koleżanki niż na przebywaniu z żoną? Jeśli tak, to należy podejść do sprawy od tej strony. Nie tyle zabraniać kontaktów z koleżanką, co powiedzieć, że brakuje Autorce wspólnie spędzanego czasu. Zaproponować mężowi od czasu do czasu wieczór tylko we dwoje, bez telefonów i pisania - jakieś wspólne wyjście czy choćby kolację w domu, film.

I tak jak radzi Majka, może czasami warto porozmawiać z mężem nie tylko o konkretach: co w pracy, rachunki trzeba popłacić, zakupy zrobić, okna umyć. Nic nie morduje związku równie skutecznie, co sprowadzenie go wyłącznie do prozy życia.

Właśnie to samo chciałam napisać...
Jaka byłaby jego reakcja na Twojego ewentualnego przyjaciela, z którym spędzałabyś tyle czasu?

Oczywiście..każdy ma prawo do przyjaźni poza związkiem, o ile nie wpływa to negatywnie na ten właśnie związek. A Ty się z tym źle czujesz...więc nie jest to ok.

Nie ma. Również się z tym zgadzam.

Mąż Ci powoli odpływa. Zacznij z nim konkretnie rozmawiać.
Powiedz jak się czujesz, co o tym myślisz, a potem dodaj, że jeśli chce coś głębszego z nią zbudować to droga wolna.
Na zakochanie innych nie mamy najmniejszego wpływu.
Z tego co piszesz mąż wybrał jawną drogę "przyjacielskiej relacji".
Tutaj kłótnie i suszenie głowy nic nie dają, jedynie jasno podstawionej sprawy: jeśli czegoś ci brakuje i na zewnątrz to szukasz, a nie próbujesz ze mną tego załatwić, to pobłażania nie będzie.
Mąż wtedy skalkuluje czy mu się to po prostu opłaca .

ale z nia chętnie chodzi na lody, spotyka się po pracy a to już jest niepokojące

W tym wypadku wątpię, że "twarde" postawienie warunków cokolwiek da. Zabroni mu to będzie ją okłamywał. Jeżeli facet ma tendencję do skoku w bok to nie ma znaczenia czy mu się tego zabroni czy nie. Autorka nie ma zbyt szerokiego pola manewru.

Jak dla mnie jeśli nie zakończysz  tej super przyjaźni za chwilę będziesz pisać wątki dlaczego mnie zdradził.  Rozumiem spotkać koleżankę po latach pogadać powspominać i ok, ale nie rozumiem potrzeby codziennego pisania i jak dla mnie raz na tydzień częstego spotkania się.  Wiesz on może nie ma nic poważniejszego w zamiarach ale nie wiadomo co ona sobie myśli ..
Za chwilę się okaże że z nią ma więcej tematów więcej go łączy więcej ona rozumie i bla bla... a potem będzie ze on nie chciał ..
Ja bym wolała uciąć ta znajomość zanim się coś wydarzy . Ale jak  tylko moje zdanie . Nie wierzę w takie przyjaźnie ....wydaje mi się ze na takich spotkaniach zawsze jest jakaś chemia ..

Jak mu tak od razu wypalisz z grubej rury "ja, albo ona", to on faktycznie może stanąć okoniem, zrobić z ciebie zazdrośnice itd.
Wypunktuj mu po prostu to, co cię boli i niepokoi. 1. codzienne rozmowy! Czyżby nie mogli się bez siebie obejść, na to wygląda. nie daj sie zbyć że to nic takiego. 2. systematyczne spotkania, w jakim celu? j.w czy nie mogą bez siebie żyć Gdzie Ty w tym układzie, jako część trójkąta? nie godzisz się na to, a on niech sam zdecyduje z kim chce być.
Jak będzie walczył, targował się, tzn, że bardzo mu na niej zależy i wtedy możesz wytoczyć cięższe działa; w tą, albo w drugą stronę, niech sie zdecyduje. Twój mąż przesadza i wkracza na niebezpieczny grunt.

liliana żeby nie było sam mi dał hasła do konta tel mamy oboje na stole on se bierze mój czase żeby dzwonić czy pisać a Ja mu pow po jakimś czasie że se sprawdziłam . Zachwycony nie był ale wytłumaczyłam mu to na spokojnie gdybym JA pisała codziennie z kolega nawet przy nim to czy on czuł by się ok ? Odp mi że nie i też bt pewnie miał różne myśli i podejrzenia .
Zawarliśmy taką naszą umowe że jeśli do mnie lub do niego napisze kolega koleżanka oboje se o tym mówimy żeby się nie podejrzewać o zdrady bezpodstawnie .
Niby taki banał ale poczułam się osobiście z tym lepiej bo jak Agata mu napisała to mi pokazał , Ja w porywie napisałam do niej że jak nie przestanie pisać do mojego do ja napisze do jej byłego męża z którym się zeszła ( zdradziła go kilkakrotnie wiec tym bardziej miałam czerwoną lampkę na nią )  nie odp nic poprostu nie kontaktują się . Moj nr do niej też nie ma ... wiem że za nikogo nie można sobie dawać głowy uciąć ale ... zaufałam mu na serio tak bez sprawdzania ..
Nie chce tego robić nie na tym związek polega to był początek też łatwiej było by wtedy taką relacje zakończyć niż teraz lub po kilku latach
wtedy czułam że na nią trzeba uważać i dałam ultimatium albo ja albo ona ... i nie ma koleżanek ( takich bez partnera )
Mój też jest spokojny bo  nie utrzymuje kontaków z kolegami
Mamy znajomych takich w parach i z dziećmi nie sprawdzamy się ...

Dlatego uważam że autorka powinna niicznych tu osób jednak posłuchać i zainterweniować bo owa przyjaciółka zajmie miejsce autorki szybciej niż sie wydaje

Pewnie mi w to nie uwierzysz MalutkaAla, ale fakt, że on ma tę przyjaciółkę dobrze Wam zrobi. Również twoje myślenie jest świetne, nie ograniczasz go, nie kontrolujesz, myślisz co robisz.

I jak to się dalej rozwinie?

1. zakocha się, będzie miał wątpliwości, będzie chciał z nią być i będzie chciał rozwodu; to najgorszy scenariusz dla Ciebie
2. zakocha się, zdradzi, potem się odkocha, znudzi mu się przyjaciółka -- jest zdrada, niedobry scenariusz dla Ciebie
3. zakocha się, zauroczy, nie zdradzi, ich relacja się unormuje, trochę się zaczną sobą nudzić, będzie dla niego jak siostra -- ZERO problemu dla Ciebie
4. zakocha, odkocha, przejdzie mu, przestaną ze sobą rozmawiać -- to chyba najlepiej dla Ciebie

Ja bym na twoim miejscu nie zabraniał mu kontaktu. Niech robi co chce. Jak ma być wierny to będzie. Jak zabronisz kontaktu, to jak on ma zamiar zdradzić, to i tak zdradzi. Nie masz na to wpływu. W sensie relacji przyjaciółka Ci go nei odbierze -- po chwili zachwytu jedno drugim różowe okulary spadną z nosów i będą dla siebie przyjaciółmi (o ile w ogóle tę przyjaźń utrzymają...). 

Uważam, że bez sensu robić COKOLWIEK razem. Fajnie, że ją poznałaś, ale lepiej niech na tym się skończy. On i ona mają swoje ścieżki przyjacielskie. Ty jej nie lubisz i lubieć nigdy nie będziesz. Z drugiej strony wolno mu mieć koleżankę? Albo nawet przyjaciółkę? A gdyby to był facet? FAcet przyjaciel? Co za różnica czy facet czy kobieta... Zatem na przyszłość -- nigdy w życiu bym się na twoim miejscu nie dał namówić na jakieś wspólne biesiady, czy sylwestra, czy cokolwiek innego -- chyba że ona będzie miała swojego faceta. Dopóki to nie nastąpi nie zabraniaj mu kontaktu i poczekaj na rozwój wydarzeń. Nie możesz zrobić NIC poza byciem sobą, miłą, kochającą, aby dom był dla niego miejscem gdzie lubi być.

A niech piszą najwięcej jak się da... Najpiepiej non stop przez miesiąc aż się im znudzi... przeje.. aż się poznają. To naprawdę przemija.

I boisz się rozwodu? Nawet jak on się zakocha czy zauroczy to minie...

Nie przejmuj się tym dzwonieniem. Ileż można gadać i gadać...

NIE rób takiej opresji. To jest złe. Chcesz to sobie znajdź przyjaciela, ale tym nie strasz i nie szantażuj.

Dobrze, że nie strzeliłaś do tej pory focha i że traktujesz ją jako zabijacz czasu. Wytrzymaj tak jeszcze trochę...

To czym możesz się niepokoić wg mnie:

-- że jeśli znają się wiele lat, to taka relacja może być trwała, bardzo, bardzo trwała, bardziej niż gdyby poznał jakąś nową laskę
-- że ona nie ma faceta i może jej wpaść do głowy, że ona będzie razem z twoim mężem żyć (ale tutaj wszystko zależy od niego...)
-- że zdradzą

Życie chłopaka było w grach komputerowych a teraz mu przyjaciółka w głowie zakręciła. Raczej to minie, znormalizuje się, będzie dobrze.

Masz 100% racji. Trzymaj się. Pewnie się tym denerwujesz, ale z chęcią bym Ci powiedział, abyś wyluzowała i będzie dobrze. Czasem jest źle, coś się posypie... ale tylko czasem. Trudno mężowi jak chłopcu stawiać granice. Niech sam decyduje.

Gary - to poleciałeś w bajkopisarstwo.

Różnica jest znacząca między przyjacielem a przyjaciółką. Podobnie jak znacząca jest różnica między przyjaciółką, z którą się facet spotka raz na parę miesięcy i od czasu do czasu zamieni kilka słów na fejsie - a kobietą, z którą mąż codziennie wymienia wiadomości. Szczególnie jeśli ta kobieta jest jego jedynym kontaktem towarzyskim.

Nadal uważam, że stawianie sprawy na ostrzu noża przyniesie więcej problemów niż pożytku - nie każdy facet jest potulnym misiem. Wielu, jeśli im się zarzuci zdradę, której nie popełnili - obrazi się śmiertelnie i dopiero będzie problem, a zraniony mąż po pocieszenie poleci właśnie do przyjaciółki - i dopiero afera gotowa. Zaś zdradę emocjonalną wielu mężczyzn uważa za Yeti związkowego życia - wszystkie baby o tym gadają, żaden facet na oczy nie widział.

Nie ma co zaogniać sytuacji - co nie znaczy, że należy ją tolerować, jeśli Autorkę uwiera. Po prostu czasem zamiast brutalnej siły warto użyć dyplomacji (a brutalna siła to nie tylko krzyki i awantury, ale też rzucanie oskarżeń, które druga strona uważa za z dupy wzięte). Jasne - warto wspomnieć, że codzienne rozmowy z koleżanką to spora zażyłość - taka, którą do tej pory dzielił wyłącznie z żoną. Ale zamiast sugerować emocjonalną zdradę - chyba, że Autorka wie, że jej facet jest na takie argumenty podatny, wtedy walić śmiało - lepiej po prostu poprosić o więcej czasu dla siebie. Ustalić np. że weekendy to dni, które spędzają wyłącznie ze zobą - a telefony tylko w ostateczności, jak jakaś rodzinna katastrofa się zdarzy. Poprosić o ograniczenie spotkań/wiadomości - a nie o całkowite zerwanie kontaktu. Nie podważać uczciwości i wierności męża, jeśli nie ma ku temu jednoznacznych dowodów - bo jak facetowi wejdzie się na poczucie honoru, to gotów zrobić jakąś głupotę na złość. Po co prowokować? Lepiej odwołać się do miłości i poczucia odsunięcia na boczny tor, mniejszej uwagi, próby podgrzania temperatury związku - niż insynuować zdrady.

Z drugiej strony, warto faceta trochę rozruszać, zmobilizować go, żeby poszukał sobie wreszcie kolegów - czy wśród znajomych żony, czy wśród ludzi z pracy, czy wśród sąsiadów. Niechże życie toważyskie tego faceta nie ogranicza się do żony i koleżanki - bo to średnio zdrowe i faktycznie rodzi jakieś podejrzenia. Poszerzyć jego horyzonty, żeby koleżanka nie była jedyną opcją na wyrwanie się z domu i domowej monotonii - bo to w dłuższej perspektywie jest faktycznie niebezpieczne dla związku.

Już się znają? Ile? Miesiąc? Dwa? Co innego gdyby po dwóch latach dalej klepali na fejsie codziennie...

Jak dziewczyna nie potrzebuje przyjaciela, to niech nim nie straszy. Nie pomoże, a zaogni.

Myślę, że autorka może o jedną ważną rzecz zawalczyć -- o to, aby czas, który on poświęcał jej (swojej żonie) gdy nie było przyjaciółki, nie był przeznaczany na przyjaciółkę. W zasadzie nie zawalczyć, ale to męża sprawa: jak ma trochę rozsądku w głowie powinien o to zadbać. NIE wyobrażam sobie, że on np. pisze na fejsie w niedzielne popołudnie, a wcześniej zazwyczaj chodził z żoną na spacery. Jak tylko ona zauważy, że przyjaciółka ich oddala od siebie, to reaguje prosto z mostu "Zazwyczaj chodziliśmy w niedzielę nad Wisłę, a Ty teraz jesteś tak zaangażowany z przyjciółką, że mnie to denerwuje...". Odblokuje sobie możliwość rozmowy o niej, przyjaciółka nie stanie się tematem tabu, nie będzie fatum które wisi nad związkiem. Tak samo żony wnoszą pretensje jak na przykład facet gra za długo, a nie poświęca rodzinie czasu (... i z powodu gier też są rozwody...).

Mój ogląd sytuacji jest taki, że Autorka jest świadoma i działa bardzo dobrze, ale się trochę boi, bo nie jest pewna swojego faceta.

Co zrobić? Ona nie może zrobić nic, a on powinien zadbać, aby sobie małżeństwa nie popsuć. Można mu to uświadomić... mniej lub bardziej dosadnie.

Ja raczej odradzałbym branie pod uwagę mONdrości Garry'ego... Człek widać ma jakieś schizy i dość relatywny pogląd na sprawy. Widać pojecie tzw. "emocjonalnej zdrady" jest mu obce.

Też zacznij do niego pisać na fb. Wyskocz do drugiego pokoju i działaj

Co do przyjaźni damsko-męskiej to jak najbardziej istnieje. Sam mam taką dobrą koleżankę.

Witaj Autorko,
przeczytałam twój post, przeczytałam rady forumowiczów, zaczełam sie zastanawiać co zrobiłabym na twoim miejscu- bo sytuacja jest dziwna i uważam, ze w poście Gary'ego jest dużo prawdy

nie możesz stawiać sprawy na ostrzu noża i mu czegoś zabraniac- ograniczasz jego WOLNOŚĆ i mówisz mu czego ma nie robic ,  prawie każdy mężczyzna tego nie znosi, efekt może być odwrotny + awantura + wzrost sympatii dla fejsowej koleżanki

dyplomatyczna rozmowa, może być, ale musisz to dobrze przemyśleć, i czy mąż jest z gatunku sluchających naprawdę tego co się do niego mówi i jakiś refleksji

ale najważniejsza sprawa jeśli będzie chciał to to zrobi sam musi zdecydować- jak napisał Gary, ma swój rozum

Ty wiesz, że jest problem, bądź czuja i świadoma

Gary trochę poleciał, ale w tym co napisał jest dużo sensu

jasne, że kobieta nie chce się dzielić swoim faceta, tylko, że on może chcieć obdarować sobą inne a wtedy przeganianie soook może być zajęciem na pełen etat