Świat stanął na głowie? - Netkobiety.pl

koko_12345 napisał/a:

Szczerze? Zaczęłam w to wątpić. Patrząc z perspektywy czasu wiem, że winna nie byłam, że moje związki się rozpadły (a na pewno nie w 100 procentach). Jednak nauczona doświadczeniem widzę co się dzieje. Facet początkowo jest zauroczony, a potem z niewiadomych przyczyn się wycofuje. Za każdym razem wymówki są inne, np. słynne "nie pasujemy do siebie". Przykro mi po prostu, kiedy widzę  że moim koleżanką się udaje zbudować coś ze swoimi facetami, a mi to zwyczajnie nie wychodzi.

Ja mam dokładnie to samo. Za każdym razem gdy zaczynałam związek to każdy z moich ex starał się,  angażował,  cały czas chcieli się spotykać,  ciągle pisali itd musze nawet stwierdzić że to oni bardziej o mnie zabiegali niż ja o nich,  a po jakimś czasie wycofywali się tłumacząc to tym ze do siebie nie pasujemy,  wypaliło się itd. Najbardziej przeraza mnie to, że potrafili zmienić zdanie nagle z dnia na dzień. Nie rozumiem tego jak jednego dnia mozna mówić komuś ze się kocha, że zależy, a następnego tak zwyczajnie odstawić drugą osobę na bok Ja jestem osobą bardzo spokojną, wierną, nie oklamywalam moich eks, zawsze starałam się być taka jak chcieli. Np. Mój ostatni chłopak nie tolerowal jak dziewczyna pije dużo alkoholu, imprezuje, ma kolegów wiec rezygnowalam z tego wszystkiego bo On był dla mnie najważniejszy I chciałam uniknąć niepotrzebnych kłótni, mimo że miał dla mnie bardzo mało czasu to nie robiłam awantur, przez 7 miesięcy naszego związku poklocilismy się tylko jeden raz tak bardziej poważnie, byłam gotowa dać sobie rękę za niego uciąć. I co z tego miałam?  Nagle mu się odwidzialo, wypaliło się i mnie zostawił.i tak było właściwie z każdym eksem. Najgorsze jest to ze jestem bardzo wrażliwa i po każdym rozstaniu cierpię katusze i rozpaczam, uzalam się nad sobą i nie chce mi się żyć.  Właśnie teraz znowu to przeżywam i czekam aż w końcu się ogarnę i znów zacznę być szczęśliwa i się uśmiechac... I tak myślę że jeżeli do rozpadu związku wcale nie trzeba zdrad, kłamstwa i kłótni to czy powinnam pchać się w kolejny związek( jeżeli kogoś poznam) skoro on pewnie skończy się tak samo, a ja po raz kolejny zalamie się psychicznie

Masz racje po jednym ze związków które sie rozpadły wpadlam w depresję, chodziłam do psychologa i on mi wytłumaczył ze będąc w związku z drugą osobą zawsze muszę zostawić jakąś cząstkę siebie tylko i wyłącznie dla siebie. No i niby przyjmuje to do wiadomości ale nijak to się ma w praktyce. Jednak muszę z tym walczyć i mam nadzieję że jeszcze znajdziemy fajnych, kochających facetów

koko_12345 napisał/a:

mila999 napisał/a:

Masz racje po jednym ze związków które sie rozpadły wpadlam w depresję, chodziłam do psychologa i on mi wytłumaczył ze będąc w związku z drugą osobą zawsze muszę zostawić jakąś cząstkę siebie tylko i wyłącznie dla siebie. No i niby przyjmuje to do wiadomości ale nijak to się ma w praktyce. Jednak muszę z tym walczyć i mam nadzieję że jeszcze znajdziemy fajnych, kochających facetów

Ja myślałam, że ostatnio takiego znalazłam. Przeliczyłam się.
Często ludzie są dobrymi aktorami, więc najlepiej jest blokować emocje na początku. Problem chyba polega na tym, że za szybko się angażujemy, a oni to wyczuwają i wykorzystują. Sama nie wiem. Ciesze się, że udało mi się jeszcze z twarzą uciec od ostatniego typka, który sabotował nasz związek.

Ja chyba za każdym razem myślałam że znalazłam tego jedynego. Jaka ja byłam szczęśliwa gdy oni o mnie zabiegali, okazywali jak im na mnie zależy! Ale właśnie za każdym razem bałam się zaangażować w 100% bo bałam się zranienia, wiec ja na początku każdego związku, przez kilka pierwszych miesięcy trzymam dystans. Nie to ze się nie staram i mam chlopaka gdzieś. Po prostu okazuje mu ze mi zależy ale wszystko powoli. Nie wybiegam pierwsza z wyznaniami miłości,  staram się nie myślec tylko i wyłącznie o nim, nie planuje wspólnej przyszłości ( mam na myśli jakieś wyobrażenia wspólnego domu, rodziny bo takie myśli tylko przywiązują nas do drugiego człowieka) jeśli chodzi o seks to czekam, czekam aż zaufam. Ale wiadomo ze po jakimś czasie nie da się dłużej udawać ze nam nie zależy az tak bardzo. I kiedy ja dochodzę do tego momentu ze jestem 100% zaangażowana i okazuje to partnerowi to on zaczyna się wycofywać...
Bardzo dobrze ze udało ci się uciec od tego "typka"  który sabotował wasz związek.  Napewno było ci ciężko od niego odejść, często mimo tego że ludzie nas ranią i wykorzystują, czujemy się w związku źle to i tak to ciagniemy bo przecież kochamy. Wykazałas tym dużą siłę i możesz być z siebie dumna mogłabyś napisać ile czasu Tobie zajmuje pozbieranie sie po rozstaniu?

Dziewczyny, czasami moze sie po prostu nie udac i ktos moze dojsc do wniosku, ze to nie jest to. Ale raczej to nie dzieje sie z dnia na dzien z mojego punktu widzenia. W innym przypadku to zwykla gra aktorska, zabawa, udawanie a nie cos powaznego i to swiadczy raczej o czlowieku, ktorego sie spotkalo. Musi byc rownowaga, nie mozna sie poswiecac dla drugiej osoby. Moj swiat, Twoj swiat i wspolny. Ile wkladasz tyle powinnas dostac. Po prostu trzeba trafic na kogos dojrzalego i wtedy jest gites. Rzeczy powinny sie dziac same i jak jest fajnie to jest, a jak cos sie psuje to nie z dnia na dzien. Believe me. Z reszta mozna ze soba rozmawiac, nawet nie mozna tylko trzeba i to wiele wyjasni, prawda? Takze nie katujcie sie bo nie ma czym, raczej to nowe doswiadczenie, ktore czegos uczy. Sa pewne zasady jak uczciwosc, szczerosc, bycie fair, druga osoba to tez czlowiek i tak nalezy tego kogos traktowac.

pankoneser napisał/a:

Dziewczyny, czasami moze sie po prostu nie udac i ktos moze dojsc do wniosku, ze to nie jest to. Ale raczej to nie dzieje sie z dnia na dzien z mojego punktu widzenia. W innym przypadku to zwykla gra aktorska, zabawa, udawanie a nie cos powaznego i to swiadczy raczej o czlowieku, ktorego sie spotkalo. Musi byc rownowaga, nie mozna sie poswiecac dla drugiej osoby. Moj swiat, Twoj swiat i wspolny. Ile wkladasz tyle powinnas dostac. Po prostu trzeba trafic na kogos dojrzalego i wtedy jest gites. Rzeczy powinny sie dziac same i jak jest fajnie to jest, a jak cos sie psuje to nie z dnia na dzien. Believe me. Z reszta mozna ze soba rozmawiac, nawet nie mozna tylko trzeba i to wiele wyjasni, prawda? Takze nie katujcie sie bo nie ma czym, raczej to nowe doswiadczenie, ktore czegos uczy. Sa pewne zasady jak uczciwosc, szczerosc, bycie fair, druga osoba to tez czlowiek i tak nalezy tego kogos traktowac.

Pewnie masz rację. Wiem, że źle trafiałam. Mój ex mnie okłamywał i próbował robić ze mną co chce. Z naciskiem na próbował, bo nie chciałam dawać sobą pomiatać i dać się wykorzystywać dalej. Na dzień dzisiejszy podchodzę do tego tak: dałam po prostu mu szansę, o którą prosił, ale on z niej nie skorzystał. Nie czuje się poniżona w żaden sposób, bo to mu powinno być głupio, a nie mi. Jedynie jest mi przykro, e znowu ktoś mnie nie docenił, udawał że mnie kocha, nie liczył się z moimi potrzebami.  Trafiłam na egoistę.Święta też nie jestem, ale chciałam coś budować, nie sabotowałam niczego. Martwi mnie tylko to, że może mam to "coś" co przyciąga tego rodzaju facetów. Chciałabym wiedzieć co to i uporać się z tym, żeby nie zniszczyć sobie życia.

Szczerze? Zaczęłam w to wątpić. Patrząc z perspektywy czasu wiem, że winna nie byłam, że moje związki się rozpadły (a na pewno nie w 100 procentach). Jednak nauczona doświadczeniem widzę co się dzieje. Facet początkowo jest zauroczony, a potem z niewiadomych przyczyn się wycofuje. Za każdym razem wymówki są inne, np. słynne "nie pasujemy do siebie". Przykro mi po prostu, kiedy widzę  że moim koleżanką się udaje zbudować coś ze swoimi facetami, a mi to zwyczajnie nie wychodzi.

Pan stanowczo żądał abym mu się całkowicie podporządkowała.

Jedna koleżanka daje się poniżać swojemu "mężczyźnie", inna była świadkiem tego jak jej facet całuje inna dziewczynę (spuściła wzrok niewzruszona)(...)

Jeszcze inna koleżanka, która strasznie mnie uczulała na szacunek wobec samej siebie, po kłótni ze swoim facetem (on chciał wyjść od niej z domu i zrobić przerwę) pobiegła za nim i desperacko nie chciała go wypuścić z domu.

Inna koleżanka stwierdziła, że jest bardzo szczęśliwa w związku z facetem, dla którego sprzedaje swoją duszę. Całe życie mu podporządkowała. Swojego już nie ma. Jest tylko ON.

Po tym wszystkim przestałam wierzyć w szczere, zdrowe relacje. (...) ale wydaje mi się, że aby utrzymać faceta kobieta musi się całkowicie mu podporządkować, a dziewczyna która ma silny charakter i nie pozwoli się źle traktować nie ma szans utrzymać mężczyznę przy sobie (przecież w jego życiu pojawi się kobieta która pozwoli sobie na dużo więcej) . Mam nadzieje, że to tylko mi się WYDAJE. Proszę przywróćcie mi wiarę...

(przecież w jego życiu pojawi się kobieta która pozwoli sobie na dużo więcej)