Prostytucja emocjonalna? - Netkobiety.pl

To już wolałabym, kolokwialnie mówiąc, pójść z takim biznesmenem do łóżka (może nie pełny kurs, ale coś tam..gdyby była chemia ofk) niż wysłuchiwać o cudzych problemach <blech>

No, chyba że nie byłoby wymagania żeby mieć otwarte oczy przez cały czas 'sesji terapeutycznej', to chętnie bym się przespała w trakcie i zgarnęła kasę po wszystkim.

Ps. Co to za ogłoszenie, Kochana -czyżby jakaś wariacja n/t 'escort girls'?
W ten brak seksu z Klientami wątpię, ale .. czekam aż rozszerzysz temat.

Ta, i na temat "Pretty Woman". :>
Przez wideokonferencję mogłoby być ciężko, ale może mają na to sposoby...
Jeśli chcesz, mogę podesłać Ci linka do strony. Dla mnie to brzmi tak absurdalnie, że aż wątpię w autentyczność, ale z drugiej strony... skoro istnieją specjalne chodniki dla użytkowników smartfonów i Fiat Multipla...

Mnie zastanawia zapis "Rozmowy i kontakt między klientem a modelką są całkowicie fikcyjne!". Rozumiem anonimowe, ale fikcyjne? Znaczy i modelka, i klient są nieprawdziwi? Komuś wyraźnie pomyliły się pojęcia. 

Jednak pomijając tę kwestię, oferta wygląda jak propozycja usług bardzo uwspółcześnionych, wirtualnych gejsz. Panie posiadają przynajmniej jakąś szerszą, w tym terapeutyczną, wiedzę czy może tylko "robią wrażenie" i dają złudne (lub nie) poczucie bycia w centrum uwagi?

daenerys7, albo podeślij linka.
Jeśli to tylko wideokonferencje to looknę, why not.

Nie wiem co gorsze. Płacenie za seks czy za wysłuchanie.

To kojarzy mi się z usługą spania  z kimś za pieniądze, która jest w Japonii. Nie chodzi o seks, tylko właśnie o położenie się koło kogoś i sen

Dla własnej higieny emocjonalnej wolałabym zapłacić za rozmowę, niż z samotności pakować się w bezsensowne, toksyczne związki. A mechanizm jest przecież ten sam.

Od zawsze wiadomo, że to co płatne, nie ma wiele wspólnego z uczuciami. Skoro to zabawa dla dorosłych,  klient raczej zdaje sobie z tego sprawę. Ale tak jak seks z prostytutką jest dla wielu normalny i przyjemny,  tak i może płatna sympatia i bliskość  mogą być wiarygodne.

Standardowa formułka zdejmująca odpowiedzialność z firmy za ewentualne następstwa,  typu ciąża "modelki" czy atak zauroczonego  psychopaty.
W sumie, gdybym była wolna i finansowo zmuszona do dorabiania,  nie byłaby to zła praca. Tylko jakoś nie wierzę w duży popyt. Nawet jeśli,  jak pisze Jacenty89, niektórzy chodzą do prostytutki tylko się wygadać, seks  również jest możliwy. Tu absolutnie wykluczony.

Tutaj mogę się zgodzić. Ciężko jest spotkać miłość życia, bo możliwości są ograniczone i musi zajść szereg sprzyjających okoliczności (odpowiednia płeć, odpowiedni wiek, pociągający nas wygląd, odpowiadający charakter, wzajemność uczucia), więc tego nie odbierałabym jako porażki. Natomiast nieumiejętność nawiązania jakiejkolwiek przyjaźni z kimkolwiek (tutaj mamy już do "wyboru" wszystkich ludzi) jest trochę porażką. Naszą własną.

No widzisz.... Wielu tych "wspaniałych, porządnych, miłych, sympatycznych, spokojnych", facetów też wolałaby z wami pójść do łóżka(i w większości przypadków przeżyć z wami swój pierwszy raz), niż wysłuchiwać waszych żali, problemów nt. tego, że ten wasz "męski, zaradny, prawdziwy" men, (z którym jesteście i któremu się bez reszty oddajecie) was zdradza, poniża, odszedł do innej, zrobił wam dziecko i zniknął itp. itd. oraz to, jakie to jesteście przez nich nieszczęśliwie i jak bardzo mimo wszystko go kochacie.

No ale muszę przyznać że to bardziej jest to ich wina, że świadomie zgadzają się na bycie waszą "przyjaciółką z kutasem", sami tymczasem tracąc najlepsze lata życia na celibat i usługiwanie wam.

Porażka??? Odniosłam wrażenie, że dla tej osoby to norma, ona nawet jest dumna z tego! W ogłoszeniu przynajmniej wiadomo, na jakich warunkach człowiek godzi się na taką prostytucję emocjonalną, a w życiu? Taka emocjonalna prostytucja jako styl życia? To chyba gorzej niż porażka

Jeżeli taka usługa (albo korzystanie z takowej) jest objawem "emocjonalnego kalectwa" czy też "porażki zyciowej" to to samo tyczy sie wszystkich kobiet szlochajacych w kinie na ckliwych romansach. Tam też wszystko jest udawane. Też jest grą na emocjach. I też za pieniądze.

Bo odnosi się do tego, co ty napisałaś? Nie, to porównanie oddaje dokładnie ten sam schemat - potrzebę przeżycia emocji, wzruszeń itp - ZA PIENIADZE

Widzisz, ja na przykład wiem jak to jest nie mieć przyjaciół - przeprowadzałam się wielokrotnie - w związku z czym stare przyjaźnie zostawialam daleko, a nowe się dopiero tworzyły - i bywało tak, że nie miałam z kim porozmawiać, że nie miałam żadnej bliskiej osoby w pobliżu  (a rozmawianie z kimś, kto jest tysiąc kilometrów dalej czasami naprawdę nie ma sensu). Czasem bliscy umierają, czasem zostawiamy ich z własnej woli. A  dla ciebie to jest życiowa porażka - tak to nazwałaś
bez żadnego głębszego zastanowienia się nad powodami samotności. Z całym szacunkiem, według ciebie to jest ok?

Averyl, nie znam człowieka, ktory by nigdy nie udawał. Udajemy uprzejmość, radość, współczucie, prywatnie, w pracy...i ani to nic niemoralnego, ani nowego. Tego wymaga od nas społeczeństwo. Jasne, można się temu nie poddawac i zawsze być szczerym w okazywanych emocjach, ale wtedy będzie to buractwo

Poza tym są zawody, w których udawanie jest elementem codzienności i jest to niezbędne. Inaczej zawód traci sens zarówno dla wykonującego, jak i usługobiorcy.

Jasne, są takie sytuacje - zwłaszcza w pracy, ale są też takie emocje, uczucia, które są "nasze". Mogę nie lubić ludzi, z którymi pracuję, a jednocześnie być dla nich uprzejma, bo takie są normy kulturowe, bo nie chcę dążyć do konfliktowej sytuacji, ale nie muszę chwalić ich, nie muszę podziwiać ładnej sukienki, ani współczuć, gdy komuś powinie się noga, mogę - po prostu nie uczestniczyć w takich sytuacjach, bo na to pozwala mi charakter relacji. Jeśli jednak, uważam, że ktoś za dużą kasę ubiera się bez gustu, to prawienie komplementów, podlizywanie się, jest już trochę przekroczeniem takiej subiektywnej granicy. Jeśli kobieta w intymnej relacji udaje, że jest szczęśliwa, mimo iż czuje się samotna, udaje megaorgazm, mimo iż gość jej nawet nie podnieca, to działa przeciwko sobie, życie w takim dualnym systemie odbija się na zdrowiu psychicznym (nawet jeśli skutki widać po wielu miesiącach, latach).

Każdy wybiera sobie takie wartości, jakie mu pasują, każdy ma prawo udawać, gorzej z drugą stroną - jeśli wierzysz, że ktoś jest uczciwy, bo świetnie odgrywa swoją rolę, a potem odkrywasz, że cię oszukuje. W tym kontekście - to już lepsza jest taka ogłoszeniowa prostytucja, wiesz jakie są granicy, na jakich zasadach to działa.

OlInko, ale skąd wniosek, że klienci takich pan nie zauważają tego udawania, lub że  im to nie przeszkadza? Może w danym momencie jest to jedynego rozwiązanie jakie jest im dostępne?

A z drugiej strony - jezeli rzeczywiście jest to przejaw emocjonalnego kalectwa to takie usługi są wręcz niezbędne i pozostaje tylko cieszyć się z faktu, że są one dostępne. Ponieważ- jak każdy kaleka - taki człowiek potrzebuje do normalnego funkcjonowania protezy. W tym wypadku - protezy emocjonalnej.

Być może osobie, która nigdy nie doświadczyła takich braków trudno jest zrozumieć co kieruje takimi osobami. Jak łatwo jest zagubic się w tłumie. Nie rozumiem do końca dlaczego taka forma kontaktu cie razi skoro obie strony ZDAJĄ SOBIE Z TEGO SPRAWĘ.  O wiele gorsze dla mnie jest podrywanie przypadkowej dziewczyny w barze. To może być prawdziwe oszustwo, a to, o czym rozmawiamy, to tylko gra. Jak teatr, tyle że widz też bierze udział w przedstawieniu

Normalny facet jeśli ma jakieś problemy to stara się je rozwiązać przy pomocy przyjaciela a nie dziwki.

A jeśli jest "nienormalny" to co? Ma sobie w łeb astrzelic czy na siłę dopasowywać się do norm otoczenia? Czy korzystając z takich usług robi komuś krzywdę?

...przecież taki bardzo ważny gość, trzaskającej kupę kasy... tzw. człowiek sukcesu nie powie, że ma problemy, nie powie, że chodzi do psychologa, czy psychoterapeuty... a tak przyjemne  z pożytecznym niby na dziewczynki, a jednak w celach terapeutycznych

To co napisałam to było trochę z przymrużeniem oka, a to o czym ty piszesz, to chyba lokalna moda... nie wiem, nie jestem facetem
... ale gdybym (będąc facetem) miała problemy np. że nie mogę znaleźć partnerki, bo jestem maminsynkiem, to raczej wolałabym nie opowiadać kolegom z pracy, że chodzę poleżeć na kozetce poopowiadać o swojej zależność od mamusi i jak to destruktywnie działa na kolejne relacje z kobietami, pewnie wolałabym usłyszeć od takiej seksi terapeutki, że jestem atrakcyjnym,wartościowym gościem

Zgadzam się, że tobą - że problemy trzeba rozwiązywać, na ogół trzeba ciężko się napracować nad nimi, samym gadania nie da się wszystkiego załatwić.

Dokladnie.

Ja tam nic zlego w tym nie widze.

Skoro pojawiaja sie takie ogloszenia to znaczy, ze z ludzmi robi sie coraz gorzej albo nie maja czasu na zawiazanie rzeczywistych relacji przyjazni, zwiazkow albo w dobie komputerow staja sie totalnie aspoleczni. Wszystko fajnie internet daje sporo mozliwosci, portale randkowe tez rozumiem w koncu o to chodzi, zeby pomoc szczesciu jednak udawanie, ze ma sie przyjaciol czy partnerow jest niepokojace. Poza tym ogladalam kiedys program o kobiecie sukcesu, ktora zyje bez partnera jednak od czasu do czasu zamawia pana do towarzystwa, z ktorym  idzie do teatru, na kolacje a potem sie z nim przytula, spi czasem uprawia seks, rano placi za usluge i wraca do swojego biznesowego zycia. Nie pojmuje.

Dokładnie. O tym pisałam.
Na szczęście mam wprawę w tym i jak tylko wyczuję takiego emocjonalnego wampira, którego celem nawiązania kontaktu jest pieprzenie o sobie, a ja mam za zadanie udawać że mnie to interesuje i że na nic innego nie czekam jak tylko słuchać co u niego/u niej, to natychmiast odcinam takiego wrzoda tuż przy korzeniu, zero sentymentów. Zazwyczaj działa znakomicie i mam trutnia z głowy

A ja lubie pelnic role "tampona", bylam bardzo samotka nastolatka, i bardzo marzylam o tym zeby ni stad ni zowad pojawil sie ktos kto bedzie mi sie zwierzal ze swoich uczuc, przezyc, zycia itd. Ponadto lgnal do mnie, byl nachalny, ale slodki, delikatny. Marzenia zostaly spelnione, i to nie raz
Jakos dobrze czuje sie w roli pocieszycielki, pielegniarki emocjonalnej, zazywazylam u siebie taka nietypowa cechy ktora objawia sie tym ze osoby sprawiajace na mnie wrazenie bezbronych czy pokrzywdznych wyzwalaja u mnie milosc. Pamietam nawet jak kiedys w zbyt ostrych slowach powiedzialam cos, co beyondblackie chyba upodlo, i w momencie uswiadomienia tego sobie poczulam do niej...tak, milosc.

Ale wracajac do tematu:
W takich uslugach nie ma nic zlego, niektorym moze to wiele dac, nie kazdy ze swojej winy nie ma  z kim rozmawiac.