Nerwica czy wypalenie uczuciowe? - Netkobiety.pl

"Jak sie do niego przytulam to mam poczucie winy że go krzywdze, że nie chce tego, że go nie kocham (a kocham go i pragne przy nim być)"
Masz poczucie, że go nie kochasz, a go kochasz. Gdzieś tu któraś strona nie ma racji...

Powiem tak, jak czytam co napisałaś, co czuję niepokój - poważnie. Skorzystaj z pomocy profesjonalisty, bo to wszystko brzmi dosyć poważnie. Ludzie całkowicie zdrowi nie zmieniają się tak z dnia na dzień bez powodu (a wnioskuję z tego co pisałaś, że wcześniej było wszystko OK). Przyczyn może być 150 ale pomóc może ci raczej tylko lekarz. Polecam ogólnego, a potem psychologa. No chyba że chcesz to zbagatelizować. Myślę, że więcej ci nikt na forum nie będzie mógł poradzić.

Słuchaj, ja mam dwie teorie.

Albo nagle twoje marzenia, plany stały się realne i stanęłaś przed możliwością, że tak, to jest ten facet, nadszedł czas, żeby się zadeklarować, żeby stworzyć coś stabilnego, określić się, stać się dojrzałym człowiekiem z pełnią świadomości, że ten związek będzie miał trudne chwile, że będzie czasem ciężko, ale jest to moment, kiedy czuję, że chciałabym założyć rodzinę ---- i wtedy pojawił się lęk -> nie jestem na to gotowa! jestem za młoda! boję się!
Może nawet nie jest to do końca świadome, ale może są takie przestrzenie w waszej relacje, które nie są przegadane? Co do których się nie dogadujecie? Są takie chwile, kiedy czujesz, że macie zupełnie inne poglądy na świat?
Istnieje taka możliwość, że jest to lęk przed podjęciem odpowiedzialności.

ALBO. Jest to jakiś wczesny objaw zaburzeń psychicznych? Kto wie. Zwłaszcza twoje słowa, że twoja głowa mówi, jakby twój chłopak nie był twój - brzmi już nieciekawie. Oczywiście sam lęk i pozostałe uczucia też nie są za fajne.

Więc moja porada? Skonsultuj to. Nie daj sobie wmówić, że to nic takiego, że zmyślasz, że się wygłupiasz, że przejdzie. Przegadaj to z profesjonalistą.

Słuchaj, czego jeszcze potrzebujesz? Napisałaś już, jak się czujesz, ja ci mogę poradzić tylko tyle ile już napisałam. To, że będziesz tu opisywać jak się czujesz ci nie pomoże. Rozumiem, że to chujowe, tak się czuć, pewnie jesteś zdezorientowana i może nawet przestraszona. I teraz coś z tym trzeba zrobić.

Pomocy !! Bylo dobrze znowu sie zjeb*ło..
Chciałabym podzielić z moim problemem. Zaczął się wczoraj wieczorem. Wróciły natrętne myśli jeszcze gorsze niż miałam. To mnie wykańcza 2 raz już. Rycze jak krowa bo sobie nie radze. Mam wspaniałego mężczyzne, kocham go najbardziej na świecie. 2 razy kontaktowałam sie z jego kolegą bo nir miałam z nim kontaktu i raz posmialiśmy sie z jednej dziewczyny przez wiadomości. Potem wieczorem przyszła nerwica i od nowa zabiła moją osobe. Przyszły myśli, że on jest tw facetem nie T. I zaczol sie placz i lęk że spodoba mi sie inny, że odkocham się w swoim mężczyźnie. Jak sb powtarzam że kocham T. to nerwica mowi imię tej osoby, która tak naprawde jest mi obojętna. Zablokowałam ja na czacie nawet by nie pisała. Jestem za przeproszeniem wkurwiona na siebie za takie myśli, nienawidze siebie i tego że go poznałam nie chce sie w nim zakochać ani myśleć, nienawidze i żałuje tych 2 rozmów dosłownie dwóch. Nerwica mówi że mi sie podoba itd. A to nie prawda. Wytwarza myśli niedorzeczne.Np. wyobrażam sb jak moj mezczyzna mnie przytula a jakies natrectwo mi ukazuje wizerunek tego kolegi jego i to mnie przeraza bo nie chce tak myslec. Zawsze mysle o moim skarbie, a o nim nir chce nienawdze siebie za to i placze bo chce sie pozbyc tego szmaciarza z glowy i miec spokoj jak dawniej. Juz myslałam by sie zabic za takie myśli. Są na to jakieś leki ? Żeby pamięć wyłączyć,myśli,myślenie? Nie chce tych myśli z kosmosu ochydnych myśli. Jak wyobrazam sb mojego mezczyzne jak mnie przytula to sie uspokajam na moment a nerwica wkreca wizerunek tamtego i mam ochote krzyczeć. Boję się, że jak pojde dalej do szkoły to znowu tak beďe mieć. Nie mam z nim kontaktu a to mnie wypala i chcialabym sie schowac przed tymi myslami by zniknely bo kocham tylko mojego skarba i tylko jego. Rycze jak krowa bo znowu to sie zaczyna ale teraz sa leki ze zakocham sie w tamtym a nie chce nienawidze siebie za takie mysli i za to ze pozwolilam sb go poznac,  mi się on nie podoba nie jest w moim typie a nerwica mowi "podoba ci sie" i jak ja mam funkcjonowc normalnie.. wczoraj rano jeszcze sie smialam .. wieczorem juz ryczalam i do tej pory rycze.. pomożcie jak sie pozbyć takich natręctw, jakieś leki? Cokolwiek by żyć z myśla o ukochanym a nie o jakimś obcym frajerze obojętnym mi który mógłby nie istnieć.. :'(

Ale w sumie jak coś tam sobie pofantazjujesz to przecież nic się nie stanie ?
Często jest tak że fantazje a próba ich realizacji w rzeczywistości to zupełnie chybiony pomysł.
W tym sensie ze ta druga osoba może mieć to zupełnie w nosie, albo jest zupełnie inna niż się wydaje w tym idealnym obrazie w głowie.

Może być nawet tak że potrzebujesz takich emocji jakie sobie tworzysz.
W sensie tego wewnętrznego rozbicia, dylematów , jakiejś wewnętrznej walki.
Tylko dlaczego ?
Powodów może być naprawdę sporo teraz nie czujesz takiego zaangażowania jak kiedyś albo sama w jakiś sposób chcesz poczuć jak obecny związek jest dla ciebie ważny.
Ale z zupełnie innych dziwnych hormonalnych powodów albo cholera wie czego.
Jak to przeszkadza normalnie funkcjonować najlepiej wybrać się do znachora

Nie byłam u lekarza po prostu sama jakoś sobie z tym poradziłam. Miałam 3 napady nerwicy płakałam i nie mogłam się uspokoić. Serce myślałam że mi rozsadzi dosłownie. Teraz biorę leki ziołowe od nowa na nerwy. Może jakaś klątwa, zły omen? Nigdy tak nie miałam. Nareszcie czułam tą ciepła miłość do ukochanego. I znowu mam dołek pojawiło się kolejne natręctwo ktore od nowa niszczy mnie od środka. Nienawidze za to siebie. Czy to przez lęk przed tym że jak poznam nową  osobę to zaraz się zakocham itd. ? Takie natrętne myśli że ten kolega jest tw facetem... już były myśli by sie zabić i mieć spokój i nareszcie być pewnym swoich uczuć i tego że będę przy nim zawsze. Raptem 2 rozmowy o tym by T. Sie odezwał i już nerwica zaatakowała że "tyle z nim pisałaś zaraz sie zakochasz i zaczęło się od nowa tak jak z tymi myślami że nie kocham. Nienawidze siebie za to. Nw albo zrobie tak jak wcześniej.Albo muszę się zabawić z moim facetem. Jakiś dziki seks czy coś.. więcej czasu z nim. Trochę leków ziołowych. A jak nie pomoże może jakąś znajde znahorke, znahora wróżke który uzdrowi. Byłam u księdza to mnie tak pocieszył że ryczałam jeszcze bardziej. :-(

Okej, ja się wymiksowuję z tej rozmowy. Ostatecznie to twój wybór, w co chcesz wierzyć, może ci wróżka pomoże jeśli wystarczająco mocno się w to wkręcisz. Na jak długo podziała - nie wiem.

Jedno wiem -  skoro twierdzisz "sama sobie z tym poradziłam" i za parę tygodni wraca to samo, to znaczy, że się NIE wyleczyłaś. Nic nie zmieniłaś. Na chwilę wszystko ucichło a teraz wróciło ze zdwojoną mocą i mogę ci prawie zagwarantować, że dopóki nie pójdziesz do profesjonalisty, będziesz się tak bujać z tymi uczuciami.

Powodzenia.

Ale podjęłam już decyzję. Będę walczyć o mój związek nawet sama ze sobą. Może mi czegoś brakuje. Porozmawiać też mogę z z moim mężczyzną. To jest tak, że myśle o T. A nasuwa mi głowa jego twarz. Tak naprawde jest mi on obojętny i nie chce mieć z nim kontaktu ani go widzieć. Myślę, że lęk wytworzył taką jakby reakcję obronną przed tym co jest istotne. Kocham T. A nerwica mówi zakochasz siè w tamtym. Dosłownie ta sama historia w stylu "czy kocham itd" i tez mam objawy takie jak dawniej. Ale tez jak jestem przy moim ukochanym zapominam o tamtym. A jak juz zapomne to mi sie przypomina.. i bledne kolo.

Bo też to jest dziwne że wsysko o czym marzyłam, myślałam ogólnie ślub wspólne życie itd. Przyćmiły myśli że boję się tego wszystkiego , pragnęłam ślubu teraz się go boje i nie chce chwilowo, bo boje się że on odejdzie albo ja.Przez te myśli wszystko sie zawaliło a było tak pięknie. Wszystko to co było takie pewne związek, ślub, dzieci, wspólne życie stanęły pod znakiem zapytania. Że nie chce tego itd. Ale przyszło to z załamaniem nerwowym i tym pytaniem "czy naprawde kocham" . Raz jest tak że chce tego wszystkiego a raz tak że nie czuje nic i chciałabym uciec. Chce by ta moja pewność wróciła.

Natalia07 mam ten sam problem co Wy. Mogłabyś skontaktować się ze mną? To dla mnie ważne.