Czy jest tu ktos normalny do rozmowy, wysluchania..........???? - Netkobiety.pl

Mysle  ze ja sama jestem wielkim chodzacym problemem.Tak naprawde nie akceptuje siebie,niemam pracy ktora moglaby mnie jakos uksztaltowac.Tak w skrocie to zyje ale jak bym nie zyla nie mowie ze niemam dla kogo ale mam problem ze soba i przenosze to na ludzi .

Jak bym siebie słyszała , jak widać nie jesteś sama.

Heej. Brzmisz, jak osoba, które cierpi. Bardzo mi przykro, że tak się czujesz. To musi być trudne, te uczucia. Bije od Ciebie dużo smutku. Czy coś się ostatnio stało?

Powiem tak. Dobrze znam uczucie, kiedy pomimo słońca na dworze, budzącej się do życia przyrody i wesołego gwaru dobiegającego zza okna, człowieka zżera pustka wyzierająca z głębi jestestwa, próbuje się on wtedy wydostać z tego nastroju, ale gdziekolwiek nie ucieknie myślami trafia na tę cholerną, morderczą czarną otchłań niemocy i weltschmerzu...
Wtedy próbuję zaprzęgnąć do walki z takim stanem znane mi metody:
- muzyka, dużo dobrej muzyki, najlepiej energetycznej, pomaga odzyskać siły, niektóre utwory działają lepiej niż puszka Red Bulla,
- oddanie się pasji tworzenia, czy to wiersza, opowiadania, kompozycji, szycia, próba stworzenia czegokolwiek, również świetnie kanalizuje myśli i pomaga wyprowadzić je jednym wąskim strumykiem z chaosu myślowego,
- zaniechanie ciągłych analiz, karmienia się swoją depresją, poprzez zresetowanie myśli, skupienie się na czymś, co pomoże odwrócić uwagę od zżerających Cię niekończących rozważań na temat aktualnej sytuacji życiowej i pompowaniu balonika własnych, niespełnionych oczekiwań.

Generalnie najlepiej skupić się po prostu na przyszłości, na tym co jest jeszcze do zrobienia i przestać oglądać się na to, co nas do tej pory spotkało. Roztoczyć przed swym rozkojarzonym umysłem wizję potencjalnych celów do realizacji i powolnego wyciągania siebie z bagna.
Jeśli słabo idą samotne próby zwalczenia swej niemocy, może warto zwrócić się do bliskich - czasami rozmowa, wygadanie się daje w takich sytuacjach więcej, niż można by było przypuszczać.
Może warto się też zwrócić do odpowiednich specjalistów. Choć ja uważam, że to zawsze ostateczność. Sam jeszcze nigdy tego nie próbowałem, mierząc się najczęściej sam z bólem, jaki przynoszą troski codziennego życia...

Ja tam jestem nienormalny ale pozwoliłem sobie na wypowiedzenie w wątku. Po pierwsze: osoby nienormalne nie przejmują się zasadami ustalonymi przez innych i konwenansami. Po drugie: pomogło mi to, poczułem się lepiej. Jeszcze z 10 postów i może znormalnieję i załapię się na wymagania autorki wątku

Zaraz Autorka poprosi o usunięcie Twojego postu. Normalni to normalni, nie pozwalaj sobie... i nie łam granic...

No to pięknie, pewnie zostanę zbanowana, ponieważ nie dość, że "przyczłapała" nienormalna, to jeszcze "zwołała" następnych Nienormalnych!!!

Stałoby się tak, gdyby nie fakt, że nie udziela się tu od przeszło dwóch miesięcy. Zauważyłem to już po napisaniu mojego poważnego elaboratu. Cóż, ale może inna osoba będąca w dołku akurat skorzysta...

Nie...zwyczajnie temat mnie zaintrygował.Samo pytanie, do tego te wykrzykniki...od razu wiedziałam,że coś jest nie teges
A wiesz Krejzi,że ja nosa mam...do trudnych spraw.

Jak dla mnie możesz być Krejzi,bo wychodzi na to,że na tym forumie.... drugą fuchę vice przyjmnę

EDIT:A jakże Santa...witaj w klubie