Małżeństwo moich rodziców. - Netkobiety.pl

Ja bym sie zastanowil raczej z czego to wynika ze on sie tak zachowuje. Czy nie jest przypadkiem tak ze jego uczucia sa ignorowane trwa to wiele lat i spowodowalo takie cos. Kobiety widzą tylko efekt - widza tylko zlego faceta. Nie widza przyczyn czemu tak moze byc. Jesli ktos czuje sie nierozumiany, ktos czuje ze ignorowane jest to co on czuje i zamiast checi zrozumienia jest tylko udawanie zeby bylo za wszelką cene dobrze, to prowadzi to wlasnie do czegos takiego. Kobiety zamiast zmierzyc sie z problemem wola chowac go pod dywan i udawac ze jest ok. Niestety facceci w czyms takim mecza sie i jesli nie ma mozliwosci rozwiazania tego, prowadzi to wlasnie do takich zachowan.

Jakiego kto by nie miał problemu, nie ma prawa krzywdzić innych...

Ja mam 23 lat, tak mam 2 rodzeństwa sporo młodszego. Wcześniej owszem mama mówiła że na wzgląd na dzieci nie odejdzie. Teraz już tak nie jest bo ja setki razy powtarzałam,że to krzywdzi a nie daje dobra. Co do winy obojga myślę,że jestem bardzo obiektywną osobą i gdyby tak było napisała bym. Tata ma tak od ZAWSZE, to może być najdrobniejszy szczegół. kiedyś byłam młodsza i zaspana poszłam do łazienki i on przyjechał nie powiedziałam cześć i o to była awantura. Inne sytuacje mięso zrobione w mikrofalówce, obiad to za wcześnie to za późno( jednego tyg, o tej było by dobrze, drugiego już nie jest), mama za długo w sklepie była, nie to piwo mama mu kupiła, jego urojenia,że gdzieś mama z kimś była, można wymieniać bez końca. O to wszystko i o wiele innych spraw są przeokropne awantury, krzyczy jak opętany, co do postawy mamy, ona nic mu nie powie, przeprosi, będzie później chodziła no zjedz coś, no odezwij się,aż od mamy nadskakiwania chcę się wymiotować, gdy już się tata postanowi odezwać biega do sklepu, przygotowuje co lubi, ale nigdy nie wiadomo czy za chwilę coś np nie będzie za mało doprawione, czy liście nie będą zgarnięte nie w tą stronę, czy brama nie będzie nie zamknięta, to wieczny strach żeby czasem się nie potknąć. Wyzwiska jakie padają w tych porywach krzyków zaczynają się od wstrętnych bab, nic nie umiejących, po jeb. i inne tego typu epitety. W ostatnim czasie jak jego siostra miała urodziny i o nich zapomniał, mama mu przypomniała przeżywał że zapomniał, że jej nic nie dał, że głupio wyszło i dwa dni przeżywał, oczywiście jeszcze tego samego dnia zadzwonił ze spóźnionymi, jak parę dni później mama miała ur i był w domu (odzywali się, to był okres jeszcze przed świętami, ta chwila) i powiedziałam mu że mama ma urodziny, 2 razy przypominałam, nic w ogóle nic, jak by nie było tematu. Zresztą on widzi tylko tam swoją rodzinę, jego siostra i dzieci to jak jego własne...

Przykra historia, bardzo bliska. Moi rodzice żyją w takiej patologi już 35 lat, ja się wyprowadziłam w wieku 19, bo miałam dość. Moja mam też nadskakiwała ojcu tyranowi(dokładnie to samo, co u Ciebie), teraz się już tylko na nim mści.
Totalna masakra, od jakiś 10 lat wbijam im rozwód go głowy i nic. Po domowych świętach muszę odpoczywać tydzień w odosobnieniu, bo w domu tylko czekam na wybuch bomby zegarowej, czyli kiedy pretensje zostaną przelane na moją osobę. Teraz przestałam się wykłócać i stawać po jakiejkolwiek stronie, bo to nie ma sensu, niestety ktoś musi chcieć odejść. Nie podejmiesz decyzji za rodziców im  tak żyje się wygodnie. Zadaję mamie pytanie ja może tak funkcjonować to w odpowiedzi dostaje, że to dla Nas tak żyje i relacje z ostatnich przykrości jakie miały miejsce w domu, ręce opadają. Trochę spacyfikowałam tą sytuację, jednak odbiło się to wszystko w moim dorosłym życiu. Nie jesteś odpowiedzialna za rodziców i ich wybory. Rodzice powinni wychowywać dzieci a nie dzieci rodziców.

Widzę po Twoich postach, że Ty również pakujesz się w trudne związki, jesteś młoda i najważniejsze jest byś teraz pomyślała o sobie i o swoim zdrowi psychicznym.