Problem z mieszkaniem.... (Teściowie). - Netkobiety.pl

Niestety ale należysz do grona  "niezaradnych"

Absolutnie nie gódź się na żadne "wygibasy i widzimisię" - wynajmy. W twoim przypadku to strata kasy a wręcz wciskanie komuś jej w doopę

Ale dlaczego potencjalny zakup mieszkania ma być tylko w zakresie Twoich finansów? Ona ma być jakąś utrzymanką, czy jak?

Nie wiem czy namawianie i przekonywanie kogoś na siłę do zamieszkania z teściami jest dobrym rozwiązaniem. Potem coś jej nie spasuje i będzie miała pretensje do Ciebie - zaczną się kłótnie i cyrki.

Mam kilku znajomych, którzy mieszkają w domach rodzinnych, ale mają zrobione osobne wejścia, piętra, także ze swoimi rodzicami/teściami non stop się nie mijają.

Mam nadzieję, że nie bierzesz do siebie takiego "ich" gadania o niezaradności!?

Czytając forum to trzeba powiedzieć że z tym  jest różnie. Ona się pewnie boi że bedziesz we wszystkim słuchał mamusi, że żonka ugotuje a ty będziesz wolał mamusiną strawę . Dla mnie trochę podejrzana sytuacja, najpierw nie miała zbytnio nic przeciw a później taka zmiana. Ciekawe czy ktoś jej nie "pomógł" w zmianie decyzji.

To co piszesz to oczywista oczywistość chociaż jak masz możliwość wybudowania domu na działce na której stoi dom rodziców bo jest duża to jest to lepsze rozwiązanie aniżeli branie kredytu na mieszkanie lub wynajmy. Jesteś młodym facetem i masz jeszcze sporo czasu  na poważne decyzje. Dodatkowo jesteście w sumie krótko a ona w trakcie studiów.

Dziękuje za rady.

Nie nie biorę poważnie komentarzy o niezaradności, ale wiem że dla wielu kobiet facet mieszkający z rodzicami jest niezaradny.

Też się zastanawiam dlaczego teraz zmieniła zdanie bo od zawsze jej mówiłem, że mam dom... Że to będzie nasz dom kiedyś itp. (O tym że jest zapisany na mnie też wie).

Ja po prostu zdaję sobie sprawę ile kosztuje budowa domu, na weselę powoli odkładam a co dopiero na budowę domu... To jest kupa pieniędzy, postawię w stan surowy, a później będę kolejne kilka lat go wykańczał. Wiem jakie są realia, zmiana pracy wchodzi w grę, ale nigdzie w najbliższych miastach nie zarobię tyle żeby budować go w miarę szybko. (Ci co to przechodzili/przechodzą wiedzą o czym mówię, jest trochę kasy po weselu, wszystko ruszy i nagle brak funduszy i wszystko stoi).

Szczerze mówiąc to nie potrafię sobie wyobrazić budowy i w tej sytuacji nie wiem co mam zrobić.

Widzę, że twardo stąpasz po ziemi i to się chwali, bo niektórzy najpierw działają a potem dopiero myślą - mowa o pakowaniu się w wieloletnie kredyty na budowę czy kupno mieszkania.

Twoja dziewczyna również chyba uległa tej durnej modzie i Ty musisz jej wytłumaczyć, że to jest idiotyczne wyjście. Fajnie jest brać i kupować, ale poważne problemy zaczynają się gdy brakuje kasy na spłatę zobowiązań. Są też inne sytuacje jak rozstania i potem dopiero zaczynają się schody.

Całe rozważanie jest mało warte, bo nie znasz odpowiedzi na najważniejsze pytania:
"Dlaczego zmieniła zdanie na temat mieszkania z Twymi rodzicami?" i "Dlaczego nie chce z nim mieszkać pod jednym dachem". Odpowiedzi na nie zna tylko Twoja dziewczyna.

Twardo stąpam po ziemi bo od 18 roku życia pracuje i wiem ile pieniądz jest warty.
Znam dwie pary która wzięły taki kredyt, jedna z powodu wypadku męża i zaprzestanie pracy w zawodzenie z tego powodu ledwo wiąże koniec z końcem (sprzedają co się da),  a druga to para z mojej rodziny gdzie małżeństwo praktycznie się rozpadło bo już im się nie powodzi tak super finansowo jak dawniej gdy spłacali kredyt przez pierwsze lata. (Są tylko kłótnie, wojny, wyprowadzki i powroty, tak cały czas).

Sam to widzę że moja dziewczyna uległa tej modzie bo wydaje mi się że dla niej to takie "łatwe" bo mówiła wiele razy "weźmy kredyt", ale ja wiem że z moją umową będzie mi go mega ciężko dostać, a jeśli pójdę do szefa żeby mi wpisał więcej w papierach (na umowie) to zarobki będą jeszcze mniejsze.
Takie niestety są polskie realia...

Nie rozumiem tych czasów, dawniej wiele ludzi mieszkało z rodzicami i jakoś sobie dawali rady, a teraz cały czas pod górkę...
Wiem, że są inne czasy, ale już powoli zaczynam myśleć że ten mój związek się rozpadnie z tego powodu, bo naprawdę nie stać mnie na zakup mieszkania/budowę domu.
Też chciałbym mieć swoje 4 ściany (tylko swoje), ale wiem że są rzeczy których nie ominę, bo co to za życie gdy mając kredyt będę się martwił że zabraknie na jedzenie...

No bo twierdzi, że będzie mało prywatności, że będzie ktoś za ścianą itp. 
Że chce mieszkać sama...

Właśnie tego się obawiam, że to tak się skończy, wynajem jest dobry jeśli będę w stanie w ciągu kilku lat odłożyć na zakup lub budowę.
A myślę że nie będzie wtedy takiej możliwości.
A w tym domu wiem, że nie płacę za czynsz, wynajmy itp.
No a moja kobieta chyba nie rozumie co to jest oszczędzanie przez kilka-kilkanaście lat, ja pochodzę z dość biednej rodziny i dobrze wiem że jak chodziłem do szkoły to rodzice nie mieli zbyt dużo pieniędzy, potem zaczęły się problemy zdrowotne taty i było jeszcze gorzej.

Chciałbym żeby moje życie wyglądało inaczej, spokojniej, żebym potem dziecku zostawił ten dom, żebym nie musiał do końca życia czegoś wynajmować.

Sam już nie wiem co mam zrobić i jak z nią porozmawiać.

Taka jest prawda. Większość nie chce, ale nie ma wyjścia z powodów finansowych.
Nie każdy jest takim ryzykantem żeby brać kredyt na 30 lat przy bardzo małych (jak na takie kredyty) zarobkach.

Widać że masz pojęcie i dobrze że nie ulegasz presji.

U mnie mój starszy kolega sprzedawał ostatnio mieszkanie które wzięli z dziewczyną a teraz żoną kilka lat temu na kredyt bo się im lepiej płatne prace pokończyły u jego brata. Mieli we dwójkę z 7-8tys i było git - do czasu. Teraz poszli mieszać na dzielnicę "wyżej" do jej rodziców. Małe mieszkanie w bloku takie że nie mógł sobie wstawić LCD do tego "ich" nowego pokoju.
Ja może nie jestem odpowiednią osobą do udzielania rad hehehe ale na twoim miejscu to bym poczekał aż skończy przynajmniej studia i dopiero później ślub i to wesele i najprędzej wyjazd na obczyznę aby tam pracować, wynajmować we dwójkę i odkłądać kasę na przyszłość. A kiedyś będzie można nawet wrócić do rodzinnego domu. A jak nie będzie to pasować narzeczonej to droga wolna. Wszak jesteś młodym chłopakiem z posagiem i pewnie niejedna chętna znalazła by się

Dziękuje za cenne rady.
Rodzice mają po 60 kilka lat. (Trochę schorowani, ale nie jest źle).
Moją dziewczynę utrzymują jej rodzice.
Dla niej niestety rozwiązaniem jest kredyt, ale z tego co widzę to nie wie o tym że z umową z najniższą krajową nigdy nie otrzyma kredytu. (Zdolność kredytowa).
Szczerze mówiąc, to chyba masz rację, zbyt dużo ode mnie oczekuje, a sama chyba do końca nie wie ile pewne rzeczy kosztują.
Ja mam inne podejście do tego bo od zawsze dokładam się do rachunków, robię zakupy, remontuje itp.

Dla mnie kredyt jest kolosalnym zobowiązaniem na praktycznie połowę życia, nie wyobrażam sobie tego z moimi zarobkami bo gdyby coś mi się stało (choroba lub coś) to kto to spłaci jeśli bralibyśmy go jako małżeństwo.

Postaram się z nią szczerze porozmawiać i powiedzieć ile co kosztuje, tak żeby wiedziała że to nie jest tak łatwe jak się wbrew pozorom wydaje.

Postaram się jej to na spokojnie wyjaśnić...
Też czasem myślę, że żyje marzeniami, też chciałbym mieć tylko swój dom i mieszkam w nim tylko z nią, ale wiem że to nie takie łatwe, a jedną głupią i pochopną decyzją zniszczę sobie życie.

Dziękuje za rady.
Właśnie wiele jest takich sytuacji, nawet w mojej rodzinie, rozpada się małżeństwo bo zaczyna brakować pieniędzy na spłatę kredytu i jedno kłóci się z drugim z tego powodu.

Ja też jestem zdanie że dalibyśmy radę, ale nie chce jej do niczego zmuszać i namawiać.

Nie, nie...
Ja nie upieram się przy swoich racjach, nawet jej nie mówiłem tego w ten sposób jak tutaj pisze, to wszystko to są moje przemyślenia, próbowałem tylko lekko tłumaczyć że kredyt to ciężka sprawa i że nie dam rady.

Postaram się z nią porozmawiać na ten temat i wszystko powiedzieć.
Dziękuje za rady.

Dobra jest...

Siedzi na garnuszku rodziców,prawdopodobnie nigdy nie pracowała,nie wie nawet, ile kosztuje utrzymanie jej skromnej osoby,ale wymagania ma.

Dobrze,że nie żąda stumetrowego basenu przy rezydencji,pasa startowego dla helikoptera,porządnej limuzyny i służby

Ty jej nie tłumacz, że nie dasz rady kredytu brać ze względu na niskie zarobki tylko na spokojnie wytłumacz konsekwencje wchodzenia w taki kredyt. Tutaj zarobki nie mają nic do rzeczy, bo dziś można zarabiać 10 tysięcy, ale nie wiadomo co będzie jutro.

Swoją drogą co ta dziewczyna ma w głowie, że wiedząc ile zarabiasz musisz jej tłumaczyć, że nie ma szans na kredyt?

Majka, generalnie helikopter nie potrzebuje pasa startowego! rotfl

Tutaj właśnie nie ma nad czym dyskutować tylko przedstawić fakty i zakończyć temat.

ja też nie chciałbym mieszkać z teściami. CO inne wybudować dom ale czy twoja matka nie będzie non stop wpadała do was jeśli będzie miała blisko ?

Ona wymyśliła i on wymyślił. Ja jednak zaproponowałam coś innego: by we dwójkę, razem (nie każdy osobno), znaleźli rozwiązanie ich oboje satysfakcjonujące.

Facet 1989 w jaki sposób zapewnisz spokojne życie swojej dziewczynie/żonie, bez awantur ze strony twojej rodziny i wypominania. Jak zagwarantujesz, że ona tam będzie u siebie. Poczytaj watek http://www.netkobiety.pl/t93930.html - żona odeszał i znalazła mieszkanie, tam tez po slubie  młodzi zamieszkali u jego rodziców, poczatkowo było słodko, a później relacje popsuły się. Teraz powiesz, nigdy bym jej drzwi nie pokazał i nie wyrzucił z domu, on pewnie będąc w narzeczeństwie też tak twierdził, jednak w czasie kłótni potrafił ja wyrzucać z domu, bo to jego dom rodzinny.  Jego zona rzuciła się w wir pracy i wynajeła sobie mieszkanie. Tam ludzie tez ją krytykowali, że rozwala dla własnej wygody rodzinę, tak jak tu twoją dziewczynę. Ale wątpię czy, tu tak ochoczo krytykujący, chciałby zamieszkac u tesciów i nie miec prawa głosu.

  Pomyśl czy ty chciałbyś mieszkac u jej rodziców? Mógłbyś tam czuć się bezpiecznie? Jeżeli tak to może zamieszkajcie  u niej w domu lub kupcie z jej rodzicami wspólne duże mieszkanie. Jestem pewna, że pokrótce zwinąłbys manatki i wrócił do swoich rodziców. Młodzi powinni mieszkać osobno. Powinni razem dorabiać się, bo wtedy każdy będzie czuł sie pełnoprawnym właścicielem mieszkania i pozostałych rzeczy kupionych wspólnie. Nie jestes pierwszym, który ma niskie dochody, wielu młodych jedzie na tym samym koniku. Jednak probują usamodzielnic się i żyć zdala od rodziców. Jestescie młodzi, silni i i zdrowi więc nic nie stoi na przeszkodzie abyście dorabiali sie wspólnie  żoną. Małe mieszkanie do remontu nie kosztuje znowu tak dużo, a dom na ciebie zaczeka, tak jak nasz czeka na nasze dzieci.
Pierwsza lepsza wasza kłótnia zakończy się tym, że rodzice wtraca się i napewno staną po twojej stronie, może nie słownie (z czasem słownie też) ale swoja postawa pokażą jej co ona tam ma do powiedzenia. Ty bedziesz tam panem i władca tego domu tak jak autor polecanego ci watku.
Zastanów się jakie ona tam będzie miała prawa, to twój dom i twojej rodziny, a co ona bedzie miała, niepewna sytuację czy za 5, 10 czy 15 lat nie znajdziesz sobie kogoś innego i nie wyrzucisz ją na ulicę?
Zastanów się, czy pozwolisz jej wybrać farbę na scianę taką jak ona będzie chciała, czy wszelkie remonty, przeróbki mieszkania bedzie musiała konsultować z twoimi rodzicami, bo to cały czas ich dom jest, czy będzie musiała czekać na ich zgodę?
Martwisz się, ze ci się związek rozsypie, ale to od ciebie zależy czy dla ciebie ważniejszy będzie dom czy żona i to nie tylko ty masz utrzymyać rodzinę, zona też ma zarabiac pieniądze i wnosić wkład do waszego wspólnego życia i wspólnie dbacie o pozostałe sprawy.

Chcieć to można wiele rzeczy, kredyt fajnie brzmi, ale potem trzeba spłacać latami. Dłużej spłacać niż obecnie żyjecie. Czy twoja kobieta zastanowiła się nad tym co to znaczy? Ile będzie kosztować wasze wesele? Z czego to opłacicie, bo domyślam się, że dziewczyna będzie chciała mieć wesele, a nie skromne przyjęcie. Sama się nie utrzymuje, nie ma zielonego pojęcia jak to jest, jak życie weryfikuje zachcianki, że trzeba z czegoś zrezygnować. Utrzymują ją rodzice i ona oczekuje , że ty się poświęcisz i zaczniesz ją utrzymywać i jeszcze weźmiesz kredyt. Ona jeszcze nie dorosła do poważnych decyzji. A jak za parę lat pojawią się dzieci, albo będzie problem z zajściem w ciążę i będziecie musieli płacić za invitro? Albo zdrowie się posypie, stracisz pracę albo ona będzie miała problemy z pracą? Kompletnie nieprzemyślane z jej strony. Jak się wymaga od kogoś, to trzeba też coś wnieść od siebie, a co ona wniesie? Szczoteczkę do zębów wstawi do łazienki? Nic się nikomu z góry nie należy! Długo mieszkałam z rodzicami i zawsze się chciałam wyprowadzić i być na swoim, ale finanse nie pozwalały. Wynajmowałam mieszkanie jakiś czas, byłam tez za granicą, różne opcje przerabiałam. Wiem o czym mówię. Nie zdecydowałam się na kredyt. Jakoś tak przetrwałam. Teraz mam już swoje mieszkanie i nie żałuję tego że mieszkałam z rodzicami, ani że mój mąż mieszkał ze swoimi i że u rodziców też pomieszkiwaliśmy. Przez to odłożyliśmy pieniądze. Mamy teraz własne M i możemy sobie na różne rzeczy pozwolić. I jesteśmy spokojni, że żadne kredyty nad nami nie wiszą. Owszem jesteśmy starsi od was, obydwoje po 30-stce. Jak byliśmy w waszym wieku też chcieliśmy być na swoim, ale trzeba podejść racjonalnie. Jak twoja kobieta tego nie zrozumie, wiem ze jesteś zakochany i straszą cię że żona cię potem opuści i zostaniesz sam. Ale przy wzięciu kredytu i mieszkaniu razem z żoną w kupionym mieszkaniu też nie masz gwarancji że twoje małżeństwo nie rozpadnie się z jakiś innych powodów. Zycie jest długie i nieprzewidywalne. A z kredytem zawsze zostaniesz ty!

Wydaje mi się, że póki co plany o przyszłości: ślubie, mieszkaniu potem są jeszcze niesprecyzowane. Stąd może taka mglistość w odpowiedziach partnerki. Ona po prostu odpowiada, że takie a nie inne widziałaby w przyszłości rozwiązanie. Wątpię, by nie zdawała sobie sprawy, że wówczas musiałaby znaleźć pracę, że musiałaby wziąć na siebie również kredyt itp.

Myślę, że Ty autorze nie do końca zdajesz sobie sprawy do czego ją przekonujesz. Ona poznała Ciebie, buduje z Tobą relację, kocha Cię zapewne, będzie zapewne w przyszłości chciała się budzić przy Tobie, towarzyszyć Ci każdego dnia, planować z Tobą zakupy, gotowanie, pranie i te miliony spraw na które składa się mieszkanie z kimś.
Ty jej natomiast na dokładkę oferujesz mieszkanie z Twoimi rodzicami. Może nawet ich lubi, ale bądź co bądź to obcy dla niej ludzie. I to z nimi również będzie musiała uzgadniać całe swoje nowe życie. I to w relacji nierównej. Bo przecież będzie u nich.
Dla Ciebie żadna zmiana. Przecież całe życie tak mieszkasz. Tylko nowy lokator w domu. Dla niej zmiana kolosalna.

No chyba że są możliwości, by jakoś rozdzielić Wasze wspólne ta życie - oddzielne wejście, kuchnia itp. To dałoby dużo komfortu i możliwości tworzenia odrębnego gospodarstwa domowego.

Co mnie uderza? Twoje myślenie o partnerce. Albo się dostosuje do oferowanej przez Ciebie propozycji, albo oszukasz sobie innej. To dla mnie znak, że nie traktujesz jej jako "tej jedynej", a jedynie jak opcję.
Dla mnie to Ty powinieneś chcieć być z nią i to byłby priorytet. Drugim priorytetem powinno być znalezienie satysfakcjonującego Was oboje rozwiązania. Poza tym powinieneś być gotowy na zmianę decyzji partnerki i ją szanować.

Zobacz, już czujesz się rozgoryczony, bo ona jak Ciebie poznała nie mówiła, że w przyszłości nie będzie chciała mieszkać z Twoimi rodzicami. A ona przecież jeszcze nie musiała tego wiedzieć. Nie interesowała się tym wcześniej. Może teraz, gdy związek się robi coraz poważniejszy, a Ty coraz mocniej pokazujesz swoje stanowisko, ona zaczęła się też tym tematem mocniej i interesować. Może poczytała na ten temat (pełno jest historii w necie) może porozmawiała z bliskimi - miała do tego prawo - i otworzyło jej to oczy na to, jak sprawy mogę się ułożyć.

Tak czy siak będąc z nią Ty musisz zakładać możliwość zmiany decyzji. Przecież ona nawet może zgodzić się na mieszkanie z Twoimi rodzicami. Przecież nie wie, jak sprawy ułożą się w tej konkretnej sytuacji. Może będzie dobrze (bo i tak, choć niezwykle rzadko się zdarza). Ale może jednak się nie odnajdzie w tej sytuacji, może jednak będzie się czuć źle w tym układzie. I Ty właśnie powinieneś czuć się gotów na szukanie innych rozwiązań, na robienie wszystkiego, by Twoja partnerka była szczęśliwa.
I nie możesz powiedzieć: "skoro się zgodziłaś na mieszkanie z moimi rodzicami, to masz mieszkać, oszukałaś mnie".

Myślę, że jeśli Twoja partnerka będzie widzieć Twoją gotowość do zmian, jak będzie widziała, że priorytetem jest to, byście byli razem... to może i zgodzi się na takie eksperymenty.

Nawet jeśli znajdziesz inną kobietę i nawet jeśli ona będzie gotowa na mieszkanie z Twoimi rodzicami, musisz mieć świadomość, że to czas pokaże, czy będzie z tą decyzją szczęśliwa (dużo zależeć będzie od Twojej postawy).

Dziękuje za bardzo mądrą i życiową radę.
Masz rację.
Właśnie w ten sposób myślę, ja wolałbym żebyśmy nawet jakiś czas pomieszkali u rodziców, wyjechać gdzieś, zarobić i dopiero wtedy kupić mieszkanie/budować się, ale za pieniądze które się ma a nie na kredyt.
Staram się myśleć rozsądnie, a rozsądek podpowiada mi że kredyt jest złym wyjściem.

Zobaczymy jak rozwinie się sytuacja, będę na spokojnie  o tym rozmawiał z dziewczyną.

robingirl proszę Cie, mam dom "po rodzicach" w którym oni mieszkają i miałbym go traktować jako zabezpieczenie kredytu? Przecież to byłoby kompletnie nieodpowiedzialne bo jakby mi się coś stało to zabraliby im dom...

Ależ czytałam wszystkie Twoje wpisy. Stopniowo, kiedy się pojawiały. Rzeczywiście nie wszystkie jednego dnia. To budowało mi Twój obraz i sposób rozumowania.

I ja przecież właśnie zauważyłam, że Wasze plany nie są jeszcze zbyt sprecyzowane, by winić kobietę, że ma w tyłku. Ja właśnie tak odebrałam, że póki co gdzieś tam krążycie wokół tematu. Choć widzę, że dziewczyna jednak poszła krok dalej.

I tak właśnie odebrałam Cię, że zwyczajnie chciałbyś pozostać u rodziców i trochę szukasz powodów... czy raczej usprawiedliwień, że to jedyne możliwe rozwiązanie. Że kobieta jest opcją przekonały mnie słowa "być może powinna poszukać sobie kogoś bogatszego". Czy to znaczy, że gdyby rodzice nie mieli domu, nie ożeniłbyś się nigdy? Bo jesteś zbyt biedny. A przecież ludzie sobie jakoś radzą. Niewielu ma możliwość zamieszkania w domu rodziców. I często nawet jeśli mogą, wybierają inne rozwiązania.

Chciałam Cię przestrzec, byś nie szedł w tym kierunku, byś nie rozwijał w sobie myśli "nic zrobić się nie da, a jak ona nie rozumie, to niech szuka sobie kogoś bogatszego."

Nie zawsze najprostsze drogi są najlepsze.

Mam koleżankę, która zgodziła się na taki układ. W sumie nawet nie miała nic przeciwko. Sama się wychowała w domu z dziadkami. w dodatku jest to najbardziej ugodowa osoba jaką znam. A jednak po pięciu latach odeszła od męża. Nie dała rady. I tu też nie było jakichś wielkich awantur, jawnych złośliwości. Ot taka skrywana niechęć teściowej, może z czasem i jej. Odeszła od męża. Wynajęła mieszkanie i poprosiła go, by z nią zamieszkał, by choć spróbował. Nie zgodził się, bo przecież on ma już dom. I on nie rozumie, o co jej chodzi. A ona po prostu nigdy nie poczuła się tam jak u siebie, nigdy nie czuła się gospodynią, panią domu... Dla kobiet to ważne.

Dlatego to ważne, byś gotów był na inne rozwiązania. Twoja kobieta nie może Ci obiecać, że będzie szczęśliwa w Twoim rodzinnym domu.

Inna sprawa, że oczywistym jest, że to Wasze wspólne plany i naprawdę nie ma powodu, byś cokolwiek brał tylko na siebie. Wspólne mieszkanie bym odłożyła do momentu aż dziewczyna stanie na nogi. Nie jesteś jej ojcem, a partnerem.

Z Twych postów wynika, że żadne z was nie ma ochoty na wspólne rozwiązanie problemu. Ty myślisz/podejrzewasz/wyobrażasz sobie jedno, Twoja partnerka - drugie. Nie porozmawialiście dotąd o tym, co zrobicie razem, nie poszukaliście (w konsekwencji nie znaleźliście) rozwiązania satysfakcjonującego was oboje.

Każdy sobie rzepkę skrobie.

Moim zdaniem, powinieneś jej po prostu powiedzieć, że taka opcja ( że ty robisz wszystko sam) nie wchodzi w grę. To jest niesprawiedliwe, każdy rozsądny człowiek to zrozumie. Musicie grać razem, być w tej samej drużynie. Mieszkania z teściami nie polecam, masz jak w banku że będą kłótnie, a jak pojawi się dziecko to będziesz miał Armageddon.. Mamusia nie da spokoju twojej dziewczynie/żonie, tak już jest.. Lepiej już coś wynajac, a dom kiedyś i tak będzie twoj

Ja kiedyś też miałem podobną sytuacje autorze ,miałem dziewczyne,wyprowadziłem się od rodziców na wynajem ale posagu nie miałem.
Byłem młodszy i zakochany chciałem spełnic marzenia mojej luby ,wynajmowałem małą klitke i szczerze nie widziałem możliwości wybudowania domu co było jej marzeniem...
Życie nie układało się tak jakbym chciał...
Zniknąłem z jej życia czytaj stchórzyłem zraniłem ją a była to idealna partnerka.
Fakt nie wiadomo jakby było jakbyśmy razem zamieszkali bo dużo się zmienia 'po'
Prace miałem nie najgorszą ale prespektywa kredytu mnie odstraszała...

Poznałem  kogo innego wyjechałem za granicę i mam dom itp. Ale w miłości nie wyszło jak trzeba.

Co mogę od siebie dodać porozmawiaj jak naprawdę Tobie na niej zależy a jej na Tobie ,znajdzcie porozumienie ,ona jest młoda dużo nie rozumie że życie i pieniądze same nie przychodzą.
A Tobie życzę lepszej pracy z czasem ją znajdziesz

Nie masz się czy chwalić.Na cholerę odesłałeś jeśli jej  było dobrze.