brak miłości i rozstanie przez telefon :( - Netkobiety.pl

Walka o uczucie to najgorsze co może być. Dobrze, że to się skończyło. Już o niego nie walcz, nie warto. Teraz jest ciężko, ale na pewno uczucie przejdzie i poznasz normalnego faceta.
Też byłam w takim chorym związku bez miłości. Otwarcie mówił, że jeszcze się nie zakochał i dystansował się ode mnie podobnie jak u Ciebie. Im bardziej się starałam, pragnęłam bliskości (a nie jestem jakaś przesadnie przylepna), on mnie odpychał. Później na każdą moją prośbę reagował jak na atak np. gdy poprosiłam go by częściej dzwonił lub okazywał czułość. Było coraz gorzej, aż w końcu zaczął odwracać kota ogonem i mówić że za dużo wymagam. Zrobił ze mnie niezrównoważoną wariatkę, a ja po prostu chciałam więcej czułości, tak jak w normalnym związku Zarzucił mi też, że to przez moje zachowanie nie potrafił się we mnie zakochać - taka byłam zła, bo wymagałam czasem buziaka lub aby do mnie zadzwonił raz na 2 dni...

Ciekawy jest ten powtarzający się motyw robienia z kobiety wariatki i zarzucania jej, że to przez jej zachowanie nie mógł się biedny misiaczek zakochać.
To tylko świadczy o facecie, jeśli nie potrafi się jasno określić i nawet nie ma dość odwagi moralnej, aby się przyznać przed sobą i przed kobietą, że po prostu to nie to i odpowiednio wcześnie to uciąć, szczególnie gdy widzi jej rosnące zaangażowanie. No ale nie, ale lepiej sobie być w wygodnym układziku i napuszać ego:).

Dasz radę, z czasem zapomnisz o nim. Chyba na odkochanie nie ma jednej dobrej rady. Znalazłam artykuł na ten temat, akurat mi wyskoczył przed chwilą na FB, zobacz sobie http://www.elephantjournal.com/2016/03/ … u-need-to/

Edit: Przeoczyłam to, że on Ci jasno mówił, że nic z tego nie będzie od początku. To trochę inna sprawa... To powyżej bardziej dotyczy typów, którzy specjalnie brną i podpuszczają kobietę do coraz większego zaangażowania. Pomijając fakt, że jeśli się na początku przystopuje, to i tak by to wszystko wyszło i tutaj też jest wina kobiety.

No tak, edytowałam swój post w tzw. międzyczasie ; )

Bo byłam głupiutka i niedoświadczona No wiesz.. to była moja pierwsza miłość. Myślałam, że to co się dzieje jest normalne. Nie potrafiłam pojąć, że taki ktoś po przejściach nie potrafi się tak po prostu zakochać tak jak ja w nim. Po za tym on też troszeczkę grał i powtarzał, że po prostu potrzebuje więcej czasu i kiedyś będzie dobrze Nastawił się, że będzie to związek "z rozsądku" i myślał, że będzie ze mną szczęśliwy mimo braku "motylków".

Dokładnie tak samo było ze mną. Mój zaliczał same porażki sercowe i dlatego gdy trafiłam się ja, postanowił, że będzie lepiej gdy wejdzie ze mną w związek bez motylków, bo nie ważne, że on nie kocha, ważne że moja miłość wystarcz nam obojgu... Wystarczała do czasu, aż straciłam poczucie kobiecości...

Niewiarygodne, że przeżyłyśmy w zasadzie to samo. Długo zajęło Ci dochodzenie do siebie po rozstaniu, a czuję że przede mną jeszcze dużo łez popłynie... Czasem nawet pojawiają się we mnie wyrzuty sumienia, ale to chyba nie jest normalne. Wg niego to ja rozwaliłam ten związek, bo wymuszałam na nim uczucie... Nie wiem też, czy dobrze zrobiłam, krzycząc, by "sp***ał". trochę głupio się z tym czuję, bo nigdy nie odzywaliśmy się w ten sposób do siebie. Po prostu nerwy mi puściły... Nie mogę uwierzyć, że tak to się skończyło, ale przecież to było do przewidzenia...

A dlaczego w takim razie mężczyźni tak postępują z tymi kobietami? Nigdy nie sądziłam, że mężczyzna jest w stanie związać się z kimś, kto mu się nie podoba, kogo nie darzy uczuciem. Mojemu to pasowało. Brak seksu też mu pasował, sama przyjaźń mu wystarczała, jak to możliwe? Z pewnością nie był aseksualny...

Dodam, że w dzieciństwie nie miałam żadnych braków emocjonalnych. Rodzice bardzo mnie kochali.

--> Smutek w sercu

Bardzo dobrze Cię rozumiem i współczuję i przytulam. Sama to przechodzę właśnie i szukam tu oparcia (dużo dostałam! por. temat: wsparcie na emo-detoksie). U mnie było powtarzane, że nie kocha i że nie czuje, żeby nadciągało coś poważnego, ale przy tym seks był najlepszy na świecie (dla mnie i dla niego, jeśli wierzyć). Potem też ze mną zerwał, bo za dużo oczekiwań z mojej strony, stwierdził, że się skrzywdzimy za bardzo (jeszcze dzieciak jego w to wplątany był, do którego się przywiązałam i który mnie polubił), więc końcem końców nie brniemy dalej. Myślę jednak, że jak bym to brała na zimno (angażując się, bo inaczej nie umiem, ale nie okazując, grając zlewającą), to byśmy dalej w tym tkwili.

Czas zaleczy ranę, staraj się o nim nie myśleć, zająć się sobą, dziewczyny tu dają naprawdę dobre rady i są bardzo empatyczne:) To pomaga!

Rozumiem . No ale zobacz jakie masz już teraz doświadczenie! .