wsparcie na emo-detoksie - Netkobiety.pl

Dzięki madoja! Masz całkowitą rację, to co wyniosłam z tej relacji to przeświadczenie, że nigdy więcej żaden układ. Ja się do tego nie nadaję, jest fajnie w łóżku, jest fajnie poza, wspólne obiadki, mecze kosza, gry z synem, filmy, to rodzi zaangażowanie siłą rzeczy. Chciałam się od tego uchronić, ale nie udało się. Czekałam cały tydzień, aż napisze w piątek co robimy w weekend, i byłam smutna i struta. Także dobrze, że się to skończyło, rozsądek tak mówi i ludzie mi życzliwi. Żal mam tylko o to, że pozwolił mi się na tyle zbliżyć do swojego syna. Na początku proponował, żebym przyjeżdżała jak syn pójdzie spać i wymykała się nad ranem... Nie zgodziłam się na to, ale powiedziałam, że rozumiem, że nie chce mnie poznawać ze swoim dzieckiem na początku, może przyjdzie na to czas. I nie czekałam nawet tygodnia a już miałam zaproszenie na wspólny obiad i wieczór. I potem to już z górki, także tutaj uważam, że myślał tylko o swoich potrzebach. Zrozumiał jak się zagalopował jak dziecko oznajmiło, że mnie bardzo lubi. Jeśli chodzi o moje związki, to mam takie skłonności do oddawania całej siebie i przepadania jak śliwka w kompot. Ten weekend przed którym mnie rzucił mieliśmy zaplanowany od a do zet i ja już właściwie stałam z pod drzwiami ze stolnicą do pierników i kurczakami na obiad. A tu zonk. Szkoda mi w ogóle naszej znajomości bo znamy się od liceum, ale trudno, może jeszcze kiedyś będziemy ze sobą normalnie rozmawiać, ale nie z mojej inicjatywy to pewne. Muszę być silna. I zapomnieć w nim w oczekiwaniu na Pana Właściwego. Czy można nauczyć się nie angażować w ciągu pierwszych tygodni???

Madoja, muszę to przepisać co napisałaś pod koniec do mojego kalendarzyka, w którym zapisuję od dwóch tygodni przemyślenia różne - to pomaga (gadam też do siebie jak jestem sama, to też pomaga;) Masz całkowitą rację we wszystkim, z tymi światełkami i intuicją i z tym, że chciałam wierzyć, że się odmieni i czepiałam się takich niuansów, że zapoznał mnie z dzieckiem albo planował wspólny wyjazd do jego mamy nad morze. No i tego, że przecież mnie lubi i ceni i mamy super seks. A na cały ocean niewygodnych zachowań i zagrywek nie fair spuściłam zasłonę milczenia. Chciałabym na tą chwilę dostać amnezji, żeby się tak nie męczyć tym wspominaniem (jak na złość same dobre chwile przychodzą mi do głowy..), ale muszę to przetrwać. Przy okazji jeszcze jedna kwestia. Przy naszej ostatniej, kłótliwej wymianie zdań usłyszałam, że nie jestem silną kobietą, że silna kobieta bierze to, czego chce. Co to znaczy właściwie, jak powinnam była to zrozumieć? Zabolało mnie to, bo fakt, jestem z reguły osobą z sercem na dłoni, szczególnie gdy się zaangażuję, bardzo ugodową. Jednak czy to źle? Czy naprawdę jest tak, że faceci wolą te zołzy? U niego zabrzmiało to jak zarzut. Przy rozstaniu jednak odcinam się właśnie, żeby nie pokazywać słabości, nie kontaktować się, nie pisać, nie dzwonić. Szybko zapomnieć.

W temacie miłych chłopców - byłam na Tinderze swego czasu i oprócz znakomitej ilości śmieciarzy poznałam dwóch w porządku na tyle na ile można poznać człowieka w tak krótkim czasie. Jednak chyba za bardzo jeszcze w tej przeszłości tkwię, bo za nic nie czuję żadnych drgnięć w ich stronę. Jeden nawet zaczął mnie denerwować, więc, żeby nie krzywdzić go głupimi przytykami napisałam, że nie jestem gotowa na nic nowego. Wygasił się i dobrze. Wylogowałam się z Tindera i łażę do kina i na koncerty. Wypełniam czas i może gdzieś, ktoś kiedyś.. Ale samotność doskwiera, samotność w tłumie znajomych.

Madoja, jeszcze raz bardzo dziękuję za słowa otuchy, bardzo dużo mi dają.

Tak też myślałam, wciąż myślę, bo to dość logiczne jest. Koleżanki jednak, szczególnie starsze ode mnie, mówią, że faceci takich nie lubią. Wydaje mi się, że jednak jest tak jak piszesz, warto się angażować i być sobą, tylko trzeba trafić na tego właściwego. Może na samym początku trochę bardziej podchodzić z dystansem, choć wydaje mi się, że nie ma reguły. Jak się zakocham to tylko nóżkami przebieram na spotkanie.. A co myślisz Madoja o tym, że silna kobieta bierze to, czego chce? Przecież skoro facet nie jest zaangażowany to nie wiem jak silna byłaby kobieta a nie ruszy.. Ech..

Na pewno nie warto udawać kogoś,kimś się nie jest, ani uprawiać dziwnych gierek.

Ale może warto bardziej żyć swoim życiem, bardziej angażować się w swoje pasje i przyjaźnie, nie czekać tylko cały tydzień na ten weekend z ukochanym? Mocniej emocjonalnie polegać na sobie i w sobie mieć wsparcie, lub umieć zorganizować sobie wsparcie u przyjaciół, nie 'wisieć' na partnerze. Nie zmieniać się w zołzę, ale być trochę bardziej asertywną, skupioną na sobie i swoich potrzebach.

Elede, masz rację z tym własnym życiem, ja je prowadziłam, on mnie szybko spionował i ja się w tygodniu prawie z nim nie kontaktowałam, bo jak tylko napisałam coś w stylu, że np myślę o nim i czy tęskni, to odpisywał, że za nikim nie tęskni. Raz jak napisałam, że mam gorszy dzień w pracy, że szef mnie wkurza itd. to napisał, żebym się wzięła w garść i przestała narzekać, no i powtarzał właśnie, że nie myśli o mnie i nie czeka, nie tęskni, nie brakuje mu. Ja się wtedy zawzięłam i nie pisałam do niego w ogóle w tygodniu, choć bardzo chciałam, on się w piątki odzywał i spotykaliśmy się w weekend. Nie wisiałam na nim, ale bardzo się we mnie w środku gotowało, że nie mogę spontanicznie skontaktować się z facetem, który jest mi bliski, właśnie dlatego, żeby nie myślał, że na nim wiszę. Jestem jedynaczką, wychowałam się bez ojca, który rozwiódł się z mamą jak miałam 2 lata, w ogóle go nie znałam, bo nigdy się mną nie interesował, nie kontaktował, pomimo tego, że moja mama tego nigdy mu nie zabraniała, po prostu nie miał takiej potrzeby, nie czuł, bał się, nie wiem. Czy to tak może rzutować na te moje wybory mężczyzn??

Iza, dzięki, mam szczerą nadzieję, że tak będzie. Ja miałam już raz taką relację po której mechanicznie chodziłam do pracy a w weekendy leżałam i płakałam słuchając żałobnych pieśni:/ Nigdy więcej, dziś na to wspomnienie aż śmiać mi się chce, ale co przeżyłam to moje. Teraz nie jest tak strasznie jak wtedy, ale też źle znoszę to odrzucenie. Czas, czas, czas, tak bym chciała poznać kogoś dzięki komu przestałabym myśleć w kółko o przeszłości..:(

Droga  Floavril. Doskonale rozumiem co czujesz bo kiedyś tez przerabiałam podobny temat. Nie było wprawdzie seksu sensu stricte ale rownież przeinwestowywanie z mojej strony czasu zainteresowania i zaangażowania w relacje mimo ze z drugiej strony płynął w sumie dość jasny komunikat ze jest miło i fajnie ale głębszych uczuć w tym nie ma. W swojej głowie niby przyjmowałam to do wiadomości ale jednak nie no bo jak to ja taka dobra fajna kochana i miałby tego nie odwzajemnić wkoncu? No i skoro wykonuje sam rożne gesty, wychodzi z inicjatywa kontaktu, daje do zrozumienia ze tęskni itp to zapewne sam nie wie co czuje bidulek i ja mu pomogę odkryć prawdę Z jednej strony zachowywał sie niby fair bo przecież uprzedził na czym stoję ale czy aby na pewno? Gdyby tak było, gdyby zależało mu na mnie chociaż trochę nawet jako na dobrej przyjaciółce to nie pozwoliłby mi robić sobie nadzieje i nie brałby tego co mu oferuje a co wykracza poza ramy zwykłej koleżeńskiej znajomosci...a on brał bo był egoistą i było mu tak wygodnie. Kiedy wkoncu zrozumialam ze sama sobie robię kuku tkwiąc w tym (wygodnym tak naprawdę tylko dla niego układzie)  i ucięłam kontakt podobnie jak Twój "kolega" próbował mnie wbić w poczucie winy ze psuje fajna przyjaźń, ze znudziła mi sie znajomość, ze może pojawił sie ktoś ciekawszy na horyzoncie. Prawie mu sie udało przekonać mnie ze faktycznie jestem winna, ze odrzucam coś cennego, wydziwiam i zamiast cieszyć sie tym co mam wybieram nic ale w porę sie opamiętałam. Z perspektywy lat wiem ze to była słuszna decyzja, zreszta spotkałam mężczyznę, na uczucie którego nie musiałam sobie "zasluzyc" ani godzić na jakies układy. Pokochał mnie tak poprostu i tak poprostu jesteśmy razem wiele lat szczęśliwi .

Excop, nie mogę powiedzieć, że na sto procent wiem, co miał na myśli pisząc mi to. Oczywiście nie chodziło o matkę jego syna, z tą jest po rozwodzie, ona ma swojego partnera od kliku lat, mają opiekę naprzemienną nad synem, syn jest u niego od czwartku do niedzieli. Poprzednia kobieta to była miłość jego życia, tak mówił. Miała własne dzieci, starsze, dla niej kupił większe mieszkanie, ale ona nigdy się tam nie wprowadziła, podobno przyczyną były problemy z córką i nie chciała jej robić rewolucji przeprowadzką do nowego miejsca i wspólnego mieszkania z partnerem - dla córki, jakby nie było, obcym mężczyzną. On podobno bardzo ją kochał a ona go doprowadziła na dno piekła jak się wyrażał. Nie wiem jakie były stosunki tej kobiety z jego synem. Dziecko jest bardzo otwarte, myślę, że nie było spięć, ja natomiast poświęcałam mu dużo czasu jak tak byłam. Przyglądałam się jak gra w gry komputerowe, on uwielbiał mi tłumaczyć kto jest kim, jak to działa itd., nauczyłam go smażyć naleśniki, lubił jak się mu poświęca uwagę. Za nim też bardzo tęsknię, naprawdę świetny dzieciak. Nie wiem czy poprzednia kobieta mojego eks to robiła, może w takim wymiarze, może miała dużo zajęć z własnymi dziećmi, nie wiem nawet czy zostawała tam na noc jak ja, nie wypytywałam się, ale chyba zawsze wracała do domu, do swoich dzieci. Na tyle na ile wiem o tej historii to on bardzo ją kochał a ona chyba nie tak bardzo jego. Była starsza do niego, samodzielna, tzw. silna kobieta (którą ja nie byłam w jego ocenie chociaż jestem również samowystarczalną jednostką jeśli chodzi o praktyczną stronę życia). Oczywiście masz rację, jak wszystkie kobiety mnie tu wspierające, że otwarcie na nowe znajomości jest w tym przypadku najlepszym co mogę zrobić dla siebie. Jego syn chciałby, żeby tata się ustatkował, myślę, że bardzo mu na tym zależy. No ale mi nie będzie dane w tym uczestniczyć. Problemem też było to, ze ja bym chciała mieć własne dzieci, wiedział o tym jeszcze wcześniej, jak nie byliśmy razem, z tego zresztą względu rozstałam się z moim poprzednim partnerem, a on już więcej dzieci mieć nie chce. Piszesz, że byłeś kiedyś na jego miejscu, udało Ci się związać z kimś wartościowym, którego Twoje dzieci (dziecko) pokochały?

Floavril, nie jestes beznadziejna, nie jestes slaba i nic w sobie nie musisz zwalczac!
Jestes normalna kobieta z otwartym sercem.

Madoja napisala Ci tu wiele madrych i waznych rzeczy, wiec nie bede za nia powtarzac.

Co ja bym jeszcez doradzila w tej sytuacji, to sprobowac dokladniej przypatrzec sie Twojej sklonnosci do wiazania sie z emocjonalnie zimnymi facetami i powtarzanie podobnych ukladow, gdzie Ty oddajesz cala siebie, ale zostajesz odrzucona. Spojrzyj na swoja trudnosc w akceptacji tego odrzucenia, to jest wazna wskazowka na to, gdzie lezy Twoj czuly punkt.
To brzmi jak emocjonalny wzorzec. To jest stary bol, ktory chce sie wydostac na zewnatrz i szuka takich okazji, przy ktorych moze sie znow ujawnic. Zaakceptuj ten bol, nie bron sie przed nim, nie odpychaj go, poczuj go w calej rozciaglosci i obejmij sie przy tym sama, jakbys obejmowala dziecko, ktore chcesz pocieszyc. To nie bedzie trwac wiecznie. Zaakceptowany bol mija predzej, niz ten, przed ktorym sie z calej sily bronimy.
Tylko nie dawaj mu (bolowi) mozliwosci ciaglego wiercenia w ranie. Nie wchodz na profil, nie rozmyslaj o ex. Skup sie na sobie i swoich odczuciach. Tak jak piszesz, jestes na odwykowce.
Byc moze juz zawsze zylas okruszkami i w nadziei na lepsze jutro. A gdy braknie okruszkow, wtedy przychodzi panika, ze umrzesz z glodu i szukasz nastepnych okruszkow. To jest nalog, ale nie z Twojej winy, on ma gdzies pierwotna przyczyne.
Przefiltruj swoje dziecinstwo i szukaj tam podobnego wzorca. Tata, Mama czy jeszcze ktos inny? Niby ktos jest, ale emocjonalnie niedostepny, a Ty stoisz przed zamknietymi drzwiami ze swoja cala miloscia i tesknota (i z taca piernikow i kurczakiem na obiad), czekasz od jednej okazji do drugiej.
Kto to byl kiedys w twoim zyciu, przy kim wyrobil sie taki wzorzec kontaktow? Kto dawal akurat tylko tyle, zebys nie umarla z emocjonalnego glodu?
Jesli tego w sobie nie rozwiazesz, to nadal te nieswiadome sklonnosci beda kierowac Twoimi wyborami. A wiec - jak dziewczyny tu radza - miej otwarte oczy na te "drobiazgi", ktore dotad ignorowalas. Nie idz do pustego stolu, tylko odwroc sie i wybierz ten pelny. Jestes kochajaca kobieta, wiec jest on w zasiegu reki - jak wewnatrz, tak i na zewnatrz, tylko trzeba nauczyc sie widziec inaczej, zdjac dotychczasowe okulary.

--> Marajka

Dzięki za fajne, mocne słowa. Coraz częściej myślę, żeby iść na jakąś terapię, pogrzebać w sobie, bo to jest kolejny mężczyzna, który mnie zostawił. Jednego tylko zostawiłam ja, bo nie chciał zakładać rodziny tylko żyć tak dalej każde sobie i czekać, aż spotka go coś fajniejszego.. Myślałam, że to przez to, że wychowałam się bez ojca, zerowa obecność jego w moim życiu, obcy mężczyzna, z którym trudno mi było nawet rozmawiać jak się spotkaliśmy może 4 razy w życiu w tym 3 w dorosłym. Nie mogę powiedzieć, żeby mi brakowało miłości w dzieciństwie, mama, dziadkowie od strony mamy, bracia mojej mamy, jednego nawet nazywałam w dzieciństwie tatą, o co kłóciłam się z kuzynem. Pamiętam, że odczuwałam taki żal, że wszyscy mają ojców a ja nie mam. Trzydzieści parę lat temu nie było jeszcze tylu rozbitych rodzin, przynajmniej nie w moim otoczeniu. Ale z drugiej strony, ten ojciec się nigdy nie pokazywał, nie "nagradzał" i "nie karał" mnie swoją obecnością czy nieobecnością. Myślę, że jednak gro problemu tkwi tam właśnie. Zazwyczaj wybieram facetów, o których zabiegam, albo nawet jak oni zabiegają na początku to potem ja przepadam cała i wszystko jestem w stanie dla nich zrobić. No prawie wszystko. Dziękuję za słowa wsparcia i kierunek, który powinnam obrać w celu popracowania nad sobą. To dla mnie bardzo ważne. Nie chcę kolejny raz wybrać takiego, który będzie mi opowiadał, jak to był zakochany a teraz nikogo już nie jest w stanie pokochać a mnie to już na pewno nie...

To walczenie ze sobą to też trochę dlatego, że wydaje mi się, że nie mam prawa, bo przecież ta relacja trwała tak krótko, 3 miesiące i jestem pewna, że nawet ten mój eks nie nazwałby tego żadnym związkiem tylko skwitowałby: od początku zgodziliśmy się na układ i mówiłem Ci, że nie będę się angażował. Na samym początku nawet zaproponował mi trójkąt ze swoim kolegą na zasadzie: "nie chciałbym próbować trójkąta z kimś kogo kocham, ale ponieważ między nami nie ma miłości, to spróbujmy". Bardzo mnie to wtedy zabolało, oczywiście nie zgodziłam się i powiedziałam, żeby więcej nie wyskakiwał z takimi propozycjami. Potem mnie przepraszał i mówił, że w gruncie rzeczy wcale by nie chciał, żeby ktoś inny mnie dotykał. Chociaż myślę, że to tylko tak w przypływie lepszej chwili.... OMG, zaczynam dostrzegać, że ta relacja nie była niczym dobrym dla mnie... tylko Młody był fajny..

Dzięki Marajka:)
Masz całkowitą rację w tym co piszesz. Dużo pozytywów od Ciebie dziś dostałam. Zabieram tą pozytywną energię do rozwiązywania problemów, żeby na przyszłość już być mądrzejszą:) Mam dużo w sobie pokładów miłości i liczę na to, że znajdzie się ktoś, kogo tym obdaruję. I nie będą to tylko moje kizie i pies;)) Miłość musi w końcu przyciągnąć miłość. Dziękuję i również wszystkiego dobrego.

--> Excop
Fajnie, że Twoja relacja z partnerką, z początku z rozsadku, przerodzila się w miłość. Przykro mi, że między dziećmi a Nią nie ma ciepłych stosunków, ale może to się jeszcze zmieni? Ja bardzo lubię dzieci, wiem, że tego Małego mojego eks pokochać mogłabym jak swoje własne, nie wiem jak to byłoby z innymi. No cóż, życie pisze różne scenariusze. A to, że miałeś epizody na relacje seksualne i zrywales jak się coś poważnego zaczęło dziać, to też pewnie miało związek z Twoimi przezyciami, ze śmiercią żony. Mój eks mówił, że każda kobieta go poranila, zdrada itd.

A Ty Floavril? Jak się miewasz na dzień dzisiejszy?