Wsparcie potrzebne od zaraz - Netkobiety.pl

Napisz.
I schowaj w najgłębsze zakamarki najgłębszej szuflady.

Z rozumem jest prosto, najczęściej mamy w nim wszystko to, co "powinno" w nim być, bałagan mamy w uczuciach. Ich chowanie, udawanie, że ich przeżywanie nie jest poprawne (jakby o poprawność chodziło) prowadzi do zaprzeczania, obwiniania. Tymczasem... wszystkie, nawet najsilniejsze uczucia mijają, warto jednak pozwolić im na to, nie podsycać.
Jednym ze sposobów poradzenia sobie jest... nieradzenie sobie, czyli pozwolenie na przeżycie tego, co tak gwałtownie dobija się do nas. Wypłacz, wykrzycz, i tęsknotę za wspaniałymi chwilami, i rozpacz za minionym wspaniałym czasem, pokłóć się sama ze sobą, przelej na papier i schowaj go, podrzyj, spal, zachowując resztki (wiem, o czym mówię) rozumu, pod żadnym pozorem nie wysyłaj swych zwierzeń, nie dzwoń.

Jesteś na odwyku, dopadł Cię głód. Boli Cię wszystko. Nie zapanujesz nad nałogiem sięgając po kolejną dawkę narkotyku.
Jeśli pomaga C pisanie, pisz. Tutaj. Na forum.

Trzymam kciuki.

Masz wyżej dobrą odpowiedź. Napisz, ale nie wysyłaj mu tego. Wypisz wszystkie swoje żale. Długo, ze szczegółami, opisz wszystko, co boli, czego chcesz. Choćby to miało mieć i pięć stron. Pisz, jakby miał to przeczytać. A potem przeczytaj to sama na spokojnie, najlepiej następnego dnia i założę się, że pomyślisz "Boże, jak dobrze, ze tego nie wysłałam". Z emocjami jest tak, że jak nas mocno złapią, to wiele rzeczy nam się wydaje. Ludzie piszą w emocjach do byłych partnerów, czasem jeszcze po pijaku, a potem pukają się po glowie i myślą, co najlepszego narobili. Albo w emocjach kłócą się i wylewają żale, a potem stygną i myślą sobie "po co zrobiłem/am taką awanturę? nic wielkiego się nie stało".

Rozumiem, że to była dla Ciebie wielka miłość, ale podjęłaś jakąś decyzję.

Możesz liczyć na wsparcie, te w postaci kopnięcia w odwłok - także.

Wiedza nie powstrzymuje niekiedy przed popełnieniem głupstw więc warto - co zrobiłaś - pożyczyć rozumu.
Mądrym człowiekiem jesteś.:)

Naprawdę nie widzę powodu, dla którego miałabym się tłumaczyć z moich uczuć i decyzji. Ani powodu, dla którego uznałeś sobie wszystko to, co kryje się pod tym "aha" ledwie po paru słowach napisanych gdzieś w internecie.

Za wszystkie pozostałe posty bardzo dziękuję. Chwilowo kryzys zażegnany, Wasze rady pomogły. :)

Co się kryje... Twoje lęki + kompleksy = ciągły lęk przed porzuceniem = wymagasz ciągłych dowodów jego zaangażowania. Ostatecznie sama to rozwalisz, bo za którymś razem on już się nie odezwie po takiej akcji.

Bardzo dużo można wyczytać z jednego posta. Z tego też - oczekujesz wyłącznie opinii potwierdzających twoje tezy i alergicznie reagujesz na te, które są ci nie w smak.

Przyznam, że jestem zdziwiona, że tak was uderzyło wspomnienie o kompleksach, tak jakbym była jedyną osobą na świecie, która je ma i są one powodem wszystkich nieszczęść. No nie, nie jest tak a chyba lepiej być świadomym, że człowiek je ma i co mogą namieszać niż nie.

Wiem, że napisanie do ex byłoby źle tak samo dla mnie jak i dla niego. Nie wiem, czy sobie poradził i jak, ale nie mam żadnego zamiaru dokładać mu zmartwień czy niepotrzebnych emocji, bo to nie jest zły człowiek.

Zatęskniłam teraz z taką intensywnością. I nie miało to większego związku z innymi nieudanymi znajomościami, bo to zupełnie inna historia. Na co dzień niekoniecznie mogę sobie pozwolić na okazywanie czy przeżywanie emocji, więc jak dochodzą do głosu to naprawdę nie pytają czy mogą teraz, czy to może odpowiedni moment.