Zabrakło tego czegoś, chemii, ognia... - Netkobiety.pl

Hej, mam mozna powiedziec podobna sytuacje co Ty ale do tego potrzeba czasu po prostu, juz jest miesiac za Toba i z kolejnym i kolejnym miesiacem bedzie coraz lepiej Swiat sie nie konczy na jednym chlopaku albo dziewczynie. Pomysl sobie jak bys sie czula jak by Cie oszukiwal w malzenstwie ? albo jak byscie mieli dzieci i by Cie zostawil wtedy ?

Nie bedziesz miala sie czego obawiac jak poznasz kogos wyjatkowego zobaczysz, bo wtedy bedziesz zachwycona fajnym zwiazkiem i ta miloscia. Kazdy przechodzi przez to co Ty, tego nie da sie uniknac trzeba zyc dalej i rozgladac sie bo ta wyjatkowa osoba moze byc blizej niz sie tego spodziewamy

To zwlekanie wcale nie musiało być wymierzone przeciwko Tobie, być może on po prostu potrzebował czasu, żeby upewnić się co do własnych uczuć.

Ktoś kiedyś powiedział, a ja to dobrze zapamiętałam, że jeśli pojawiają się wątpliwości, które są zresztą zupełnie naturalne, to nie warto się nimi dzielić z partnerem. Dlaczego? Bo słowa raz usłyszane zostają w nas bardzo długo, a kiedy okaże się, że był to tylko chwilowy kryzys, a wątpliwości przedwczesne, to wówczas ciężko będzie tej drugiej osobie przywrócić własną wiarę w siebie i w stabilność związku.

Tak więc byłabym ostrożna nazywając jego zwłokę świadomą nieszczerością, bo nie wiesz czy przypadkiem nie kierował się właśnie tą odpowiedzialnością za Twoje uczucia.
Nie wyszło Wam, wiem, że boli, dziwiłabym się, gdyby było inaczej, niemniej do miłości nie da się nikogo zmusić, ale też nie powinnaś z góry zakładać niczyich złych intencji, a tym bardziej pielęgnować w sobie tej urazy.

Prawda jest taka, że Ty kochałaś on nie i nieważne jak by nie zakończył to i tak byś mu to miała za złe. Miliony wątków na tym forum (mój poniekąd też mimo, że podobnie jak Ty to ja zerwałam) pokazują, że strona która kocha zawsze przeżywa poczucie krzywdy. Bo nie miał odwagi wcześniej, bo zdradzał, bo to ja musiałam zerwać bo on nie miał jaj, bo nie powiedział dlaczego, bo powiedział, że wygasło, a zachowywał się inaczej itd. Zerwania zawsze bolą i nieważne w jaki sposób nie są one zakończone i tak zawsze będziemy cierpieć. Ale to akurat normalne i z czasem się z tym pogodzisz. Muszą Twoje uczucia po prostu osłabnąć.

Dzieki wszystkim za odpowiedzi, dużo mi uświadomiły. Wymieniliśmy z Kamem kilka wiadomości ostatnio, w ktorych głównie mnie przepraszał za to, że nam nie wyszło.  Napisałam mu dziś, że nie mam żału, urazy pielegnowac nie będę, było, minęło i przeprosiłam za kilka rzeczy, bo swoje tez miałam za uszami. Jednak jak człowiek jest pod wpływem emocji, robi czasem głupoty.....
Cóż, idę na przód i nie będę już rozpamiętywać, chociaż nadal kocham i mi zależy, ale trzeba dać sobie szansę!
Dzieki raz jeszcze!

Oj tak, kocham, tylko tak się teraz zastanawiam, po przeczytaniu paru wątków-  czy kocham jego ogółem czy to jaki był jeszcze jakiś czas temu - a był najlepszy na świecie. A ja czułam się cudownie pod każdym względem, w każdej chwili. I gdyby nie to, że od jakiegoś czasu mnie zaczął takjakby unikać, nie pisał tak często, nie dzwonił, jednak jak już byliśmy razem to było ok ( miał takie zrywy, jakby mu się przypominało, że trzeba okazywac czułość), a na końcu powiedzial, co powiedział.... nie miałabym cienia wątpliwości, że spotkałam swoją bratnią duszę. W sumie to nia był, ale do tanga trzeba dwojga Hmm i dodam na koniec, że ochłapy otrzymywałam przez ostatnie kilka dni związku, a tak to wiem, że się starał, widziałam to w gestach. Jednak mówił niewiele, a jak już powiedział to.... eh Widziałam, że mu też ciężko... w końcu powiedział, że jestem wyjątkowa - mam nadzieję, że naprawdę tak myślał.
Cóż, było - minęło.
Układam sobie swój świat na nowo powoli, oby na lepsze
Dziekuję !

Niestety czasami bywa tak, że facet jest w związku pomimo braku uczucia i nie decyduje się odejść ponieważ dziewczyna jest tzw. dobrą partią. Spotkałam się z takimi typami. Tacy faceci często mają za sobą burzliwe nieudane związki, w których kochali na zabój, zostali skrzywdzeni i postanowili już nigdy tak głupio się nie zakochać. Potem wchodzą w takie relacje z rozsądku i pomimo braku "motyli" próbują być szczęśliwi z niczego nieświadomą kochającą partnerką. Takie coś zwykle się rozpada, bo jednak w pewnym momencie facet zaczyna tęsknić za tym uczuciem motylków - tak było u mnie.

Mój ex (M) był baaardzo zakochany w dziewczynie (N), która go zdradziła i doprowadziła do rozpaczy. N była bardzo pewną siebie, odważną i wyrachowaną imprezowiczką, zaś M był introwertykiem zamkniętym w sobie. M szalał za nią, robił dla niej wszystko, a ona była z nim prawdopodobnie dlatego że jego rodzice byli dosyć bogaci. Po kilku miesiącach sielanki zdradziła go. Strasznie go to wyniszczyło, miał myśli samobójcze, ona błagała by jej wybaczył. Spróbowali jeszcze raz i wytrzymali ze sobą prawie 1,5 roku - był to bardzo chory, toksyczny związek, w którym N bardziej była zainteresowana imprezowaniem niż nim. Czasami widzieli się raz na dwa tygodnie, prawdopodobnie znowu go zdradzała. On zaś nie potrafił z nią zerwać i dosłownie zamknął się w domu i płakał ciągle do poduszki z tego powodu. Po pewnym czasie znajomi musieli go przekonać by uciął z nią kontakt. I wtedy po jakimś czasie swatali go ze mną.
Związek z nim to totalna porażka. Byłam głupią, naiwną dziewczyną, a on był moją pierwszą miłością. Był dla mnie bardzo dobry, troskliwy, zachowywał się wręcz jak wzorowy chłopak! Tyle, że to wszystko było takie jakby puste, nie czułam od niego uczuć. Niestety nie miałam wtedy za dużego doświadczenia i nie potrafiłam wyczuć że coś tam jest nie tak. Gdy zaczęłam badać jego przeszłość i na horyzoncie pojawiła się jego była z nowym chłopakiem w pewnym momencie wybuchł przy mnie płaczem. Powiedział, że jednak nie czuje tych motyli co z nią mimo że wie że to było chore i toksyczne. Dodał jednak że chce być ze mną, bo byłaby z nas dobra para. No więc tak czekałam i czekałam jak się zakocha ale się nie doczekałam. Po kilku miesiącach rozpadło się z hukiem, a on dalej postanowił płakać za swoją ex.

Dodam jeszcze, że podobnie jak autorka tematu miałam do niego żal, że nie był ze mną szczery i pakował się w związek mimo, że tego "czegoś" do mnie od początku nie czuł. Sam przyznał że udawał szczęśliwego, a tak na prawdę gdy mnie nie było to sobie popłakiwał.... Tragedia.. Aż mi wstyd przyznać, że tkwiłam w czymś takim.

Niestety nie mam pojęcia dlaczego nas ciągnie do takich typów i czemu się tak w nich zakochujemy... Dzisiaj na szczęście uczucie do niego zupełnie mi przeszło. Moja historia ma akurat bardzo pozytywne zakończenie, ponieważ między innymi dzięki M poznałam swojego obecnego narzeczonego. Niedługo bierzemy ślub Najśmieszniejsze jest to że po dłuuugim czasie ciszy M się odezwał, było to kilka dni temu! Próbuje wyżebrać spotkanie, podobno cieszył się jak dziecko, gdy mu odpisałam na jednego smsa... Jego ex jest wciąż z kimś innym, a on został sam jak palec i nie potrafi ułożyć sobie życia.

Witaj Miałam cichą nadzieję, że coś mi tu naskrobiesz, bo nie ukrywam, czytam ostatnio tu masę wątków i Twoje wypowiedzi są dla mnie prawdziwą skarbnicą wiedzy, podziwiam Cię i bardzo podoba mi się Twoje podejście do wielu spraw.
"Poczułby zaraz gdyby go traktować odpowiednio jak eks - śmiecia i obywatela drugiej kategorii. uUu...wióry by latały w powietrzu   Widzicie to?" to zdanie chyba najbardziej obrazuje to, jakim typem człowieka był Kamil, i eks koleżanki Otuliny. Po tym co mowil Kam, zauwaqżyłam, że lgnął do kobiet, ktore miały go w doopie. Ja nie miałam, no to teraz mam.

Też słyszałam od niego, że nie może powiedzieć "kocham" i że to przecież tylko słowo, a czyny liczą się najbardziej. I również jak Ty nie mogłam się do niczego przyczepić, bo rzeczywiście zachowywał się jak dobry, troskliwy chłopak. Myślałam że mu zależy i wszystko idzie w dobrym kierunku.  Lepiej wyjdź z tego bagna teraz, to idealna okazja! Ja się bezsensu męczyłam, skakałam nad nim by się zakochał. Stosowałam nawet żałosne sztuczki z poradników dla kobiet typu "Dlaczego mężczyźni kochają zołzy". Nic nie pomogło. Na końcu byłam w nim tak bardzo zakochana, że błagałam by został - strasznie upokarzające... On był wtedy coraz chłodniejszy, zachował się okrutnie wobec mnie... Bardzo długo cierpiałam, płakałam, próbowałam się skontaktować, a on mnie ignorował. Leczenie trwało bardzo długo. Lepiej nie powtarzaj mojego błędu, uciekaj teraz.

A widzisz, trzeba było tak od razu. Żeby wejść w związek i stworzyć w nim zdrową relację, to trzeba dokładnie pozamykać wszystkie inne, oczywiście te, które wykraczają/ły poza zwykłą znajomość czy przyjaźń. Ty się zakochałaś i byłaś w swoim uczuciu szczera, on zapewne też chciał stworzyć coś fajnego, nie przewidział jednak, że nie wszystko da się tak na zimno skalkulować.
Świadomość bycia plasterkiem na czyjeś zranione uczucia nigdy nie jest przyjemna, zwłaszcza jeśli dowiadujemy się o tym na samym końcu, ale - jak już słusznie zauważyły moje przedmówczynie - lepiej, że to wszystko stało się teraz niż mielibyście ten związek z rozsądku ciągnąć na siłę.

Edit: Haha, zaczęłam pisać, odeszłam tylko po to, żeby zrobić sobie herbatę, ale jeszcze chwilę się zagadałam, a teraz wystrzeliłam jak ten Filip z konopii, bo Wy już popędziłyście do przodu, a ja zostałam z tyłu .

Wiem Kochana, dzielna jesteś
Ja kiedyś zrobiłam to samo. Szkoda, że tak późno - z drugiej strony grał tak jak ci wasi do końca - kamienna twarz i puste słowa o tym jak to "próbuje z całych sił".. ta Wszystko to samo.
Niesmak pozostał do dziś, choć nie obwiniam go, bo sam cierpiał. Czasem se przeklnę tylko

EDIT: hihi, Olinka wiesz jak to jest - palce na klawiszach szybsze od błyskawicy

Klasyka

Bardzo prawdopodobne albo po prostu nie chciał być zupełnie sam.

Też klasyka, nie przejmuj się.
To próba zagłuszenia dysonansu poznawczego w wyniku świadomości tego, że sam doprowadził do tej sytuacji, więc żeby tego dyskomfortu nie czuć podświadomie przerzucił winę na Ciebie.

Wiadomo, ale siłą nikogo nie uszczęśliwisz pamiętaj.
ON kocha cierpieć. My -zdrowe osoby- nie potrafimy tego zrozumieć i to naturalne.

Czyli dobrą diagnozę sobie postawiłam. Jednak "w niebie" jak rozdawali umiejętności i atuty, stanęłam w trzech dobrych kolejkach, po cycki, humor i ROZUM.
Czasem dobrze coś rozłozyć na atomy, wtedy widać to, co było ukryte.
Fajnie, dzięki, tego było mi trzeba. I ciesze się, że potwierdzono moje mysli, bo miotalam się trochę jak g. w przeręblu.
Puściłam go wolno, wybaczyłam, niech robi co che i będzie szczęsliwy.

Dziekuje wszystkim za odpowiedzi i pozdrawiam serdecznie!

Olinko, miałam na myśli unikanie bliskości, z którym łączy się przy osobowościach melancholijnych i introwertycznych masochizm psychiczny często.. Tego z zewnątrz nie widać, ale już patrząc kogo taka osoba wybiera do związku i w kim się zakochuje , a w kim nie - to rysuje się bardzo jasny wzorzec, nie do pomylenia z czym innym.

Mnie były wręcz zachęcał bym go olewała To sporo mówi o tym jak bardzo skupianie na nich uwagi i troski ich krępuje i zdecydowanie wolą odwrócone role - gdy to ONI mogą to robić , a druga osoba niekoniecznie o to zabiega - wtedy czują bezpieczny dystans, no a poza tym taki króliczek jest świetny, bo zawsze będzie uciekał, skoro go nie chce.

Ah, w ten deseń. Oczywiście, każdy ma prawo do szczęscia i każdy go szuka. Jak mowiłam, nie mam pretensji o to, że nie wyszło, że nie odwzajemnił - bo nie mogę miec o to pretensji. To jest niezależne od człowieka. Jednak na to co mowił i robił miał wpływ, a co innego  mówił, robił i myślał - nie tylko mi, ale i swoim kumplom, rodzicom, bratu, wszystkim i tej swojej przyjaciółce też. Bo tam grał zbitego psa,co mu chemii w związku brakuje, a później do mnie przyjeżdzał, całował, przytulał i spał w moim łóżku.  Gadał co mu pasowało, przy mnie kłamał rozmawiajac przez telefon swojemu bratu. Mi Tłumaczył, ze chciał NAS ratować - OK, probował, chciał - OK, ale u kogo, przepraszam? U niej? A co ona ma do mnie ? Latał z nią na kawki, aby ratować NAS? To był w końcu szczęsliwy, czy nie był... sam chyba nie ogarniał. Kamilek...pffff.
Ojjj dobra, się wkurzyłam i się ze mnie wylało, a nie chce już tego karmić Dostałam to po co przyszłam.
Zamykam wątek

Hej przeczytalam twoja historie i jestem w szoku, ze jest tak podobna do mojej. Mam identyczne odczucia. Jakbym czytala o sobie. To co piszesz, jak opisujesz uczucia do niego. Poza tym zachowanie twojego ex jest identyczne z zachowaniem mojego. Tez byl aniolem, fruwal nade mna, byl taki dobry. I uciekl do bylej. A ja sie zakochalam jak jeszcze nigdy w zyciu. Leci trzeci miesiac jak nie jestesmy razem. Czas robi swoje ale bywaja kryzysy. Czasem jest ciezko, kiedy dopadaja mysli i nie umiem sie powstrzymac od myslenia. A najbardziej boje sie, ze juz nigdy nie poczuje sie z nikim tak jak z nim...

Jak sie czujesz kochana, co u Ciebie? Gdybys chciala pogadac to napisz do mnie
P.S. tak w ogole to tez mam 30 lat

Absolutnie nie mozesz tak myslec o sobie! To nieprawda myslisz tak przez niego, bo Cie zranil. Wiem, mam to samo, a raczej mialam, bo pamietaj, ze ich strata a nie nasza!
Blokada... Ja tez mam blokade, taki odrzut. Po prostu jeszcze za wczesnie, choc obawiam sie, ze nikomu nie bede umiala zaufac, zawsze bede sie bac i cos podejrzewac... bardzo sie tego boje, nie da sie wtedy budowac zwiazku.
Nigdy nie pojme, jak mozna tak potraktowac druga osobe. Tak... byle jak. Jakby ten ktos nie mial uczuc. Nie zrozumiem tego. Dlaczego ludzie tacy sa?
Ale jedno Ci powiem. Gleboko wierze, ze karma wraca!