Czy w tym wieku jeszcze zdążę ułożyć sobie życie? - Netkobiety.pl

witam powiem tyle że łatwo nie będzie ,możesz jeszcze sporo osiągnąć i jest to możliwe . Musisz znaleść w sobie siłe i determinacje

Masz maturę więc pomyśl czy nie warto podjąć dalszą naukę, studia czy kursy, tak aby zdobyć kwalifikacje, które w przyszłości pomogą Ci znaleźć jakąś lepszą pracę. Rozumiem, że rodzice wspierali Cię do tej pory, więc na pewno możesz nadal na nich liczyć.

Nie chodziło mi w tym fragmencie dosłownie o to, tylko o to, że jestem opóźniona społecznie w porównaniu z moimi rówieśniczkami. Nie, że czuję się dziecinnie. Zbyt skrótowo to może ujęłam.

Nie siedzę na tyłku i narzekam, bo ciągle działam coś - przykładałam się do rehabilitacji, potem szukałam pracy, mam już pracę - na razie byle jaką, ale jest. Tylko po prostu czasem martwię się, czy zdążę nadrobić zaległości. Chciałabym też poznać historie kobiet, którym się udało po takim poślizgu wyjść na prostą, jeśli zechcą się podzielić swoimi doświadczeniami

Nie jesteś jeszcze taka "stara" wszystko przed Tobą i studia i lepsza praca i ślub i dzieci. Wystarczy chcieć i wierzyć że się uda. Zdrowia życzę:-)

Oczywiście, że cztery lata, to w Twoim wieku spora część życia, ale sama zobaczysz, że za kilka kolejnych zupełnie zmieni Ci się perspektywa. Ważne, żebyś najbliższe wykorzystała w sposób jak najbardziej intensywny i efektywny.
Na dobrą sprawę bez względu na to czy miałabyś, wypadek, czy też nie, i tak byłabyś na początku swojej życiowej drogi. 

Jesteśmy różni, różne rzeczy nas spotykają, jeśli rozejrzysz się dookoła, na pewno znajdziesz osoby, które startowały z zupełnie innego pułapu niż większość. Czasem bowiem pojawiają się takie okoliczności, które sprawiają, że nie mamy takich czy innych możliwości, czasem po prostu los sobie z nas zakpi i niektóre plany musimy odłożyć na później. Najważniejsze, żeby nie oglądać się na innych, a tym bardziej nie stawiać na z góry przegranej pozycji.

Jakiś czas temu, zresztą całkiem niedawno, miałam podobnego typu dylematy, choć dotyczące zupełnie innej sfery życia. Ktoś mi wtedy powiedział, że to co było jest już nieważne, bo tego nie da się zmienić, teraz trzeba skupić się na tym co jest tu i teraz, a co ma wpływ na przyszłość. Mnie pomogło i pozwoliło pewne rzeczy całkiem dobrze poukładać sobie w głowie, być może Tobie takie nastawienie również pomoże.

Jeśli więc mam odpowiedzieć na tytułowe pytanie, to odpowiadam, że tak, jak najbardziej zdążysz jeszcze ułożyć sobie życie.

Jestem w pewnym sensie w podobnej sytuacji, mając 19 lat zaczęłam chorować, nigdy już zupełnie nie wyzdrowieje, ale teraz moje choroby są pod kontrolą i mogę w miarę normalnie żyć, problem w tym że moja wiedza jak i wykształcenie predysponują mnie do innych zawodów niż te, które obecnie mogę wykonywać, dlatego też mam problem ze znalezieniem pracy która nie szkodziła by mojemu zdrowiu.

Jesteś młoda, 4 lata życia to kawał czasu zwłaszcza w młodym wieku gdy człowiek się "ustawia". Rozumiem Cię czasami też mam myśli, że przegrałam, że nie mogę robić tego co miałam w planach, że jestem w sytuacji bez wyjścia, bo nie mogę pracować w zawodzie, a do innej pracy nie mam kwalifikacji.

To co mi się udało to życie prywatne, nie mogę narzekać, wręcz przeciwnie, ale żeby myśleć o rodzinie trzeba mieć fundusze, a jak tu mieć fundusze skoro to wszystko tak się potoczyło?

Może na początek pomyśl o szkole policealnej? To zawsze jakiś początek, myślę też że możesz poszukać innej pracy, bardziej pewnej choćby na kasie w sklepie. Świetnie Cię rozumiem, życzę Ci dużo wytrwałości, jesteś młoda masz jeszcze szanse, pamiętaj że ludzie robią studia nawet na emeryturze, a przecież Tobie do niej jeszcze daleko i nie porównuj się z innymi, nic Ci to nie da, a tylko przygnębi.

Napisałam co nieco o sobie, żebyś wiedziała że nie jesteś sama, że są też inni ludzie w podobnej sytuacji, ale trzeba żyć

Dziękuję i za Wasze wypowiedzi

cieszę się, że zechciałaś o sobie napisać, to dla mnie bardzo cenne skoro jesteś w trochę podobnej sytuacji i sobie radzisz, to może mi też się uda...

Zapomniałam wspomnieć, ale chodzę właśnie do szkoły policealnej, może uda mi się po niej znaleźć jakieś lepsze zatrudnienie niż ulotki i jednocześnie bym poszła na zaoczne studia, zobaczy się, jak to będzie.

Dziewczyno, jesteś bardzo młoda. Masz szanse jeszcze osiągnąć wiele. Nie ma żadnej przeszkody byś zaczęła teraz studia. Jeśli jest jakiś kierunek, jaki Cię interesuje to nie bój się tylko ryzykuj. Zobaczysz, że na studiach są nie tylko osoby ledwo po 20 roku życia, ale i znajdą sie starsze. A jak Ci będzie głupio mówić ile masz lat to nie musisz nikomu o tym wspominać. Jeśli Ty się nie zdobędziesz na krok do przodu to nikt za Ciebie tego nie zrobi. Jeśli będziesz walczyła to na pewno osiągniesz sukces. Nawet, jeśli osiągniesz porażkę na jakiś etapie to liczy się doświadczenie, jakie zdobędziesz.