Tęsknię za nim i serce mi pęka, proszę o poradę - Netkobiety.pl

Nikt nie podzieli sie porada, obiektywnym spojrzeniem... ? Jak dalej zyc po czyms takim

no nic moze ktos sie jeszcze odezwie

Moniko, trzymam kciuki, zeby zaburzeniec dalej trwał w swoim postanowieniu na NIE- zamknij ten rozdział swojego zycia i uznaj go za zły czas dla ciebie. Nie zbudujesz zdrowego i satysfakcjonującego cię związku z człowiekiem, ktory ma zaburzenia psychiczne i to aż tak powazne, jak ten facet. To dla ciebie droga donikąd. Naszarpiesz sie dziecko, nachodzisz ze znakiem zapytania nad głową, a i tak niczego nigdy nie bedziesz pewna. Raz bedziesz myslała, że jesteś dla tego człowieka Bóg wie kim i bedziesz miała podstawy do tego, by tak sądzic, a za chwilę runie cały twój świat, a wszystko, w co uwierzyłaś okaże się wymyslonym mitem. Ledwo przyzwyczaisz się do mysli, że nic z tego nie bedzie, swoje odcierpisz, gdy nagle nastapi nagły zwrot akcji i znowu bedziesz stawiana na piedestale niemalże. To nienormalne- nie pchaj sie w ten obłęd. Nie ma takiej mozliwości, żeby z czubkiem udało się komuś normalnie i stabilnie żyć- to jest po prostu niemozliwe. On może byc nie wiadomo jak inteligentny, oczytany i bóg wie jaki genialny, ale do zwiazku z kobietą on się nie nadaje- nie nadaje się i już. Nie przeskoczysz czegoś takiego. Daj sobie spokój z tym człowiekiem- do niego pasowałaby bardzo specyficzna kobieta, taka po której wszystko spływałoby jak po kaczce- są takie kobiety, ty taka jednak nie jesteś. Do tego wszystkiego ten jego seks- facet ma jakies zapędy sadystyczne. On ma dużo poważniejsze zaburzenia niz to przedstawiono tobie. Moim zdaniem widziałaś tylko czubek góry lodowej- uciekaj z tej znajomości.

Witaj Moniko.
Skoro przeczytałaś cały wątek pt."Starość z narcyzem", to wiesz przez co ja przeszłam i jak udało mi się wreszcie wyczołgać z chorego układu. Ostatecznie pomogła mi przeprowadzka. Minęło wiele miesięcy- prawie dziesięć. Dzisiaj za żadne skarby nie wróciłabym do tego piekła, jednak do końca życia nie zapomnę tej znajomości- coś potwornego.
Wracając do ciebie- dobrze, że pan zakończył z tobą. Uważam, że miałaś wielkie szczęście, bo gdyby on miał kaprys dalej cię zwodzić, to przecież ty dalej ciągnęłabyś to wszystko. On widocznie uznał, że nie będzie miał z ciebie żadnej pociechy, ponieważ za bardzo naciskałaś na to, by się okreslił, by dał z siebie troszkę więcej, niz on miał ochotę tobie dawać. Zostałaś więc odstawiona na półkę do piwnicy- może kiedyś przydasz się jeszcze temu panu, a może przykryje cię kurz i pajęczyna i zostaniesz tak w tej piwnicy na zawsze. Nie wiadomo, jak bedzie, ale spodziewać się możesz różnych zachowań. On może zadzwonić do ciebie w każdej chwili i nie będzie miał z tym żadnych problemów. Nawet przez chwilę się nie zawaha, jesli uzna, że z jakiegos powodu znowu mu się do czegoś przydasz- to zawsze mnie zadziwiało w facecie, z którym ja się spotykałam, ten totalny brak samokrytycyzmu, skromności i pokory wobec ludzi. Najpierw zrobił mi jakieś świństwo (na przykład, ni z gruszki, ni z pietruszki nie odezwał się do mnie w walentynki, chociaż dzień wcześniej normalnie ze mna rozmawiał- dzisiaj wiem, że on w walentynki musiał obskoczyć kilka innych jeszcze kobiet, ja byłam "bardzo tolerancyjna i wyrozumiała", więc o moje humory w razie czego on nie musiał się martwić, więc mogłam sobie poczekać i tak było wiadomo, że do niego wrócę), więc ja oczywiście zrywałam z nim. On w ogóle nie reagował na moje pełne patosu zerwanie, odczekał jakiś czas i potem dzwonił sobie do mnie, jak gdyby nigdy nic. Zero wyjaśnień, zero jakiegoś przepraszam- nic, po prostu sobie dzwonił. Tupet niesamowity. Normalny człowiek miałby jakąś refleksję, że może jednak tym razem przegiął, że właściwie to głupio tak dzwonić do kogoś, kogo potraktowało się po chamsku- tu tego nie było. Jemu nawet do łba by nie przyszło, że ktos naprawdę może miec go dość. Tak więc ten twój też może zachować się jeszcze tak, że staniesz i nie bedziesz mogła ochłonąć ze zdumienia. Przygotuj się na różne akcje, ale przygotuj sie też i na taką opcję, że on nie odezwie sie do ciebie już nigdy.
Jak możesz sobie teraz pomóc? No cóż- odradzam ci terapie, jako jedyną metodę wyleczenia ran po takim układzie. Terapie są dobre, ale to nie może być jedyna metoda. Tak naprawdę najbardziej potrzebny jest ci czas i absolutny brak jakiegokolwiek kontaktu, choćby paliło się i waliło. Zero kontaktu- to podstawa.
Napiszę ci z czym bedziesz radziła sobie najgorzej- ja, szczerze mówiąc, dalej sobie ztym nie radzę, z całą resztą gofna jakos juz się uporałam.
1. Nie będziesz radziła sobie z poczuciem niesprawiedliwości, więc przez jakis czas bedziesz wierzyła w karmę, że to niby on dostanie kiedyś za swoje, bo zło czynione wraca do człowieka itd.
2. Będziesz wyobrażała sobie, że ten facet zmieni sie dla innej kobiety i o tę inna on będzie dbał i że szkoda, że to ty nie możesz być na miejscu tej szczęściary.
3. Ciężko ci bedzie wybaczyć sobie samej to, że pozwalałaś pomiatać sobą byle czubowi, że powinnas odejść, gdy powinnas a tego nie zrobiłaś- dla siebie bedziesz najbardziej surowa.
Potem jeszcze do ciebie napiszę.

Witaj Monika...

Nie wiem co tu na początek powiedzieć, bo z przykrością można stwierdzić, że w tym wszystkim końca nie widać... gdyż jak to mówią ludzie z doświadczeniem "to oddziaływanie nigdy nie zniknie".

Tacy ludzie jak Twój przyszły niedoszły partner to jednym krótkim zdaniem: cyborgi w ludzkiej skórze. Cyborgi przy których dobry i doświadczony psycholog jest brutalnie mówiąc nikim. Nikim, gdyż oni paradoksalnie doskonale znają techniki prześwietlenia ludzi, przy których prozaiczne ksero czy nowoczesna aparatura rentgenowska, to relikt minionej epoki.

Jak to mawia ks. Pawlukiewicz "zakochałaś się nie w partnerze, ale w jego wyobrażeniu", jest to brutalnie mówiąc prawda niczym oczywista oczywistość, do której ludzie o tak zdemolowanej psychice i sferze emocjonalnej nie mogą w żaden sposób w to uwierzyć. Krótko mówiąc przyjąć to za fakt.
Tak jak nadrzędna zasada równości w prawidłowo wyglądającej relacji k-m mówi wprost o obustronnej równości w dawaniu i braniu, tak u Was tego nie ma. Paradoks jest tym większy, że On brał od Ciebie od samego początku mega ilości, dając tylko te sławetne restauracyjne przystawki od siebie. Przystawki, które były dopracowanymi do perfekcji czynnikami z kategorii słynnego określenia idealnego partnera wg. Twoich oczekiwań.
Ty natomiast dając od siebie i pokazując się z jak najlepszej strony, dawałaś stopniowo wszystko via całą siebie. Tu jest taki wic tych chorych ludzi, że potrafią w niezauważalny sposób stopniowo wyciągnąć wszystkie informacje o dobrych stronach swojej ofiary - czytaj Ciebie.
To co dostawałaś w zamian, to... aż strach poprawnie określić, bo tu pasują zwroty ochłapów, niczym okruchów z Pańskiego stołu.
Taka jest brutalna prawda, z którą przyjdzie Ci się zmierzyć.

Resumując, jak stopniowo wyłożysz wszystkie karty na stół, to jest raczej bardziej jak pewne odkrycie, że nawet nie wiesz, czy kiedykolwiek byłaś przez niego kochana, lecz brałaś udział w jakimś psychologicznym eksperymencie mającym na celu wykazanie, jak wiele jesteś w stanie znieść dla iluzji swojej miłości i jak długo można Cię w podły sposób okłamywać.
Bo wchodząc w tym wszystkim w las, to może się okazać, że jesteś w tym pseudozwiązku kolokwialnie i metaforycznie  mówiąc kołdrą. Aż przykro mi to mówić, bo wiele na to wskazuje czytając "miedzy wierszami" Twoje wypowiedzi, ale nie jesteś tą jedyną kobietą u jego boku.

Na chwilę obecną nie próbuj w żadnym wypadku tego związku ratować i szukać z nim drogi kompromisu, bo w przeciwnym wypadku podejmiesz się potwornie syzyfowej pracy - spoczywającej o zgrozo tylko na Twoich barkach - ratowania czegoś, czego nigdy nie było, a chciało by mu się nadać rangę związku. On w tej materii nawet palcem nie kiwnie, by Tobie pomóc.

Ratuj tylko siebie!
Wiej z tego jak najszybciej i nie oglądaj się za siebie i przede wszystkim... nogami do przodu. I bardzo Cię proszę, nie próbuj się mu w żaden sposób tłumaczyć dlaczego, a to, czego się dowiesz zachowaj niczym tajne przez poufne tylko i wyłącznie dla SIEBIE w tej sytuacji. On nie ma prawa wiedzieć ani grama o tym, co Ty już wiesz na jego temat.

melmak, przeczytałam to, co napisałeś- bardzo mądre rady.

Moniko, bardzo ci współczuję- no słów mi po prostu brakuje. Łażą po tym świecie takie sku....syny, że w głowie się nie mieści i co najdziwniej sze, własnie tacy maja najwieksze branie i własnie im dostaja się najlepsze kobiety. Porządny facet zwiąże się z wywłoką i bedzie koło takiej skakał, a sku...wiel uczepi się porządnej kobiety i zatruje jej zycie.
Zarazić się tym świństwem mogłaś tylko i wyłącznie od tego człowieka. Ja też po definitywnym rozstaniu ze swoim kur...rzem poszłam do swojej lekarki i powiedziałam jej, jak kobieta kobiecie, z jakim facetem "byłam", ona złapała się za głowę i dała mi, rzecz jasna, skierowania na rózne badania (zbadałam nawet wątrobę), które mozna złapać kopulując z kur...rzem, niektóre badania zrobiłam sobie prywatnie idąc za jej radą. Jak na razie wszystko jest w porządku, ale i tak mam schedę po tej znajomości- nabawiłam się nerwicy (wzmozona potliwość i inne objawy, który raz się pojawiaja, a za chwilę zanikają i tak w kółko) oraz straciłam wcześniejsza ufnosć oraz spontaniczność, nie wiem czy jestem zdolna do związku z facetem- na razie odrzuca mnie od facetów. Nie chciałabym czegos takiego, bo samotne zycie nie jest szczytem moich marzeń.
Później do ciebie napisze- tymczasem trzymaj się. No strasznie ci współczuję.

Staram sie organizowac sobie czas spotykam kolezanki, chodze sama do starbucs na kawe, pomagam dzieciom uchodzcow w czerwonym krzyzu w tygodniu duzo pracuje, czytam ksiazki psychologiczne wieczorami, a niedlugo zamieszka ze mna perski kot. Chodze na terapie, psycholog bardzo mi pomaga, ale czesto, kiedy sie budze pierwsza mysl o exie tesknota za tym co miedzy nami bylo dobre i wieczorami sama w czterech scianach, samotne sniadania... zal i placz, jak mogl przestac nas chciec, jak mogl mnie zostawic przez telefon. Jak moglam nie widziec, ze jest takim narcyzem i egoista. Boli. Moze sprobuje czegos calkiem szalonego w tym roku samotny wyjazd na nowa zelandie czy cos nie wiem szukam czegos, zeby nie zatonac.
Nie mamy kontaktu totalnie poblokowany u mnie wszedzie i jego znajomi. Pewnie juz kogos ma

Ciesz się lepiej z tego, że teraz nie potem. Mnie mąż zostawił po kilku mcach po ślubie a udawał, że kocha. Też narcyz typowy zakłamany, co ja przeżywam koszmar, on nie przez sms czy tel ni nie pwoiedział. Złożył pozew w maju i tyle. A kochałam bardzo i moja córka także i co niby moja wina hehe. Tacy ludzie nie chcą normalnych związków starją się może na początku aby zdobyć ptem oszukują zdradzają ahh

Hej:)Wiem co czujesz.U mnie mija pół roku i nadal mam poczucie krzywdy,wyrachowania,zdrady jakiej doświadczyłam,bo rzeczywiście trudno pogodzić się z życiem w samotności gdy sprawca cierpienia bawi się w tym czasie w najlepsze,kocha i jest kochany przez inną z którą zdradzał.Dobry pomysł z tym kotkiem-zwierzęta uspokajają i przywiązują się do właścicieli,potrafią przekazywać swą pozytywną energię Pozdrawiam:)

Nie daj się, dzielna bądź zły czas minie

Mijaja dwa miesiace bez kontaktu, a ja wciaz wspominam dobre i nie moge pojac tego jak mnie potraktowal nie przyjmuje tego robie sobie nadzieje ze pewnego dnia zrozumie i wroci. Jestem od niego uzalezniona, bo jak inaczej kochac mozna kogos kto tak zakonczyl zwiazek ;( Coraz ciezej mi w pracy choc bylam w niej szczesliwa kiedy on byl w moim zyciu... Znajomi mowia, ze zniknela radosna osoba jaka bylam. Ciagle napiecie, wybuchy placzu z tesknoty. W glowie mysli, ze nowa spi i budzi sie obok niego to jej przynosi kawe w sobotnie poranki to z nia sie kocha zwiedza swiat zapewne... Nie wiem jak odpuscic jak wrocic do dawnej siebie aktualnie po pracy zajmuje sie moim nowym wspolokatorem kotem, czytam, pomagam dzieciom uchodzcow w weekendy, czasem wyjde do ludzi, ale cierpie tak strasznie co dalej

Moniko, ten facet nikomu nie da szczęścia, bo jemu na szczęściu drugiej osoby nie zależy. Tacy ludzie traktują innych instrumentalnie i uwierz mi, oni myślą zupełnie inaczej. Dopóki ta nowa bedzie spełniałaswoją rolę, to on bedzie grał komedię pt."jaka jesteś cudowna, jak ja cię kocham", jednak jesli zdarzy się tak, że ta nowa zacznie od niego chcieć czegoś, czego on nie bedzie chciał je dać (ona np. zażąda, żeby zdeklarował się i ożenił się z nią), to wtedy wióry tylko po tej nowej zostaną- on potraktuje ją identycznie jak potraktował ciebie. Dziewczyna z dnia na dzień zostanie wykopana z jego życia, choćby wceśniej on nosił ją nawet i na rękach i za jego kasę obwoził po całym świecie w ramach pokazywania jej swojej wielkiej miłości do niej. Niech tylko ta nowa podskoczy mu i powie nie to, co jemu by pasowało- ty byłas już z nim troszkę za długo i dlatego znudziłas się panu. Chcę przypomniec ci, że facet ten ma poważne problemy natury psychicznej, a przecież ty i tak poznałaś zaledwie czubek góry, jesli chodzi o pełny zakres wiedzy na temat jego chorób psychicznych. Wiesz doskonale o tym, że chociaz chłop ten jest bardzo inteligentny, to przecież do zycia on się nie nadaje. Czy naprawdę wierzysz w to, że coś takiego, jak jego zaburzenia a może i choroba psychiczna miną mu jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki przy tej drugiej? Naprawdę w to wierzysz? Co z tego, że on przyniesie tej nowej kawkę do łożka albo zabierze ją na wczasy pod palmy, skoro on poza tym niczego więcej jej nie da? Nie da, bo on tego, czego ta kobieta bedzie od niego oczekiwała po prostu nie ma. Czy on da jej poczucie bezpieczeństwa? Czy pokocha ja do końca jej życia? Czy bedzie wsparciem dla niej, gdy ona rozchoruje się albo powinie jej się noga w innej sprawie? Przecież wiesz doskonale o tym, że ona takich rzeczy nie będzie miała, bo ten czubek takich rzeczy w swojej ofercie nie ma dla nikogo- więc jak skończy ta nowa? Otóż, ona skończy dokładnie tak samo, jak ty. Tak to jest, gdy człowiek zadaje się z życiowym idiotą. Nie przeskoczysz tego. Odżałuj po prostu tę znajomość- jakis czas bedziesz troszkę smutna, ale w końcu zaczniesz zapominać. Nie masz po kim płakać- związek z zaburzeńcem nie należy do przyjemności.
Masz więc persa? Ja też mam kota perskiego- chodząca słodycz i cudo. Czytasz dzieciom uchodźców? Bronisz się więc jak możesz i starasz się uciekać od rozmyślania o popaprańcu- dobrze robisz. Dobrze, że jesteś pod opieką psychologa. Cóż można powiedzieć więcej? No głowa do góry i naprawdę uwierz mi wszystko to minie. Bedzie dobrze. I pod żadnym pozorem nie kontaktuj się z tym człowiekiem.

Dzis przypadkiem odkrylam, ze jeszcze bedac ze mna flirtowal z inna na fejsbuku o wibratorach i lajkowal kazde jej foto. Ja ja kiedys poznalam pewna siebie dziewczyna w jego typie, pielegniarka. Czuc ze oboje na siebie lecieli. W jesieni bylam bardzo mentalnie o nia zazdrosna, ale ze grudzien byl miedzy nami piekny urodziny mi zrobil, swieta z jego rodzina piekne nie przejmowalam sie az tak. Dzis wiem, ze nastepna jego kobieta jest prawdopodobnie ona, bo wiem, ze sa w jednej paczce i razem w lutym miala ta paczka miec narty. On bardzo nie chcial zebym jechala, wymigiwal sie, ze bedzie tam jego siostra, ktora mnie nie lubi. Mysle ze sie w niej zakochal, w grudniu probowal nas ratowac, a w styczniu jednak sie zdecydowal na nia. Czuje sie mentalnie zdradzona, bo rozmowy o zabarwieniu erotycznym na jej profilu to kur..sko nie na miejscu skoro bylismy razem wtedy. Nie mam jej od dawna na fejsie, ale wspolna znajoma ma i tam bylo tych kobiet wspolne zdjecie z wieczoru panienskiego z wibratorami. To zdjecie bylo z lutego a on je jej skomentowal w listopadzie! Jego czwarty zwiazek w ktorym  zakochuje sie w nastepnej bedac jeszcze w zwiazku z inna. Smutno mi, bo nie wiem jak moglam  tak kochac tego skur...yna psychola. Znow popalam, a nie palilam 13 miesiecy rzucilam, bo on nie palil. Czuje sie strasznie, kiedys i tak bym ich wspolne zdjecia zobaczyla, w jakis komentarzach u wspolnych znajomych. Raz na zawsze zamkne w sercu temat tego psychola.

Moniko, czy jesteś pewna, że śledzenie jego poczynań dobrze na Ciebie wpływa? Co Ci daje wiedza z kim się obecnie spotyka? Podejrzewam, że masz z tego więcej zamętu emocjonalnego niż pożytku. Chyba najprostszym sposobem na ciekawość co u niego, jest powtarzanie sobie, że "to już nie ma znaczenia". Bo już nie ma. Ten etap Twojego życia jest już zamknięty.

To nie jest kwestia tego czy on wróci. Problemem jest to czy on się potrafi zachowywać normalnie. Może wrócić i będzie znowu to samo. Dla ciebie byłoby dobre zakolegowanie się z jakimś bardzo spokojnym chłopakiem po prostu żeby mieć kogoś do rozmowy przez dłuższy czas. Jeżeli zauważysz kogoś takiego w swoim otoczeniu to porozmawiaj z nim, żeby tylko nie był zamknięty w sobie. Kilka miesięcy rozmów i jesteś wyleczona.

-----powiedez prosze ale tak szczerze czy nie odebralas jego telefonu i gdy uslyszalas kobiecy glos to Twa odpowiedz brzmiala  '' jest niedostepny'' jesli tak to powiem Ci ze na 90% znam tego facia...to haremowy logistyk spotykajacy sie wymiennie z kobietami i border na bank ...