problemy rodzinne - Netkobiety.pl

Witaj Łezka!  Nigdy, ale to nigdy nie zgadzaj się na zamieszkanie z ojcem alkoholikiem. Masz męża i dziecko i to na nich powinna skupiać się twoja uwaga zwłaszcza, że  dziecko musi mieć dostęp do rehabilitacji.
Bronisz sie przed zamieszkaniem z ojcem, bo dobrze wiesz, że życie z alkoholikiem w jednym domu to jedna wielka huśtawka emocjonalna, życie w niepewności i strachu kiedy wybuchnie awantura i jaki będzie jej przebieg.
Zajmowanie się alkoholikiem bardzo często prowadzi do współuzależnienia, co to jest to na pewno wiesz a jeżeli nie to poczytaj na ten temat.  Twój mąż, a zwłaszcza dziecko nie znają takiego życia, może im być bardzo ciężko funkcjonować w takim domu. Nie funduj im tego. Ojciec jest alkoholikiem i jeżeli nawet teraz zmniejszył częstotliwość picia to nie masz pewności co będzie za kilka dni, tygodni czy  miesięcy.

Podobny temat przerabiałam z moimi braćmi jakieś siedem lat temu, po śmierci matki. Nasz  ojciec był alkoholikiem, awanturnikiem wręcz psycholem. Każdy z nas uciekł z takiego domu jak najdalej, ale matka nie chciała od niego odejść, pomimo, że co jakiś czas lądowała w szpitalu  z ciężkim uszkodzeniem ciała, nie odeszła bo uznała, że Bóg zsyła na nią krzyż bo ja kocha i wybrał ja na męczennicę podobnie zresztą jak wcześniej wybrał swojego syna i skazał go na ukrzyżowanie (takie zdanie usłyszała od proboszcza w swojej parafii i przyjęła to do wiadomości, a nawet jej się to chyba spodobało, bo była usprawiedliwiona i nie musiała z tym nic robić), u niej tak własnie przebiegało uzależnienie od ojca alkoholika.

Sama nie odeszła od niego i nas tam trzymała psychiczni, bo nie mogliśmy się odciąć od cierpiącej wiecznie matki. Po jej śmierci  ojciec zmniejszył picie, nawiązał z nami kontakt, na który wcześniej nie miał w ogóle ochoty. Przez całe życie nie miałam tyle rozmów z ojcem co przez kilka miesięcy po śmierci matki. Nawet cieszyłam się, że mogę z nim pogadać telefonicznie (mieszkałam od niego około 600 km). Za każdym razem jak kończył rozmowę to dopytywał się kiedy znowu zadzwonię i o której godzinie. Jak czasami spóźniłam się z telefonem do niego to sam dzwonił z zapytaniem  czy coś się stało bo martwi się dlaczego nie dzwonię. Podobnie zachowywał się w stosunku do moich braci. Rozmawiał o mamie i mówił jak to jej jemu brakuje, nie raz myślałam sobie w duchu, ze może teraz doceni  że ja miał,  że przy nim trwała i przynajmniej jakieś wyrzuty sumienia go pomęczą.

Ale prawda była inna. On nie pragnął z nami kontaktu bo byliśmy jego rodzina on nas potrzebował  bo brakowało mu pieniędzy, musiał robić opłaty i kupować sobie jedzenie, a zjeść zawsze lubił dużo i dobrze  i na alkohol (pił jakieś nalewki) brakowało mu pieniędzy. Zawsze opłaty i zakup jedzenia finansowane były przez matkę, a jego pieniądze wydawał na alkohol. Brakowało mu i zaczął  pożyczać pieniądze, bo pic się chciało, zadłużył się i ludzie nie chcieli  mu już pożyczać, bo oddawać nie miał z czego. To wydzwanianie o wcześniej ustalonych porach związane było z jego piciem, nie chciał abyśmy się dowiedzieli, ze dalej pije na umór. Kiedyś dostał zapaści alkoholowej i trafił do szpitala z podejrzeniem wylewu. Jak opuścił szpital to wezwał nas do siebie i zażądał opieki. Powiedział, że nie interesuje go kto się nim będzie opiekował tylko ze opieka musi być i dodał również, że do żadnego ośrodka opiekuńczego nie pójdzie. Nie pójdzie też do żadnego z nas, tylko ktoś musi przyjść mieszkać do niego. Uzasadnił to stwierdzeniem, że starych drzew  się nie przesadza. To jego żądanie wzbudziło we mnie niepokój i zaczęłam się wycofywać z kontaktów z ojcem.

Jednak jeden z braci nabrał się, pytałam się jego i jego żony czy zdają sobie sprawę kim jest ojciec i że z nim będą mieszkać na codzień na co dostałam odpowiedź, że on już tak nie pije. Przeprowadzili się do niego, wynajęli swoje mieszkanie lokatorom, zaciągnęli kredyt na remont domu ojca. Remont trochę przeciągał się bo dużo robili własną pracą, ojciec denerwował się że to tak długo trwa i ich popędzał. Oni myśleli że to z samotności a on chciał mieć znowu komfort  życie jak za matki, tz. utrzymujecie mnie, robicie opłaty a ja za swoje pije. Pił do upadłego, przestał się myć, załatwiał się do łóżka lub w spodnie, żądał opierunku i kompania go. Jak brat mu zwracał uwagę, ze jest w pełni sił i sam może się umyć to słyszał, że to jest ich psi obowiązek, a jak nie to fora ze dwora. Dochodziło do awantur i bijatyk. Policja była codziennie u nich bo co dzień były awantury. Brat i jego żona zaczęli chorować na serce (bratowa jest po operacji serca). Ojciec sprowadzał do domu kumpli od nalewek i razem rozstawiali rodzinę brata po kątach. Syn brata, jak podrósł to  popijał z dziadkiem i pomału również uzależnił się od alkoholu. Miedzy bratem, a jego żoną zaczęło również dochodzić do awantur, bo żyli w ciągłym napięciu.Rodzina im zaczęła się rozsypywać.   Brałam udział w godzeniu ich, byłam znowu zmęczona tymi problemami. Praktycznie dzień w dzień telefony. Ojciec zapił się na śmierć trzy lata temu i powiem, że Bogu dziękuje, że go już nie ma.    Dlatego nie niszcz sobie życia i nie miej wyrzutów sumienia, ojciec jak urządzał awantury to też ich nie miał. Bratu odmów zdecydowanie i koniec, jak chce to niech idzie i sam się nim zajmie jeżeli ma odwagę, a innych niech do tego nie namawia. Nie pozwól bratu manipulować sobą, bo zaczyna grać na twoich uczuciach.

To twoje życie i masz prawo do własnego zdania. Rozmowa z ojcem nic nie da, on nawet może  obiecać ci, że pójdzie na terapię, ale gdyby tak na prawdę chciał przestać pić to bez rozmowy i namawiania  sam by poszedł, Terapia też nie zawsze jest skuteczna i wcześniej czy później alkoholicy wracają do nałogu. Zaryzykujesz? Ten dom nie jest wart tego, aby ci się rodzina rozsypała.  Trzymam kciuki za dobrze podjętą decyzję.

I bardzo dobrze, że nie dajesz bratu wejść sobie na głowę. Z ojcem też nic nie będziesz mogła zrobic jezeli on sam nie będzie chciał, bo to dorosły człowiek i sam sobą rządzi. Dość długo żyłaś problemami swoich rodziców (te telefony też pamiętam o różnych porach, bez znaczenia noc czy dzień). Masz prawo być szczesliwa, w domu z ojcem  na pewno nie będziesz, bo nawet gdyby ograniczył picie to zbieg jakiejś okolicznoscii przypomniał by wydarzenia z przed lat, byłabyś ciągle spięta i o wybuch byłoby bardzo łatwo, a szkoda ciebie i twojej rodziny. Piszę to wszystko z własnego doświadczenia bo sama to przechodziłam. Ojca już nie ma, mieszka tam brat a ja dalej wchodzac do tego budynku odczuwam stres i robię sie spięta tak, ze mam problem z rozmową.
Trzymaj się.