Facet nie atrakcyjny, czy szuka byle kogoś mieć? - Netkobiety.pl

Może dla innej będzie atrakcyjny, jakoś się z nim spotykasz wiec może jest odwrotna sytuacja o której piszesz

Spotykasz się od listopada z gościem, który Ci się nie podoba i Cię nie kręci? I jeszcze pytasz czy on czasem na siłę nie szuka kogoś.

Troll?

dokładnie o tym samym pomyślałam. po co się nad tym zastanawiasz skoro ci się nie podoba ? śmieszny temat

Dokładnie czyli coś w nim jest, jak na forum napisała

Olineczko, to że facetowi podobają się wizualnie inne dziewczyny nie znaczy, że ty mu się nie podobasz - no chyba, że ci to wprost powiedział. Faceci mają oczy, a dziewczyny bywają ładne - nie jest tak, że jak się chłopak z kimś zwiąże, to przestaje zauważać urodę innych dziewcząt poza swoją lubą. To nie jest oznaka tego, że za każdą z nich by pobiegł, jakby miał okazję. Ani tym bardziej oznaka, że jemu bez różnicy z kim jest, byle ktoś był.

Natomiast ty mówisz wyraźnie, że facet ci się nie podoba, nic do niego nie czujesz poza sympatią (miły jest, uroczy, ładnie pisze), a mimo to się z nim spotykasz. TO jest znak, że dla ciebie nie ma różnicy, jakiego chłopaka masz u boku - byle nie było tam pusto.

Co do motylków - to, że ich do tej pory nie poczułaś nie znaczy, że nie jesteś w stanie ich doświadczyć. Po prostu nie spotkałaś jeszcze faceta, który ci się naprawdę spodobał. Poza tym, nie wszyscy odczuwają "motylki" w ten sam sposób. Jednych roznosi euforia, inni są po prostu odrobinę szczęśliwsi. Są osoby, którym w pierwszej fazie zauroczenia totalnie wyłącza się rozsądek, a są takie, które nawet przy sporej ekscytacji nie są w stanie przestać trzeźwo myśleć o potencjalnym chłopaku. Także nie porównuj własnego przeżywania uczuć z tym, jak to opisują twoje koleżanki ani z tym, co pokazują komedie romantyczne i książkowe romanse. Przeżyłam 23 lata nie czując motylków - a potem spotkałam właściwego faceta... i to nadal nie wywołało we mnie miłosnego amoku. Po prostu na każde spotkanie z nim cieszyłam się i niecierpliwiłam bardziej niż na cokolwiek innego, każda chwila w jego towarzystwie była przyjemniejsza niż jakiekolwiek inne zajęcie, a każde rozstanie było przykrą koniecznością. Nie każdy przeżywa zauroczenie jako burzę emocji - niektórzy zakochują się spokojniej.

Ale pociąga cię? Masz ochotę na bliskość fizyczną z nim? Rozumiem, że wygląd nie musi być wyznacznikiem atrakcyjności. Ja od początku, jak miałam koleżance czy mamie opisać mojego faceta, to mówiłam, że przypomina ufoludka. Bo ma bardzo niewyraźne brwi, spore zakola i generalnie niezbyt gęstą czuprynę. Ale też od początku podobał mi się, pociągał mnie - widziałam jego niedoskonałości i nie miały one dla mnie znaczenia. Nigdy nie miałam poczucia, że podoba mi się jego wnętrze, ale powierzchowność po prostu ignoruję - podoba mi się cały, łącznie z postępującą łysiną. Bo wiesz, wygląd nie jest najważniejszy, ale bez fizycznego pociągu dobrego związku zbudować się nie da.

Na czym opierasz to przekonanie? Powiedział ci kiedykolwiek, że mu się nie podobasz, że mogłabyś być ładniejsza/fajniejsza/itp.? Bo to, co do tej pory o nim napisałaś (jest nieatrakcyjny fizycznie + zwraca uwagę na urodę innych dziewcząt) wcale nie świadczy o tym, że z tobą jest z braku laku.

Wiem, że czasem niełatwo jest powstrzymać się z przerzucaniem doświadczeń (szczególnie negatywnych) z poprzedniego związku na obecny, ale to nie jest zdrowe. To że ex nie traktował cię dobrze, nie znaczy, że obecny facet jest dupkiem. Masz jakieś podstawy do podejrzeń oprócz własnych lęków?

Jeśli chodzi o kompleksy, to mam wrażenie, że tu jest pies pogrzebany. Z jednej strony uważasz się za nieatrakcyjną, więc nie wierzysz, że mogłabyś się spodobać facetowi. Podświadomie uważasz, że facet może być z tobą tylko dlatego, że obecnie nic lepszego mu się nie trafiło. Że na pewno nie jest z tobą ze względu na ciebie, a z powodu swoich ograniczonych możliwości. Że z tobą facet po prostu nie może chcieć się związać - może być na ciebie wyłącznie skazany okolicznościami losu (np. swoją nieatrakcyjością).

Z drugiej strony, skoro ty nie uważasz się za atrakcyjną, to nie wierzysz, że mogłabyś mieć atrakcyjnego faceta - nie modela, po prostu kogoś, kto by ci się podobał. Może wręcz czujesz, że nie zasługujesz na kogoś takiego. Bo skoro ty nie możesz się nikomu podobać, to nie powinnaś mieć kogoś, kto ci się podoba. A zresztą - faceci, którzy ci się podobają z pewnością nie zwrócą na ciebie uwagi, więc nie ma co próbować. Musisz się zadowolić tym, co w zasięgu twojej ręki.

Z trzeciej strony, zwracając uwagę na wnętrze a nie na powierzchowność zaklinasz rzeczywistość. Skoro ty jesteś w stanie zignorować nieatrakcyjną powierzchowność, to musi się znaleźć ktoś, kto zignoruje twoją powierzchowność i skupi się na wnętrzu (rozumiem, że uważasz, że osobowość masz spoko, tylko wygląd daleki od ideału).

Piszę tak, bo przerobiłam kompleksy i to jak blokują szansę na związek we wszystkie możliwe strony. Także ten wywód to z własnego doświadczenia poniekąd. I nauczyłam się w końcu, że nie da się być w fajnym związku, jak się ma tonę kompleksów. Jak się z nich wyleczyłam (niektóre likwidując inne po prostu akceptując) to nagle znalazłam faceta, który mi się podoba i dla którego ja jestem piękna (a urody mi magicznie nie przybyło). Póki nie zaczniesz mierzyć się ze swoimi kompleksami, nie będziesz szczęśliwa - ani sama, ani w związku.

To jest dla mnie jeszcze jeden sygnał, że nie jesteś gotowa na związek - z obecnym chłopakiem spotykasz się, bo nie chcesz być sama, bo chcesz zapomnieć o byłym. To nie jest podstawa udanego związku. Jeśli były był twoim pierwszym facetem i nie rozstaliście się w jakiś paskudny sposób, to pewnie pozostanie ci po nim jakiś sentyment, ale z miłością takie uczucie nie będzie w żaden sposób porównywalne.