1000 metrów poniżej dna... - Netkobiety.pl

IsaBello, ale my nie jesteśmy razem. Od lutego nie mieszkamy ze sobą, a kontakty były poprawne ze względu na dziecko.
Racją jest to, że po raz kolejny poszedł "w cug", ale kiedy był "na miejscu" był naprawdę dobrym tatą, a i córka jest za nim. Gdy już zajmował się córką, wziął ją- nie pił i mimo, iż całym sercem go nienawidzę to tego odmówić mu nie mogę.

Dlaczego pojechałam do pracy, a nie na komendę? Odpowiedź jest prosta. Nie mogłam sobie na to pozwolić. Nie mam pracy, w której mogę zwolnić się kiedy chcę lub ot tak wziąć wolnego, a utrzymanie córki, domu i siebie kosztuje. Tracąc pracę, tracę wszystko.

Nie potrafię o tym rozmawiać, pisać jest znacznie prościej...choć i tak upokorzenie wypisane mam na czole.

To nie jest tak, że w tym tkwię. Po troszę się z tego wyrwałam

nie wyrwałaś się do końca, niestety

jesteś młoda nie bój się, dasz rade

musisz stanowczo pokazać granicę, której on nie będzie mógł przekroczyć

co dojdzie do tego że jak go spotkasz będziesz uciekać, usuwać się, w obawie o swoją godność

zdrowie

gość z jakiejś meliny się wyrwał?, rodziców lub ojca nie ma od którego mógłby w "pysk" dostać na opamiętanie, i takie zobrazowanie  mu że może boleć, tylko i wyłącznie jego

nie obraź się ale 25 lat to wiek jeszcze szczeniacki, i tak właśnie się ten pan zachowuje

nie namawiam ale tez nie odradzam, pamiętaj że mówiąc A musisz być gotowa na B
ja bym się nie zastanawiał ani momentu, policja niebieska karta, to zawsze jest krok, a i psychologa możesz dostać, i pomoc ewentualna jakąś jeśli kasy Ci brakuje

ty do pracy a koleś piwko w kolegami, co to za koledzy którzy od rana się melanżują, tosz to chyba menele, odetnij się od tego, raz a dobrze

poza tym pomyśl o bezpieczeństwie dziecka, gdy Cię nie ma, jakie masz gwarancje, gdy z takim "fachowcem" je zostawiasz??

nie slyszysz w telewizji co się dzieje, ojciec skatował dziecko, ojciec wyrzucił dziecko przez okno, itd itp

bedzie płakać, będzie go odrywać od powaznego zajęcia, wyrzyje się na bogu ducha winnego dzieciaku

to jest chyba najważniejsze, dziecko, dla CIebie, bo widzisz co jest ważne dla Twojego partnera

Musisz calkowicie sie od niego odciac.Dla siebie, dla dziecka.
Jego podaj o alimenty.Co z tego ze nie pracuje ? Niech sobie znajdzie prace.
A z czego on zyje ? Skad ma na alkohol ?
Co na to jego rodzice ?
Na policje mozesz pojsc po pracy, jeszcze nie jest za pozno.Przyda sie do ewentualnego rozwodu,zeby  byl z jego winy.Bo jeszcze moze dojsc do tego, ze to Ty bedziesz musiala mu placic alimenty.

TenNiedobry, ma założoną Niebieską Kartę od czasu awantury przed wyprowadzką jak uderzył mnie pięścią w twarz dwa razy na oczach córki. Wtedy spakowałam mu rzeczy, zabrałam klucze, a rzeczy wywaliłam na korytarz.

Złożyłam już wniosek o alimenty. 14 maja mam sprawę. Nie liczę na nic wielkiego, on teraz nie pracuje a mój dochód na rękę to około 1700 zł. To niewiele, ale On teoretycznie nie ma żadnego dochodu i pewnie wykpi się od alimentów.

Wiem, że muszę myśleć o córce. Jednak dławię w sobie ten wstyd. Bo co Ci ludzie pomyśleli? Czemu nie zareagowali? Jak ja mam teraz mijać tych ludzi na ulicy? Nie chce być wyśmiewana lub wytykana palcami.

Dzisiaj jestem umówiona na 12 na telefon z dzielnicowym. Powiem mu o sprawie. Boję się jednak, że to hez sensu. Mam rysy na twarzy, guzy na głowie, pojedyncze siniaki na rękach, żebrach i nogach. Nie poszłam na obdukcję. Co mu zrobią? Nic. A on będzie się mścił za to, że doniosłam.

Szkatułko, jako zdrowy i jak piszesz okazały fizycznie mężczyzna może pracować i mam nadzieję, że sąd na rozprawie alimentacyjnej uzna tak samo.
Fakt, że nie pracuje jest jego wyborem.
A swoją drogą - skąd bierze pieniądze na ciągłe imprezowanie i picie ?
To nie są tanie rzeczy ...

Dodatkowo - wiem, że łatwo się mówi - ale fakt, że ktoś Cię w publicznym miejscu napadł, zaatakował i pobił, NIE JEST NICZYM WSTYDLIWYM.
Nie masz ani atoma powodu, żeby się tego wstydzić.

A gdybyś została napadnięta przez obcego człowieka ? Nieznajomego ?
A gdybyś została zraniona ?
Też poszłabyś prosto do pracy ?
Fakt, że ktoś jest agresywny w stosunku do Ciebie nie jest powodem do zwolnienia z pracy.
Nie sądzę, żeby Twoje zwierzchnictwo robiło Ci jakiekolwiek problemy z tego powodu.

Na obdukcję możesz pójść dzisiaj.
Po rozmowie z dzielnicowym ciągle możesz jeszcze złożyć zawiadomienie o napaści i pobiciu na komendzie.

Teoretycznie wiem, że to nie wstyd, ale nigdy nie lubiłam być w centrum zainteresowania zwłaszcza w taki sposób.
IsaBello, mam nadzieję, że sąd mi uwierzy i że córka będzie miała godne pieniądze od ojca, który od lutego nawet lizaka nie kupił.

Boję się tego wszystkiego. Przeraża mnie to, co się stało. Większy niż ból fizyczny jest ten emocjonalny. "Wali" mi serce i trzęsę się w środku. Czuję, że zawładnął mną niepokój. Dobrze jest to tu wszystko wyrzucić i poczytać ludzi, którzy do sprawy podchodzą na trzeźwo...

Nie mysl o tym co inni mysla sobie, jesli uwazasz ze rlobisz dobrze, na co ma wplyw ze ktos tam cos tam

Im bardziej to przedluzaaz, zaatanawiasz sie, dajesz wciaz zielone swiatlo na takie akcje,
Gosc musi wiedziec ze ktos za toba stoi, i bardzo dobrze jesli to jest policja, jakie by podejscie ich nie bylo, notatke musza zrobić,  na telefon to wiesz

A wez pod uwage ze pisze do ciebie osoba ktora karte tez miala zalozona, znecanie sie psychiczne, ale to troche inna sprawa

Nie bedziesz w stanie posjac decyzji, dopoki wlasnie nie pozbedIesz sie wstydu,  strachu, obawy

nie widzisz ze w bardzo prostacki sposob koles doklasnie w to cie wpedza, odwroc to a bedziesz spokojna, lekko nie bedzie ale bedzie

Nie uniknęłam spojrzeń ludzi, którzy przy tym byli. Czułam ich wzrok na sobie i wyobrażałam sobie co muszą o mnie myśleć.

Co jakiś czas wraca do mnie ten żal i wstyd i zastanawiam się czy żałuje? Czy może jest z siebie dumny bo pokazał mi gdzie jest moje miejsce i że jestem nikim bo może zeszmacić mnie jak śmiecia i iść dalej w melanż...

Generalnie jestem silną kobietą i wiele przeszłam, ale to mnie zabiło. Upokorzył mnie na ulicy, na której się wychowałam, na której każdy mnie zna. I zna jego, ale nikt nic mu nie powie bo się boi niezrównoważonego psychopaty...

IsaBello, kiedy sytuacja dotyka nas samych, myślimy inaczej niż gdy słyszymy o czymś w mediach. Bo tamjest kawałek historii, a ja pamiętam i znam swoją historię.
Jednak nie znaczy to, że ślepo go kocham czy chcę wrócić. Nie mam do czego wrócić i nie chcę wracać do czegoś, co robiło mi krzywdę.
Robię co mogę, aby zapomnieć-nie myśleć, ale każdy normalny człowiek wraca myślami do tego co było i nie widzę w tym nic złego do momentu, wktórym wyobraźnia nie przesłania rzeczywistości.

Czemu chce wiedzieć czy żałuje? Bo chcę zrozumieć czemu to zrobił. Choć teraz myślę, że nie warto nad tym rozmyślam. Czekam na zwrot- ruszam z rozwodem, szyjując się na ciężką bitwę.

i o to chodzi, właśnie, jakbyś nie myślała to i tak Ci bedzie wychodzić może, że jakbym sie może wiecej, bardziej, to by taki nie był, itd itp

wiesz kiedy zrozumiesz dlaczego to zrobił??, jak przestaniesz się zastanawiać dlaczego, bo odpowiedź prosta jest i smutna

tutaj nie liczy się dlaczego, tutaj się liczy że zrobił, że się odważył, tym Ci pokazuje co sobie o Tobie myśli, jak Cię odbiera interpretuje, itd itp

przecież, on chyba nie łapie nawet że publicznie, obdarł Cię z godności, prywatności, chyba powinien o to walczyć, ale bynajmniej nei z Tobą

On to po prostu zrobił dlatego, że CHCIAŁ i MÓGŁ.

Jestem w szoku.
Nie rozumiem jak człowiek może tak nisko upaść ...

Uwolnij się od niego, wyprowadź się do innego miasta, na pewno masz rodzinę, która może na jakiś czas Cie przygarnąć.
A jak nie to nawet i za granice Niemczech jest naprwde pięknie i każdy człowiek Cie tam szanuje. Spróbuj nie po żałujesz.

Trzymam kciuki.

Musisz rozliczyć się z przeszłością, i udowodnić przede wszystkim sobie, że jesteś na tyle twarda że to co Cię spotkało nie miało większego wpływu na Twoją psychikę. Powinnaś być spokojna, w Polsce prawo chroni przede wszystkim matkę, więc sprawy sądowe nie powinny pójść w złym kierunku. Dobrze, że ogarnęłaś się za wczasu. Znam przypadek, gdzie kobieta jest z facetem, który od 10 lat ją tłucze i wszyscy dobrze o tym wiedzą, ale nikt z tym nic nie robi, ta kobieta nie ma się gdzie podziać, ma dwójke małych dzieci.

Jeżeli on w wieku 25 lat takie rzeczy robi, to w wieku 35 lat będzie już w zakładzie karnym.

Życzę Ci, żebyś trochę się otrząsneła z tego wszystkiego, bo po Twoich wypowiedziach czuć strach i delikatne przerażenie. Ale pamiętaj, że czas goi rany. Mnie kiedyś pies pogryzł, i przez miesiąc bałem się nawet własnego psa którego miałem od dzieciństwa, ale z biegiem czasu mi przechodziło, i dzisiaj już jest w miarę w porządku.

Sorry, że komentuję, bo przecież nic nie wnoszę do wątku, ale w głowie mi się nie mieści, żeby normalna, myśląca kobieta po pierwszym uderzeniu dała się "przeprosić" i wybaczała kolejne "razy". I nie mówię tego nie mając żadnego doświadczenia z tzw. Panami Bijącymi, bo mam. Nie rozumiem ludzi, którzy nie kochają siebie...