Jaka rasa psa? - Netkobiety.pl

Z tego co wiem golden retriver to bardzo pogodna i przyjazna rasa psów:) Moi znajomi mieli małe dziecko i w domu hodowali goldena, nie było żadnych problemów, pies nie był zazdrosny, akceptował dziecko i zdawało się, że był wobec niego troskliwy, nigdy nie zrobił krzywdy małemu, nie okazywał też żadnej agresji.

Zdecydowanie polecam takie rasy jak labrador, golden retriever, to bardzo łagodne i pogodne psiaki, ale uwaga mają ogromne skłonności do tycia, nie należy więc przesadzać z przekąskami

To prawda ale to psy bardzo hmm żywiołowe osobiście nie polecałabym takich przy dziecku które chcąc bawić się z psem może zostać źle przez niego odebrane i nawet przez przypadek skrzywdzone. Alergicy i owszem ale dziecko które od małego obcuje z sierścią czy podobnymi alergenami staje sie bardziej odporne w przyszłości więc nie należy go zamykać w sterylnych warunkach.

Jeżeli chodzi zaś o tycie to owszem te psy nie znają umiaru w jedzeniu mówię tu o goldenach są łakome jednak to nie jest jakaś duża przeszkoda. To zależy zwyczajnie od wychowania, każdy pies przy przekąskach tyje niezależnie czy to mały czy duży piesek.

A co do tycia, to rzeczywiscie prawda. Poza tym labrador retriver, jak i golden retriver mają skłonności do chorowania na dysplazję stawów biodrowych, której nastepstwem są kosztowne operacje. Jezeli zdecydujecie sie na którąś z tych ras to tylko z rodowodem-wtedy bedziecie mieli pewnosc, ze jego przodkowie nie chorowali na te przypadlosc, ktora jest chorobą genetyczną.

Ciezki charakter sa uparte? hmm wydaje mi sie, ze to Twoj pierwszy pies albo po prostu nie umiesz sie nim odpowiednio zajac. Nie obrazaj sie ale to psy ktore najlatwiej jest ulozyc wiec nie wiem w czym tkwi problem. Kazdemu psu trzeba poswiecic czas wiec nie mozna zakladac ze kupujac ta rase nie bedziesz musiala sie tym zwierzatkiem przejmowac. To nie jest zabawka. Dziwne podejscie, przeciez im wiecej uwagi poswiecisz psu za mlodu tym mniej masz problemow w przyszlosci. Ale szczerze zdzwilo mnie sformulowanie o upartosci i tym ze ciezko uksztaltowac ta rase, bardzo zabawne.

sznaucery sa psami indywidualistami, dziecko o tym nie wie mysle ze nie jest jeszcze swiadome, ze sa rozne psy, ze roznia sie charakterami- po prostu pies to pies. Zajmuje sie tym i wiem z doswiadczenia, ze branie kundelka czy psa ktory jest typem psa uparciucha czy dominanta nie zawsze wychodzi dobrze.

Ja szczerze polecam Nowofundlanda. Mam psa tej rasy i nie wyobrażam sobie miec innego. Znakomity kompan i towarzysz. Psy tej rasy sa bardzo ineligentne, szybko sie ucza. Sa wykorzystywane do ratownictwa wodnego, ale również do pracy z dziecmi i niepełnosprawnymi, gdyż sa bardzo cierpliwe i uległe. Przez mój dom przewija sie wiele dzieciaczków, tych zupełnie małych i tych wiekszych. Nie pamietam by ktoremus z nich sie stała krzywda. Wrecz odwrotnie. Pies zazwyczaj nie odstepuje ich na krok. Pilnuje ich. Moj pies nie przeszedł specalistycznego szkolenia. Moze ma małe braki, ale to co powenien sie nauczyć to sie nauczył.
Co do pielgnacji to jego sierść rzeczywiście bywa uciązliwa. Mocno linieja dwa razy w roku. W tym czasie trzeba je czesac ok 2-3 razy w tygodniu. Normalnie wystrczy raz na tydzien. Psy tej rasy sa dość wygodne i leniwe. Np. moj jak pojdzie spac o godz.22-23, tak wstanie ok 13-14. Połazi i znowu idzie spac. Staje sie bardziej aktywny wieczorem. Godzinny spacer w zupełnosci mu wystarczy. I straszny pieszczoch z niego.;)

Zgadzam się co do opinii dotyczących retrieverów i goldenów i labradorów. Tyle, ze tak, suczki niestety tyją i są to psy aktywne, potrzebują dużo ruchu, mówi się, że mają adhd - są bardzo żywiołowe (goldeny bardziej niż kanapowe labradory). Z pieskiem samcem jest takie ryzyko, że szczególnie te rasowe potrafią być dominujące i władcze, polecałabym zdecydowanie suczkę. I jeśli do dziecka to uważam, że lepsze są duże rasy. są stabilne i silne, dziecko może sobie pozowlić na ciąganie za uszy i wieszanie się co z małym pieskiem nie wchodzi w rachubę. Mój syn nauczył się chodzić opierając się o psa
Możecie rozważyc też ogara polskiego - świetny do ogrodu i wspaniały do dzieci. Tylko zdecydowanie suczkę.  Nie dajcie się zwieżć pozorom - to psy myśliwskie ale to najbardziej leniwa i domowa rasa z jaką jako hodowca psów miałam do czynienia

Witam i nie ukrywam,ze tak ciekawy temat a zamarł totalnie...wiec proponuje,zeby kazdy tak od siebie o swoim ukochanym czworonogu napisał.Osobiscie uwielbiam nieposkromione i duze psy,pierwszym od czasu kiedy mogłam sobie na to pozwolic a i dojrzałam w pełni to takiego psa był kaukaz,o pięknym piaskowym umaszczeniu z czarnym pyskiem,myszowato ukreconymi uszkami<wiem,wiem,teraz to zabronione,ale takiego zakupilam od hodowcy>wazył ok,93 kg,<ja53>był niewątpliwie grozny dla obcych,chociaz czasem i domownikom lubił się postawic.Poniewaz był zdecydowane moj,czyli wybrał sobie mnie na panią wyczyniałam z nim tak karkołomne sztuki<w przypadku tej rasy niebezpieczne bardzo!>np nagłe wyciąganie z pyska śmietnikowej kości.Uczenie posłuszenstwa tez wymagało wielkiej cierpliwosci,bo jest to chyba jedyna rasa,ktora nie uznaje komend<szkolenie 3-mczne w ośrodku zmusiło tresera do rezygnacji.O dziwo pies w domu wykonywał wszystkie polecenia,no moze troszke w zwolnionym tempie.Zyl ponad 9 lat nie robiąc nikomu krzywdy..niestety został otruty,prawdopodobnie przez niedoszłych złodziei.Dzis wiem,ze ze swojego psiego nieba cały czas pilnuje naszego domu...

Wierzę Ci Atino,ze psy mieszkajace obok Ciebie po sąsiedzku sa z pewoscią potworami i nie na prożno mają opinie killerów.Poniewaz ,,zjadłam zęby"jesli chodzi o tę rasę,dziwie sie własnie weterynrzowi,ze je w takim stadzie razem trzyma bo jeden da sie wychowac.W grupie natomiast sa najdzikszymi i najbardziej przebiegłymi stworzeniami z jakimi mozna miec do czynienia.Kaukazow np nie wolno ani kojcowac,ani trzymac na uwięzi,potrafią zaatakowac z nienacka nawet osobe-własciciela,ktory je karmi całe zycie.Potrafią tez okazac zupełnie niesłusznie swoj zły humorek np tylko dlatego,ze ktos obcy np godzine wczesniej je drażnił.Oczywiscie złosc wyładowują na ogół na włascicielu,dadam,ze sa bardzo niebezpiczne dla dzieci..i mogłabym tak wymieniac i wymieniac i przestrzegac bez konca.Do dzisiaj sama nie wiem,jak udało mi sie okiełznac te dziką nature mojego Rufusa.Jedno jest pewne,nikt ne zapewnił mi takiego poczucia bezpieczenstwa<spał często przy nie zamkniętych na noc drzwiach mojego domu i wiem,ze nikt nawet nie probował..taki wzbudzał respekt>on był tak bezgranicznie oddany,ze mimo uplywu czasu od jego nagłej smierci zawsze go wspominam z łezka w oku.

Ja mam Kochane dwa boksery.. Erę i Ninę imiona nadała im moja 3letnia siostrzenica... Dla dzieci te psy są po prostu świetne.. Dziecko na nie siada, tarmosi je na wszytskie strony a one nic:) nawet w zeszłym roku na sankach ją ciągły...Jakieś 4 miesiące temu zmarł mój najukochańszy na świecie piesek, którego nie zamieniłabym na żadnego innego... Niestety miał popsutą wątrobe.. weterynarz powiedział ,że nic już nie da się zrobić i że trzeba uśpić... Bardzo to przeżyłam.. ale wiedziałam ,że tak będzie dla niej lepiej, że żyjąc męczy się.. W przyszłości chciałabym mieć yorka.. podobają mi się te śliczne pyszczki.. ale na razie nie ma kto nim się w domu zajmować..

Ja mam kochaną czarną labradorkę-Bonę. Jest poprostu kochana i napewno nie zamieniłabym jej na innego psa...:)

Cane Corso mają wspaniały charakter. Odważne, zrównoważone, kochające swoją ludzką rodzinę nad życie. Piękne, a nie tak niebezpieczne jak podobne do nich trochę Dogo Canario. Takiemu to nawet nie spojrzę w oczy !! "Strach się bać"!
A CC - oddane i rodzinne.

Ja też jestem za owczarkiem niemieckim,miałam już jednego był z nami przez 10lat,ale niestety w październiku musieliśmy go uśpić gdyż miał wypadek.:( Na marca mam już zamówionego następnego szczeniaczka,tym razem będzie to owczark niemiecki długowłosy,moja rodzinka już nie może sie doczekać.:)

A ja marzę właśnie o owczarku niemieckim.To przekochane, prześliczne psy Niestety nie mogę sobie pozwolić na trzymanie takiego psiska w domu , a na polu w budzie chyba nie miałabym sumienia

Ale na pewno mój przyszły owczarek będzie miał towarzystwo, żeby nie mieszkał na dworze sam. Nie wiem jeszcze, czy to po prostu będą dwa owczarki, czy może wezmę jakiegoś kudłatego kundelka ze schroniska..
Bo szkoda mi było tamtego naszego owczarka, gdy został  sam na dworze pierwszej nocy po zabraniu go od jego psiej rodziny.
On "płakał" na dworze, a ja w domu.  Ale rodzice tłumaczyli, że muszą być konsekwentni.

Zdecydowanie będzie to "pan",poprzedni którego mieliśmy też był facetem,jakoś nie wyobrażam sobie suczki i adoratorow pod płotem.;) Tylko już teraz odbywają sie dyskusje czy piesek ma być w domu ,czy na podwórku?
Poprzedniego trzymaliśmy w kojcu na podwórku,miał porządną ocieploną budę i codziennie był wypuszczany z kojca żeby sobie pobiegał po podwórku.Taraz kiedy dzieci są już prawie dorosłe chcą żeby nasza nowa psinka była z nami w domu,powiem że sie obawiam, gdyż nigdy nie miałam psa w domu.;)

ja mam zwariowanego foxteriera:):))))))ale jakze kochanego:P
moze to glupie,ale jak przechodze i widze te psy uwiozane do budy i na dworzu to az zal sciska...jakos jestem za wrażliwa na taki widok..

Witam KOBIETKI ja mam pytanie do blumen albo dla kogoś kto ma w domku boksera.Ja miałam mieszańca miał 4 mies teściowa uparła się że weżnie go do syna który ma 11lat i wnuka zgodziłam się z mężem, bo zauważyłam że dexter zaczął rzucać się na syna, był tak zazdrosny a po 2 to był pies nie suka ciągle wystawał mu dydol hi hi i już zaczynał wskakiwać na syna ,bardzo nam się to nie podobało.Mąż uparł się na boksera boje się, że tak duży pies może zrobić krzywdę dziecku syn ma 17 mies. a pies 8 tygodni .Jak dobrze go wychować?słyszałam że niby, są to psy rodzinne które lubią dzieci tak nam mówił hodowca ,ale wiecie może mówił to co ja bym chciała usłyszeć.CZy któraś z was ma dzieci i takiego pieska?

Dexter jest z wami nadal?jesli tak to bardzo trudno cos doradzic bo pies zaczal skakac na dziecko, napewno niedoceniona bedzie pomoc dobrego behiawiorysty, na PW podam namiary.
Co do ras jaka byscie chcieli przygarnac to polecam goraco amstafy. poczytajcie ksiazki na temat wychowania takiej rasy. psy tej rasy maja podwyzszony prog bolu i sa bardzo lagodne po odpowiednim szkoleniu, a co za tym idzie idealne dla rodziny z malym dziecko bo wiadomo jak dzieci potrafia bawic sie ze zwierzeciem
jesli masz jakiekolwiek pytania dotyczace amstafow to pisz smialo, R. ma amstafa i chodowal je wczesniej wiec moze wszystko na ich temat powiedziec.

SISLEY nie mam już dextera poszedł do rodziny męża tam są większe dzieci,no taki mały 4  mies a jak leżał ze mną albo sam na tapczanie to jak synek dochodził to tak mruczał szczyne wystawiał był pewnie zazdrosny nie wiem bałam się że jak się odwrócę to ugryzie Oskara bo już tak sie zdarzało.A co do boksera to maż już kupił ma 7 tyg chciała bym go dobrze wychować żeby nie był jeszcze gorszy niż dexter .teraz mamy suke wabi sęe dejzi na razie jest wystraszona boję się o syna bo wiem ze ten pies waży od 25 do 30 kg

Proponuję i polecam golden retrivera lub labradora!najlepsze chyba dla rodzin z dzieckiem,ogolnie pieski bardzo rodzinne,posluszne i kochane:-P

Nie chcę zakładać nowego wątku, więc dopiszę się tutaj.

We wrześniu planujemy z chłopakiem razem zamieszkać. Tak jak pisałam wyżej, do tej pory marzył mi się labrador. W tej chwili sytuacja jest trochę... inna.

Mój chłopak pozostawia mi wolną rękę, jeśli chodzi o wybór rasy. On sam też marzy o psie, ale ma mniej skonkretyzowane wyobrażenie, bowiem psa nigdy nie posiadał. W moim domu natomiast zawsze były psy- od 7 lat mam psa w typie husky, matka rodowodowa, ojciec nieznany. Pies dosyć niezrównoważony, długo nie dawał się podporządkować, szczególnie przez pierwsze 4 lata słuchał się tylko ojca, ale w końcu i mnie udało się nad nim zapanować, nauczyć chodzić na smyczy, z "mordownikiem" na pysku czy zaszczepić mu parę podstawowych komend. Jednak jako 14 latka nie byłam w stanie właściwie podejść do tematu posiadania psa i to pewnie z tego tytułu te początkowe problemy. Wspomnę też, że właściwie jestem bardziej kociarą, i przyznaję, że mam wspaniałą rękę do tych zwierząt. Przygarniałam różne dachowce, nawet pół-dzikie i potrafiłam zamienić je w przyjazne przytulanki, odchowałam parę kocich miotów karmiąc je pipetą. Niestety, ukochany ma alergię na kocią sierść, więc w grę wchodzi tylko pies.

Tak więc, ograniczyłam się do trzech ras- Akity Inu, Labradora i Welsh Corgi Pembroke.

Akita mnie fascynuje od bardzo dawna, można powiedzieć, że nawet dłużej niż labrador. Możliwe, że wynika to trochę z miłości do Japonii i tamtej kultury, po części pewnie z powodu słynnego psa Hachiko, podawanego za wzór wierności. Zwróciłam uwagę na tę rasę też dlatego, że zawsze byłam "wilczą" fanką i psy z ras bardziej pierwotnych były dla mnie fascynujące (szczególnie takie psy właśnie jak wilczak czechosłowacki czy saarloswolfhond), a zarazem miały bardziej... koci charakter? W każdym razie- rasa ta budzi we mnie sprzeczne odczucia, ponieważ przeczytałam już chyba wszystkie możliwe artykuły na jej temat i wiem, że jest to rasa bardzo trudna i niepolecana psim "laikom". Nie potrafię ocenić swojego doświadczenia z psami- naprawdę nie wiem, czy uda mi się okiełznać tak dominującego psa jakim jest akita, a wiem, że to będzie przede wszystkim moje zadanie. Zdaję sobie sprawę, że zaniedbania u Akity spowodują, że wyrośnie na terrorystę i potwora, który będzie nieszczęśliwy ze mną, a ja z nim.

Labrador- mądry, ciepły, rodzinny pies, który jest o wiele bardziej cierpliwy i wybaczy ewentualne błędy w szkoleniu. Martwi mnie to, że czesto chorują na dysplazję (oczywiście przyłożę się do wyboru hodowli, ale i tak nie można tego wykluczyć). Co mi przeszkadza? A no jego słynna "przyjacielskość". Jestem typem, który uczucia lubi mieć na wyłączność, a jeszcze nie spotkałam labradora, który by to oferował. Ale biorę tę kandydaturę pod uwagę, bo jest to też zaleta- chciałabym, żeby mój chłopak mógł się cieszyć psem i być jego właścicielem i przewodnikiem.

Corgi Pembroke- ta kandydatura wyskoczyła ostatnio niespodziewanie. Zabawny, kompaktowy psiak, pojętny, rodzinny, kochający wspólne spędzanie czasu. Uważa się, że nie sprawiają problemów, jeśli chodzi o szkolenie. Wydaje mi się, że z tej trójki byłby to pies najmniej kłopotliwy i wymagający, choć żeby było jasne, nie lekceważę go dlatego, że jest mały. Znam zaniedbane yorki-terrorystów, i corgiemu poświęcę tyle samo zaangażowania jak np. Akicie.

Wiem, że wszystkie rasy potrzebują dużo ruchu. Przeprowadzamy się w tereny bardziej podmiejskie, więc nie będzie problemów ze znalezieniem parku czy lasu, by psiak się wybiegał. Z psem z rodzinnego domu, mimo sporego ogródka, potrafilam wychodzić codziennie na dodatkowe, godzinne spacery, by go wybiegać, mimo nadchodzącej matury. Teraz czasu mam o wiele więcej, zakładam więc, że to nie problem. Zamierzam także naprawdę "doinwestować" psiaka- rozglądałam się już za szkoleniami grupowymi i indywidualnymi dla psów, i na pewno z tego skorzystam. Wytypowałam już 3 hodowle, z których gotowa byłabym wziąć szczeniaka, biorę pod uwagę tylko wersję z rodowodem i nie zamierzam wspierać pseudohowoców. W najbliższym czasie zamierzam też odwiedzić wszystkie hodowle, porozmawiać z hodowcami, i po zakupie psa pozostać z nimi w kontakcie.

Podsumowując- uważam, że przygotowuję się do tego wszystkiego całkiem nieźle, i poświęcam "rozeznaniu" dużo czasu, ale bardzo chciałabym wiedzieć, co sądzą o tym w miarę obiektywni ludzie. W moim otoczeniu nie ma wielkich "znawców" jeśli chodzi o psy, więc jeśli ktoś czuję się kompetentny, by mi coś doradzić- będę wdzięczna!

Tu masz z forum dogomanii różnice między wilczakiem czechosłowackim a wilczakiem Saarloosa:

Generalnie Saarloosy różnia się duzo od wilczakow:

* Wygladem:
Wilczak to krzyzowka wilka europejskiego z owczarkiem niemieckim, Saarlos powstal poprzez skrzyzowanie owczarka tez z wilkiem, ale kanadyjskim. Kanadyjskie wilki to calkiem inna bajka - to ich potomkami sa Husky i Malamuty. I w tym kierunku ida tez Saarloosy: maja inne maski, inne uszy, ktore nosza bardziej na boki. Maja inne kolory (dopuszcza sie czekoladowe).
Czyli Saarloos wygladem idzie bardziej w kierunku ras polnocy, a wilczak jest podobny (i taki ma byc) do wilkow spotykanych w naszych ZOO.

* Charakterem:
Kanadyjskie wilki maja spokojniejszy charakter. Ale Saarloos (tworca rasy) prowadzil selekcje na calkowite pozbawienie ich agresji. Udalo mu sie, ale przy okazji calkowicie pozbawil te psy pewnosci siebie. Saarloosy nie nadaja sie do szkolenia, przyparte do muru (wedlug ich opini, bo dla Saarloosa czasem takim skrajnym wypadkiem jest proba poglaskania go) reaguja ucieczka, albo wpadnieciem w stan wygladajacy na zamkniecie w sobie (nie reaguja na otoczenie, ani o sie z nimi dzieje).
Ostatnio coraz czesciej ich hodowcy potajemnie krzyzuja Saarloosy z naszymi wilczakami, co spowodowalo poprawienie ich charakteru i niektore hodowle tych psow moga sie pochwalic osobnikami niestrachliwymi (choc czesto bardziej przypominajacymi wilczaka niz "typowego" Saarloosa).

Wilczaki przejely od wilkow europejskich bardziej nerwowy charakter - jednak sprawdzil sie on i nadal sprawdza w szkoleniu (choc CzW daleko juz (na szczescie) do tych pierwszych krzyzowek wilka z ONem). Wiecej tu juz nie bede pisac, bo o wilczakach mamy mase artykulow....

Generalnie porownanie wyglada tak:

* Saarloos jest swietnym psem dla osob, ktore nie radza sobie z psami z mocnymi charakterami. Sa to psy lagodne, oddane rodzinie, ale w duzym stopniu strachliwe. Nie ma to jednak znaczenia jesli ktos nie chce psa szkolic, mieszka poza miastem i szuka jedynie milego towarzysza wedrowek (wyprawa do miasta z Saarloosem to czasem ostra jazda).

* Wilczak to pies dla bardzo doswiadczonych wlascicieli - tu juz trzeba wiele umiec, bo wychowanie wilczaka to male wyzwanie i lepiej nie robic pomylek. Wilczaki sa rasa uzytkowa i maja przez to w sobie powien stopien "agresji": pilnuja terenu, mozna z nimi robic szkolenie obroncze, maja instynkt, ktory latwo wykorzystac w tropieniu. Na przeszkodzie stoi czesto ich mocny charakter, ktorego nie wolno lamac (bo w efekcie dostaje sie wtedy nieprzewidywalnego wariata), ale odpowiednio modelowac do swoich potrzeb...

Więc tak.

1. Przede wszystkim do kochania. Uwielbiam też łażenie po górach, długie spacery po polach, lesie, wycieczki rowerowe. Przeprowadzam się właśnie w tereny bardziej podmiejskie, miejsca do hasania będzie dużo. Na pewno nie marzy mi się jakiś kanapowy pieszczoch, który na spacer będzie chodził z niechęcią. Ale jestem też pewna, że będę próbowała nauczyć go jazdy autobusem, samochodem czy metrem.
2. Niezależność to coś co bardzo cenię w psach. Jak pisałam wyżej, wyłączność jeśli chodzi o uczucia to coś, co pociągało mnie w kotach. Same wybierają sobie przyjaciół, i dla mnie to był powód do dumy, kiedy ich zaufanie i przyjaźń udawało mi się zdobyć. Satysfakcja- to coś, co chciałabym czuć podczas pracy z psem. Oczywiście, nie wiem, czy moje zamiłowanie do indywidualizmu nie obróci się przeciwko mnie...
3. Nie, na jakieś 90% nie chcę.
4. Nienienie. Mój najbliższy termin na dzieci jest za jakieś... 7-8 lat, choć nie ukrywam, że raczej dążyłabym ku socjalizacji z dzieciakami (przynajmniej tolerowania ich), bo nie chciałabym, by np. przy rodzinnych spotkaniach były jakieś kłopoty.
5. Ciężko mi powiedzieć. O ile mój chłopak ma stałe godziny pracy, o tyle ja jeszcze studiuję, przy czym zaczynam pisać pracę licencjacką, więc moje "studiowanie" będzie się ograniczało bardziej do siedzenia w domu, ew. 6-7 godzin 2-3 razy w tygodniu. Dlatego sądzę też, że byłby to najlepszy okres na wzięcie szczeniaka i intensywną pracę z nim od początku.

Wilczaka Czechosłowiackiego w ogóle nigdy nie brałam pod uwagę, za duże ryzyko, że albo ja skrzywdzę psa, albo... on mnie. Natomiast Saarlos mnie zainteresował, szczerze mówiąc byłam przekonana, że to coś w typie wilczaka czechosłowackiego i że to stanowczo za wysokie progi. Miłe zaskoczenie, i na pewno wezmę go pod uwagę.

Co do Akity, udało mi się zamienić parę słów z hodowcą- niestety... wypowiada się w samych superlatywach, nie wspomina nic o trudnym czy dominującym charakterze i sugeruje, że jej utrzymanie to ok. 100 zł na miesiąc (czym karmią w takim razie?). Jako jedyną wadę wymienia agresję w stosunku do innych zwierząt. Nie wiem, czy to nie jest próba "wciśnięcia" mi psa...

Wiem, wiem... wiesz co, ja bym się na pewno w to wkręciła, tyle że mój chłopak chyba się w tym nie widzi. Myślisz, że warto się w to zaangażować? Sam bawisz się w wystawianie swoich psów?

Wiesz, planuję zakup samochodu, żeby nie maltretować skórzanej tapicerki mojego lubego, a jednocześnie unikać miejskiej komunikacji. Bywa jednak, że puszka odmówi posłuszeństwa i... no właśnie.

No kurczę, o tym, przyznaję się, nie słyszałam! Szczerze mówiąc zaczęłam wertować już sklepy zoologiczne w poszukiwaniu suchych karm... lecz naprawdę im nie ufam. Naczytałam się wielu strasznych rzeczy o tym, co do nich wkładają. Zdziwiłam się co do cen, bo wyczytałam gdzieś, że Akity nie tolerują białka sojowego i wolno im podawać tylko naprawdę wysokiej jakości karmy, a taki Hill's czy Husse, które mi polecano, a ich ceny to ok. 150-170 zł za 12-15 kg (zależy). Do tego jakieś preparaty witaminowe, przysmaczki czy surowizna- no u mnie te sumy urosły (ale nie przeraziły).

Tylko Akita Japońska! Jestem już na Dogomanii i wymieniam się spostrzeżeniami, coraz bardziej się przekonuję!

Jeśli chodzi o cenę szczeniaka- kompletnie mnie ona nie obchodzi. Mój chłopak kręci nosem, bo dla niego 1000 zł to jest już za wysoka cena, a jak usłyszał "od 3000" za Akitę, to powiedział, że nie ma mowy. Czasami mam wrażenie, że naciska na labradora, bo można je dostać tanio na Allegro! Poleciłam kupić mu w takim razie złotą rybkę, a nie psa.

Ja jestem nastawiona, że nie muszę psa mieć natychmiast i od razu, mam specjalny rachunek oszczędnościowy "na psa", na którego odkładam co miesiąc, i zdecyduję się dopiero wtedy, kiedy uzbieram odpowiednią sumę na szczeniaka+wyprawkę+niespodziewaną wizytę u weterynarza. Staram się oczywiście chłopakowi wytłumaczyć, że pies to inwestycja na lata, że tyle płaci się za rasowego z badniami i ewentualną pomocą hodowcy, że nie można go wymienić gdy się "zepsuje". Mam nadzieję, że dotrze to do niego!

Swoją drogą, ostatnio moja koleżanka kupiła labradora z pseudohodowli za 300 zł. Pojechałam ją odwiedzić i obejrzeć nowy nabytek. Z zewnątrz- no rzeczywiście, biszkopt, pies w typie laba. Ale charakter? Płochliwy, ucieka, chowa się pod stół, widać, że miał sporadyczny kontakt z ludźmi, a podobno było z nim jeszcze gorzej. Dlatego tym bardziej nie pozwolę sobie na "oszczędności" czy niedopatrzenia w temacie wyboru hodowli!

Busiu, z tego co piszesz, najbardziej pasuje mi do Ciebie: Whippet, Owczarek szkocki krótkowłosy, Pointer i chyba, Posokowiec bawarski - są wspaniałymi psami, dla aktywnych osób a wybiegane, najczęściej spokojne i opanowane. Warto, na nie zwrócić uwagę. Ja bym Ci odradziła Akitę. Są strasznie uparte, i również potrafią być agresywne, ponieważ to co o nich piszą, że szybko poznają, intencje ludzi, jest prawdą. Jak zaniedbasz wychowanie, może stać się nieustępliwy (-a). Wspomniałaś o dziecku. Akitę, lepiej wprowadzić do rodziny, kiedy to dziecko już jest, bo później jest większa szansa, że będzie wobec niego, agresywna. Welsh, w ogóle mi do Ciebie nie pasuje. Z tej trójki, prędzej wybrałabym Labradora. Mam nadzieję, że dokonasz właściwego wyboru .

Jeśli chcesz wystawiać psa, to przygotowujesz go do tego od pierwszego dnia. Przede wszystkim chodzi o to, żeby wystawa była przyjemna i dla psa, i dla Ciebie. Więc trzeba dobrze zsocjalizować stwora. Musi mieć jak najwięcej kontaktu z obcymi ludźmi i zwierzętami. Ze swoimi szczeniakami czasem nawet jadę pod jakąś podstawówkę czy gimnazjum, to zaraz się dzieciarnia zleci macać piesa

Jeśli pies nie reaguje jakoś źle na tłum ludzi i innych psów, to już jest OK. Na wystawie musi się zaprezentować, czyli:
- rundka kłusem dookoła ringu
- pokazanie zębów
- stójka (trzeba psa ustawić w pozycji typowej dla rasy)
- dotyczy tylko samców - kontrola czy ma dwa jądra (i to największe wyzwanie, bo psy nie lubią, gdy obcy maca je po jajkach)

I też od szczeniaka trzeba ćwiczyć, zwłaszcza pokazywanie zębów, bo później może być cyrk, a bez sprawdzenia czy ma wszystkie zęby i prawidłowy zgryz, nie dostanie oceny. Czyli dużo grzebiemy szczeniakowi przy kufie - głaszczemy, odchylamy fafelki itp.
Tak samo trzeba od małego oswoić ze szczotką i grzebieniem, bo trochę obciach jak próbujesz na wystawie go trochę przyczesać, a ten albo się szarpie, albo kwiczy jakby mu kto kuku robił

Zawsze można sprawdzić psa wystawiając w młodszym wieku (są kategorie baby - 3-6 miesięcy oraz szczeniąt - 6-9 miesięcy). Tam wpadki typu odmowa pokazania zębów, czy położenie się w ringu są dopuszczalne. I tak oceny z tych wystaw do niczego się nie liczą.

Przygotowując psa zawsze warto wziąć parę godzin u fachowca. Ja np. swoje sam układam, ale przed pierwszą poważną wystawą (czyli po ukończeniu 15 miesięcy przez psa) biorę przynajmniej godzinę u tresera, bo układając psa jesteś przy nim i nie widzisz jak się prezentuje z boku - jakie tempo biegu wybrać, jak ustawić.

Teraz po co są wystawy. Stwór dostaje ocenę, najwyższa to doskonała, później jest bardzo dobra, dobra itd. Żeby pies został reproduktorem musi, po ukończeniu 15 miesięcy, trzy razy dostać ocenę doskonałą, z czego co najmniej raz na wystawie międzynarodowej lub klubowej. Suka, aby dostać uprawnienia hodowlane, musi podobnie otrzymać 3 oceny, z tym że mogą być bardzo dobre. Nie wiem jak jest u akity z dodatkowymi wymogami (niektóre rasy muszą mieć testy psychiki i/lub poświadczenie, że są wolne od dysplazji).

od zawsze miałam psy ze schroniska,
te psy są wierne, oddane, skocza za Ciebie w ogien.
wdzięczne i posłuszne.

No, mnie też trochę zmieszał tekst lool2.

Choć nie powiem, przeszła mi przez głowę myśl o rozpoczęciu hodowli, ale to już będę rozmawiała z hodowcą. Ale na pewno nie dlatego kupuję psa, żeby na nim zarobić.

Ja mialam do czynienia z kundlami , owczarkiem niemieckim i sznaucerem miniaturka.
Sznaucer jest bardzo energiczny, na poczatku ciezko go okielznac,nie wiem jak bylo u Was.

Ktos z mojej rodziny mial tez rottweilera,  byl ulozony,spokojny,ale ja raczej balabym sie wziac psa takiej rasy.

Kiedys , za granica 1 raz zobaczylam psy rasy Whest Highland White Terrier(Westie) i zakochalam sie w nich od 1 wejrzenia
Od lat marzy mi sie taki pies, ale niestety teraz nie mam mozliwosci,bo wynajmuje pokoj,wiec wiadomo
Wiecie co nieco na temat tej rasy? ktos mial? wydaje sie ulozona.

Czytalam troche o nich , trymowaniu tez
Pasuje mi ten pies , z tego co napisalas! Tak sie na niego napalilam , a predko go nie bede miala