Ciagle klotnie obrazanie sie ponizanie - Netkobiety.pl

Gdyby was nie łączyło dziecko rozwiązanie problemu byłoby bardzo proste. Cóż mogę powiedzieć ? jak juz sam wcześniej pisałeś. Wiedziałeś w co się pakujesz i z jaką kobietą jesteś. Zdawałeś sobie sprawę z tego,że Twoja partnerka nie nadaje się do wspólnego zycia. Współczuję kolego

Prosze miec na uwadze ze jezeli sie rozstaniemy to moj syn nie ma sie gdzoe podziac , ja pracuje a rodzice od narzeczonej nie stworza mu dobrych warunkow poniewaz tesc patrzy ciagle do kieliszka ,dla niego byc trzezwym to jest byc jedynie po kilku piwach. Dlatego sytuacja mi sie komplikuje. Na codzien jestem twardym facetem jednak tu rozkladam rece . Sprawa jest bardzo delikatna i potrzebuje rozsadnego rozwiazania majac na uwadze dobro syna.

bardzo wspolczuje... moze jakas poradnia? ktoś z boku moze bardziej przemówiłby do rozumu twojej narzeczonej... jest dziecka więc zanim zdecydujecie się rozstać na dobre to ja bym próbowała wszystkiego...

Najpierw próbuj z nią rozmawiać, bo rozmowy ewidentnie brakuje już od dłuższego czasu. Powiedz jej co w tym momencie czujesz, jeśli podejmie rozmowę ( ale spokojną ) i zauważy problem to jest szansa na jakąkolwiek zmianę. Jeśli będzie będzie miała do Ciebie pretensję, winę zrzuci na Ciebie, jedynym wyjściem jest wylanie jej na głowę  kubła zimnej wody . Nie wiem .. może wspomnij o rozstaniu. To jest Twoje życie musisz o nie powalczyć. Mężczyźni maja ogromny problem z mówieniem o swoich uczuciach. Z obawy, ze wyjda na "miekkie piczki " ?? Dla mnie nie ma bardziej męskiego faceta niż ten, który potrafi mówic o swoich uczuciach... to świadzy o jego dojrzalosci... do tego jeszcze kiedy dba o rodzine tak jak Ty.

Czasem probujemy szczerze porozmawiac ale nie udaje sie odrazu dochodza nerwy i brak zrozumienia czesto chodzi o pieniadze. Ile razy moge tlumaczyc ze mnie zarabia ze duzo mniej zarabia czasy sie popsuly i handel idzie gorzej. Mnie brakuje sil na powtarzanie jednego i tego samego. A ona mysli ze ja skapie . Mamy oplat okolo 1200zl a na utrzymanie wydajemy okolo 2tys czasem 2,5tys. Tylko ze ja Zarabiam ja robie zakupy i ona mysli ze to wszystko kosztuje max 1000zl masakra. Kazdy wie ze za tyle to czlowiek by zyl w skrajnej nedzy. Oczekuje wdziecznosci ze dzieki mnie mamy dach nad glowa i pelna lodowke ...nie mowie zeby mi dziennie dziekowala tylko by czula Ze odegralem wazna role wtedy i mnie bedzie latwiej a narazoe ciagle wysluchuje ze nie stac mnie na jej utrzymanie lub po co zakladalem rodzine jak mnie na nia nie stac. Dlatego rozmowa nasza konczy sie zle bo ona nie rozumie co ja mowie musli ze klamie ze zarabiam nadal dobrze tylko chowie do skarpety . Ale choc by nawet to zawsze tak robilem
By kupic sobie cos konkretnego a nie wydac tylko na bzdury . Nie jestem czlowiekiem ktory zyje z dnia na dzien. Ona idac do pracy mi mowi ze idzie bo ja jej nie daje na jej kobiece potrzeby.... Ludzie tez bym musial teraz powiedziec chwila ja nie mam na swoje meskie potrzeby to nie place czynszu nie jemy bo musze sobie cos kupic i mowie jej to a ona znowu sie unosi . Mnie brak slow .

Nie chce by byla gorzej odebrana niz faktycznie jest.
Poniewaz ja jej nie daje pieniedzy poniewaz uwazam ze zle byly by wydawane. Po drugie ona narazie nie posiada swoich pieniedzy poniewaz dopiero od dwoch tyg zaczela prace.Dzis jej powiedzoalem ze biore ipada na raty .... Oburzyla sie. Mowi ze nie mamy pieniedzy a kupuje ipada ale chwila ja na to wreszcie pracuje ciagle sie zaluje . Sklonilo mnie do tego fakt ze ona powiedziala ze jej sie nie oplaca dzis isc do pracy wkurzylo mnie to strasznie bo widocznie nie ma jej tak zle skoro nie chce zarobic pare groszy .

No to jak jej nie dajesz pieniędzy, to za co ona kupule te "bzdury"?

No to jednak jej dajesz. Przestań jej dawać i tyle. Niech odkryje, że praca się jednaj opłaca.

Oni nawet małżeństwem nie są, dzieci nie mają, noale Autor nie wie co ma zrobić...

Przechodziłem dokładnie przez to samo. Byliśmy razem 6 lat, również mamy dziecko. Wszystko zaczęło się psuć mniej więcej po 2 latach. Byle kłótnia, byle powód i w moją stronę leciały takie teksty, że wszyscy mi się dziwili, że jeszcze to wytrzymuje. Ale coż, człowiek kochający, wierzący, że jest to ta jedyna, szybko zapomina o tym co złe. Pomimo moich próśb, rozmów tłumaczeń, że rani mnie w ten sposób, nie zmieniła swojego postępowania. Taka atmosfera doprowadza do tego, że sam zaczynasz przesiąkać tym wszystkim i stajesz się kimś, kim nigdy nie byłeś - ubliżasz, wyzywasz, nawet twoje najbliższe otoczenie zaczyna dostrzegać te negatywne zmiany. Kiedy urodziła nam się córeczka, sprawy przybrały jeszcze gorszy obrót. Pomimo tego, że zajmowałem się domem, zarabiałem na naszą trójkę, nigdy nie spotkałem się z jakąkolwiek wdzięcznością z jej strony. W pewnym momencie przestawałem już dawać radę fizycznie i psychicznie. Praca po 10h, po pracy zajmowanie się dzieckiem, gotowanie, pranie i sprzątanie. Zwrócenie jej uwagi, że przez ten cały czas siedzenia w domu, mogła chociaż zupkę dzieciakowi zrobić (a nie tylko bułeczkę i mleko), doprowadzało do kolejnych kłótni. Wyczuła, że można mi powiedzieć wszystko, bo przecież ją kocham i jej zdaniem jest to normalne w związkach, posunęła się o jeden krok za daleko - uderzyła mnie. Obiecałem jej, że jeśli jeszcze raz tak zrobi, po prostu odejdę. Niedługo po tym, zrobiła to po raz kolejny.....Odszedłem, a raczej wybiegłem, bo nie chciałem, żeby dzieciak na to wszystko patrzył. Do tej pory słyszę płacz mojej córeczki, kiedy patrzyła na to wszystko...Nie ma nocy, żeby mi się to nie śniło!!! Odszedłem, bo nie chce, aby dziecko na to wszystko patrzyło, nie chciałem jej na to skazywać. Efekt tego jest taki, że pozbawiła mnie wszystkich rzeczy na które pracowałem (wspomnę, że ona pomimo swojego wieku 35 lat, przepracowała, może niecały rok), a co najważniejsze utrudnia mi kontakt z moją kochaną córeczką. Wiem, że nie jestem bez winy, bo leży ona zawsze po obu stronach, może powinienem jej bardziej słuchać, starać się zrozumieć, ale jej zachowanie nie ma wytłumaczenia...
Powiem tak, jeśli jeszcze potraficie ze sobą porozmawiać to porozmawiajcie. Może potrzeba wam mediatora np.psychologa rodzinnego, który postara się wam pomóc, a jeśli nie, to odejdź od niej, bo takie rzeczy odbijają się na psychice jak rysa na szkle (deprecha, niemoc, zrezygnowanie...). Kieruj się dobrem dziecka, ale pamiętaj, że twoje zdrowie jest również ważne. Zakończenie tego związku, wcale nie oznacza, że przestaniesz być ojcem, po prostu to wszystko będzie wyglądać inaczej. Psychika ludzka jest słaba, sam znam przypadki ludzi, którzy po takich przejściach popadali w alkocholizm i choroby psychiczne, choć całe życie uchodzili za "twardzieli".
Najgorsze w tym wszystkim jest to, że nadal ją kocham, ale nie wybaczę jej tego i nigdy już więcej nie pozwolę sobie na takie traktowanie. Czeka mnie teraz walka o córeczkę i choć wiem, że w tym chorym kraju ojciec ma niewielkie prawa, ale mam nadzieje, że kiedyś w przyszłości, córeczka będzie mnie traktowała jak ojca, postara się to wszystko zrozumieć, bo ja ze swojej strony zrobie wszystko, aby słowo "tata" nie było dla niej niczym obcym.... Życzę powodzenia....