posłuchajcie mojej historii - Netkobiety.pl

wczoraj po 12 latach przyjaźni zawiodłam się na przyjaciółce. moja sytuacja jest dość skomplikowana. na pozór wszyscy niby mi zazdroszczą wspaniałej rodziny, powodzenia u facetów, pieniędzy. niby wszystko jest cudowanie. ale... mam opinię wrednej suki. rzeczywiście, coś w tym jest. bo nie poszukuję przyjaciół na siłę. wolę mieć ich niewielu, ale prawdziwych niż ogromną ilość ludzi przesiąkniętych dwulicowością i zakłamaniem. od jakiegoś czasu spotykam się z chłopakiem.. jawnie mówimy o swoich uczuciach do siebie. nie jest dla nas tajemnicą to, że ja kocham jego a on mnie. dzieli nas 35 km ale nie to jest problemem. on twierdzi, że nie potrafi mi zaufać. spowodowane jest to tym, iż do niedawna przesadzałam z alkoholem. ale nie chcę żebyście uważały mnie za jakąś alkoholiczkę. to nie tak. po prostu dość często upijałam się, nie umiałam pić z umiarem, a wypicie piwa było dla mnie na porządku dziennym. dla niego to wszystko zmieniłam. alkoholowi powiedziałam stanowcze nie, bo nie chcę źle skończyć w życiu. kolejną naszą przeszkodą jest spora liczba moich wielbicieli... obawia się, że to dla niego konkurencja. tłumaczę mu, chyba bezsensownie, że nikt oprócz niego się dla mnie nie liczy. nie rozumie... wszystko popsuło się jeszcze bardziej przez moją przyjaciółkę. opowiedziała mu ona o moich wszystkich najgorszych stronach. głównie z przeszłości. przez to szansa na to, aby mi zaufał spadła... za każdym razem jak czytałam jej wiadomość na mój temat, raniło mnie to coraz bardziej. nie brzmiało to jak opinia o przyjaciółce, a raczej jak o wrogu, którego chce się jak najbardziej upokorzyć. z Nim było już najgorzej jak być mogło. był gotów zakończyć naszą znajomość. lecz.. zadzwonił do mnie. zapytał, czy go kocham, a ja szlochając odpowiedziałam, że tak. za niecałe pół godziny był już u mnie. rozmawialiśmy chyba ze dwie godziny.. obydwoje chcemy o to walczyć. walczyć o nasz przyszły związek, który jeśli będzie miał miejsce, będzie najprawdopodobniej czymś najsilniejszym w moim życiu. razem pojechaliśmy do mojej przyjaciółki. wyjaśniłam z nią wszystko, przeprosiła.. ale moje zaufanie do niej pękło jak bańka mydlana. po powrocie od niej przeżyłam z tym chłopakiem mój pierwszy raz. to było coś najpiękniejszego co mogło mnie spotkać. poza tym moja rodzina... z zewnątrz piękna. szkoda tylko, ze mój ojciec podczas każdego weekendu czy urlopu chodzi podcięty... myślę, ze jest na dobrej drodze do alkoholizmu. a mama ? jakieś pół roku temu wyznała mi, że nigdy go nie kochała. nie odejdzie od niego, bo mam 7letniego brata, który jest z ojcem bardzo zżyty. w przeciwieństwie do mnie. ja z ojcem nie umiem rozmawiać. on ze mną też. nie wiem czemu o tym pisze. nie mam żadnej depresji, nic w tym rodzaju. chcę aby wreszcie ktoś mnie wysłuchał. kobieta. bo oprócz mamy takowej nie mam już. przyjaźnię się bardzo z dwoma facetami. ale z kobietą to coś innego.