HIV nasza świadomość - Netkobiety.pl

Chyba nikt nie chce uwierzyć w to, ze zakażenie HIV jest realne i może dotyczyć każdego.

Nadkażenie (superinfekcja) - ze względu na to, że wirus HIV cały czas pracuje i ulega mutacjom, można dokoptować sobie nową wersję wirusa, zmutowaną i odporniejszą, bardziej zajadłą. Może to zawahać skutecznością terapii antyretrowirusowej bo zazwyczaj taki zmutowany wirus jest uodporniony na niektóre leki. Trzeba wtedy zmienić sposób leczenia bo inaczej szybciej można dorobić się AIDS.

Teraz nie mam problemów by o tym pisać czy rozmawiać z zaufaną osobą.
Tu jestem zupełnie anonimowa i nie ma żadnego strachu, że ta informacja się rozniesie -a taka "śmierć społeczna" bywa gorsza od samego zakażenia.

Czy się boję - jasne, że są obawy i jest to stosunkowo świeża sprawa bo wynik odebrałam 9 miesięcy temu.
Zaczęłam kurację ARV (to skrót od nazwy leków antyretrowirusowych) i niedawno naszły mnie myśli, że to niesprawiedliwe bo niektórzy zaczynają brać leki kilka a nawet kilkanaście lat po zakażeniu, a mnie stosunkowo szybko zdechł poziom cd4 a wiremia wysoka.
Towarzyszy mi świadomość, że mam to cholerstwo w sobie ale staram się nie żyć poziomem wiremii i funkcjonować jak każdy inny. Zaczęłam bardziej doceniać życie, realizować cele, choć dalej zdarza mi się robić głupoty
Mam ludzi na których mi zależy i mnie wspierają. Mam wspaniałego faceta, który nie ma hiv-fobii i akceptuje mnie z tym moim "spadkiem", poradę psychologa w razie potrzeby - czego chcieć więcej
Praktycznie zmieniło się tylko to, że muszę brać leki regularnie, seks muszę uprawiać tylko bezpieczny, nigdy nie będę pracować w służbach mundurowych - no i nie mogę być dawcą organów i krwi Nie oszczędzam sobie życia, imprezuję ze znajomymi, zapalę sobie papierosa (okropny nałóg!), pracuję i staram się pomagać innym.

Łojezu!
Najgorsze było czekanie na wynik. Gdyby nie rozmowa z psychologiem przed testem chyba nie dożyłabym "dnia zero". Po potwierdzeniu wyników:
Najpierw - niemożliwe, ja? Dlaczego ja? Przecież zawsze byłam ostrożna, miałam wcześniej tylko jednego partnera a tylko raz pozwoliłam sobie na mały eksperyment. Przecież mówił, że jest "czysty", ona tak samo! Przecież nie brałam nic dożylnie.
Potem - budzenie się z myślą "ja pie.... mam HIV". Imprezy, ćpanie, chlanie, sen i tak w kółko. Poinformowanie moich  partnerów, że powinni się przebadać (i tej przygodnej "pary" i byłego - na wszelki wypadek).
Trwało to ok 2 miesięcy.
Do rozumu przemówił mi mój przyjaciel (który niezmiennie pozdrawia Cat ).
A kolejnym punktem jaki zmienił moje postępowanie było rozpoczęcie pół roku temu związku z obecnym partnerem, który do tej pory funkcjonował w moim życiu jako znajomy i przełożony. Wiedział o moim zakażeniu. Wspierał.
Teraz żyję sobie spokojnie i choć czasem zdarza mi się złapać dół to nie budzę się z myślą "o k... mam HIV"

Zaczynając od początku to było to tak:
Najpierw uciekłam sprzed ołtarza. Poczułam wielką wolność i skusiłam się na trójkąt - a jako idiotka zgodziłam się na to bez zabezpieczenia. Widzę na temat HIV jako taką posiadałam więc zaczęłam panikować, że może jednak - a poza lekko powiększonymi węzłami chłonnymi (które wiązałam z przeziębieniem), nie miałam żadnych objawów O.CH.R (ostra choroba retrowirusowa). Odczekałam i poszłam do PDK zrobić test.

Pytania są jak najbardziej na miejscu i nie widzę przeciwwskazań bym mogła na nie odpowiedzieć

Mam jednego partnera ale:
bywam często w szpitalu
Chodzę do kosmetyczki
chodzę do dentysty
Mam też znajomą,która prawdopodobnie zaraziła się HIV w salonie kosmetycznym.Znam też przedszkolankę,która z HIV pracowała z dziećmi.

Pierwszy raz zrobiłam test po powrocie z wakacji w Rumunii.Zatrułam się tam okropnie i wylądowałam w jakimś pogotowiu,dostałam zastrzyk a warunki sanitarne były tam co najmniej urągające higienie.Po jakimś czasie byłam ciągle chora,gorączkowałam,miałam powiększone węzły chłonne.Przeszło samoistnie a wynik wyszedł negatywny.
Następnie badanie zrobiłam gdy byłam w ciąży,u mojego lekarza takie badanie jest obowiązkowe.Też negatywny:).

Najgorzej jak chory nie wie , że jest chory albo wiedzą a świadome zarażają zdrowe osoby. Ja jestem na szczęście zdrowa .:) Bardzo ciekawy temat pojawił na forum .

A ja chyba sobie zrobię, co prawda tłumaczę sobie to tak, ze jakbym się miała zarazić kilka lat temu to pewnie miałabym już jakieś znikome objawy czy złe wyniki czegoś tam więc to odwlekam.

Olinko nie wiem, czy można zrobić badanie bez wiedzy dawcy krwi. Napewno jest tak, że wynik otrzymujesz w osobnej kopercie.
Catwoman myslę, ze warto co jakiś czas się badać, dla własnego spokoju.

Tego nie wiem Olinko, ale powiem Ci, że rozmawiałam ostatnio z ginekologiem i on mówił, że takie badania powinny być obowiązkowe, jeśli się planuje lub jest w ciąży. Więc coraz więcej kobiet się bada.

Wyjaśniając - nie walczę z niewiedzą w ten sposób, że "chodzę i nauczam", bo tym zajmują się już bardziej zaawansowani w tej dziedzinie ludzie a wolontariusze wiadomo - studiują, pracują, mają własne życie. Chciałabym w przyszłości zupełnie się tej dziedzinie poświęcić, ale jeszcze dużo pracy przede mną.
A w kolejności to było takiej, że jak już zwiałam z tego mojego ślubu, potem tyła ta "mała" przygoda. Potem wyjechałam, zamieszkałam z przyjacielem i to on zabrał mnie na szkolenie. Test na HIV zrobiłam potem.
Wszystko było rozłożone w czasie ale nie będę uściślać "a to było miesiąc po tym jak..." bo wszyscy się pogubią albo sama coś pokręcę

Byłego faceta poinformowałam na wszelki wypadek, bo przecież nie ma 100% pewności od kiedy jest się zakażonym.
Eks zareagował bardzo spokojnie, zaoferował swoje wsparcie. Wcześniej miał do mnie żal (z resztą uzasadniony), ale od czasu kiedy mu powiedziałam masze kontakty są dobre, rozmawiamy ze sobą normalnie, kiedy odwiedzam rodziców spotykamy się. Test oczywiście zrobił i żyje spokojnie
A "tych dwoje" poinformowałam bo musiałam, on test (podobno) zrobił i zaraz potem wyjechał za granicę. Ona jest "czysta" ale nie mamy w ogóle kontaktu.
Napiętnowania nie doświadczyłam, nie obnoszę się z zakażeniem a przecież nie mam tego wypisanego na twarzy.
Za to na początku miałam wrażenie, że wszyscy wiedzą i się na mnie patrzą:D

Osoby, które wiedzą to "tych dwoje", partner, mój były, mój przyjaciel i paru bliskich kumpli. Rodzice nie wiedzą

Takim osobom grozi do 3 lat, jeśli się wyda.

Ogólnie rzecz biorąc test wykonuje się albo na życzenie danej osoby, albo za jej zgodą.
Są odstępstwa "lekarz przeprowadzający czynności diagnostyczne służące rozpoznawaniu choroby nie ma obowiązku uzyskiwania zgody pacjenta,co do zakresu wykonanych badań w tym badań w kierunku zakażeń HIV " - w każdym innym wypadku zgoda jest wymagana.

Tak w każdym Punkcie Konsultacyjno Diagnostycznym w PL można wykonać test bezpłatnie i anonimowo, podając tylko wymyślone przez siebie hasło przy odbiorze wyników
Problem w tym, że takie punkty istnieją tylko w większych miastach.
O ile badania są anonimowe to leczenie już nie.

Co do używanego określenia "nosiciel" -choć sama używałam zawsze tego terminu, to kiedyś poznałam dziewczynę (właściwie zawdzięczam jej ogromną ilość wiedzy na temat HIV - pierwszy raz rozmawiałam wtedy z kimś kto tak spokojnie  o tym mówił - podejrzewam, że była zakażona choć może i nie...), która uświadomiła mi jak błędna jest ta nazwa. 
Przy okazji ją pozdrawiam, jeśli może przypadkiem jakimś cudem wpadłaby na to forum i ten wątek to czekam na wiadomość

Catwoman - przy tatuażu raczej ciężko o zakażenie, musiałabyś mieć przestrasznego pecha

No no 

fazy zakażenia :

1. Pierwptne zakażenie HIV -ukazuje się najwcześniej po tygodniu, najpózniej po 8 tygodniach. Rozpoznanie zakażenie w tej fazie pada niezmiernie rzadko, bo objawy są mało specyficzne :gorączka,limfadenopatia ( powiększenie ww. chłonnych),zapalenie gardła, wysypka, bóle stawowe i mięsniowe, biegunka, ból głowy itd....więc kto pomyśli o Hiv....?;) Po upływie 1 tygodnia do 3 miesięcy chory wchodzi w fazę 2.
2. Faza bezobjawowa przewlekła -która trwa przeciętnie 8-10 lat ! W tej fazie chorzy zazwyczaj są w BARDZO DOBRYM stanie ogólnym. Ale uwaga ! w tej fazie maleje ilość limfocytów CD4 często dochodzi do powiększenia węzłów chłonnych w co najmniej dwóch okolicach - poza ww. chł. pachwinowymi o średnicy powyżej 1 cm przez okres 3 miesięcy. Oprócz tego często dołączają się jakieś "syfy" pod postacią zakażeń skóry, dróg oddechowych i przewodu pokarmowego. Często objawy typowo subiektywne, jak ból głowy czy przewlekłe zmęczenia.
3. Faza pełnoobjawowa - to zakażenia oportunistyczne, leukoplakia włochata - podobna do grzybicy jamy ustnej tylko drapiąc szpatułką język warstwa "białego nalotu " nie chce zejść, różne zakażenia nie dające się leczyć prostymi schematami,dysplazja szyjki macicy, HPV (!!! brodawczak + kłykciny kończyste).
Pełnoobjawowy AIDS - liczba limf. CD4+ poniżej 400-200 komórek/uL + tzw. "choroby wskaznikowe" takie jak mięsak Kaposiego ( odsyłam do filmu Philadelphia jak ktoś zastanawia się jak to wygląda ), chłoniaki, rak szyjki macicy itd itp.
Oczywiście można napisać książkę i to całkiem grubą o tej chorobie...

GENERALNIE jak jest jakakolwiek wątpliwość to warto się uspokoić i pójść się zbadać

"Nie bój się powolności, ale bezruchu."
rozum + serce

Hm.... w naszym społeczeństwie to  temat tabu i myślę, że nikt o zdrowych zmysłach nie pójdzie do pierwszego lepszego szpitala i nie zbada się czy jest nosicielem czy nie używając imienia i nazwiska,..... niby obowiązuje tajemnica.... ale ..... tak nie powinno się dziać i jest to podejście zaściankowe, niestety sądzę, że świadomość wielu osób jest jednak niewystarczająca.

"Nie bój się powolności, ale bezruchu."
rozum + serce

Gdzieś czytałam historię dziewczyny, która chciała zrobić test (planowała dziecko). Weszła do kliniki i mówi, że chce zbadać się na obecność HIV a pielęgniarki jedna do drugiej "patrz, znowu to samo".

Stary watek troche ale nie chcialam dublowac tematow. Ja sie strasznie boje.
Caly czas. Rozstalam sie rok temu z partnerem ktory mnie zdradzal z prostytutkami, bez zabezpieczenia, po ok 4 miesiacach od rozstania mialam robione badania i wszystko ok.
Ale nadal co tylko zlapie mnie kaszel lub przeziebienie boje sie ze mam AIDS. Mam partnera, kochamy sie bez zabezpieczenia bo mam spirale, on jest zdrowy, ja jak wykazaly badania tez ale boje sie ze moze to byl za krotki czas, ze moze teraz dopiero powinnam sie zbadac? Mam jakas schize na tym tle.

Dostalam grypy i juz sie zaczyna znow mam ta schize. A ze w kalendarzu mam zapisane kiedy szlam na test to dzis z przerazeniem stwierdzilam ze to bylo niecale 2 miesiace od rozstania z bylym.....normalnie az mi slabo

a ja mam takie może nietypowe pytanie, ale nurtuje mnie, ile osób potraktuje tę kwestię poważnie, a ile zwyczajnie wyśmieje:

Czy kobieta ma prawo poprosić partnera o test na HIV przed pójściem do łóżka? Z zaznaczeniem, że ona też ten test wykona.

co o tym myślicie? ja jestem dziewicą, ale zdaję sobie sprawę z tego, że w dzisiejszych czasach można się zarazić HIVem wszędzie ;/ przerażają mnie ludzie w moim wieku, którzy luźno podchodzą do seksu i może to i dobrze, niech każdy robi to, co chce. Jednakże nie chciałabym przekreślić sobie życia, gdybym poszła któregoś tam w końcu dnia do łóżka z chłopakiem, którego bym pokochała, a on by mnie nieświadomie zaraził. Przeraża mnie po prostu taka myśl, zwłaszcza, że mogę spotkać kogoś, kto by miał wiele partnerek przede mną.

Uważacie to za brak zaufania, czy poczucie dojrzałości i odpowiedzialności? Tu nie chodzi o to, żeby rozliczać kogoś z przeszłości, ale żeby zacząć nowy rozdział z czystą kartką.

Tak, prośba o wykonanie testu HIV, jest spowodowana brakiem zaufania.
Tak, prośba o wykonanie testu HIV, jest postawą dojrzałą i odpowiedzialną.
Moim zdaniem, ważniejszą sprawą jest wiedza i pewność niż wiara i ufność, że potencjalny partner nie zakazi Cię HIV.

..na dobrą sprawę, nie trzeba się tak rozdrabniać. Można za to powiedzieć, iż mam podstawy sądzić, że mogłam zarazić się HIV no i warto to sprawdzić.

Z tego co słyszałam- ale nie chcę wprowadzać w błąd- ciężarnym robi się bad. na obecn.wirusa HIV wraz z kompletem innych badań.

Jeśli przygody to tylko i wyłącznie z lateksem, żadnych szaleństw z liczeniem na łut szczęścia.

Nie uważam tej choroby (podobnie jak innych chorób wenerycznych) czy też np. narkomanii za przynależne do określonej klasy ludzi (jak HIV to prostytutka albo gej, jak narkoman to dno społeczne i mieszkanie na ulicy).

Jeśli chodzi o świadomość wśród ludzi - przeraząjące jest przekonanie, że "mnie to nie spotka". Mam dwie koleżanki, które prowadzą bardzo niestabilizowane życie seksualne i uznają tylko stosunek przerywany. O gumie nie ma mowy. Argument (zarówno jednej jak i drugiej): ten facet wygląda na zdrowego, jest zadbany i na 100% nic mu nie jest.

Dodam, że jedna i druga zakaziła się HPV i jedna i druga uważa sie za osobę niezwykle inteligentną i oczytaną.

Smutne.

Kiedyś mój partner powiedział mi, że zanim zaczniemy uprawiać seks musi mi o czymś powiedzieć, że to ważne, że to związane z nim. Pierwsza myśl moja to że jest chory na coś. Prawdę powiedziawszy zrobiło mi się słabo jak pomyślałam, że to może być HIV i dopiero wtedy zaczęłam się zastanawiać nad tym, że to niekoniecznie jest choroba która dotyka tylko narkomanów i homoseksualistów. Na szczęście nie chodziło o to, ale miałam już czarny scenariusz.

Dziewczyny piszecie o HIV, a o wiele częściej można zarazić się HCV lub HBS.I u fryzjera , dentysty, kosmetyczki i tatuażysty!!!! też.Mówi się, że w Polsce jest ok MILIONA zarażonych wirusem zapalenia wątroby typu B.C podobnie.Wielu ludzi szczepi się na wirusowe zapalenie typu B będąc nosicielami.
O chlamidii, brodawczaku i opryszce nie będę wspominać.
Polscy mężczyźni nienawidzą prezerwatyw.To, że ktoś jest czysty zadbany, wcale nie jest rónoznaczne , że zdrowy...