Kobieta ubiera się dla siebie... A dla kogo ubiera swojego mężczyzne? - Netkobiety.pl

Mysle ze dorosli ludzie ubieraja sie sami

Oj, widzę że i tutaj dotarł ktoś z męskim nickiem, czujący się kobietą i wypowiada się za kobiety Spokojnie, jestem tolerancyjny i na takie ... wyjątkowości i z chęcią przyjmuję i Twoją opinię.... kolego/koleżanko (niepotrzebne skreśl)

Widzisz, ona zawsze powtarza, że bycie modnym wymaga poświęceń. Jednak moje pytanie nie dotyczyło ubierania ( tak jak byłeś ubierany - chyba użyłem zbyt skomplikowanego sformułowania, wybacz:) chodziło mi o wybieranie garderoby, a nie stricte ubieranie tak, jak miało to u Ciebie w wypadku w młodym wieku:) - musiałem gdzieś przeoczyć skomplikowane brzmienie tego zdania, wybacz ).

Widzisz, naprawdę się staram, ale hmm... nie ułatwiasz mi niestety... Nie wiem jak pewne rzeczy da się formułować prościej i naprawdę nie wiedziałem, że to będzie aż takie ... absorbujące dla kogokolwiek, ale na pytanie DLA KOGO, odpowiada się DLA ... ( w tym miejscu wstawia się odpowiedź, tym bardziej że nie jest to test pytań otwartych i nie interpretujemy wiersza, ale bardziej stawiałbym na test wielokrotnego wyboru (gdzie dostarczyłem powyżej odpowiedzi) z mozliwością wybrania kilku, jednej, albo braku właściwej odpowiedzi ).

Ach... chodziło Ci zapewne o to w jakim celu ubiera swojego mężczyznę... Zmyliła mnie tutaj ponownie żle sformuowana odpowiedź i się zgubiłem co jest odpowiedzią na co

Ponieważ sens tej odpowiedzi, w połączeniu z pytaniem sugeruje, że niewiele czasu mogło minąć od czasu Twojego bycia ubieranym/ną...
Spójrz:
- W jakim celu kobieta ubiera swojego mężczyznę?
- Żeby nie chodzić nago.
Zatem... musisz zamiast formy bezokolicznikowej CHODZIĆ ( co może też powodować niepewność odnośnie czasu ), użyć formy czasu przeszłego w formie męskiej i trzeciej osobie czyli CHODZIŁ i wtedy Twoja odpowiedx będzie miała większy sens
ŻEBY NIE CHODZIŁ NAGO - prawda, że brzmi lepiej ?:) I wszystko od razu wiadomo (chociaż nie takiej odpowiedzi się spodziewałem, ale nie wnikam jaki jest inny powód (poza - żeby nie chodził nago) i czy wogóle istnieje jakiś inny związany z tym w jakim celu ubierasz swojego mężczyznę.

Ostatecznie też nie napisałeś/łaś DLA KOGO ubierasz swojego mężczyznę, a może go nie ubierasz, więc odpowiedź na moje pytanie pozostaje nie do końca rozwiana:/

Niemniej jednak dziękuję Ci za odpowiedź i zapraszam też inne panie do podzielenia się swoimi uwagami i spostrzeżeniami:) Będzie mi bardzo miło:)

Wszystko na to wskazuje. Spuszczam!

Casanunda, słowo honoru daję -  jestem 100% kobietą, mój nick jest z innego języka tak, jak i twój, dlatego mój kończy się spółgłoską - a twój, tak przy okazji, brzmi "żeńsko" z tym "a" na końcu.

Urokliwie opisałeś  to ubieranie,  spodobało mi się to i napiszę od siebie. Choć obawiam się nie pomogę zagadki rozwikłać, prędzej sama się czegoś dowiem.
Mimo bycia 100%  kobietą ubieram się od zawsze dla siebie, w okresie młodości wczesnej próbując stawiać na swoim czyli "włóżże sukienkę, tak ci w niej ładnie" - "nie, bo nie lubię sukienek".  Nigdy również żadnego ze "swoich" mężczyzn nie ubierałam w znaczeniu dobierania stroju, moje max to pomoc w zdecydowaniu "ten krawat czy tamten" jak mi pod nos podstawi i zapyta albo "popatrz z tyłu czy się marynarka dobrze układa". 

Z tego co piszesz dla twojej żony istotne jest z jakiegoś powodu byś był ubrany modnie. Hasło "mój mężczyzna świadczy o mnie"?  to mi się kojarzy z przedmiotowym traktowaniem, poziom "zaimponuję samochodem, rasowym psem i modnie ubranym mężczyzna u boku", te klimaty. Owszem, nadążanie za modą wymaga zaangażowania jakiegoś. Nie wiem bo nie nadążam. To by jednak uzasadniało wyrzeczenia własne tylko. Cierpię w szpilkach, bo modne. Chcesz to cierp. To nie uzasadnia nakłaniania innych do cierpienia.

W jakimś stopniu tak jak Samba ubieram się też dla otoczenia, no ale to bardziej z pakietu wypada/nie wypada czyli nie idę do filharmonii w dresie.

Bardzo Ci dziękuję za wypowiedź - każda (nawet niedoceniana przez samego autora) wnosi coś cennego i mam nadzieję, że wątek w jakimś stopniu będzie też dla kogoś innego pomocny:)
Na przedmiotowe traktowanie partnera odpowiem może tylko milczeniem Za bardzo możnaby odbiec od wątku

Mój nick to parodia słynnego kochanka Giaccomo Casanovy, przedstawionego przez Terry'ego Prattchett'a w cyklu książek 'Świat Dysku', jako Giamo Casanunda - dżentelmen i kochanek w jednym będący niziołkiem.
Jest to przezabawna postać, o czym trochę poniżej:

„Jestem Casanunda, drugi najwspanialszy kochanek na świecie. Mam drabinę!”
*****************************
- No tak - rzekł grzmiąco troll. - Wydaje mi się... - W tym momencie zauważył Casanundę. - Och nie! - zawołał. - Przemyt krasnoludów, co?
- Nie bądź śmieszny - uspokajał go Ridcully. - Nie ma czegoś takiego jak przemyt krasnoludów.
- Nie? To niby co tam macie?
- Jestem olbrzymem - wyjaśnił Casanunda.
- Olbrzymy są o wiele większe.
- Chorowałem.

*****************************
Tak nawiasem, jeżeli ktoś lubi:  czytać książki, angielski humor, pokręcone fantasy, rasizm który nikogo nie obraża, seksizm który nikogo nie obraża, podziały społeczne które nikogo nie urażają, wampiry, smutnych klaunów, trolle z procesorami krzemowymi w głowach, krasnoludy (obu płci i równie brodate), magów którzy często sami nie wiedzą co wyprawiają, a wszystko to okraszone niesamowicie wykreowanym światem w kształcie dysku, leżącym na grzbiecie czterech słoni stojących na grzbiecie żółwia przemierzającego kosmos - POLECAM!!!:) tym bardziej, że książki doczekały się ekranizacji filmowej, kreskówek, gier komputerowych i masę sam nie wiem jakiej maści innych gadżetów

Dobrze napisane
Ale też - skoro jest dla nich ważne, aby dobrze wypaść na tle innych kobiet, albo trafić w gust osoby na której jej zalezy ( np, kolega punk lubi glany) to w sumie  zaspokajając potrzebę bycia atrakcyjną, ubierają się dla tej akurat ważnej swojej potrzeby

madoja 100% racji.

do tego zakupy, fryzjer czy nowa bielizna dodaje +100 pkt do pewnosci siebie.

jezeli chodzi o ciebie, zostaw swoj styl, ale kup sobie kilka ciuchow w takim lepszym casual, z naciskiem na lepszy i ja zaskocz. skoro nie chce ci sie po domu - tak jak i nam kobietom-- to ja gdzies zapros, bedziesz mial okazje zalozyc. w domu nie musisz chodzic w marynarce, mozesz zostac w dresie. a moze jakas ladna koszula? i spodnie bawelniane, ale niekoniecznie dres?

lekki brzuszek na bank w niczym nie przeszkadza. a dobrze dobrane nowe ciuchy potrafia szybko podniesc atrakcyjnosc.

co do brody, skoro z toba jest, widocznie jej sie podoba, ale to chyba kwestia gustu, bo mi sie mezczyzni z zarostem nie podobaja w ogole. wygladaja staro. jest jakis 1% mezczyzn, ktorzy wedlug mnie wyglada z zarostem korzystniej. zaden balsam do brody nic nie pomoze. poprostu wiekszosci wedlug mnie nie pasuje i wygladaja 20 lat wiecej. a komu sie podobaja starzy ludzie? wam tez pewnie kobiety o 20 lat starsze sa mniej atrakcyjne.

madoja i Agnes76: idealne puenty najciekawsze i najlepsze podsumowania watku niech moc bedzie z Wami

Moim zdaniem, równie ważnym jest,  umieć się dobrze rozbierać  i ubierać .

Moim zdaniem ubieranie się dla siebie i zmiany po pojawieniu się młodszej koleżanki się nie wykluczają. Znaczy, moje pierwsze skojarzenie jest takie, że pojawiła się nowa kobieta, która swoim wyglądem uświadomiła jednej czy drugiej, że się nieco zaniedbały. Może nawet nie zaniedbały w pełnym tego słowa znaczeniu, a coś w stylu: "o, przecież ja też kiedyś robiłam paznokcie/wyglądam dobrze w sukienkach/malowałam tak oczy". Taki prztyczek, przypomnienie, którego w stałym gronie nie będzie, chyba że któraś coś zmieni na tyle, żeby innym przypomnieć.

Czy się ubieram dla siebie? Tak. Natomiast jak dziko chciałam poderwać obecnego partnera, to w pewnym sensie ubierałam się z myślą o nim, ale to, hm, nadal były rzeczy, które nosiłam normalnie. Tzn. lubię sukienki, chodziłam w sukienkach zawsze, wtedy też zakładałam sukienki, ale z dodatkowym życzeniem, żeby się kuźwa zakochał. We mnie, znaczy się, nie w sukience.

Natomiast tak ogólnie to jednak ubieram się dla siebie, nie mam jakiegoś parcia, żeby podobać się wszystkim, ale lubię wyglądać dobrze wedle własnej oceny. W tym sensie, że wolałabym i czułabym się lepiej, gdybym podobała się tylko sobie i nikomu innemu, niż kiedy np. zbieram komplementy za coś, co wg mnie jest inne, niżbym sobie życzyła - wtedy wolę, żeby nikt nie widział, a nie chwalił. XD

Znowu: dlaczego albo-albo? To, że cenię niezależność u partnera, to nie znaczy, że będę się zachwycała jego wyglądem, kiedy chodzi w dresie, choćby to był super hiper dres za miliony, czysty, pachnący i co tam jeszcze. No nie podobają mi się mężczyźni w dresach i tyle. Nie zabraniam, oczywiście, może sobie chodzić po domu w dresie, proszę bardzo, ale niech się nie spodziewa, że na sam widok rzucę się na niego z błyskiem w oku czy co tam może mu się marzyć. Jak ja zakładam coś, w czym mu się nie podobam, to też nie oczekuję fajerwerków.

Po domu chodzę w sukienkach, szortach, spódnicach, legginsach (kolejność nieprzypadkowa, uzależniona od częstotliwości ). Dresy to może parę razy w roku, zimą, kiedy wracam wieczorem z nart i marznę, bo mam jedne grubaśne. Sukienki to życie!

Ale pomijając moją wielką miłość do sukienek (no ale ludzie, to j e s t najlepsze na świecie, jeden ciuch, a i góra, i dół ogarnięte ), to, hm, mój poziom energii, produktywność, kreatywność i tak dalej jest absolutnie uzależniony od tego, czy się ogarnęłam. Znaczy, taki trochę pies Pawłowa jestem. Gdybym została w piżamce lub założyła dres, nie uczesała się, nie wypachniła i ogólnie nie ogarnęła, to mój mózg natychmiast włączyłby tryb "leżanko-opierdzielanko" i cały dzień miałabym pod hasłem "nic mi się nie chce (sensownego)". Tak że no nie, na co dzień to ja się muszę ogarnąć, żebym była aktywna, energiczna, dzielna i po prostu gotowa robić rzeczy.

Zresztą coś mi się kojarzy, że znajomy psychoterapeuta wspominał coś kiedyś, że właśnie osobom z depresją albo np. problemem ze znalezieniem pracy, no, takim, które w domu siedzą cały czas, zaleca się właśnie ubrać, wyszykować się rano, choćby nie miały po co. Właśnie dlatego, że człowiek w wersji byle jakiej będzie miał skłonności do snucia się bez sensu, braku energii itd. Ale, jak mówię, mogłam coś pomieszać, a sprawdzać to mi się nie chce.

Bagiennik, to nie chodzi o nie wiadomo jaki szyk, po prostu strój, w którym się nie czuję rozmemłana. Czyli jednak coś, w czym czuję się dobrze i mogłabym wyjść z domu, a nie coś, co wybrałabym na całodzienne leniuchowanie w łóżku czy coś w ten deseń.

Drogie Panie !!!

Dziękuję Wam Baaaardzo za udzielone odpowiedzi, JESTEŚCIE KOCHANE I NIESAMOWITE. Dziękuję Wam za to, że udało się przedstawić temat wraz z odpowiedziami, nie kłócąc się i nie robiąc jakiejś dramy z powodu odmiennych opinii
I oczywiście tego, że Pozwoliłyście mi sięgnąć w głębiny Waszych 'garderobianych' części dusz Dostarczyłyście mi naprawdę dużo informacji, które otwarły mi oczy na wiele spraw... Ponadto wiem teraz gdzie popełniałem błędy w rozumowaniu, jak  na nas patrzycie i za to jeszcze raz Wam dziękuję
Na dniach założę nowy wątek, w którym postaram się pytać Was dalej o rzeczy przeze mnie niezgłębione ( lecz pewnie dla Was banalne i łatwe do znalezienia w internecie - pamiętajcie jednak że zależy mi na kobiecym punkcie widzenia, a nie przedstawionym przez jakąś psycholożkę ogólnikową wypowiedź mającą stanowić zbiorczy głos wszystkich polskich kobiet )

Ściakam Was mocno!!!

Możesz podrzucić zdjęcie czegoś, co nazwałbyś elegancką wersją T-shirta? Przelatują mi przez głowę różne wersje tego typu koszulek, ale nic, co mogłabym uznać za eleganckie.
I żeby nie było - nie mam nic do T-shirtów, sama bardzo je lubię, ale jednak na luźne wyjścia lub kiedy uprawiam jakąś aktywność.